Αδικία θα είναι η ταινία να μείνει στην ιστορία ως το «φιλμ που αντικαταστάθηκε ο Κέβιν Σπέισι από τον Κρίστοφερ Πλάμερ» καθώς πρόκειται για ένα χορταστικό έργο γεμάτο αναπάντεχες εκπλήξεις παρότι βασίζεται σε πραγματικό γεγονός!
Σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ετιέν Κομάρ που αφηγείται ένα καθοριστικό, άγνωστο, επεισόδιο από την πολυτάραχη ζωή του σπουδαίου κιθαρίστα Τζάνγκο Ράινχαρτ.
Δεύτερη ταινία που ασχολείται με την απόπειρα δολοφονίας του Ράινχαρντ Χάιντριχ, δεξί χέρι του Χίμλερ, μετά από το περσινό «Επιχείρηση Ανθρωποειδές».
Η πρώτη ταινία «The Bachelor» είχε ξεπεράσει τα 100.000 εισιτήρια στην ελληνική αγορά, άρα η δημιουργία του σίκουελ ήταν δεδομένη.
To σαρωτικό πέρασμα του 8ου επεισοδίου του «Πολέμου των Άστρων» - μακράν η καλύτερη ταινία της νεότερης εποχής- με τίτλο «Οι τελευταίοι Τζεντάι» μόνο μια ταινία μπορεί να αμφισβητήσει κι αυτή δεν είναι άλλη από τον αφοπλιστικά μαγικό «Coco», την 18η ταινία της Pixar που αντλεί έμπνευση από τη μεξικάνικη γιορτή «Μέρα των νεκρών» όπου οι ζωντανοί τιμούν τους νεκρούς με κάθε δυνατό τρόπο.
To σαρωτικό πέρασμα του 8ου επεισοδίου του «Πολέμου των Άστρων» - μακράν η καλύτερη ταινία της νεότερης εποχής- με τίτλο «Οι τελευταίοι Τζεντάι» μόνο μια ταινία μπορεί να αμφισβητήσει κι αυτή δεν είναι άλλη από τον αφοπλιστικά μαγικό «Coco», την 18η ταινία της Pixar που αντλεί έμπνευση από τη μεξικάνικη γιορτή «Μέρα των νεκρών» όπου οι ζωντανοί τιμούν τους νεκρούς με κάθε δυνατό τρόπο.
Το 8ο και σίγουρα καλύτερο επεισόδιο της νεότερης ιστορίας των «Star Wars» οδηγείται τη δημοφιλή σειρά κυριολεκτικά στο μέλλον.
Το 8ο και σίγουρα καλύτερο επεισόδιο της νεότερης ιστορίας των «Star Wars» οδηγείται τη δημοφιλή σειρά κυριολεκτικά στο μέλλον.
Άρωμα Πόλης στη νέα ταινία της Δώρας Μασκλαβάνου που βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία και «σημαδεύεται» από την ερμηνεία της Κάτιας Γκουλιώνη.
Άρωμα Πόλης στη νέα ταινία της Δώρας Μασκλαβάνου που βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία και «σημαδεύεται» από την ερμηνεία της Κάτιας Γκουλιώνη.
Από τις ελάχιστες φορές που η εικόνα της σύγχρονης Κίνας παρουσιάζεται στον κινηματογράφο με κωμικά χαρακτηριστικά, σε ένα φιλμ που βραβεύτηκε στα Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και του Τορόντο.
Από τις ελάχιστες φορές που η εικόνα της σύγχρονης Κίνας παρουσιάζεται στον κινηματογράφο με κωμικά χαρακτηριστικά, σε ένα φιλμ που βραβεύτηκε στα Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και του Τορόντο.
Η μεγάλη νικήτρια (Χρυσή Άρκτος) του φεστιβάλ Βερολίνου είναι η 62χρονη ουγγαρέζα Ιλντικο Ενιέντι που επέστρεψε δυναμικά στον κινηματογράφο μετά από απουσία 18 ετών και το «Σίμων ο μάγος».
Η μεγάλη νικήτρια (Χρυσή Άρκτος) του φεστιβάλ Βερολίνου είναι η 62χρονη ουγγαρέζα Ιλντικο Ενιέντι που επέστρεψε δυναμικά στον κινηματογράφο μετά από απουσία 18 ετών και το «Σίμων ο μάγος».
Οι γάλλοι ως γνωστόν δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο στις κωμωδίες. Από τα φετινά Χριστούγεννα δεν έχουν ούτε τον Αϊ Βασίλη...
Οι γάλλοι ως γνωστόν δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο στις κωμωδίες. Από τα φετινά Χριστούγεννα δεν έχουν ούτε τον Αϊ Βασίλη...
Ο σουηδός Ρούμπεν Εστλουντ κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα με το «Τετράγωνο», μια σατιρική ταινία πάνω στην έννοια της μοντέρνας τέχνης αλλά και την δικτατορία της πολιτικής ορθότητας που ορίζει τη ζωή των βορειοευρωπαίων – κι όχι μόνο.
Ο μεγάλος νικητής του φετινού φεστιβάλ Κανών, σουηδός Ρούμπεν Έστλουντ, φτιάχνει ένα φιλμ που είναι πολλά παραπάνω από μια σάτιρα του κόσμου της μοντέρνας τέχνης.
Ο Γούντι Άλεν επιστρέφει σε αυτά που γνωρίζει καλά: η ανθρώπινη τραγωδία ειδωμένη σαν φάρσα.
Αληθινή ιστορία βγαλμένη από τα βάθη του Αμαζονίου (και τα 80ς) με τον Ντάνιελ Ράντκλιφ να πασχίζει να δώσει πνοή σε μια άψυχη περιπέτεια.
Ανούσιο σίκουελ σύμφωνα με τις αμερικανικές κριτικές, μιας κωμωδίας που προφανώς δεν θα είχε κανένα απολύτως ενδιαφέρον δίχως την παρουσία των τριών δημοφιλών ηθοποιών.
Ριμέικ της κλασικής κωμωδίας του Νίκου Τσιφόρου «Ο θησαυρός του μακαρίτη» από το σκηνοθέτη Στράτο Μαρκίδη («Λάρισα Εμπιστευτικό», «I Love Καρδίτσα»). Δεν την είδαμε, αλλά τρομάξαμε και μόνο από το τρέιλερ σε συνδυασμό με αυτά που μας είπε ένας καλός φίλος-συνάδελφος («είναι πιο φρικτό από όσο νομίζεις!») που είχε την ατυχία να τη δει.
Η δεύτερη ταινία της Ελίνας Ψύκου μετά από την «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» την τοποθετεί στην πρώτη γραμμή των σημαντικότερων σύγχρονων ελλήνων σκηνοθετών.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γουίλιαμ Ολντρόιντ είναι βασισμένη στη νουβέλα του δεκάτου ενάτου αιώνα ‘Lady Macbeth of Mtsensk’, του Nikolai Leskov.
Άλλη μια ελληνική ταινία βγαίνει σήμερα στις αίθουσες, με σαφέστατα διαφορετικό- περισσότερο καλλιτεχνικό- προσανατολισμό από τα πιο εμπορικά ιστορικά αναγνώσματα των Παντελή Βούλγαρη («Το τελευταίο σημείωμα») και Γιάννη Σμαραγδή (ο «Καζαντζάκης» του μονοπώλησε το ενδιαφέρον του κοινού το περασμένο τριήμερο αλλά η εμπορική του καριέρα μάλλον δεν θα φτάσει τα επίπεδα του «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι»).
Αντιπολεμικό δράμα από τον υποψήφιο για όσκαρ σεναριογράφο του «Ελεύθερου σκοπευτή» Τζέισον Χολ που εδώ κάνει το σκηνοθετικό ντεμπούτο του.
Ο Τζ. Κ. Σίμονς συναντά τη Ζιλί Ντελπί σε μια ταινία που φέρνει συνειρμούς από συμμετοχές των δύο ηθοποιών σε «ελληνικά» φιλμ («Ένας άλλος κόσμος» και «Πριν από το ηλιοβασίλεμα») .
Το σίκουελ της προ διετίας πετυχημένης κωμωδίας που ανέβαζε στο ρινγκ της πατρότητας τον Γουίλ Φέρελ με τον Μαρκ Γουόλμπεργκ ενισχύεται με τους Μελ Γκίμπσον και Τζον Λίθγκοου σε ρόλους παππούδων!
Αφού προκάλεσε δεκάδες εγκεφαλικά με την εμφάνιση του στην Αθήνα για τις ανάγκες της επίσημης πρεμιέρας της νέας του ταινίας «Good time» των αδεφλών Σάφντι- ένα σκληρό, ρεαλιστικό οδοιπορικό στη νυχτερινή Νέα Υόρκη- ο Ρόμπερτ Πάτινσον μάς μίλησε για τους ρόλους που τον συγκινούν και το σινεμά που θέλει να κάνει από και πέρα.
Η ταινία που έπεσε σαν κομήτης φέτος στις Κάνες (υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα) βάζοντας τους άγνωστους αδελφούς Σάφντι στο κέντρο του κινηματογραφικού χάρτη είναι μια δημιουργία που παρακολουθείται με κομμένη την ανάσα.
Συνέχεια για το σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή στην κινηματογραφική πινακοθήκη των «Μεγάλων Ελλήνων» ύστερα από τους Καβάφη, Ελ Γκρέκο, Βαρβάκη με «ήρωα» αυτή τη φορά τον Νίκο Καζαντζάκη.
Ο μετρ της ελληνικής κινηματογραφικής ιστορικής προσωπογραφίας Γιάννης Σμαραγδής καταπιάνεται με το πιο φιλόδοξο πρότζεκτ του αλλά αδυνατεί να «συλλάβει» καλλιτεχνικά το μεγάλης πνοής φιλοσοφικό και λογοτεχνικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
