Ριμέικ μιας ιταλικής ταινίας («Τα δικά μας παιδιά»), διασκευή του best seller του Χέρμαν Κοχ, με οσκαρικό καστ και πληθώρα δύσκολων, ηθικών διλημμάτων.

Με τη δεύτερη αγγλόφωνη ταινία του, που συμμετέχει στο φεστιβάλ των Καννών και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολλών κριτικών προβάλλεται ως ένα από τα φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα, ο Γιώργος Λάνθιμος δίνει τις σοβαρότερες εξετάσεις για την καθιέρωση του στην ελίτ των ανερχόμενων και πιο «hot» ονομάτων στο σύμπαν των σκηνοθετών.

Λένε για τα φεστιβάλ ότι τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα. Στη γαλλική Κυανή Ακτή δεν έχουν παράπονο αφού τα δύσκολα για αυτούς ήταν τα πρώτα 40 άντε 50.

Αν μη τι άλλο αξιομνημόνευτο ντεμπούτο στις μεγάλου μήκους ταινίες για τον Στέργιο Πάσχο, που αντλεί έμπνευση από το δικό του προ διετίας μικρού μήκους φιλμ «Ο Έλβις Είναι Νεκρός» που είχε τους ίδιους ακριβώς χαρακτήρες.

Τα ιερά και όσια της ρομαντικής κομεντί θίγει ο Στεφάν Ρομπελίν του «Κι αν ζούσαμε όλοι μαζί;» καταφέρνοντας να είναι την ίδια στιγμή αστείος και δραματικός μαζί.

Μεγάλη εμπορική επιτυχία του Paco León (ο οποίος είναι από τους διασημότερους κωμικούς της γενιάς του στη Ισπανία) που λέει και κυρίως δείχνει τα πάντα γύρω από το σεξ στις σχέσεις!

Στο «Alien: Covenant» ο Ρίντλεϊ Σκοτ διορθώνει όσα δεν πήγαν καλά στον «Προμηθέα» και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό κάνοντας τους φαν του διαστημικού saga να ξεφυσήσουν με ανακούφιση.

Η σπουδαία Καρίν Βιάρ της «Οικογένειας Μπελιέ» κάνει ότι μπορεί για να προσδώσει στο συμβατικό φιλμ λίγη ανθρωπιά και τρυφερότητα αλλά είναι τόσο μόνη...

Η εντιμότητα και το ζεστό συναίσθημα χαρακτηρίζουν αυτή τη μικρή αλλά γεμάτη από ιδέες κομεντί του Ira Sachs («Η αγάπη είναι παράξενη»).

Η Anne Fontaine (Two Mothers/Adore, Coco Before Channel) σκηνοθετεί μια δυνατή (αλλά πολιτική πονηρή) ιστορία βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά που διαδραματίστηκαν στην Πολωνία του 1945.

Ο Ολιβιέ Ασαγιές κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες με... βοηθό την εξαιρετική Κρίστεν Στιούαρτ αλλά η ατμοσφαιρική ταινία του δεν έχει καθόλου σεναριακή πειθώ.

Μετά τις ταινίες «Sherlock Holmes» και την αναβίωση της 60΄ς κατασκοπίας («The Man from U.N.C.L.E.») ο Γκάι Ρίτσι κάνει σκόνη και θρύψαλλα τον δημοφιλέστερο αγγλικό μεσαιωνικό μύθο!

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το «Twilight». Ή αλλιώς «μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες» που λέει και το λαϊκό άσμα...

Τα τελευταία χρόνια στο ιρανικό σινεμά ανακαλύπτουν τη κρυφή γοητεία των θρίλερ. Ο «Δράκος» έχει μεν ατμόσφαιρα αλλά το υπερβολικό στυλιζάρισμα του κάπου ξεφεύγει από τα όρια της αντοχής του θεατή...

Η Katell Quillevere, μία ταλαντούχα γαλλίδα σκηνοθέτιδα υπογράφει την τρίτη ταινία της, με βάση το βραβευμένο μυθιστόρημα της Maylis de Kerangal.

Πολυεπίπεδη ταινία γύρω από τη θανατική ποινή που αποτέλεσε την πρόταση της Σιγκαπούρης για το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ συμμετείχε και στο «Ένα κάποιο βλέμμα» του φεστιβάλ Καννών.

Τι γίνεται όταν τελειώσει ο έρωτας; Ο βέλγος σκηνοθέτης Joachim Lafosse έχει την όχι και τόσο αισιόδοξη απάντηση του προαιώνιου ερωτήματος που απασχολεί σχεδόν τους πάντες...

Η διαγαλαξιακή ομάδα που έκλεψε την παράσταση στην πρώτη ταινία του 2014, επιστρέφει με μία ακόμη περισσότερο επική, χιουμοριστική και... pop περιπέτεια!

Πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ που έφτασε μέχρι την πεντάδα των όσκαρ αλλά έχασε το βραβείο πρόπερσι από τη βιογραφία της Έιμι Γουαϊνχάουζ.

Το φιλμ του παραγωγικότατου Μάρκο Μπελόκιο (μόλις πριν από μια βδομάδα είδαμε στις ελληνικές αίθουσες την προηγούμενη ταινία του «Αίμα από το άιμα μου») αποτέλεσε την ταινία έναρξης το Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του περσινού Φεστιβάλ των Καννών.

Η εικόνα ενός λαμπερού νεαρού κοριτσιού στην κορυφή ενός βουνού που αφήνει έναν αετό να σκίσει τον αέρα είναι εκτός από σκηνή μοναδικού λυρισμού και ο λόγος που ο σκηνοθέτης γύρισε αυτό το ντοκιμαντέρ .

Καλογυρισμένη αλλά εκνευριστική αντιτρομοκρατική – και κατά των ισλαμιστών- και πατριωτική προπαγάνδα που υμνεί με κάθε ίντσα της το αμερικανικό ιδεώδες του ηρωισμού και της αυτοθυσίας.

Στην μετακομμουνιστική Πολωνία και με ηρωίδες 4 γυναίκες διαδραματίζεται η ταινία του Τόμας Βασιλέφσκι, που τιμήθηκε με το Βραβείο Σεναρίου στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Το αριστούργημα του Ιερώνυμου Μπος χαρίζει λάμψη και μυστήριο στο ντοκιμαντέρ του Χοσέ Λουίς Λοπέζ – Λινάρες.

Η ταινία που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο 18ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου είναι μια feelgood – αλλά και ρηχή - δραμεντί που ποντάρει στο εκτόπισμα του σταρ Ζεράρ Ντεπαρντιέ.

Μια ατμοσφαιρική και ελεγειακή ταινία από το βετεράνο Μάρκο Μπελόκιο που μάγεψε την κριτική στο προτελευταίο φεστιβάλ Βενετίας, χαρίζοντας του το βραβείο της Fipresci.

Όταν η φουτουριστική περιπέτεια συναντά την απλοϊκή πολιτική αλληγορία γεννιούνται φασαριόζικα και εφετζίδικα φιλμ όπως το... “Ares”!