Black Keys στην Μαλακάσα, photoεορταστική και φουλ, με λαό πολύ και μπάντα ικανή. Επίσημη έναρξη του συναυλιακού καλοκαιριού, δηλαδή, με υψηλούς τους δείκτες-του ροκ και του hype.Πηγή: www.mariamarkouli.com
Φουλ τζαζ μέρες έρχονται στο νησί. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό, δεν είναι απλώς τζαζ στον αέρα (που και για αυτό μόνο, δεν θα υπήρχε πρόβλημα). International Jazz Day το θέμα και γύρω από την 30η του Απρίλη ("the" day) πολλή τζαζ θα κυλήσει.Από τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Το κακό έχει πολλά πρόσωπα και όσοι βλέπουν θρίλερ το ξέρουν. Τόσο το κακό όσο και το χειρότερο. Και τα δύο μαζί με πολλούς άθλιους συγγενείς και φίλους _στην Ελλάδα και στο εξωτερικό _ έχουν τελευταία λυσσάξει. Θέλουν με κάθε τρόπο να πάρουν πίσω ό,τι με κόπο και περίτεχνες λαμογιές (αλλά και απίστευτες χοντράδες) κέρδισαν πουλώντας, ξεπουλώντας και διευκολύνοντας καταστάσεις για την πάρτη τους και όποιον πάρει ο χάρος.Από τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Να τι συμβαίνει: O Viggo Mortensen δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, είναι στη μοίρα του να περπατάει. Κάποια στιγμή, σε ένα κάποιο κινηματογραφικό παράλληλο σύμπαν μπορεί και να συναντήσει τον Forest Gump παρότι ο Forest (Run, Forest, Run) τρέχει και ο Viggo απλά βαδίζει, επειδή δεν έχει άλλη επιλογή, φαίνεται, παρά να παίρνει τους δρόμους.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Μερικές φορές είναι πιο δύσκολο από άλλες και τότε θαυμάζω τον εαυτό μου που τα καταφέρνει να αφήνει την θάλασσα και να κατευθύνεται ντάουντάουν, που, μια χαρά είναι το κέντρο της πόλης αλλά δεν έχει θάλασσα. Είναι αλλιώς όμως να αφήνεις τη θάλασσα για άλλες παραλίες έστω και νοερές, αν και λίγη άμμος δεν θα χάλαγε κανέναν, στο 2ο Surf Art Festival, που έγινε στο Βυρσοδεψείο, με έναν ξεχωριστό urban beach χαρακτήρα με εξωτικές πινελιές από τις μεταφορικές που λειτουργούν στον Βοτανικό, πάνω κάτω στην οδό Ορφέως και την Αγ. Άννης.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Πρώτα από όλα αυτό: όποιος νομίζει ότι θα βουτήξει σε νοσταλγίες, γλυκανάλατα φλας-μπακ, ρετρο-μανίες και άλλα παρόμοια, λάθος κάνει και να το ξέρει.Από τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Έχω δει noir να ασπρίζουν από το κακό τους, έχω δει noir να γίνονται σαπουνάδες, noir να πνίγονται στο στιλ τους, να κάνουν κύκλους γύρω-γύρω από τον εαυτό τους, να καταπίνουν αμάσητα τα κλισέ-τι να κάνω μ' αρέσει το είδος και βλέπω πολλά-έχω δει noir που δεν βλέπω την ώρα να ανάψουν τα φώτα της αίθουσας.Από τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Ιts my Blender
Στο παιχνίδι ήμουν o Κερκ. Αλλά Κερκ χωρίς Σποκ δεν γίνεται. Και χωρίς Σποκ δεν παίξαμε ποτέ. Νομίζω σε όλη μου τη ζωή είμαι πιο πολύ Κερκ, αλλά ο Μίστερ Σποκ είναι πάντα κοντά. Την πρώτη κοπάνα στο σχολείο για το Star Trek την έκανα. Το έδειχνε μεσημέρι η τηλεόραση κι εγώ, δήθεν ότι κάπου είχαμε να πάμε, ζητούσα άδεια από τη δασκάλα να φεύγω πιο νωρίς.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Aκούω και πάλι το Barcelonauta του Γιώργη Χριστουδούλου, με την ευκαιρία κιόλας που ο Γιώργης κάνει καντάδες αυτά τα Σάββατα του Φεβρουαρίου (στο Rabbit hall) και στα λάιβ οι περιπλανήσεις και οι βόλτες του από εδώ κι από εκεί στη Βαρκελώνη, στην Αθήνα, στη τζαζ, τη μπόσα-νόβα, το σουίγνκ είναι ακόμη πιο φευγάτες, αν μπορώ να το πω αυτό.Από τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Οι πιο απίθανες γέφυρες είναι της μουσικής, φέρνουν κοντά βουνά κι ορίζοντες, καγκουρό και κατσίκια, παιδιά, παππούδες, χωριά, μητροπόλεις, σε κάνουν να θες να αρπάζεις μια μαντινάδα να την πεις δυο τρεις φορές να την μάθεις και να την πάρεις μαζί σου στο δρόμο για πάντα. Εμείς, μια ρακή την ήπιαμε μετά την ταινία, και πολύ δε θέλουμε να δούμε το όλο θέμα, Κρητικά φουλ σίζον.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its My Blender
Η αίσθηση της ουσιαστικής επιστροφής, η επανεκκίνηση, η καθοριστική στιγμή όπου όλα δείχνουν να δουλεύουν εντυπωσιακά συγχρονισμένα και αποδοτικά. Σας το είχα πει. Έτσι όπως το είχα αισθανθεί ακούγοντας για πρώτη φορά τους Brothers In Plugs – τώρα πια απλά Brothers, ανάμεσα σε πολλά – εννοώ αληθινά πολλά-σχήματα και μουσικούς, όταν ήμουν στην επιτροπή του Jumping Fish.Πολλά ψάρια εκεί, μεγάλα και μικρά και δεν υποτιμώ καθόλου εκείνα της γυάλας που έχουν τη χάρη τους – αλλά κάποια από αυτά είναι τελικά για μεγάλες θάλασσες. Σαν τα Αδέλφια (που είχαν κερδίσει και στον διαγωνισμό και είχαν ανοίξει τη συναυλία των Bon Jovi, απλά το θυμίζω)Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: It's my Blender
To σωστό timing είναι μεγάλη υπόθεση και ο Γούντι Άλεν έλεγε πως το 90% της επιτυχίας ή κάποιο ποσοστό πολύ κοντά σε αυτό, είναι απλά το να κάνεις την εμφάνισή σου-μια άλλη έκφραση του σωστού timing δηλαδή,οι περισσότεροι, άλλωστε δεν θα διαφωνήσουν-όλα τα άλλα έπονται και κατασταλάζουν στον πάτο του φλιτζανιού. Επιστήμονες του timing, της σωστής στιγμής και της κίνησης που κουμπώνει πάνω της, οι Belle and Sebastian με το νέο τους άλμπουμ και τον ευχάριστο τίτλο του, Girls In Peacetime Want To Dance. Λέξη κλειδί, το dance νομίζω και συνεχίζω.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Το πρώτο feel good, explosive mood, play it again/and again άλμπουμ της χρονιάς (έσκασε μύτη Δεκέμβρη) και έφτασε σαν Α Holy Show στα χέρια μου – βοήθειά μας και όλα τα καλά. Πώς έλεγαν την ευχή οι Ναβάχο;... Μay you walk in beauty. Εδώ είμαστε. Η Sugahspank και οι Swing Shoes σε μια παθιασμένη σχέση με τη μουσική τους. Δώδεκα κομμάτια που σε καλούν να απολαύσεις τη μουσικότητά τους και τα ασταμάτητα σλάλομ από τα blues στα swing στην παράδοση με μια τζαζιά απροσδιόριστου τύπου και ιδιαίτερα κεφάτη.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Θέλει η μουσική λίστες; Θέλει η μουσική τάξη; Θέλει σειρές και προτεραιότητες; Θέλει μετρήματα από κάτω προς τα πάνω; Τζόγο, ξεμάτιασμα και ένα... καλό παιδί να' ναι; Κουβέντα να γίνεται και να΄ναι καλός ο ήχος, μόνο. Αυτό θέλει. Μ΄αυτό ξεκάθαρο, έκατσα και σημείωσα είκοσι και τρία άλμπουμ που άκουσα και ξεχώρισα και, αν θες να το πεις και best of 14, πες το, δε σου χαλάω χατήρι.Ιδού - χωρίς σειρά και με μια σημείωση... τόση καλή μουσική εκεί έξω, μόνο δυο αυτιά να ακούς. Είναι λοιπόν να σε απασχολούν οι λίστες;Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: it's my Blender
To Mέγαρο Μουσικής δεν είναι το μέρος που θα πας να ακούσεις τους DJs και τα beats σου- τουλάχιστον αυτό ίσχυε μέχρι προχτές. Γιατί προχτές στα καλογυαλισμένα μάρμαρα του Μεγάρου και στην αίθουσα Banquet κύλησαν και beats και breaks και Bukem ακουγόταν ως τρία πατώματα πάνω.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: It's my Blender
Εκεί ήμουν. Ως αργά. Μέχρι λίγο πριν δώσουν τα βραβεία. Που αργούσαν να τα δώσουν-επιτροπής και κοινού της αίθουσας βραβεία-αλλά κάποια στιγμή σκέφτηκα, τι σημασία έχουν τα βραβεία, τα τραγούδια έχουν αξία, τα τραγούδια ταξιδεύουν χωρίς βραβεία, αυτό είναι το σίγουρο.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: It's my Blender
Όπως αρκετοί από εσάς έχουν ήδη μάθει, ο Bruce Springsteen εμφανίστηκε στην θέση του Bono και τραγούδησε με τους U2 στην Times Square στην Νέα Υόρκη. Λοιπόν, υπάρχει παρασκήνιο. Ζουμερό.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: It's my Blender
Να λοιπόν τι συμβαίνει:Μόλις λίγα μέτρα από εδώ που είμαι και γράφω τώρα, ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες όλων των εποχών, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, μπορεί ακριβώς αυτή τη στιγμή να αγναντεύει τη θάλασσα, ή τον θολό ορίζοντα, αυτό το σχετικά ζεστό και πολύ μουντό απόγευμα του Νοεμβρίου.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Aκόμη μια σειρά με γκάνγκστερ στην Ποταπαγόρευση; Το είχα πει και το παραδέχομαι. Πριν ακόμη δω εμπλεκόμενους, Martin Scorsese, Steve Buscemi. Ο one and only Buscemi, μοναδικός Νάκι Τόμσον. Μετά από... κύκλους και ... το φινάλε και Boardwalk Empire αφοσίωσης, χωρίς συζήτηση αλλά αν με ρωτάτε, μια από τις καλύτερες σειρές της τηλεόρασης. Άλλη τηλεόραση, σκέτη τέχνη.-Να βάλω ένα ουϊσκι και να συνεχίσω.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Πήγαμε, είδαμε, έχουμε και λέμε...Πολλές φορές η πόλη και το Φεστιβάλ είναι ένα πράγμα. Συγκεκριμένα νομίζω ότι η πόλη και το φεστιβάλ έχουν γίνει ένα πράγμα 55 φορές. Την 55η αυτή που τρέχει τώρα την παρακολουθώ από κοντά, όπως κοιτάς ένα έντομο στο μεγενθυτικό φακό και τα μάτια του σκύλου που λένε πάντα ιστορίες. Καρέ-καρέ από το Λιμάνι ως εκεί που μοιάζει σκηνικό για cult ταινία, ένα αδιέξοδο, ένας μυστικός κήπος, μια στοά,πολλές στοές.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: It's my blender
Είχαμε μείνει πολλή ώρα, εγώ κι ο σύντροφος Μάικ και κοιτούσαμε εκείνες τις φωτογραφίες του Elvis, σαν ο Εlvis να μας μιλούσε με κάποιο τρόπο μέσα από αυτές. Δηλαδή, αν εκείνες οι φωτογραφίες δεν έδειχναν το μέλλον και όσα θα συνέβαιναν στη συνέχεια, τότε δεν υπήρξαν ποτέ φωτογραφίες που να το κάνουν. Και δεν είχαμε καν στο πρόγραμμα (σιγά μην είχαμε και πρόγραμμα...) την επίσκεψή μας στο Grammy Museum, downtown LA, όπου ήταν η έκθεση, αλλά εκεί κοντά βρεθήκαμε και πήγαμε.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Ιts my blender
Mαγικά πράγματα. Μαγική μουσική. Όλα συμβαίνουν σαν κάποιος να σκηνοθετεί φανταστικές ιστορίες. Τίποτε πιο μαγευτικά φανταστικό από την πραγματικότητα.Από τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Ιts my blender
Όπως είναι γνωστό η ευρηματικότητα των Ελλήνων δεν έχει όρια και ως πολυμήχανος λαός (σε μερικά, όχι σε όλα) φαίνεται ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε καταστάσεις εκεί που άλλοι απλά θα έμεναν να κοιτάνε με το στόμα ανοιχτό περιμένοντας επίσημες ανακοινώσεις. Ετσι, τρελλή επιτυχία σημειώνει τελευταία και χτυπάει απίστευτα νούμερα στις προτιμήσεις του κοινού, το παιχνίδι που παίζεται με όλο και πιο μεγάλο ενδιαφέρον - και επειδή ποτέ δεν ξέρεις - το «Μάντεψε ποιος είναι μέσα στον τάφο».Από τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Ιts my blender
Με την ευκαιρία, να το πω αυτό - ότι δεν ισχύει το γνωστό και διαδεδομένο σχετικά με την «αγωνία του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτι». Είναι ψέμα-και έχει περάσει από γενιά σε γενιά, από τον Πέτερ Χάντκε ως τον Βιμ Βέντερς, από τον Λεάο ως τον Καρνέζη. Καμία αγωνία και κανένας φόβος, αν το σκεφτείς.Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: its my blender
Αφήστε με εμένα. Εγώ και μόνο στον ίδιο χώρο (και γήπεδο ολόκληρο ακόμη) να βρεθώ με Ντίλαν, ανατριχίλα θα νοιώσω... Αλλά αυτό δεν έχει καμία, μα καμία σχέση-το τονίζω πλιζ-με την συναυλία του χτες στην Αθήνα, έτσι όπως τον είδαμε, τον ακούσαμε και περάσαμε στην Ντιλανό-σφαιρα στιγμές, μακάρι να ήταν κι άλλες. Κι αυτή η never ending tour ποτέ να μην τελειώσει. Από τη Μαρία Μαρκουλή Πηγή: Its my blender
Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Ιt's my blender
Σε έξαλλους πανηγυρισμούς ξέσπασαν οι συνταξιούχοι που στέκονταν στην ουρά για να πάρουν το φάρμακό τους όταν ανακοινώθηκε πως ψηφίστηκε το πολύ-το φοβάμαι- νομοσχέδιο. Τα όνειρά τους τα βλέπουν να βγαίνουν αληθινά, φαίνεται καθόλα πια βέβαιο, θα βελάξει το προβατάκι και θα το σουβλίσουν Πάσχα που έρχεται φέτος –ένα ποδαράκι από εδώ, μια πετσούλα από εκεί, όσοι δεν έγιναν φίλοι του Μόρισέι ήδη –χορτοφάγοι.Από τη Μαρία Μαρκουλή
Kαθόταν αναπαυτικά στον καναπέ, με τα ντρέντλοκς μαζεμένα σε μια από τις περίφημες εκείνες Τζαμαϊκάνικες συνθέσεις μέσα σε καπέλο του και μας έλεγε ιστορίες για το πώς ξεκίνησαν τα sound systems εκεί στο νησί, εκεί που κουβαλούσε τα πράγματα του αδελφού του και μετά πώς μαζεύονταν όλοι για να ακούσουν τις μουσικές που διάλεγαν οι σελέκτορς και φορτώνανε λεωφορεία ολόκληρα με βινύλια έξτρα βαριά από τα μπάσα. Και κάθε τόσο, διέκοπτε τις αφηγήσεις, τραβούσε ένα δίσκο από την τσάντα και μας έβαζε να ακούσουμε, ο Jazzie B ο ίδιος, έτσι ακριβώς, και το ένα μετά το άλλο, Back II Life και back to reality - πιο ριάλιτι δεν γίνεται, όσο και αν αυτό κλίνει ελαφρώς στου απίστευτου τη μεριά...Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Its my Blender
Θεσσαλονίκη. Η νύχτα πέφτει πάνω από την πόλη, οι αίθουσες γεμίζουν, το Φεστιβάλ -54ο Ιnternational Film Festival -σήκωσε αυλαία με το Only Lovers Left Alive και Jim Jarmusch και αγαπήσαμε τα βαμπίρ, τις κιθάρες, τους έρημους δρόμους του Ντιτρόϊτ, τα αυτοκίνητα, τα κατακόκκινα ποτήρια του κονιάκ, τις κιθάρες (ξανά), την Ταγγέρη, το χιούμορ, το σπίτι του Τζακ Γουάιτ, τα βινύλια... και όλοι, ο ένας μετά τον άλλο, χωρίς καμία αντίσταση υποκύψαμε την αληθινή γοητεία του Τζιμ Τζάρμους. Τίποτε ψεύτικο, καμία πόζα, ούτε ένα ράγισμα _ορατό τουλάχιστον_ από τη φήμη που κι αυτό το underground σύστημα αξιών εξασφαλίζει στα δικά του λαμπερά αστέρια. Πόσο πολύ δικαιωμένος μπορεί να νοιώσεις, έχοντας λατρέψει όλα αυτά τα χρόνια τις ταινίες, τη μουσική του, την αύρα του; Πάρα πολύ!Από τη Μαρία Μαρκουλή
Θεσσαλονίκη. Η νύχτα πέφτει πάνω από την πόλη, οι αίθουσες γεμίζουν, το Φεστιβάλ -54ο Ιnternational Film Festival -σήκωσε αυλαία με το Only Lovers Left Alive και Jim Jarmusch και αγαπήσαμε τα βαμπίρ, τις κιθάρες, τους έρημους δρόμους του Ντιτρόϊτ, τα αυτοκίνητα, τα κατακόκκινα ποτήρια του κονιάκ, τις κιθάρες (ξανά), την Ταγγέρη, το χιούμορ, το σπίτι του Τζακ Γουάιτ, τα βινύλια... και όλοι, ο ένας μετά τον άλλο, χωρίς καμία αντίσταση υποκύψαμε την αληθινή γοητεία του Τζιμ Τζάρμους. Τίποτε ψεύτικο, καμία πόζα, ούτε ένα ράγισμα _ορατό τουλάχιστον_ από τη φήμη που κι αυτό το underground σύστημα αξιών εξασφαλίζει στα δικά του λαμπερά αστέρια. Πόσο πολύ δικαιωμένος μπορεί να νοιώσεις, έχοντας λατρέψει όλα αυτά τα χρόνια τις ταινίες, τη μουσική του, την αύρα του; Πάρα πολύ!Από τη Μαρία Μαρκουλή
Κόκκινο φουγάρο, μπλε καπνός, καραμελέ τέντα, πολύχρωμη τζαζ. Και φωτισμένο πέρα το Ναύπλιο. Μουσικό-εκδρομικό Σαββατοκύριακο. Είπαμε να πάρουμε τους δρόμους. Ε, ευκαιρία ψάχνουμε, αν και μερικές φορές και καμία ευκαιρία βολεύει επίσης...Από τη Μαρία Μαρκουλή
Κόκκινο φουγάρο, μπλε καπνός, καραμελέ τέντα, πολύχρωμη τζαζ. Και φωτισμένο πέρα το Ναύπλιο. Μουσικό-εκδρομικό Σαββατοκύριακο. Είπαμε να πάρουμε τους δρόμους. Ε, ευκαιρία ψάχνουμε, αν και μερικές φορές και καμία ευκαιρία βολεύει επίσης...Από τη Μαρία Μαρκουλή
Πολύ συχνά ρωτάω τον εαυτό μου διάφορα πράγματα στα οποία δεν περιμένω απάντηση και δεν τον πιέζω να απαντήσει, αφού ωραίες είναι και οι ερωτήσεις, έτσι σκέτες. Μια από αυτές (που εμφανίζεται τακτικά στο personal timeline) είναι πόση μουσική χωράει η μέρα;Aπό τη Μαρία ΜαρκουλήΠηγή: Ιt's my Blender
Έκπληξη; Καμία έκπληξη. Γιατί να είναι έκπληξη που ο Elvis Costello γράφει τραγούδια με τους Roots; O Elvis Costello εδώ και χρόνια κάνει ό,τι θέλει, προσγειώνεται όπου θέλει, από το Λίβερπουλ στο Νάσβιλ, από το Σαν Χοσέ στη Νέα Υόρκη, από τη Σάντα Κλάρα στο Ρίο (ΝτεΤζανέιρο) και μπορεί να συνεργάζεται με όποιον θέλει-πες ένα όνομα- από τον Burt Bacharach ως τον Batman από τον Gaslamp Killer ως τον Leonard Nimoy (αν τυχόν ο τελευταίος αποφάσιζε να συνεχίσει τη δισκογραφική καριέρα του μίστερ Σποκ).Από τη Μαρία Μαρκουλή
Έκπληξη; Καμία έκπληξη. Γιατί να είναι έκπληξη που ο Elvis Costello γράφει τραγούδια με τους Roots; O Elvis Costello εδώ και χρόνια κάνει ό,τι θέλει, προσγειώνεται όπου θέλει, από το Λίβερπουλ στο Νάσβιλ, από το Σαν Χοσέ στη Νέα Υόρκη, από τη Σάντα Κλάρα στο Ρίο (ΝτεΤζανέιρο) και μπορεί να συνεργάζεται με όποιον θέλει-πες ένα όνομα- από τον Burt Bacharach ως τον Batman από τον Gaslamp Killer ως τον Leonard Nimoy (αν τυχόν ο τελευταίος αποφάσιζε να συνεχίσει τη δισκογραφική καριέρα του μίστερ Σποκ).Από τη Μαρία Μαρκουλή
Να το πω εξαρχής. Δεν ανήκω σε εκείνους που θα πήγαιναν να δουν το Star Trek σαν μια ακόμη – από τις πολλές στ΄αλήθεια - περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. Είμαι από αυτούς που θα σημάδευαν με το φέιζερ τον Τζέι Τζέι Άμπραμς αν μας είχε ρίξει σε ξέρες του Διαστήματος. Όμως όχι. Αυτό που είδα χτες βράδυ στην μεγάλη, ωραία αίθουσα του Αθήναιον, σε εκτόξευε από τη Γλυφάδα στον Κρόνο, από την θέση 8, σειρά 11, στην Γέφυρα του Έντερπραιζ, να «χορεύεις» τρελά με τον Σποκ και τον Κερκ στους απολαυστικούς διαλόγους του σεναρίου.Από τη Μαρία Μαρκουλή
