Να το πω εξαρχής. Δεν ανήκω σε εκείνους που θα πήγαιναν να δουν το Star Trek σαν μια ακόμη – από τις πολλές στ΄αλήθεια - περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. Είμαι από αυτούς που θα σημάδευαν με το φέιζερ τον Τζέι Τζέι Άμπραμς αν μας είχε ρίξει σε ξέρες του Διαστήματος. Όμως όχι. Αυτό που είδα χτες βράδυ στην μεγάλη, ωραία αίθουσα του Αθήναιον, σε εκτόξευε από τη Γλυφάδα στον Κρόνο, από την θέση 8, σειρά 11, στην Γέφυρα του Έντερπραιζ, να «χορεύεις» τρελά με τον Σποκ και τον Κερκ στους απολαυστικούς διαλόγους του σεναρίου.Από τη Μαρία Μαρκουλή

Με τον καλύτερο τρόπο –όπως θα έλεγαν ειδήσεις άλλης εποχής- έπεσε η αυλαία στον συναυλιακό χώρο της συμβολής (περίπου) των οδών Πειραιώς και Χαμοστέρνας, Fuzz Club.Με μία πανδαισία surf και 60s pop αρμονιών και ήχων Δυτικής Ακτής αλλά και αφθονία vintage ηχοχρωμάτων οι Allah-Las από την Καλιφόρνια οδήγησαν ιδανικά το ελληνικό κοινό στο καλοκαίρι που ημερολογιακά ξεκινούσε και νοερά σε όλα τα καλοκαίρια του κόσμου.Από τη Μαρία Μαρκουλή

"You' ve been Plisskened" έγραφε το βραχιολάκι που μας έδεσαν στο χέρι μπαίνοντας στην είσοδο του Eλληνικού Κόσμου, Κτίριο 56 και ο λόγος που το αναφέρω (το βραχιολάκι) είναι γιατί δείχνει κι αυτό ότι το Plissken είναι ένα φεστιβάλ που προσέχει τη λεπτομέρεια. Και στις λεπτομέρειες κρίνονται τα περισσότερα, ειδικά, επειδή εδώ στα μέρη μας έχουμε χάσει το βασικό θέμα. Και, για να φτάσουμε στις λεπτομέρειες αργούμε πολύ.Από τη Μαρία Μαρκουλή

Στην ίδια ευθεία. Aπό διαφορετικές γωνίες. Σε post θεωρίες για εναλλακτικές μορφές ζωής στο μουσικό οικοσύστημα της Παρασκευής που πέρασε. Post κι αυτή. Για να περάσεις από τη μια μουσική στην άλλη δε χρειάζεται να πηδήξεις φράχτες. Συνεχίζεις να οδηγείς. Keep driving.

Και λίγο καλό house, deep, nice and hearty – αφού όταν το house είναι καλό και σπίτια (διαμορφωμένα σε club και όχι μόνο) γκρεμίζει....

Εδώ και κάμποσες μέρες ήθελα να σας πω γι' αυτό τον κύριο, αλλά φαίνεται πως τώρα ήρθε η ώρα, και αυτή δεν είναι άλλη από τη στιγμή που κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ του Willy Moon, "Here's Willy Moon". Willy Moon είναι ο κύριος που σας λέω.

Μπορείς να το πεις και μουσικό ημερολόγιο, αλλά σου έχω εμπιστοσύνη ότι θα βρεις καλύτερη περιγραφή, όμως εγώ τώρα βιάζομαι εδώ να σου πω πως ο Andy Cato έρχεται με νέο άλμπουμ, το Times and Places και πολύ Groove Armada, groove.

Πολύ σίγουρα. Ξέρουν τη Μουσική που Παίζουν στο Βυθό. Και ξέρουν τη Μουσική που Παίζουν στο Βυθό γιατί ξέρουν καλό κολύμπι. Ευφάνταστο, πλούσιο, ποιητικό, με ωραίες βουτιές και θαυμάσιες κινήσεις. Μ΄αρέσουν. Μακροβούτια στη ποίηση (Μίλτος Σαχτούρης, Γκαμπριέλ Οκάρα, Πέδρο Χουάν Γκουτιέρεζ) και ύπτιο με μελωδία δουλεμένη.

Μια στιγμή! Κάτι hot. Κάτι σαν να άνοιξες το φούρνο, σαν να πιάνει καλοκαίρι ξαφνικά. Έτσι πια συμβαίνουν όλα, ξαφνικά (περίπου, ε, κι όχι πάντα). Αλλά κάτι funk και jazzy-soul και hot stuff, με αστραφτερή έμπνευση, που – ξέρεις τι; - μουσική , so - fuckin'- wonderful.Εντάξει, αυτό το ξέρεις, το έχουμε πει, ο Quasamodo είναι μουσικός ανεμοστρόβιλος που ανακατεύει το funk σε μίξερ και δοκιμάζει γεύσεις.