Στις 3 του Απρίλη, το ΕΜΣΤ ανοίγει έναν καινούριο κύκλο θεμάτων, τέχνης και καλλιτεχνών που ασχολείται με το μείζον θέμα της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων, την ανάδειξη της σημαντικότητάς τους και τη συζήτηση γύρω από την εκμετάλλευσή τους από τους ανθρώπους σε σχέση και με την ιστορία. Η Janis Rafa, ο Sammy Baloji, ο Kasper Bosmans και η Emma Talbot κάνουν την αρχή με 4 εξαιρετικές ατομικές εκθέσεις.

Από την Παρασκευή 18/3, στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, εκτίθενται για πρώτη φορά στην Ελλάδα τα έργα του Ελληνοαμερικανού καλλιτέχνη Νικόλα Κονταξή. Πίνακες, χρώματα, υφάσματα, στάχτες, μουσική, πόνος, γέλιο και όλη η ελπίδα που υπάρχει – είναι μόνο λίγα από όσα συμβαίνουν στην έκθεση με τον απολύτως ταιριαστό τίτλο: "Catch Me".

Το Σάββατο 29/3 θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου – στην Τεχνόπολη – το φεστιβάλ «Οι Ρίζες του Γκαζιού». Οι "Ρίζες" και οι άνθρωποί τους, μαζί με τη διευθύντρια του μουσείου, Μαρία Φλώρου, μας μίλησαν γι' αυτή την υπέροχη συνύπαρξη και όσα θα φέρει στο μέλλον.

Με αφορμή την διεθνή πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ της «Άνθρωποι, Θεοί και άλλα Πλάσματα» στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης μίλησα με την κινηματογραφίστρια Svetlana Strelnikova για την Γαύδο, τους ανθρώπους, τον παράδεισο που μονίμως ψάχνουμε και ίσως υπάρχει και την ανάγκη για αυθεντικότητα και μαγεία

Στο πλαίσιο του αφιερώματος “AI, μία αναπόδραστη νοημοσύνη” του 27ου ΦΝΘ, η COSMOTE και η TELEKOM μάς φέρνουν πιο κοντά σε έναν διαφορετικό κόσμο, μέσω της Τέχνης και τον ανοιχτών συζητήσεων. Το art installation, «LAUREN: Anyone Home?» της Lauren McCarthy και ένα ενδιαφέρον masterclass συνοψίζουν απόλυτα το “AI and ART experience powered by TELEKOM”.

Το 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης άνοιξε τις πόρτες του, και τις αίθουσές του, την Πέμπτη (6/3) με την Εθνική Ομάδα Ρομποτικής, το βλέμμα στο μέλλον και τους Φοιτητές Κινηματογράφου να μιλούν για τα Τέμπη. Η Παρασκευή ήταν γεμάτη με «Γυναίκες Μαχήτριες», το Σάββατο είχε τη ματιά ενός δασκάλου στη ρωσική εισβολή και τα εγκαίνια του AI installation της Laureen Lee McCarthy και η Κυριακή ήταν γεμάτη τέχνη, συζητήσεις και αγανάκτηση – όλα όσα συνέβησαν στις πρώτες μέρες του 27ου ΦΝΘ.

Μία ιστορία αγάπης που ξεκίνησε μετά τον γάμο τους. Εμπόδια, τραύματα, πόλεμος, σεξουαλική παρενόχληση, φόβος, αποδοχή και κάθαρση. Η Kerry και ο Kenny αφήνουν τη σκηνοθέτιδα Amy Hardie να μας δείξει τη ζωή τους και την αναγέννηση της σχέσης και των εαυτών τους μέσα από τον φακό της, σε ένα ντοκιμαντέρ που θα παρακολουθήσουμε στο 27ο Φεστιβάλ Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Το «WOW FESTIVAL» επιστρέφει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο ΚΠΙΣΝ, σε μία περίοδο που το να είσαι θηλυκότητα φαίνεται πιο επικίνδυνο από ποτέ. Ένα φεστιβάλ φτιαγμένο από θηλυκότητες για όλους όσους θέλουν ισότητα, συμπεριληπτικότητα, ελευθερία νου και σώματος και γενικά έναν ασφαλή κόσμο για να υπάρχουν. Ομιλίες, δράσεις, μουσική, τέχνη, συζητήσεις και όλα όσα θα συμβούν 4-7/4 στις γραμμές παρακάτω.

Ο Max Kestner στήνει ένα ντοκιμαντέρ και προσπαθεί να βρει απαντήσεις στα αιώνια υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπινου είδους. Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Ποιος αποφασίζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει; Οι ερωτήσεις δεν σταματούν να έρχονται. Οι απαντήσεις δεν είναι τόσο εύκολο να βρεθούν, αλλά ίσως ανακαλύψουμε κάποιες στην προβολή της ταινίας "Life and Other Problems" στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Μία έκθεση-αφιέρωμα στον γλύπτη Θόδωρο εγκαινιάζει το ΕΜΣΤ το Σάββατο (8/2), η οποία φαίνεται να κρύβει μέσα της κάθε σπιθαμή του έργου και της προσωπικότητας του καλλιτέχνη. Μια λεπτομερώς δουλεμένη έκθεση ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό, προσφέροντας απλόχερα στους θεατές λίγη από τη μαγεία και την ιδιοφυΐα του «Θόδωρου, γλύπτη» – και όχι μόνο.

Η visual performance του Φάνη Σακελλαρίου βρίσκει το "σπίτι" της σε έναν νέο χώρο στον Κεραμεικό, τα "Τζάμια Κρύσταλλα". Μια ιστορία για την ιστορία του ανθρώπινου είδους, μια "παράσταση" για τη γέννηση του ανθρώπου, μια "performance" για τη χαρά, τον πόνο, τη λύπη, τη βία, την αηδία, το πάθος και όλα τα λάθη. Εβδομήντα λεπτά, δύο τέρατα, όλα βαμμένα με κόκκινο χρώμα, και όλα όσα ένιωσα στις γραμμές παρακάτω.

Το ΕΜΣΤ εκδίδει για πρώτη φορά στην ιστορία του ένα περιοδικό κριτικής και θεωρίας της σύγχρονης τέχνης που υπόσχεται, ελευθερία έκφρασης, πολυφωνία, έμπνευση, σχολιασμό της πραγματικότητας μας και κυρίως ανεξαρτησία θεμάτων και μπόλικη τέχνη με πολυπληθείς γεωγραφικές προελεύσεις.

Στα 30 της, η Βασιλική Μιχαλοπούλου παράτησε την Νομική για το τραγούδι. Αγαπάει και ερμηνεύει με πάθος όλα τα «Ενδεχόμενα» της και πιστεύει πως καλλιτέχνης είναι εκείνος που, εκτός από το ταλέντο, διαθέτει και την ψυχή να βγαίνει μπροστά με όλα όσα πιστεύει. Μισεί τις συμβουλές, θέλει να κινηματογραφήσει μελλοντικά την μουσική της και πιστεύει πως οι πράξεις μας δείχνουν τι πραγματικά είμαστε.

Αθηναϊκές βραδιές που ξεκινούν χωρίς προσδοκίες και καταλήγουν οι καλύτερες ιστορίες. Τέχνη, καλό φαγητό, ωραίοι άνθρωποι, γέλιο και γειτονιές της Αθήνας. Ένα Σάββατο βράδυ δοκίμασα ταϊλανδέζικο street food στο TUK TUK, είδα τον πιο cool κόσμο στα εγκαίνια της έκθεσης «VLÈMMATA» της Kler και έφαγα καυτό παγωτό σε ένα ιταλικό παράλιο ονόματι «Dolce Far Niente» – όλα αυτά σε μία βραδιά στο Κουκάκι.

Η Μαρία Σολώμου στο Θέατρο Μικρό Χορν μαζεύει τα ασπρό-ρούχα της από τις αυτοσχέδιες απλώστρες, κάνει μπάνιο, πάει τουαλέτα, ψήνει καφέ, κάνει ποδήλατο, τραγουδάει, γελάει, κλαίει, ζει και πεθαίνει - όλα αυτά σε 90 λεπτά. Το κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου συναντά την σκηνοθετική ματιά της Φρόσως Λύτρα και προσπαθούν μαζί να αποτυπώσουν την τρέχουσα ψυχολογική κατάσταση κάθε σύγχρονης γυναίκας - και όχι μόνο.

Άλλη μία μοναδική χρονιά φτάνει στο τέλος της στον παράδεισο που ονομάζουμε σπίτι μας. Το 2024 ήταν μια μεγάλη χρονιά για τους Έλληνες: Eurovision και Μαρίνα Σάττι, αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ, Ολυμπιακοί Αγώνες και woke ατζέντα, μετρό Θεσσαλονίκης, γυναικοκτονίες, γκέι δικαιώματα (τύπου), και «όσα έχω ζήσει τα έχει πει η Βίσση». Μέσες άκρες ψυχραιμία και τα γνωστά – ή και όχι.

Από συναυλίες εκατομμυρίων σε πιθανούς δολοφόνους CEO και από αστέρες του Χόλιγουντ σε press tours, μέχρι την υποψία μίας γυναίκας πλανητάρχη, το 2024 δεν το λες και ψύχραιμο. Ένα σκρολάρισμα στο TikTok ή μία βόλτα στα screenshots του κινητού μου ήταν αρκετά για μία "πρόχειρη" λίστα με τις στιγμές που θα μας θυμίζουν για πάντα το 2024 – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Μία μουσικοχοροθεατρική συνάντηση τεσσάρων ανθρώπων. Μία ιστορία αγάπης μεταξύ δύο εξ αυτών. Μία απόφαση για το μέλλον με βάση το παρελθόν. Ο Γιώργος Πετρούνιας στήνει σε μία θεατρική σκηνή - για 70 λεπτά - μία ιστορία για όλα εκείνα που κουβαλάμε. Όλα όσα μας άφησαν, όλα όσα κατακτήσαμε και όσα χρειαζόμαστε για την «κληρονομιά» του καθενός μας.

Η Καίτη, η Κίτσα, η Βάσω και η Γεσθημανή. Τέσσερις γυναίκες με πολλές διαφορές, αλλά ένα κοινό. όλες τους αγάπησαν τον ίδιο άντρα και, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αυτό τις «σημάδεψε». Αυτές είναι οι γυναίκες της ζωής του Στέλιου Καζαντζίδη που ζωντανεύουν μέσα από την ταινία «Υπάρχω» που προβάλλεται από τις 19 Δεκεμβρίου στα σινεμά.

Η σχέση των ζώων σε ζωολογικούς κήπους - ή δομές διάσωσης - με εκείνους τους ανθρώπους που δίνουν την ζωή τους για να τα φροντίσουν. Η επικοινωνία, οι δυσκολίες, η αγάπη. Ένας συλλογικός μονόλογος. Μία ταινία από την Jessica Sarah Rinland, φτιαγμένη για τα μάτια όλων μας προβάλλεται στο πλαίσιο του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου Αθήνας.

Η Αθηνά Τσαγκαράκη, κατά Instagram @athinoid, μαζί με την διμελή μπάντα της, την Κάκια Γκουντίνα και την Κική Κέρζελη, καταλαμβάνουν την σκηνή του Red Jasper και την ελληνική τηλεόραση των early 00s. Από τους Δύο Ξένους, μέχρι το Είσαι το Ταίρι μου, το Κωσταντίνου και Ελένης και το Big Brother. Μία βραδιά γεμάτη με τα τραγούδια των καλύτερων μας χρόνων που θα σου ζεστάνει την καρδιά...

Ο θρυλικός χαρακτήρας του Δον Ζουάν ζωντανεύει στην καθημερινότητα του σήμερα στα χέρια του Πάνου Βλάχου. Η Λητώ Τριανταφυλλίδου σκηνοθετεί. Ο φεμινισμός, η πατριαρχία, ο φανατισμός, η θέση του άντρα σήμερα και η θέση της γυναίκας πάντα - με original μουσική και εξαιρετικό cast.

Το 27ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά & Νέους, αλλά και το 24ο Camera Zizanio, ξεκίνησε στις 30/11 και θα διαρκέσει έως τις 7/12. Βρεθήκαμε στον βροχερό Πύργο, για το πρώτο τριήμερο ενός φεστιβάλ που, εκτός από ταινίες από και για παιδιά, περιλαμβάνει εκπαιδευτικό συνέδριο, happenings, εργαστήρια και, βασικά, πολλή ελπίδα.

Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας Κατά των Γυναικών, σήμερα 25 Νοεμβρίου, παρακάτω θα βρείτε δέκα πραγματικές, και μη, ιστορίες θάρρους.

Το πρώτο της live έδωσε στην αρχή της εβδομάδας στον Σταυρό του Νότου η υπερ-ταλαντούχα Alexandra Sieti. Η soul, funk, jazz, rock Θεσσαλονικιά ψυχή της ξεδιπλώθηκε για πρώτη φορά σε αυτή την σκηνή, πάντα μαζί με την τετραμελή μπάντα της - και εμείς ήμασταν εκεί.

Το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών ήταν, το λιγότερο, τρομακτικό. Ένας καταδικασμένος μισογύνης θα είναι – για δεύτερη φορά – πλανητάρχης. Ταυτόχρονα στην Ελλάδα μετράμε ήδη 11 γυναικοκτονίες για το 2024. Φαίνεται πως πλέον τα πράγματα γίνονται χειρότερα, για όλους. Και τρομερά επικίνδυνα για τις θηλυκότητες.

Πως είναι να πηγαίνεις για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης; Από τις ταινίες, τους χολιγουντιανούς επισκέπτες, την πόλη που αλλάζει συθέμελα, τους ανθρώπους και την τέχνη γενικότερα – η καρδιά της πόλης φαίνεται να χτυπάει δυνατά μόνο τότε. Και εγώ βρέθηκα εκεί για πρώτη – και σίγουρα όχι τελευταία – φορά, και κάπως ερωτεύτηκα.