Η ταινία Birdman του Μεξικανού σκηνοθέτη Αλεχάντρο Ιναρίτου ήταν ο μεγάλος νικητής της φετινής, 87ης απονομής των κινηματογραφικών βραβείων Οσκαρ καθώς κέρδισε τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και πρωτότυπου σεναρίου.

Το πορτοκαλί αποδεικνύεται το χρώμα της πρωτοτυπίας στην τηλεόραση. Κι όταν είναι στη μόδα το χρώμα των φυλακισμένων της φυλακής, το αποτέλεσμα είναι μια τολμηρή κωμική σειρά, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο! Το "ORANGE IS THE NEW BLACK" καθήλωσε το αμερικανικό κοινό, γιατί παρουσιάζει τη ζωή σε μια φυλακή γυναικών με θαρραλέο, χιουμοριστικό και ανθρώπινο τρόπο.

Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης "Οι Καμπάνες του Edelweiss" της νέας όπερας του Νίκου Καρβέλα που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Pantheon σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα, η Άννα Βίσση μας δέχεται στο καμαρίνι της και μας μιλά με ενθουσιασμό για αυτή τη φιλόδοξη παραγωγή και το καινούργιο στοίχημα που έχει βάλει με τον εαυτό της.Συνέντευξη στη Μάρη ΤιγκαράκηΠαραγωγή video: Premiummedia

Θέατρο & Μόδα. Δύο τέχνες που βαδίζουν παράλληλα και πολλές φορές συναντώνται πολύ δημιουργικά. Για εμάς είναι απλά δύο διαφορετικοί τρόποι ν' αφηγηθείς ιστορίες. Μ' αυτή την ιδέα, καλέσαμε τη Λένα Παπαληγούρα σε μια συζήτηση για το θέατρο, βάζοντας στην παρέα μας τη μόδα σε πρώτο πλάνο.

Δεν ξυπνάμε κάθε μέρα με την ίδια διάθεση, ούτε είναι απαραίτητο η μέρα μας να κυλήσει όλη με τη διάθεση που ξεκίνησε. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως, όπως κι αν νιώθετε, ανά πάσα στιγμή, υπάρχει ένα τσάι που μπορεί να ταιριάζει με τη διάθεσή σας!

Μετά από αρκετό καιρό, και αφού καταπιάστηκε με κείμενα άλλων συγγραφέων, στα οποία φυσικά πρόσθεσε το δικό της αναγνωρίσιμο ύφος, η Λένα Κιτσοπούλου επιστρέφει στη σκηνή, μ' ένα νέο έργο, κρατώντας μάλιστα έναν από τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στο site του θεάτρου Τέχνης στη λίστα με το φετινό ρεπερτόριο, γράφει απλά «Το νέο έργο της Λένας Κιτσοπούλου». Υποψιάζομαι ότι κάτι αντίστοιχο γράφουν και όλες οι στήλες θεαμάτων. Πώς αλλιώς μπορείς να αναφερθείς σ' αυτή την παράσταση, όταν ο τίτλος του έργου είναι: "Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ. Ή η ανουσιότητα του να ζεις" Όταν λοιπόν συναντηθήκαμε με τη Λένα Κιτσοπούλου για να μιλήσουμε για αυτό το έργο, ήταν φυσικό να ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας από το νόημα και τη σκοπιμότητα αυτού του ασυνήθιστου τίτλου.Συνέντευξη στη Μάρη ΤιγκαράκηVideo: Premiummedia

Δεν υπάρχει πιο δημοφιλές ρόφημα από το τσάι. Η κατανάλωση τσαγιού είναι ένα μικρό modus vivendi για τον καθένα. Εκφράζει το στυλ και την κουλτούρα μας, είτε το πίνουμε για υγεία, είτε για απόλαυση, είτε και για τα δύο. Και παρόλο που το τσάι αποτελεί μια τόσο αγαπημένη συνήθεια και ξέρουμε πολλά πράγματα γι' αυτό, ο κόσμος του είναι τόσο πλούσιος, που πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο ν' ανακαλύψουμε.Εσείς γνωρίζατε ότι:

Ερεθισμοί στην περιοχή γύρω από την μύτη που προκαλούνται από τα χαρτομάντιλα... Ξηρότητα και σκασίματα στα χείλη από το κρύο, τον αέρα ή τον ήλιο... Συχνά προβλήματα της ιδιαίτερα ευαίσθητης περιοχής γύρω από τα χείλη και τη μύτη, τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Τώρα, για την αντιμετώπισή τους υπάρχει το Lipbecalm.

Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, καλέσαμε τον Γιώργο Χρυσοστόμου για ένα τσάι στα γραφεία του Monopoli. Αφορμή για τη συζήτησή μας ήταν ο «Λίλιομ», ο ήρωας που ερμηνεύει στο ομώνυμο έργο που σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος στο θέατρο Πόρτα. Θέλαμε να μάθουμε από τον ίδιο γιατί αυτός ο απρόβλεπτος τύπος, ο λαϊκός «Δον Ζουάν» που δουλεύει σαν κράχτης σ' ένα λούνα παρκ της Βουδαπέστης έχει γοητεύσει τόσο πολύ το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας...Συνέντευξη στη Μάρη ΤιγκαράκηVideo: Premiummedia

Από τις 9 Φεβρουαρίου, για 10 μόνο παραστάσεις, κάθε Δευτέρα και Τρίτη η Μαρίνα Ασλάνογλου παρουσιάζει το συγκλονιστικό μονόλογο «Τζόρνταν» των Άννα Ρέυνολντς και Μόιρα Μπουφίνι, σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη και σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.

Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης "Οι Καμπάνες του Edelweiss" της νέας όπερας του Νίκου Καρβέλα που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Pantheon σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα, η Άννα Βίσση μας δέχεται στο καμαρίνι της και μας μιλά με ενθουσιασμό για αυτή τη φιλόδοξη παραγωγή και το καινούργιο στοίχημα που έχει βάλει με τον εαυτό της.Συνέντευξη στη Μάρη ΤιγκαράκηΠαραγωγή video: Premiummedia

Από τις 9 Φεβρουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη το θάετρο Κάππα φιλοξενεί τη Ράνια Οικονομίδου και τη Χρύσα Παπά στο έργο της Λείας Βιτάλη "Addio Del Passato" σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη.

Kάθε Δευτέρα το παιδί αρνείται να πάει στο σχολείο, υποστηρίζοντας ότι πονάει το κεφάλι του ή η κοιλιά του ή ότι του έρχεται εμετός ή όλα αυτά μαζί... Θα μπορούσε να είναι κάποια ίωση, όμως γιατί άραγε αυτά τα συμπτώματα κάνουν την εμφάνισή τους όταν πρόκειται να πάει στο σχολείο και εξαφανίζονται αμέσως τις φορές που... ενδίδετε και του επιτρέπετε να μείνει στο σπίτι;

Τρίτη βράδυ και η κίνηση έξω από το θέατρο Πόρτα είναι ασυνήθιστα έντονη για καθημερινή. Δεν είναι όμως η μεγάλη ουρά στο ταμείο που σε κάνει ν' απορείς. Τέτοιες εικόνες έχουμε ξαναδεί έξω από αυτό το θέατρο. Σήμερα όμως η ατμόσφαιρα είναι πολύ διαφορετική...

Θέλετε να ταξιδέψετε αλλά σκέφτεστε ότι δεν αντέξετε τη ζαλάδα στις στροφές; Μήπως είστε έγκυος και υποφέρετε από πρωινές ναυτίες; Ή ήπιατε πολύ και δεν μπορείτε να συνέλθετε από το hangover;

Αυτό το Σαββατοκύριακο είδα τρεις από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει στη ζωή μου. Το γεγονός ότι είδα τη μία μετά την άλλη μου στέρησε λίγο την απόλαυση της... «χώνεψης». Αυτών των συναισθημάτων που νιώθεις την επόμενη μέρα, όταν ξανασκέφτεσαι και επεξεργάζεσαι όσα είδες και άκουσες. Γιατί ο ένας ενθουσιασμός ήρθε καπάκι πάνω στον άλλο.

Ένα φλυτζάνι τσάι, για αυτόν που το πίνει, είναι αποτέλεσμα μια σειράς μικρών αποφάσεων: φύλλα ή φακελάκι, χύμα ή συσκευασμένο, μαύρο ή πράσινο, με άρωμα ή χωρίς, με ζάχαρη, με μέλι, άντε και με γάλα. Γρήγορες, εύκολες αποφάσεις που οδηγούν σε μια αχνιστή κούπα τσάι, όπως ακριβώς το θέλουμε κάθε φορά.

Την πόρνη που προσπαθεί να επιβιώσει, αποκλεισμένη μέσα στο διαμέρισμά της από δολοφόνους σταλμένους από τον μαφιόζο πρώην εραστή της, υποδύεται η Salma Hayek στην ταινία Everly.

Πέθανε σε ηλικία 69 ετών, ο διάσημος Έλληνας μουσικός Ντέμης Ρούσσος. Ο Αρτέμιος "Ντέμης" Βεντούρης Ρούσσος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του κατά τη διάρκεια της «Κρίσης του Σουέζ» το 1956.

Η DreamWorks, το μεγάλο στούντιο animation του Χόλυγουντ, απολύει 500 εργαζόμενους και μειώνει την παραγωγή του σε μία προσπάθεια να ισορροπήσει τις απώλειες από τις συνεχείς οικονομικές αποτυχίες.

Οι τσιμεντουπόλεις και οι φαβέλες, τα λιμάνια και οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, όλη η ανθρώπινη δραστηριότητα, οι κατασκευές και οι παρεμβάσεις στο φυσικό τοπίο, έχουν τη δική τους εικαστική αξία στα μάτια του βρετανού φωτογράφου Marcus Lyon.

Σε μία τρελή «βραδιά καρναβαλιού» εξελίχτηκε ο διαγωνισμός Miss Universe, καθώς οι υποψήφιες καλλονές απ' όλο τον κόσμο, παρουσιάστηκαν με φαντασμαγορικά κουστούμια, που θεωρητικά εξέφραζαν κάποια στοιχεία της κουλτούρας των χωρών τους.

Θέλετε να διηγείστε στα παιδιά σας ιστορίες κι εκείνα να σας ακούνε με το στόμα ανοιχτό; Υπάρχει τρόπος!Πηγή: mamamia.gr

Μαζί στις ταινίες, μαζί και στην προεδρία του Φεστιβαλ. Οι αμερικανοί κινηματογραφιστές Τζόελ και Ίθαν Κοέν, μετά τη βράβευση τους με τον Χρυσό Φοίνικα το 1991 με την ταινία Barton Fink, επιστρέφουν στις Κάννες σαν πρόεδροι της επιτροπής του Φεστιβάλ, που για πρώτη φορά στην ιστορία του αποκτά μία "δικέφαλη" προεδρία.

Το Θέατρο Badminton υποδέχεται και πάλι το ιστορικό θέατρο Vakhtangov, έναν από τους σπουδαιότερους θεατρικούς θεσμούς της Ρωσίας. Από τις 16 ως τις 18 Ιανουαρίου, ο θίασος του Βακτάνγκοφ παρουσιάζει στη σκηνή του Badmintonτο αριστούργημα του Λέοντος Τολστόι, την Άννα Καρένινα, σε σκηνοθεσία ενός νέου ταλέντου του ευρωπαϊκού θεάτρου, της Angelica Cholinais.

Ο Βασίλης Τσιτσάνης, γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1915 και πέθανε την ίδια ημερομηνία, στις 18 Ιανουαρίου του 1984, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό αλλά και μία τεράστια μουσική κληρονομιά.

Λίλιομ στα ουγγαρέζικα σημαίνει κρίνο, αλλά στην ουγγαρέζικη αργκό είναι το «λουλούδι», η «μάρκα», η «μούρη», ο άνθρωπος του υποκόσμου. Στο έργο του Φέρεντς Μόλναρ, ο Λίλιομ είναι ένας γοητευτικός αλήτης, βίαιος, απρόβλεπτος και ακαταμάχητα αλαζόνας που δουλεύει «κράχτης» σ' ένα λούνα παρκ της Βουδαπέστης...Το έργο αυτό επέλεξε ν' ανεβάσει ο Θωμάς Μοσχόπουλος στο θέατρο Πόρτα, το οποίο από την αρχή της σεζόν ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής παίρνοντας της σκυτάλη από την Ξένια Καλογεροπούλου.Ο σκηνοθέτης μάς υποδέχτηκε στο "νέο σπίτι του" και μάς μίλησε με ενθουσιασμό για το «Λίλιομ» που θεωρεί ένα από τα «παραγνωρισμένα αριστουργήματα του 20ου αιώνα», την νέα εποχή του Πόρτα αλλά και το θέατρο την εποχή της κρίσης.Συνέντευξη στη Μάρη Τιγκαράκη