Στην έρημο της Γκουαχίρα, στην Κολομβία, μια νεαρή γυναίκα της φυλής Γουαγιού πραγματοποιεί εκταφή των οστών μιας αγαπημένης της ξαδέλφης. Λαχταρά να τη συναντήσει και να συνομιλήσει μαζί της για μια τελευταία φορά, πριν από τον οριστικό αποχαιρετισμό.

Υπό το πρίσμα της στυγνής κερδοφορίας και τα σημάδια που αυτή αφήνει στις κοινωνίες, η ταινία μάς ταξιδεύει στα γεγονότα της ελληνικής και διεθνούς ιστορίας από το Κραχ του 1929 μέχρι σήμερα.

Τον 16ο αιώνα, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, μια γυναίκα υψώνει το ανάστημά της στον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Απελευθερώνει άντρες και γυναίκες από τα σκλαβοπάζαρα, ιδρύει το πρώτο στην Ελλάδα και την Ευρώπη σχολείο γυναικών, χτίζει νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται δωρεάν Έλληνες, Τούρκοι και Φράγκοι, προσφέρει καταφύγιο σε κακοποιημένες γυναίκες.

Ένα ταξίδι στον χώρο, τον χρόνο, τη μνήμη και τη νοσταλγία μιας νεαρής Ελληνίδας μετανάστριας στην Αμερική τη δεκαετία του ’80, με όχημα την αλληλογραφία της με τους γονείς της, η οποία βρέθηκε πεταμένη σ’ έναν λόφο από σκουπίδια κάπου στους παράδρομους του Πειραιά το καλοκαίρι του 2018.

Οι άνθρωποι, ποιοι είναι οι άνθρωποι, τι είναι οι άνθρωποι, τι σημαίνει άνθρωπος. Κάποιες εικόνες που δείχνουν κάποιους ανθρώπους, πώς ζούνε, πώς κινούνται, πώς είναι μεταξύ τους. Ίσως να μην είναι οι άνθρωποι που συνήθως γνωρίζουμε, ίσως πάλι και να είναι.

Μια εθελοντική ομάδα που λέγεται St.A.Co (Street Art Conservators) έχει αναλάβει από το 2012 την προστασία των έργων τέχνης του δρόμου που συναντάμε στην Αθήνα.

1941. Όπως και σήμερα, ο πόλεμος και η πείνα προκαλούν πελώρια κύματα προσφυγιάς. Μόνο που η διαδρομή είναι αντίστροφη: από την κατεχόμενη Ελλάδα, όσοι δεν πνίγονται, κατευθύνονται προς τα τουρκικά παράλια, κι από κει για Κύπρο, Αίγυπτο, Συρία.

Το χωριό Μεσοχώρα καθώς και το πατρικό σπίτι του σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ βρίσκονται στις όχθες του ποταμού Αχελώου, στην οροσειρά της Πίνδου. Η περιοχή, όμως, κατακλύζεται από την τεχνητή λίμνη που θα δημιουργηθεί με την εκτροπή του ποταμού.

Ο Σολωμός εργαζόταν παλιά ως πλανόδιος λαχειοπώλης. Μοιάζει αλλιώτικος, αόρατος. Αν κάτσεις δίπλα του, θα ρωτήσει αν είσαι καλά, αν θες τσιγάρο.

Ο Μιχάλης Καλιοντζίδης, κορυφαίος δεξιοτέχνης της ποντιακής λύρας, έχει αφιερώσει τη ζωή του στον «κεμεντζέ», όπως αποκαλείται στα ποντιακά η λύρα με το τόσο χαρακτηριστικό ηχόχρωμα!

Η ΕΡΤ επανέρχεται στην ελληνική μυθοπλασία με μια μεγαλόπνοη παραγωγή, την οποία γράφει και σκηνοθετεί ο Τάσος Ψαρράς. Η τηλεοπτική μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος του Στράτη Μυριβήλη είναι μια μεγάλη κινηματογραφική περιπέτεια που εκτυλίσσεται μπροστά και πίσω από τις κάμερες.

Παρότι έχει κηρυχθεί εκτός νόμου ήδη από το 2010, η αντιδεοντολογική πρακτική του κατώτατου ορίου στον αριθμό συλλήψεων, προκειμένου να λάβει ένας αστυνομικός προαγωγή ή να μην υποστεί πειθαρχικές διώξεις, δεν έχει εγκαταλειφθεί από τις αστυνομικές αρχές της Νέας Υόρκης.

Ένα πορτρέτο του Μάθιου Ζόρπας, αφοσιωμένου fashion influencer και ενός από τους πιο μοντέρνους κυρίους της μόδας παγκοσμίως. Αποκαλύπτοντας τον άνθρωπο πίσω από το Instagram feed, η ταινία αμφισβητεί την πραγματικότητα της αναλήθειας των social media και των πρεσβευτών της.

Ο σπουδαίος συγγραφέας Φίλιπ Ροθ άνοιξε την ψυχή του στον Θανάση Λάλα και μίλησε με ειλικρίνεια και αυτοσαρκασμό για τα παιδικά του χρόνια, τη συγγραφή, τη φιλία, τον έρωτα και τον θάνατο.

Έλληνες μετανάστες, πρωτοπόροι της έβδομης τέχνης στην Αμερική (ηθοποιοί και παραγωγοί), την εποχή του βωβού κινηματογράφου.

Δύο νεαρές λεσβίες από την Συρία αφήνουν πίσω τους οικογένεια, σπίτι και πόλεμο. Φτάνουν στην Ελλάδα όπου ξεκινούν μια νέα ζωή. Απλά θέλουν να ζήσουν ελεύθερα, σε αρμονία τόσο με τον εξωτερικό κόσμο όσο και με την εσωτερική τους φύση.

«Η ταινία μάς συστήνει μια καθημερινή οικογένεια χωρικών. Παρακολουθούμε τη σχέση ανάμεσα στα μέλη της, βλέπουμε σε ποιο βαθμό εξαθλίωσης είναι ικανοί οι άνθρωποι να προσαρμοστούν για να επιβιώσουν και πώς καταφέρνουν τα παιδιά να μεγαλώσουν ακόμα και με το τίποτα… Πρόκειται για έναν απάνθρωπο κόσμο όπου αυτά τα νέα πλάσματα ζουν σαν ζώα, αλλά […]

Κάθε χρόνο, η Κρήτη κατατάσσεται ως ένα από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για καλοκαιρινές διακοπές. Ανησυχώντας για το γεγονός ότι η μεγαλοβιομηχανία του τουρισμού αλλάζει τον κρητικό πολιτισμό, μια ομάδα ορειβατών ξεκινάει να διοργανώσει τον πρώτο αγώνα ορειβατικού σκι στο νησί.

Μέρες κρίσης, μέρες ανίχνευσης οραμάτων, και μια ομάδα ανθρώπων αποφασίζει να γράψει μια ξεχωριστή ιστορία για μια τοπική κοινωνία. Πρόκειται για την εθελοντική οργάνωση ΓΑΙΑ στον Άγιο Νικόλαο της Δυτικής Μάνης, η οποία οργανώθηκε χωρίς οικονομική στήριξη από το κράτος ή την ΕΕ.

Η ταινία παρουσιάζει την πορεία του πρώτου εθελοντικού δημοτικού ραδιοφώνου στην Ευρώπη, του «Ραδιοφώνου των Εθελοντών» του FM 100,6. Μέσα από συνεντεύξεις, σχόλια και εκπομπές, αναδεικνύει το γεγονός ότι, αν και ξεκίνησε μέσα στην κρίση, εντούτοις κατάφερε να επιβιώσει και να αποτελέσει μια εναλλακτική φωνή της πόλης.

Πολλοί αγαπημένοι ηθοποιοί έφτασαν στην πηγή - και παραπάνω από μια φορά - αλλά νερό δεν ήπιαν.

Τον Σεπτέμβριο του 2005, ο Ιταλός φίλαθλος Πάμπλο Σκαρόνι, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα και πρωταθλητής ορειβασίας, έπεσε θύμα στυγνής αστυνομικής βίας.

Το 2019 συμπληρώνεται ένας αιώνας από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Το ντοκιμαντέρ αυτό βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Γιάννη Παπαδόπουλου, που ήταν μέλος της μπάντας του Δήμου Κερασούντας.

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που πλησιάζουν τα 90 χρόνια ζωής διάγουν έναν λιτό και απομονωμένο βίο στην κουβανική ύπαιθρο. Οι προτεραιότητες της καθημερινότητάς τους συμπυκνώνονται σε μια τελετουργία των μικρών απλών πραγμάτων. Πώς θα φτιάξουν έναν φούρνο από κάρβουνα και πώς θα τον κρατήσουν αναμμένο παρά την καταιγίδα που πλησιάζει.

Στην άγρια ύπαιθρο της Κένυας, όπου η επιβίωση ταυτίζεται με τη ζωή, ένας μικρέμπορος χαυλιόδοντα παλεύει να τα βγάλει πέρα, παρά τις αντιξοότητες και τα φαινομενικά ανυπέρβλητα εμπόδια.

Στις 13 Αυγούστου 1944, Έλληνες συνεργάτες των Ναζί εισέβαλαν στην Καλαμαριά έχοντας μια λίστα προγραφών με υποψήφια θύματα. Μέχρι το μεσημέρι είχαν δολοφονήσει 11 άτομα. Τότε, ο δήμαρχος οργάνωσε ένα γλέντι προς τιμήν τους.

Η θεατρική παράσταση Ούτε Μία Αναπνοή Χαμένη γίνεται αφηγητής της ιστορίας του λαϊκού νοσοκομείου Σανατόριο Ασβεστοχωρίου, όπου χιλιάδες φυματικοί νοσηλεύτηκαν και χιλιάδες πέθαναν χωρίς να τους αναζητήσει κανείς.