Now there's some sad things known to manBut ain't too much sadder thanthe tears of a clownWhen there's no one around... έτσι πάει το τραγούδι από τους Smokey Robinson & the Miracles.Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: Gkoultoura.gr

Καλά, δεν μπήκαμε και από το παράθυρο, αλλά είμασταν εκεί, χτες βράδυ στις 9μμ για το επίσημο ξεκίνημα της διαδικασίας του φετινού 24 Hour Plays!Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: Gkoultoura.grΦωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Η φωτογράφος Ravshaniya από το Ουζμπεκιστάν αρέσκεται πολλές φορές οι καλλιτεχνικές της φωτογραφίες να έχουν σαν θέμα καθημερινές στιγμές μεν, σε περιβάλλοντα με μηδενική βαρύτητα δε. Το αποτέλεσμα όπως αντιλαμβάνεται κανείς είναι άκρως εντυπωσιακό και ταυτόχρονα ποιητικό. Μάλιστα μου έφερε στο νου την διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου να ερευνά τα όριά του σε σχέση με τον νόμο της βαρύτητας και έκανα κάποιες σκέψεις.πηγή: metamatic.taf

Πρώτη είδηση έγινε για μια ακόμα φορά ο Ιταλός επιχειρηματίας, Pourmohseni Hadi, καθώς διέλυσε για δεύτερη φορά το πανάκριβο αυτοκίνητό του, αυτή τη φορά έξω από το χώρο όπου διεξάγεται η έκθεση της Γενεύης.

Μάρτης, αυτός ο... άστατος. Ο τελευταίος τροχός της χειμερινής αμάξης μπήκε ως συνήθως καιρικά "στραβωμένος" στο πρώτο 10ήμερό του, με συνέπεια τα social media να γεμίσουν από "κατσούφικα" posts.Για να ξεκινήσει με καλύτερη διάθεση αυτή η βδομάδα, παραθέτουμε 5 θετικές όψεις του ιδιαίτερου αυτού μήνα, μήπως και τον δεις με άλλο "μάτι".από την Αργυρώ Σταυρίδη

Πιθανότατα έχει λιγότερη σχέση με την τέχνη και περισσότερη με την επιρροή του κοινωνικού περιβάλλοντος στις προτιμήσεις μας· σε τελική ανάλυση, ο εμπνευστής του πειράματος «Music Lab» και της μελέτης που χτίστηκε γύρω του είναι ο καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, Μάθιου Σαλγκάνικ. Όμως σίγουρα έχει ενδιαφέρον και αν το χρησιμοποιήσει κανείς σαν μια ακόμα παράμετρο ανάλυσης της ιστορίας της τέχνης.Του Γρηγόρη Μιλιαρέση

Είναι κάπως σχετικές ιστορίες –και ταυτόχρονα κάπως άσχετες: από τη μια είναι ο 97χρονος σήμερα Τακεχίσα Σάιτο ο οποίος στα 90 του και μετά το θάνατο της γυναίκας του αποφάσισε να ασχοληθεί με την ξυλογλυπτική (η δουλειά του ήταν τορναδόρος) και μέσα σε επτά χρόνια κατάφερε να βρει μια νέα πνοή και να συνεχίσει τη ζωή του και από την άλλη ο 78χρονος Βασίλης Δημητρίου, ο τελευταίος εναπομείνας ζωγράφος αφισών για κινηματογράφους τη δουλειά του οποίου μπορεί κανείς πλέον να δει στη μαρκίζα του «Αθήναιον» στους Αμπελοκήπους.Του Γρηγόρη Μιλιαρέση

Το Σάββατο 8 Μαρτίου, από τις 09:00 μέχρι τις 13:00, τρέξτε να γνωρίσετε γλυκιές μουσούδες, που τόσο υπομονετικά περιμένουν τον άνθρωπό τους. Η Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία διοργανώνει Ημέρα Υιοθεσίας για όσους έχουν περίσσευμα αγάπης για να χαρίσουν σε ένα αδεσποτάκι.

Η "Βασιλική" με την Αθηνά Μαξίμου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, επιστρέφει στο Νέο Ελληνικό Θέατρο, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη ως τις 9 Απριλίου 2014.

Όλοι μια αγκαλιά, λα-λα-λα, λα-λα-λα! Να μας συμπαθάτε για το χαζοχαρούμενο ύφος, που υπό Κ.Σ. θα ντρεπόμασταν να υιοθετήσουμε. Όμως ομολογούμε πως με μια τέτοια διάθεση φύγαμε από το Μέγαρο Μουσικής έχοντας μόλις παρακολουθήσει την οπερέτα Πικ Νικ του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.Μετά τον Βαφτιστικό, η Καμεράτα υπέγραψε άλλη μία παραγωγή που μπορεί να κάνει νέους αλλά και συνταξιούχους να καθίσουν δίπλα-δίπλα και να τους προκαλέσει τα ίδια χαμόγελα.από την Αργυρώ ΣταυρίδηΦωτογραφίες: Χάρης Ακριβιάδης

Είναι μια ακόμα από εκείνες τις ιστορίες που δεν τις πιστεύεις ακόμα και όταν τις βλέπεις στον κινηματογράφο –έχει τόση υπερβολή και τόσο δράμα που ξεφεύγει από τα δεδομένα της μικρής καθημερινής ζωής των περισσότερων από εμάς. Όμως η ιστορία της Μικαέλα Ντεπρίνς είναι πέρα για πέρα αληθινή και καταγεγραμμένη από ΜΜΕ σε όλον τον κόσμο και όσο κι αν μοιάζει με παραμύθι, είναι μια ζωή που εξελίσσεται ακόμα πολύ κοντά μας.Aπό τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το σώμα ενός χορευτή έχει μία μοναδική ομορφιά που κανένα άλλο σώμα, όσο γυμνασμένο και καλλίγραμμο και αν είναι, δεν διαθέτει. Είναι η χάρη που έχει κάθε κίνησή του, από τα χρόνια που ασχολείται με την τέχνη του χορού. Πλέον είναι τελειοποιημένα τα σώματα των χορευτών μέσα από μηχανισμούς, αυτόματα προγραμματισμένα να λυγίζουν, να συστρέφονται και να στροβιλίζονται.από τη Lina Grivogianni

Οι "καλύτεροι ολυμπιακοί αγώνες που έγιναν ποτέ", αυτοί του 2004, μας άφησαν πολλά χρέη και άχρηστα έργα που σκουριάζουν μεταφορικά και κυριολεκτικά. Δείτε στην gallery παρακάτω την αποκαρδιωτική εικόνα που παρουσιάζουν μερικές από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις.

Συνήθως, οι πρόεδροι και οι επιχειρηματίες αγοράζουν τζετ. Και πολυτελή ακίνητα. Επιπλέον, τους είναι αφόρητα δύσκολο να αντισταθούν σε ένα συνεχές πήγαινε-έλα σε Γκστάαντ και Μαλδίβες. Δηλώνουν δε, περήφανα, συλλέκτες έργων τέχνης. Βέβαια, στην ουσία τι κάνουν; Επενδύουν στα κέρδη που θα βγάλουν μετά από μερικά χρόνια, χάρη σε εκείνες τις υπογραφές που φιγουράρουν στα top 10 των διάσημων οίκων δημοπρασιών.

Μια μοναδική ευκαιρία να σχεδιάσουν οι ίδιοι το εξώφυλλο του νέου cd «Η άλλη πλευρά του μπλε», θα έχουν οι φίλοι του Φίλιππου Πλιάτσικα.Το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, μέσα από ένα ολοήμερο happening που θα πραγματοποιηθεί στο Public Συντάγματος, οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα μέσα από στένσιλ και χρώματα, να φτιάξουν και να υπογράψουν ένα μοναδικό, χειροποίητο εξώφυλλο του νέου cd, που θα κυκλοφορήσει στα δισκοπωλεία στις 10 Μαρτίου.

Εδώ και τρία χρόνια, στα σχολεία "περιοδεύει" μια παράσταση εκπαιδευτικού χαρακτήρα, για την αξία των γαλακτοκομικών προϊόντων. Συγγραφέας της παράστασης, που έχει τίτλο «Οι περιπέτειες του Οδυσσέα και ένα ποτήρι γάλα», είναι η Γεωργία Παρασκευά. Μια νέα δημιουργός, που όπως κάνουν πολλοί στις μέρες μας, αποφάσισε να δει την κατάσταση "ΜΠΟΕΜ", και μαζί με άλλα νέα παιδιά ίδρυσε την ομώνυμη θεατρική ομάδα. Η πρώτη τους δουλειά είναι το "Θα φάμε τα μουστάκια μας": ένα έργο για παιδιά, που όμως προσελκύει και μεγάλους, και που μετά την περσινή επιτυχία του, επαναλαμβάνεται φέτος στο Studio Μαυρομιχάλη.Η Γεωργία μας μίλησε για τα "Μουστάκια", όπου παίζει και η ίδια υποδυόμενη ένα γάτο, για το πόσο δύσκολο είναι να κάνεις παιδικό θέατρο σήμερα, αλλά και για τις παιδικές περιπέτειές της με το γάλα!Συνέντευξη στην Αργυρώ Σταυρίδη

Οι έφηβοι έχουν ό,τι ανησυχίες έχετε εσείς κι εγώ. Απλώς δεν ξέρουν ακόμα ότι θα τις έχουν πάντα. Το εφηβικό θέατρο βοηθάει ψυχικά στη συνειδητοποίηση των καυτών πρωταρχικών ερωτημάτων. Δεν θα απαντηθούν τα περισσότερα, όπως δεν απαντήθηκαν ποτέ και για κανέναν. Είμαστε και εμείς ακόμα εκεί. Έχεις παρέα...Από την Τζωρτζίνα Κακουδάκη

Τα μακροσκελή κείμενα που εκθειάζουν τα 80's θεωρώντας πως ήταν η καλύτερη δεκαετία για να ζήσει κανείς τα παιδικά του χρόνια, εξακολουθούν να ανακυκλώνονται κατά κόρον στο ίντερνετ, σπάζοντας τα νεύρα σε κάποιους -λίγους- που δεν περνούσαμε και τόσο τέλεια εκείνη την εποχή, ή που απλά δεν την έχουμε εξιδανικεύσει.Ακολουθεί μια λίστα-αντίλογος με πράγματα που τότε (και όχι εκ των υστέρων) δεν άρεσαν σε κανέναν, με απροκάλυπτη πρόθεση να απομυθοποιηθεί η εν λόγω δεκαετία.από την Αργυρώ Σταυρίδη

Μια από τις πιο συνηθισμένες εικόνες τον Φεβρουάριο είναι οι ανθισμένες αμυγδαλιές που βιάζονται να μας προαναγγείλουν την άνοιξη όπως μας λέει και η παροιμία: «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει»...από την Μαρία ΣκέντερΠηγή: Savoir Ville

Κανονικά η σωστή λέξη είναι obnoxious, δηλαδή «απεχθή», αλλά δημοσιογραφική αδεία, και για λόγους ευπρέπειας προτιμώ το «απωθητικά». Έχοντας ζήσει στη Νέα Υόρκη, ορισμένα από τα μπαρ που καταγράφονται στο σχετικό άρθρο της Linette Lopez, του Business Insider, μου είναι γνωστά και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την αρθρογράφο. Βέβαια, θα με ρωτήσετε γιατί γράφω για τη Νέα Υόρκη και όχι για την Αθήνα; Και απαντώ, διότι δεν έχει σημασία το μέρος, σημασία έχει η γνώση που κερδίζουμε και ποτέ δεν ξέρουμε, κάποια στιγμή σε κάποιο ταξίδι μπορεί να μας είναι χρήσιμη.Toυ Πάνου ΤσαγκαράκηΠηγή: www.reporter.gr

Εκατοντάδες άνθρωποι του πνεύματος και συγγραφείς υπερασπίζονται την ανάγκη ύπαρξης μιας ενιαίας τιμής βιβλίου, την οποία η κυβέρνηση σκοπεύει να καταργήσει, και με κοινή δήλωσή τους εκφράζουν την αντίθεσή τους στην πρόθεση αυτή.Διαβάστε παρακάτω την κοινή δήλωση που εξέδωσαν μεταξύ άλλων οι Κική Δημουλά, Νάνος Βαλαωρίτης, Μίκης Θεοδωράκης, Άλκη Ζέη, Ιωάννα Καρυστιάνη, Ζυράννα Ζατέλη, Μάνος Ελευθερίου, Διονύσης Σαββόπουλος, Βασίλης Βασιλικός, Νίκος Δήμου, Λένα Διβάνη, Αύγουστος Κορτώ, Μένης Κουμανταρέας, Σώτη Τριανταφύλλου, Ευγενία Φακίνου, Χρήστος Χωμενίδης κ.ά.

Κανείς δεν γεννήθηκε κυνικός και πολέμιος του Αγ. Βαλεντίνου. Φαντάζομαι ότι όλοι, έστω για μία και μοναδική φορά, μετρήσαμε τις μέρες μέχρι τις 14 Φλεβάρη. Άλλωστε, ποιο είναι το πρόβλημα να είσαι 15 και να πιστεύεις σ' αυτά; Κανένα. Οι μάγκες και οι καμπόσοι που έτρεχαν να κάνουν σπόηλ ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και αργότερα Άγιος Βαλεντίνος δεν ήταν ποτέ φίλοι μου. Συνήθως ήταν τύποι με απωθημένα γιατί δεν ήθελε να τους φιλήσει καμία στην μπουκάλα.

Στην τελική ευθεία εισέρχεται το 6ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Λάρισας/artfools που διοργανώνεται από την Περιφέρεια Θεσσαλίας – Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας και την artfools ομάδα πολιτισμού, με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του ΤΕΙ Λάρισας και του Γαλλικού Ινστιτούτου και τελεί για πρώτη φορά υπό την αιγίδα και του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Σύμβουλος διοργάνωσης είναι η Alpha Marketing.

Η πόζα που έχουν πάρει ο σκύλος και η γάτα της φωτογραφίας, είναι σαν μόλις να τους έκαναν "τσακωτούς". Ο έρωτας θέλει και χιούμορ, και μάλιστα όταν το αστείο της υπόθεσης προκύπτει ακούσια, δημιουργούνται "μνημεία" γέλιου και ενίοτε γελοιότητας.Με τα δύο τελευταία θα ασχοληθούμε παρακάτω. Aπονέμουμε τα Funny Valentine Awards 2014, σε "λαβράκια" από την ελληνική πραγματικότητα, που έχουν σχέση με τον έρωτα.από την Αργυρώ Σταυρίδη

Πολλή κριτική ασκείται κατά καιρούς σχετικά με την "ξενόφερτη" γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Πολλοί όμως είναι και αυτοί που δεν γνωρίζουν ότι ο Άγιος της Καθολικής Εκκλησίας είναι πολύ πιο κοντά μας απ' όσο νομίζουμε. Ειδικότερα, μέρος των λειψάνων του φυλάσσεται σε ναούς που βρίσκονται στην Ελλάδα!

Μετά την επιτυχία του Δράκουλα τις δυο πρώτες χρονιές (sold out), στο Bar theatre 41 street στον Υμηττό και στο Le Café Del'art, την εμφάνισή του στο φεστιβάλ του Eliart, έκανε την 3η του σεζόν στο Excalibur Bar και τώρα έρχεται στο 92 Art για να προσφέρει άφθονο γέλιο για ακόμη μια χρονιά.

Αυτό, εδώ, είναι το θέμα. Το μέγεθος του έργου, θαυμαστό μα και φοβιστικό. Πώς να πλησιάσεις κάτι τόσο (εξ ορισμού) "επικό" και α) να σταθείς αντάξιος του, χωρίς όμως β) να αποθαρρύνεις το ευρύτερο κοινό σου; Το πρώτο 6ωρο ανέβασμα της παράστασης στο Φεστιβάλ Αθηνών ήταν μια -τολμώ να το πω- εμπειρία ζωής. Γιατί είναι όντως... Ε-Π-Ο-Σ η Ιλιάδα αυτή, δια χειρός Στάθη Λιβαθινού. Ένα τεράστιο στοίχημα που υλοποιείται αψεγάδιαστα και μεταφέρει την ουσία και (ναι) την αφάνταστη κλίμακα της Ιλιάδας χωρίς -πάρα πολύ σημαντικό- να καταπονεί τον θεατή, παρά τη μεγάλη διάρκεια του.Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: www.gkoultoura.gr