Δεν ξέρω τι δείχνουν τα... μερομήνια για τις καιρικές συνθήκες του χειμώνα που θα έρθει, πάντως τα «θεατρομήνια», δηλαδή ό,τι μέχρι στιγμής έχει γίνει γνωστό για το τι θα φιλοξενήσουν οι θεατρικές σκηνές, ήδη αναδεικνύουν έναν ακόμη ενδιαφέροντα θεατρικό χειμώνα. Μια πρώτη γεύση, μια πρώτη συνολική ενημέρωση θα επιχειρήσουμε, για να φτιάξετε από τώρα τη χειμερινή θεατρική σας ατζέντα. Ανα σκηνή, λοιπόν, φέτος τον χειμώνα θα δούμε. Λείπουν πολλά. Αλλά θέλαμε να σας ενημερώσουμε με όσα γνωρίζουμε. Καλό θεατρικό χειμώνα.

Θετικές και αρνητικές εντυπώσεις από την παράσταση «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, που παρουσιάστηκε στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου.

Η προσέλευση, τα εισιτήρια, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες και οι αστοχίες του καλοκαιρινού θεσμού - που μέχρι τώρα κινούνταν σε υψηλή «κεκτημένη ταχύτητα» - σ’ έναν πλήρη απολογισμό.

Θετικές και αρνητικές σκέψεις για την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς

Βρεθήκαμε στην επίσημη ανακοίνωση του φιλόδοξου σχεδιασμού για το Λύκειον Επιδαύρου, το θερινό σχολείο αρχαίου δράματος που θα λειτουργήσει από το καλοκαίρι του 2017, εκδήλωση που εξελίχθηκε σε φιέστα για τους τοπικούς άρχοντες της περιοχής. Μεταφέρουμε το πλήρες ρεπορτάζ, με δηλώσεις, παραλειπόμενα και τις πρώτες εκτιμήσεις.

Κρατάμε απουσίες των πολιτικών προσώπων από τα ανοιχτά θέατρα του φετινού καλοκαιριού και, μοιραία, απορούμε.

Θετικές και αρνητικές σκέψεις για την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, όπως παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Οι εντυπώσεις μας από την παράσταση «Αριστοφανειάδα» που παρουσιάσε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Τα όσα κρατάμε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, από τα έμμεσα ή τα άμεσα που διαμόρφωσαν την αισθητική μας, τις απόψεις και τις συμπεριφορές μας, εμφανίζονται αποσπασματικά ή ολοκληρωμένα σε ό,τι κάνει ο καθένας στην υπόλοιπη διαδρομή του.

Θετικές και αρνητικές σκέψεις για τις παραστάσεις του Σαββατοκύριακου που φιλοξενήθηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών: Τον «Αμλετ» σε σκηνοθεσία του Οσκάρας Κορσουνόβας και την «Αβαρία-Πράγματα που άφησα πίσω» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.

Υπήρχε προσμονή. Μόλις φτάσαμε στο παλιό Φαληρικό Δέλτα, και μπήκαμε στο χώρο που έτοιμο στέκει πια το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) κυριάρχησαν και το δέος και ο θαυμασμός.

Η θεατρική συνθήκη ήταν διαφορετική εξαρχής. Πρώτα πρώτα δεν θα βλέπαμε την παράσταση σε κάποια σκηνή, αλλά στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου. Δεύτερον, είχαμε ενημερωθεί από νωρίς ότι για τα 40 λεπτά της διάρκειάς της, θα ήμασταν όρθιοι• τελικά ήμασταν καθιστοί στο ξύλινο πάτωμα της αίθουσας εκδηλώσεων.

Εχουμε γνωρίσει τον χώρο πάντα με κόσμο. Με κόσμο που περιμένει στα εκδοτήρια, που πίνει κάτι πρόχειρο πριν τις παραστάσεις στα δύο μπαρ των χώρων Η και Δ. Η εικόνα που έχουμε από την ιστορική έδρα του Φεστιβάλ Αθηνών, στην Πειραιώς 260, είναι συναντήσεις με φίλους, γνωστούς και συναδέλφους. Πώς είναι όμως ο χώρος όταν δεν υπάρχουν παραστάσεις.

Εχουμε γνωρίσει τον χώρο πάντα με κόσμο. Με κόσμο που περιμένει στα εκδοτήρια, που πίνει κάτι πρόχειρο πριν τις παραστάσεις στα δύο μπαρ των χώρων Η και Δ. Η εικόνα που έχουμε από την ιστορική έδρα του Φεστιβάλ Αθηνών, στην Πειραιώς 260, είναι συναντήσεις με φίλους, γνωστούς και συναδέλφους. Πώς είναι όμως ο χώρος όταν δεν υπάρχουν παραστάσεις.

Η ανακοίνωση που έφτασε χθες από το υπουργείο Πολιτισμού έλεγε ότι σε κοινή τους σύσκεψη, το υπουργείο Πολιτισμού και το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισαν «να δρομολογηθει η ίδρυση Ακαδημίας Τεχνών, στην οποία θα ενταχθούν οι Δραματικές Σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης και της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης. Επιτροπή των δύο Υπουργείων θα εξετάσει την αναμόρφωση του προγράμματος και της διάρκειας σπουδών των σχολών αυτών, με στόχο την αναβάθμισή τους και την ένταξή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, η επιτροπή θα μελετήσει τις δυνατότητες αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων των αποφοίτων ιδιωτικών σχολών με αντίστοιχο περιεχόμενο σπουδών».

Η εκκρεμότητα έκλεισε την Πέμπτη το μεσημέρι, παρά τις αναίτιες καθυστερήσεις αρκετών μηνών: ο υπουργός Πολιτισμού ανανέωσε, κυριολεκτικά στο παρά πέντε, για τα επόμενα τρία χρόνια, τη θητεία του Στάθη Λιβαθινού και του Θοδωρή Αμπαζή στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου.

Είναι σήμερα 11 Μαΐου. Ο καιρός ανοιξιάτικος, κανονικά ανοιξιάτικος• οι εποχικές δουλειές ακολουθούν τον ρυθμό τους. Στα κάγκελα των μπαλκονιών στεγνώνουν πολλά χαλιά και κουβέρτες. Τα μάλλινα αρχίζουν σιγά σιγά να παίρνουν την άγουσα για τα πάνω ράφια της ντουλάπας. Αλλά σ' ένα σημείο της Αθήνας ο χρόνος είναι κολλημένος, μαζί με τις απορίες...

Με πήρε Κυριακή πρωί στο τηλέφωνο. Ακουγόταν αναστατωμένη. Τόσο που έκανα μερικά λεπτά να καταλάβω τι ακριβώς μου έλεγε. Ίσως έφταιγε ότι ήμουν ακόμη στον πρωινό καφέ. Ίσως έφταιγε ότι ήταν ακατανόητο αυτό που τελικά άκουσα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η συγγραφέας και σκηνοθέτις Έλενα Πέγκα και μέχρι πριν λίγες μέρες καλλιτεχνική διευθύντρια του οργανισμού «Καλαμάτα – Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2021». Υπό τη διεύθυνση της οποίας, η Καλαμάτα, μαζί με τη Ρόδο και την Ελευσίνα, προκρίθηκε για την επόμενη φάση του θεσμού.

Τάραξε τα όχι και τόσο κυματώδη νερά της νεοελληνικής πεζογραφίας, όταν κυκλοφόρησε, τον Δεκέμβριο του 2014. Διηγήματα, μ' έναν ακατανόητο τίτλο -«Γκιακ», που στα αρβανίτικα σημαίνει το αίμα, ο συγγενικός δεσμός και εκδίκηση-, μ' ένα άγνωστο όνομα στη θέση του συγγραφέα (Δημοσθένης Παπαμάρκου) και στη θέση του εκδότη έναν επίσης άγνωστο εκδοτικό οίκο -«Αντίποδες».

Συμβαίνει εδώ και αιώνες σε όλες τις σχέσεις, σε όλες τις εποχές, σε όλες τις ηλικίες. Το αποκαλούν προδοσία, μοιχεία, απιστία, κ.λπ. για να περιγραφεί ο «τρίτος άνθρωπος» σε μια ερωτική σχέση.

Είναι ένα έργο που κουβαλάει μεγάλη ιστορία και έχει γράψει μεγάλη ιστορία. Στη διαδρομή του θεάτρου, στη φιλοσοφία του θεάτρου, στην ιστορία των παραστάσεων συνολικά -και όχι μόνο της «Όπερας της πεντάρας». Και έχει αντιμετωπιστεί, σ' αυτή τη μεγάλη διαδρομή του, στις σκηνές όλου του κόσμου από το 1928 μέχρι σήμερα, «ως μιούζικαλ, ως σάτιρα με τραγούδια, ως κωμωδία ευρείας κατανάλωσης, ως πολιτικό καμπαρέ, ως μουσικό μπουλβάρ, ακόμα και ως επιθεώρηση εποχής. Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για τίποτα απ' όλα αυτά», λέει ο σκηνοθέτης της φετινής παράστασης στο «Παλλάς», Γιάννης Χουβαρδάς.

Αυτή τη φορά εκφράστηκαν όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου -ή σχεδόν όλοι, μετά τη συνέντευξη Τύπου του Γιαν Φαμπρ. Μετά τις ομοβροντίες των περιορισμένων ερωτήσεων. Την πρώτη μέρα, αμέσως μετά, πολλοί εκφράστηκαν δημόσια, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι περισσότεροι.

Έχει πολλούς λόγους ο καθένας για να δει την «Όπερα της Πεντάρας», του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που παρουσιάζεται φέτος στο «Παλλάς» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά. Εμείς επιλέγουμε τους έξι σημαντικότερους...

Αρχίζω από το τέλος της σημερινής, ιστορικής πράγματι, και απολύτως καινοφανούς συνέντευξης Τύπου του Γιαν Φαμπρ. Ένας από τους συνεργάτες του Βέλγου εικαστικού καλλιτέχνη, πλησίασε μια παλαίμαχη Ελληνίδα δημοσιογράφο και την ρώτησε: «Γιατί υπήρχε τόσος εκνευρισμός στους δημοσιογράφους στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου»;

Είναι πολλές οι φορές που βγαίνουμε από μία παράσταση και κοιταζόμαστε μεταξύ μας, οι του «συναφιού». Τα βλέμματα συνήθως είναι πολύ εύγλωττα, ιδιαιτέρως στις περιπτώσεις που το θεάμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών μας. «Και τώρα τι θα γράψουμε;» είναι το ερώτημα που μας τριβελίζει σιωπηρά, μερικές φορές εκφέρεται κιόλας...

Αναζητούσα τη χρονιά, από τη στιγμή που έμαθα για τον θάνατο του Ουμπέρτο Εκο, τα ξημερώματα του Σαββάτου, σε ηλικία 84 ετών. Πρέπει να ήταν εκείνη η ίδια χρονιά που γράφει ο Ανταίος Χρυσοστομίδης στις «Κεραίες της εποχής μας», ιχνογραφώντας το τοπίο της πρώτης συνάντησής του με τον Ιταλό συγγραφέα.

Το θέμα έφυγε πολύ γρήγορα από την είδηση. Η είδηση ήταν, έτσι όπως ήρθε από το υπουργείο Πολιτισμού, ότι «την καλλιτεχνική διεύθυνση του Ελληνικού Φεστιβάλ αναλαμβάνει ο Jan Fabre, διακεκριμένος Βέλγος καλλιτέχνης με διεθνή απήχηση. Οι προτάσεις του κ. Fabre για το Ελληνικό Φεστιβάλ, όπως συζητήθηκαν με τον Υπουργό, θα ανακοινωθούν σε κοινή συνέντευξη τύπου, κατά την επικείμενη επίσκεψη του κ. Fabre στην Αθήνα».