Ο σημαντικότερος Καταλανός θεατρικός συγγραφέας των τελευταίων δεκαετιών μιλάει για την αναγκαιότητα του πολιτικού θεάτρου, την απογοήτευση της Ευρώπης και το τραύμα του ξεριζωμού - με αφορμή τα δύο έργα του που ανεβαίνουν στις αθηναϊκές σκηνές, τους «Ξένους» και το «Οφσάιντ».

Με «Αντιγόνη», ελληνικό – ρωσικό «Οιδίποδα τύραννο» και, κατά Μιχαήλ Μαρμαρινό, «Λυσιστράτη» κατεβαίνει στην Επίδαυρο η πρώτη κρατική μας σκηνή.

Οι δημιουργοί του «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» επιστρέφουν με την τρίτη συνεργασία τους ως καλλιτεχνικό δίδυμο και κυνηγούν ανεμόμυλους στην σκηνή του θεάτρου «Πόρτα» ανεβάζοντας τον "Θεατροποιό" του Τόμας Μπέρνχαρντ.

Μουσείο Μπενάκη. Μια μαρτυρία από την μύηση στην πολυσυζητημένη μέθοδο Αμπράμοβιτς.

Οκτώ (λιγότερο ή περισσότερο) γυναικείοι εμβληματικοί ρόλοι που παίζονται στο θέατρο σ' ένα αφιέρωμα για τη 8η Μαρτίου, Ημέρα της Γυναίκας.

Αλεξάνδρα Αϊδίνη – Λένα Παπαληγούρα – Ιωάννα Παππά. Οι πρωταγωνίστριες του Τσέχωφ επιλέγουν μια φράση από το ρόλο τους και γράφουν με αφορμή αυτήν.

Σπούδασε πρώτα σκηνοθεσία και μετά υποκριτική. Ο Νίκος Περάκης τον “τσίμπησε” σε οντισιόν για την «Λούφα και παραλλαγή» - αυτό ήταν το ντεμπούτο του. Έχει ξεχάσει μια φορά τα λόγια του πάνω στην σκηνή – εύχεται να είναι η τελευταία.Φωτογραφία Δημήτρης Πιτσάκης – www.catisart.gr

Όταν δεν πρωταγωνιστεί στην «Όπερα της πεντάρας» τον απασχολεί η χρεοκοπία της ελληνικής παιδείας και οι business εις βάρος της χώρας.

Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της avant garde σκηνής μας μιλάει για μύθους και αλήθειες στην Ευρώπη του σήμερα, λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης του «Η μελαγχολία των δράκων» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Δυο ημέρες πριν την αναμενόμενη πρεμιέρα της στο «Παλλάς», η χρυσή ομάδα της «Όπερας της Πεντάρας» εξηγεί γιατί αυτή είναι μια κορυφαία θεατρική στιγμή.

Γύρισε στην Ελλάδα μετά από δύο χρόνια απουσίας στο Λονδίνο. Η διάσημη casting director Τζίνα Τζέι τον επέλεξε για το επικό σίριαλ των «Βοργίων». Τα πρώτα πράγματα που βάζει στη βαλίτσα του είναι ταινίες, τραγούδια και βιβλία.

Επίμονα αντισυμβατικός επιστρέφει στον Πειραιά για να “αναποδογυρίσει” τον πιο κλασικό Σαίξπηρ.

Ανήμερα μιας μεγάλης πανελλαδικής απεργίας, όπου η πόλη έξω έχει παραλύσει, ο ηθοποιός μοιράζεται όνειρα και φόβους με έδρα τη νέα του θεατρική στέγη, την «Κιβωτό» - εκεί που θέλει να χωρέσουν όλοι οι «καλοί».

Παιδί του Λονδρέζικου School of Physical Theatre. Μέλος των Abovo από την πρώτη μέρα. Κρύβει μέσα της μια καταπιεσμένη μπαλαρίνα. Γι' αυτό και λατρεύει το σωματικό θέατρο.

Και οι δυο τους στενοί συνεργάτες του Λευτέρη Βογιατζή, συναντώνται για πρώτη φορά μετά το θάνατο του και ανεβάζουν το «Κουκλόσπιτο» στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων.Φωτογραφίες: Κώστας Ορδόλης

Ιδρυτής της ομάδας Elephas Tilensis - μαζί με την φιλόλογο και σκηνοθέτη Δέσποινα Αναστάσογλου. Βιβλιοφάγος – με την καλή έννοια. Θα γράψει δικό του θεατρικό έργο μόνο αν αισθανθεί την ανάγκη να το κάνει.

Μου έχει στείλει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του στο μέιλ. Στο μέτωπο του γράφει με κραγιόν σε γαλλική slang: Ouoi? Σαν να λέμε «τι;», «σοβαρά;» ή κάτι τέτοιο.

Ο σκηνοθέτης και ο μουσικός που επιμένουν να δημιουργούν από κοινού μια αντισυμβατική φόρμα δουλειάς για τα δεδομένα του ελληνικού θεάτρου.

Μόλις έχει τελειώσει την πρόβα και σε περιμένει. Κοντοκουρεμένη με τα λευκά της μαλλιά και το πλατύ χαμόγελο που φέγγει φως μέχρι τα μάτια της. Είναι η πρώτη κουβέντα που της λες. «Όλοι νομίζετε ότι είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος – είμαι κι αυτό – αλλά κυρίως είμαι ένας λυπημένος άνθρωπος. Είναι βαριά η ψυχή μου μα κάθε τόσο βγαίνω στον αφρό και παίρνω ανάσες» σχολιάζει.

Έξι θεατρικοί συντάκτες κι ένας blogger ξεχωρίζουν – ο καθένας με τον προσωπικό του τρόπο - τις παραστάσεις που άφησαν το αποτύπωμα τους από την περασμένη σεζόν.

Στα ίχνη ζωής της κορυφαίας τραγωδού που “έφυγε” χθες, κληροδοτώντας το ελληνικό θέατρο με τις αναμνήσεις μιας σπουδαίας καριέρας.

Σπούδασε στο Λονδίνο όπου και έκανε τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Blindspot. Φέτος, υπέγραψε το πρώτο θεατρικό της έργο. Νιώθει ευτυχία κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα.

Το πλούσιο παρασκήνιο της παύσης του προέδρου του Ελληνικού Φεστιβάλ από τα καθήκοντα του αποθεώνει την ενδο-κυβερνητική ασυνεννοησία.

Σίγουρα δεν είναι σύνηθες αλλά συνέβη. Την παράσταση φέτος δεν έκλεψαν οι ηθοποιοί αλλά οι άνθρωποι πίσω από τις παραστάσεις και κάτω από τη σκηνή. Οι εξελίξεις στο θεατρικό τοπίο ήταν αναπάντεχες και κυριολεκτικά παρασκηνιακές. Γι' αυτό είναι και η ανασκόπηση είναι προσωποκεντρική. Γι' αυτό και βάζουμε φωτογραφίες δίπλα στα γεγονότα. Οι πρωταγωνιστές του 2015 σε μια περιπετειώδη, για τα θεατρικά πράγματα, χρονιά.

Τελειόφοιτος αρχιτέκτονας. Απόφοιτος της Δραματικής του Εθνικού. Εδώ και τρία χρόνια δουλεύει ασταμάτητα στο θέατρο. Αν έβαζε μια λεζάντα δίπλα στο όνομα του θα ήταν ο στίχος του «Midnight summer dream» των Stranglers «Woke up on a good day/and the world was wonderful/a midnight summer dream had me in its spell...».

Παιδί του θεάτρου Τέχνης. Εχει συμπληρώσει πάνω από 20 χρόνια δουλειάς στη σκηνή. Εχει πάψει να παίζει σε ανώδυνα έργα.

Μαζί στη δουλειά και στη ζωή παρουσιάζουν την τρίτη τους συνεργασία στις «Ροές».