Μεγάλοι έρωτες, σαρκικά πάθη και μοιραίες αγάπες που συνιστώνται για πριν και μετά του Αγίου Βαλεντίνου, για ερωτευμένους και μη.

Ανήμερα μιας μεγάλης πανελλαδικής απεργίας, όπου η πόλη έξω έχει παραλύσει, ο ηθοποιός μοιράζεται όνειρα και φόβους με έδρα τη νέα του θεατρική στέγη, την «Κιβωτό» - εκεί που θέλει να χωρέσουν όλοι οι «καλοί».

Παιδί του Λονδρέζικου School of Physical Theatre. Μέλος των Abovo από την πρώτη μέρα. Κρύβει μέσα της μια καταπιεσμένη μπαλαρίνα. Γι' αυτό και λατρεύει το σωματικό θέατρο.

Πώς μια αρχιτέκτονας από τις Φιλιππίνες γίνεται καθαρίστρια στην Ελλάδα; Η Fredalyn Ressurection αφηγείται το εντυπωσιακό χρονικό, λίγο πριν πρωταγωνιστήσει στη νέα παράσταση της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, «Καθαρή πόλη».

Ιδρυτής της ομάδας Elephas Tilensis - μαζί με την φιλόλογο και σκηνοθέτη Δέσποινα Αναστάσογλου. Βιβλιοφάγος – με την καλή έννοια. Θα γράψει δικό του θεατρικό έργο μόνο αν αισθανθεί την ανάγκη να το κάνει.

Μου έχει στείλει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του στο μέιλ. Στο μέτωπο του γράφει με κραγιόν σε γαλλική slang: Ouoi? Σαν να λέμε «τι;», «σοβαρά;» ή κάτι τέτοιο.

Είναι η ομάδα των «Πυρ», είναι ζευγάρι στη ζωή και είναι συμπρωταγωνιστές στο βωβό υπερθέαμα της «Μισαλλοδοξίας» που παρουσιάζεται από τις 20 Ιανουαρίου στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη.

Μόλις έχει τελειώσει την πρόβα και σε περιμένει. Κοντοκουρεμένη με τα λευκά της μαλλιά και το πλατύ χαμόγελο που φέγγει φως μέχρι τα μάτια της. Είναι η πρώτη κουβέντα που της λες. «Όλοι νομίζετε ότι είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος – είμαι κι αυτό – αλλά κυρίως είμαι ένας λυπημένος άνθρωπος. Είναι βαριά η ψυχή μου μα κάθε τόσο βγαίνω στον αφρό και παίρνω ανάσες» σχολιάζει.

Έξι θεατρικοί συντάκτες κι ένας blogger ξεχωρίζουν – ο καθένας με τον προσωπικό του τρόπο - τις παραστάσεις που άφησαν το αποτύπωμα τους από την περασμένη σεζόν.

Μεγάλες ή μικρές παραγωγές, αλλά σίγουρα πολυαναμενόμενες, έρχονται τους επόμενους μήνες στις αθηναϊκές σκηνές.

Σπούδασε στο Λονδίνο όπου και έκανε τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Blindspot. Φέτος, υπέγραψε το πρώτο θεατρικό της έργο. Νιώθει ευτυχία κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα.

Το πλούσιο παρασκήνιο της παύσης του προέδρου του Ελληνικού Φεστιβάλ από τα καθήκοντα του αποθεώνει την ενδο-κυβερνητική ασυνεννοησία.

Στην πιο πολιτική και οργισμένη συνέντευξη της σχολιάζει την υποκρισία που επικρατεί γύρω από το σύμφωνο συμβίωσης, την Ευρώπη που εκφασίζεται και τις απροκάλυπτες μεταμορφώσεις της εξουσίας.

Τελειόφοιτος αρχιτέκτονας. Απόφοιτος της Δραματικής του Εθνικού. Εδώ και τρία χρόνια δουλεύει ασταμάτητα στο θέατρο. Αν έβαζε μια λεζάντα δίπλα στο όνομα του θα ήταν ο στίχος του «Midnight summer dream» των Stranglers «Woke up on a good day/and the world was wonderful/a midnight summer dream had me in its spell...».

Παιδί του θεάτρου Τέχνης. Εχει συμπληρώσει πάνω από 20 χρόνια δουλειάς στη σκηνή. Εχει πάψει να παίζει σε ανώδυνα έργα.

Οδηγός επιβίωσης γέλιου εν μέσω χειμερινής περιόδου!

Η Νένα Μεντή ξεχωρίζει τους ρόλους -σταθμούς στην θεατρική πορεία της και μοιράζεται μαζί μας όμορφες αναμνήσεις.

Επιστρέφει στο Εθνικό για πρώτη φορά μετά την αποχώρηση από τα διοικητικά καθήκοντα του οργανισμού και μιλάει για τη νέα διοίκηση.

Όσην ώρα ψάχνω στον αρχείο μου τις συνεντεύξεις που είχαμε κάνει με το Μηνά Χατζησάββα, το time line στο Facebook γεμίζει με φωτογραφίες του. Ένα πελώριο δίχτυ αναμνήσεων ξετυλίγεται εμπρός μου. Ο ίδιος έλεγε πως δεν του άρεσαν οι φωτογραφίες. Μα να σου τον, ξημερώματα Τρίτης, να υποκλίνεται στην ορχήστρα της Επιδαύρου, να χαμογελάει ως τα αυτιά, να αγκαλιάζει την Ξένια (Καλογεροπούλου), να ποζάρει για selfies με νέους συναδέλφους. Ο Μηνάς, ο διάσημος για τις αγαπησιάρικες καρπαζιές που μοίραζε και όλοι αυτές να μνημονεύουν σαν μικρά τρόπαια της τρυφερότητας του. Ο Μηνάς με τις στοργικές αγκαλιές του• άλλα παράσημα από εκεί...

Στο Υπόγειο της Πεσματζόγλου, λίγη ώρα πριν την Κυριακάτικη παράσταση των «Παιδιών του ήλιου» του Μάξιμ Γκόρκι, επικρατεί, αυτό που λέμε, χαμός. Είναι όμως ωραίος χαμός. Ηθοποιοί κάνουν ζέσταμα στη φωνή τους, τεχνικοί στήνουν το σκηνικό – ένας από αυτούς βάφει τον απέναντι τοίχο τραγουδώντας Σάκη Ρουβά. Στην άκρη της πλατείας, ο Μάκης Παπαδημητρίου κάθεται ατάραχος.

Την σκηνοθετεί ένας από τους σημαντικότερους και πλέον πολιτικοποιημένους Ευρωπαίους σκηνοθέτες, ο Οσκάρας Κορσουνόβας την ώρα που η Ευρώπη κάνει πόλεμο.Συνέντευξη στη Στέλλα Χαραμή

Επικεφαλής των φοβερών Abovo. Κεντρικός διοργανωτής του φρέσκου Bob Theater Festival. Δεν φοβάται να κάνει τηλεόραση. Παίρνει δύναμη από το γέλιο των άλλων.

Σε ρυθμό υπερδημιουργίας επιστρέφει το χειμώνα στο «Πόρτα» για να σκηνοθετήσει τρία έργα και εξηγεί γιατί η δουλειά και ο ορθολογισμός θα «σώσουν» τους Ελληνες.

Η τρίτη και τελευταία εκδοχή του γεωοπολιτικού φεστιβάλ παρασταστικών τεχνών της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, εστιάζει στην καρδιά της Κεντρικής Ευρώπης, στις πατρίδες του χαμένου κομμουνισμού.

Παιδιά μεταναστών πρωταγωνιστούν στην διαδραστική παράσταση της Ραφίκα Σουίς, μια διαδρομή στην ιστορία της ελληνικής κρίσης της Ελλάδας που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Κακογιάννη.

Η γνωστή πρωταγωνίστρια ξαναθυμάται τους ρόλους - σταθμούς της καριέρας της και μάς "δανείζει" αγαπημένα της στιγμιότυπα.

Απόφοιτη του τμήματος ΜΜΕ του Παντειου Πανεπιστημίου. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 2004 με την «Οικογένεια Νώε» της Ξένιας Καλογεροπούλου σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Δέκα χρόνια μετά γράφει το πρώτο δικό της έργο. Είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του θεάτρου Skrow.