Μαζί στη δουλειά και στη ζωή παρουσιάζουν την τρίτη τους συνεργασία στις «Ροές».

Οδηγός επιβίωσης γέλιου εν μέσω χειμερινής περιόδου!

Η Νένα Μεντή ξεχωρίζει τους ρόλους -σταθμούς στην θεατρική πορεία της και μοιράζεται μαζί μας όμορφες αναμνήσεις.

Η θρυλική εκπρόσωπος του αμερικανικού μοντερνισμού – που βρίσκεται στην Αθήνα για να παρουσιάσει το εμβληματικό «Available night» - επαινεί τους Έλληνες για την στάση τους απέναντι στο κύμα των προσφύγων.Φωτογραφίες: Βαγγέλης Κύρης

Όσην ώρα ψάχνω στον αρχείο μου τις συνεντεύξεις που είχαμε κάνει με το Μηνά Χατζησάββα, το time line στο Facebook γεμίζει με φωτογραφίες του. Ένα πελώριο δίχτυ αναμνήσεων ξετυλίγεται εμπρός μου. Ο ίδιος έλεγε πως δεν του άρεσαν οι φωτογραφίες. Μα να σου τον, ξημερώματα Τρίτης, να υποκλίνεται στην ορχήστρα της Επιδαύρου, να χαμογελάει ως τα αυτιά, να αγκαλιάζει την Ξένια (Καλογεροπούλου), να ποζάρει για selfies με νέους συναδέλφους. Ο Μηνάς, ο διάσημος για τις αγαπησιάρικες καρπαζιές που μοίραζε και όλοι αυτές να μνημονεύουν σαν μικρά τρόπαια της τρυφερότητας του. Ο Μηνάς με τις στοργικές αγκαλιές του• άλλα παράσημα από εκεί...

Στο Υπόγειο της Πεσματζόγλου, λίγη ώρα πριν την Κυριακάτικη παράσταση των «Παιδιών του ήλιου» του Μάξιμ Γκόρκι, επικρατεί, αυτό που λέμε, χαμός. Είναι όμως ωραίος χαμός. Ηθοποιοί κάνουν ζέσταμα στη φωνή τους, τεχνικοί στήνουν το σκηνικό – ένας από αυτούς βάφει τον απέναντι τοίχο τραγουδώντας Σάκη Ρουβά. Στην άκρη της πλατείας, ο Μάκης Παπαδημητρίου κάθεται ατάραχος.

Η Μπέττυ Αρβανίτη ξεχωρίζει τους ρόλους -σταθμούς στην θεατρική πορεία της και μοιράζεται μαζί μας όμορφες αναμνήσεις.

Επικεφαλής των φοβερών Abovo. Κεντρικός διοργανωτής του φρέσκου Bob Theater Festival. Δεν φοβάται να κάνει τηλεόραση. Παίρνει δύναμη από το γέλιο των άλλων.

Σε ρυθμό υπερδημιουργίας επιστρέφει το χειμώνα στο «Πόρτα» για να σκηνοθετήσει τρία έργα και εξηγεί γιατί η δουλειά και ο ορθολογισμός θα «σώσουν» τους Ελληνες.

Μετά από οκτώ χρόνια απουσίας ανοίγει και πάλι στο «-1» του Rex για να «αιφνιδιάσει και να εξοργίσει» το κοινό της.

Παιδιά μεταναστών πρωταγωνιστούν στην διαδραστική παράσταση της Ραφίκα Σουίς, μια διαδρομή στην ιστορία της ελληνικής κρίσης της Ελλάδας που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Κακογιάννη.

Η γνωστή πρωταγωνίστρια ξαναθυμάται τους ρόλους - σταθμούς της καριέρας της και μάς "δανείζει" αγαπημένα της στιγμιότυπα.

Μιλάμε με τρεις καλλιτέχνες που «κυνηγούν» το όνειρο της τέχνης τους με έδρα την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.Τι σημαίνει να είσαι Ελληνας, καλλιτέχνης και μετανάστης; Τρεις νέοι δημιουργοί ο Πέτρος Κλαμπάνης, ο Γιώργος Καραηλίας και ο Μιχαήλ Φωτόπουλος ενσαρκώνουν τρεις διαφορετικές εκδοχές μετανάστευσης, υπενθυμίζοντας πως και οι καλλιτέχνες συγκαταλέγονται ανάμεσα στα «φωτεινά μυαλά» που έχουν ή συνεχίζουν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα.

Πολυμήχανος, καλλιτέχνης ευρέος φάσματος δίνει εσχάτως προτεραιότητα στο θέατρο, ακροβατώντας ανάμεσα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συμπληρώνει 40 χρόνια παρουσίας στο θέατρο σκηνοθετώντας και πρωταγωνιστώντας στο αριστούργημα του Στρίντμπεργκ «Ο χορός του θανάτου».

Σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην καριέρα του μιούζικαλ, επιστρέφει πανηγυρικά στους μεγάλους ρόλους με σαιξπηρικό Ριχάρδο και γενικά, έχει πολλά να πει.

Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 12 Οκτωβρίου. Οι φωτογραφίες και τα λόγια του έχουν πλημμυρίσει από νωρίς το πρωί σελίδες εργατών και φίλων του θεάτρου στα social media. Κάποιοι πάλι φτάσαμε ως το θέατρο του, στην Οδό Κυκλάδων. Κι η αφορμή ήταν μια δήλωση ζωής, αν κι έχουν συμπληρωθεί 2.5 χρόνια από το «φευγιό» του Λευτέρη Βογιατζή.

Τα μαλλιά τους αστράφτουν σαν ουρανοξύστες μπριγιαντίνης μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας του «Πόρτα». Μέχρι να σε οδηγήσουν στη θέση σου εύχεσαι να φορούσες φούστα με φουρό, σε ασπροκόκκινο πουά και ασορτί φιόγκο στο κεφάλι για να σε ζητήσουν σε χορό. Θα ενέδιδες μόνο αν από το juke box ακουγόταν το «Hound dog» του Πρίσλεϊ και το «Do you love me» των Κόντορς. Μπορεί και το «Rock around the clock» του Μπιλ Χάλεϊ... Όπως και να 'χει στην πίστα των 50s, του oldies rock ρίχνονται με κέφι ο Αργύρης Ξάφης ο Γιώργος Χρυσοστόμου και ο Γιώργος Παπαγεωργίου.

Λίγο πριν συμπληρώσει την πρώτη γενέθλια δεκαετία ζωής του, το Badminton «μετράει» σε χιλιάδες κι εκατομμύρια. Σχεδόν δύο εκατομμύρια θεατές (για την ακρίβεια 1.953.532 εκατ.) έχουν περάσει το κατώφλι του για να παρακολουθήσουν μια (ή και περισσότερες) από τις 1.615 παραστάσεις που έχει μέχρι στιγμής ανεβάσει.

Οι Blitz, πιο φωτεινοί από ποτέ, στη νέα τους παραγωγή “6 a.m. How to disappear completely» βγαίνουν σε αναζήτηση μιας άλλης πραγματικότητας και δηλώνουν έτοιμοι να κάνουν το επόμενο βήμα στη σκηνική τους γλώσσα.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει το πρόγραμμα της για φέτος εν όψει της μετάβασης στο Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος στο Φαληρικό Δέλτα, την ώρα που τα οικονομικά προβλήματα «τρέχουν».

Τον βλέπεις με λευκό tuxedo και κόκκινο παπιγιόν να παραλαμβάνει το Όσκαρ. Ισχνό, σχεδόν αγνώριστο πάνω σε ψηλοτάκουνα να υποδύεται μια οροθετική τραβεστί. Με emo make up και ανεκδιήγητες coup να προκαλεί παραλήρημα στα εφηβάκια.

Με έντονο κοινωνικό και πολιτικό στίγμα οι 20 παραγωγές της φετινής περιόδου «ενηλικίωσης».

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης που θέλει να γίνει σταρ αλλά παίζει σε ένα υπόγειο στην πλατεία Ομονοίας.

Μάθαμε, σε προεκλογικό κλίμα, το πρόγραμμα και τις δραστηριότητες του ιστορικού Θεάτρου Τέχνης γι' αυτό το χειμώνα.

Η ανάληψη της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Εθνικού από ένα δημιουργό με υψηλό πνευματικό και καλλιτεχνικό όραμα φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή για να κατασιγάσει τις έριδες στο εσωτερικό του. Παρότι βρισκόμαστε μια εβδομάδα πριν από τις εθνικές εκλογές, η νέα εσωτερική κρίση στην πρώτη σκηνή της χώρας – και μάλιστα χωρίς καμία, επί της ουσίας, αιτία – καλά κρατεί με ανταλλαγή επιστολογραφίας τόσο από μεριάς του ΔΣ όσο και με την χθεσινοβραδινή απάντηση - καταπέλτη του διευθυντή Στάθη Λιβαθινού.

Σύντομη αξιολόγηση με τα καλύτερα και τα χειρότερα του Ελληνικού Φεστιβάλ.