Μιλάμε με τρεις καλλιτέχνες που «κυνηγούν» το όνειρο της τέχνης τους με έδρα την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.Τι σημαίνει να είσαι Ελληνας, καλλιτέχνης και μετανάστης; Τρεις νέοι δημιουργοί ο Πέτρος Κλαμπάνης, ο Γιώργος Καραηλίας και ο Μιχαήλ Φωτόπουλος ενσαρκώνουν τρεις διαφορετικές εκδοχές μετανάστευσης, υπενθυμίζοντας πως και οι καλλιτέχνες συγκαταλέγονται ανάμεσα στα «φωτεινά μυαλά» που έχουν ή συνεχίζουν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα.

Πολυμήχανος, καλλιτέχνης ευρέος φάσματος δίνει εσχάτως προτεραιότητα στο θέατρο, ακροβατώντας ανάμεσα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συμπληρώνει 40 χρόνια παρουσίας στο θέατρο σκηνοθετώντας και πρωταγωνιστώντας στο αριστούργημα του Στρίντμπεργκ «Ο χορός του θανάτου».

Σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην καριέρα του μιούζικαλ, επιστρέφει πανηγυρικά στους μεγάλους ρόλους με σαιξπηρικό Ριχάρδο και γενικά, έχει πολλά να πει.

Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 12 Οκτωβρίου. Οι φωτογραφίες και τα λόγια του έχουν πλημμυρίσει από νωρίς το πρωί σελίδες εργατών και φίλων του θεάτρου στα social media. Κάποιοι πάλι φτάσαμε ως το θέατρο του, στην Οδό Κυκλάδων. Κι η αφορμή ήταν μια δήλωση ζωής, αν κι έχουν συμπληρωθεί 2.5 χρόνια από το «φευγιό» του Λευτέρη Βογιατζή.

Τα μαλλιά τους αστράφτουν σαν ουρανοξύστες μπριγιαντίνης μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας του «Πόρτα». Μέχρι να σε οδηγήσουν στη θέση σου εύχεσαι να φορούσες φούστα με φουρό, σε ασπροκόκκινο πουά και ασορτί φιόγκο στο κεφάλι για να σε ζητήσουν σε χορό. Θα ενέδιδες μόνο αν από το juke box ακουγόταν το «Hound dog» του Πρίσλεϊ και το «Do you love me» των Κόντορς. Μπορεί και το «Rock around the clock» του Μπιλ Χάλεϊ... Όπως και να 'χει στην πίστα των 50s, του oldies rock ρίχνονται με κέφι ο Αργύρης Ξάφης ο Γιώργος Χρυσοστόμου και ο Γιώργος Παπαγεωργίου.

Λίγο πριν συμπληρώσει την πρώτη γενέθλια δεκαετία ζωής του, το Badminton «μετράει» σε χιλιάδες κι εκατομμύρια. Σχεδόν δύο εκατομμύρια θεατές (για την ακρίβεια 1.953.532 εκατ.) έχουν περάσει το κατώφλι του για να παρακολουθήσουν μια (ή και περισσότερες) από τις 1.615 παραστάσεις που έχει μέχρι στιγμής ανεβάσει.

Οι Blitz, πιο φωτεινοί από ποτέ, στη νέα τους παραγωγή “6 a.m. How to disappear completely» βγαίνουν σε αναζήτηση μιας άλλης πραγματικότητας και δηλώνουν έτοιμοι να κάνουν το επόμενο βήμα στη σκηνική τους γλώσσα.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει το πρόγραμμα της για φέτος εν όψει της μετάβασης στο Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος στο Φαληρικό Δέλτα, την ώρα που τα οικονομικά προβλήματα «τρέχουν».

Τον βλέπεις με λευκό tuxedo και κόκκινο παπιγιόν να παραλαμβάνει το Όσκαρ. Ισχνό, σχεδόν αγνώριστο πάνω σε ψηλοτάκουνα να υποδύεται μια οροθετική τραβεστί. Με emo make up και ανεκδιήγητες coup να προκαλεί παραλήρημα στα εφηβάκια.

Με έντονο κοινωνικό και πολιτικό στίγμα οι 20 παραγωγές της φετινής περιόδου «ενηλικίωσης».

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης που θέλει να γίνει σταρ αλλά παίζει σε ένα υπόγειο στην πλατεία Ομονοίας.

Μάθαμε, σε προεκλογικό κλίμα, το πρόγραμμα και τις δραστηριότητες του ιστορικού Θεάτρου Τέχνης γι' αυτό το χειμώνα.

Η ανάληψη της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Εθνικού από ένα δημιουργό με υψηλό πνευματικό και καλλιτεχνικό όραμα φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή για να κατασιγάσει τις έριδες στο εσωτερικό του. Παρότι βρισκόμαστε μια εβδομάδα πριν από τις εθνικές εκλογές, η νέα εσωτερική κρίση στην πρώτη σκηνή της χώρας – και μάλιστα χωρίς καμία, επί της ουσίας, αιτία – καλά κρατεί με ανταλλαγή επιστολογραφίας τόσο από μεριάς του ΔΣ όσο και με την χθεσινοβραδινή απάντηση - καταπέλτη του διευθυντή Στάθη Λιβαθινού.

Σύντομη αξιολόγηση με τα καλύτερα και τα χειρότερα του Ελληνικού Φεστιβάλ.

Η νέα φυσιογνωμία του Εθνικού θεάτρου υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού έχει άξονα τον εκπαιδευτικό ρόλο, παρά τις τρικλοποδιές που βάζει το Διοικητικό Συμβούλιο.

Στη δεύτερη σκηνοθεσία αρχαίου δράματος της καριέρας του, ο σκηνοθέτης εμπνέεται από την ψυχική δύναμη του Προμηθέα, μιλάει για την καθηλωμένη ελληνική κοινωνία και οραματίζεται ένα κόσμο, απαλλαγμένο από το τέρας της οικονομίας.

Ο πρωταγωνιστής της «Μικράς Αγγλίας» επιστρέφει θεατρικά μετά από την εντατική ενασχόληση με το σινεμά και μοιράζεται σκέψεις για τη δουλειά ως δημιουργία, το μνημόνιο και τις αριστερές ψευδαισθήσεις.

Πρωταγωνιστεί σε μια από τις πιο πολιτικές παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, τον «Ιούλιο Καίσαρα» σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις και μιλάει για την Δημοκρατία σε κίνδυνο.

Η αναμέτρηση με τον θηριώδη ρόλο του Αίαντα στο κοίλον της Επιδαύρου, την ώρα που η Ελλάδα αναμετράται με τον κακό της εαυτό και το ζοφερό της μέλλον.Συνέντευξη: Στέλλα ΧαραμήΠαραγωγή video: Premiummedia

Φεστιβάλ Επιδαύρου. Πέντε θεατρικές παραστάσεις και δύο συναυλίες, οι «σειρήνες» αυτού του καλοκαιριού για την κάθοδο στα αρχαία θέατρα.

Η αναμέτρηση με τον θηριώδη ρόλο του Αίαντα στο κοίλον της Επιδαύρου, την ώρα που η Ελλάδα αναμετράται με τον κακό της εαυτό και το ζοφερό της μέλλον.Συνέντευξη: Στέλλα ΧαραμήΠαραγωγή video: Premiummedia

Σκηνοθετεί το «Ρήσο» στο Λύκειο Αριστοτέλη, εγκαινιάζοντας για πρώτη σειρά παραστάσεων μέσα σε αρχαιολογικό χώρο.

Υπό το βάρος της εθνικής κρίσης η πρωταγωνίστρια κατεβαίνει στην Επίδαυρο ως Εκάβη στις «Τρωάδες» του Εθνικού θεάτρου.

Ο Πρόδρομος Τσινικόρης υπογράφει την έρευνα της παράστασης ντοκουμέντο «Στη μέση του δρόμου» προσεγγίζοντας οκτώ αστέγους της Αθήνας.

Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Ρέντσο Πιάνο επιστρέφει στην Αθήνα και μιλάει για την πορεία του έργου του «Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος» στο Φαληρικό Δέλτα.

Το νεογέννητο φεστιβάλ του νησιού ανοίγει από την 1η Αυγούστου υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Παντελή Βούλγαρη.