Στον απόηχο της σύγκρουσης με τον αναπληρωτή υπουργό Πολιτισμού Νίκο Ξυδάκη, ο Σωτήρης Χατζάκης έχει να αντιμετωπίσει κι άλλο μέτωπο. Σε δισέλιδη επιστολή τους, το Σωματείο Εργαζομένων του Εθνικού θεάτρου κατηγορούν για πολλοστή φορά τον καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου ότι επιμένει να μην αναρτά – όπως οφείλει και όπως έχει δεσμευτεί – τις συμβάσεις των συνεργατών του οργανισμού στo site της «Διαύγειας». Οι εργαζόμενοι μιλούν ξεκάθαρα για «σπατάλες» στο Εθνικό, «πολιτική διπλών αμοιβών» καθώς έχουν στα χέρια τους στοιχεία για «εργαζομένους δύο ταχυτήτων».

Καταιγισμός επιστολών και ανακοινώσεων ακολουθούν τα δημοσιεύματα για το παρασκήνιο της παραίτησης του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Σωτήρη Χατζάκη. Όπως δημοσιεύσαμε χτες, την προηγούμενη εβδομάδα ο Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού κ. Νίκος Ξυδάκης ζήτησε την παραίτηση του κ. Χατζάκη την οποία ο ίδιος αρνήθηκε. Ακολούθησε επίσημη ανακοίνωση από το Υπουργείο σχετικά με το θέμα, στην οποία και πάλι έρχεται ν' απαντήσει ο Σωτήρης Χατζάκης στον Υπουργό και υπερασπιζόμενος τα πεπραγμένα της θητείας του. Οι τόνοι έχουν ανέβει και το σήριαλ γύρω από την καρέκλα του Εθνικού θεάτρου αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον.Η απάντηση του Σωτήρη Χατζάκη στο δελτίο τύπου του Αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού έχει ως εξής:

Στην άρνηση του Σωτήρη Χατζάκη να παραιτηθεί από την θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού και στα σχετικά δημοσιεύματα επί του θέματος, απαντά σήμερα σε ανακοίνωση του το Υπουργείο Πολιτισμού. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:Από τη Στέλλα Χαραμή

Είναι ίσως η μοναδική περίπτωση στα χρονικά των πολιτιστικών θεσμών που επικεφαλής ενός κρατικού οργανισμού δεν συμμορφώνεται με την επιθυμία του πολιτικού του προϊστάμενου. Αυτό ακριβώς συνέβη όταν ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης ζήτησε - την περασμένη Πέμπτη - την παραίτηση του Σωτήρη Χατζάκη, καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Παρόλα αυτά, εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπές όχι.

Πυκνώνουν οι αντιδράσεις γύρω από την υπόθεση της αγωγής του Σωτήρη Χατζάκη κατά του Δημήτρη Καραντζά. Ύστερα από σχετικά δημοσιεύματα και ερωτήσεις δημοσιογράφων στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου του Εθνικού θεάτρου, έρχεται να προστεθεί και μια ανοιχτή επιστολή όπου περισσότεροι από 90 επιφανείς ηθοποιοί, συγγραφείς, σκηνοθέτες, εικαστικοί, μουσικοί, ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι ζητούν από τον κ. Χατζάκη να αποσύρει την αγωγή του προς τον κ. Καραντζά, η οποία σημειωτέον συνοδεύεται και από την εξοντωτική οικονομική απαίτηση των 300.000 ευρώ.

Τα σκρατς στην μπομπίνα του '57. Τα 45 λεπτά ανέκδοτης μουσικής. Η παρτιτούρα του Χατζιδάκι από την παράσταση του Κουν που «σκαναρίστηκε» με δέος• για να διασωθεί. Και να που τα υλικά της μνήμης του θεάτρου γίνονται σπέρμα της σημερινής του αρετής. «Ο κύκλος με την κιμωλία» που σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης για το «Παλλάς», ο ουμανιστής δικαστής Αζντάκ του Αιμίλιου Χειλάκη, η φτωχή Γρούσα της Μαρίας Πρωτόπαππα, ο σοφός αφηγητής του Δημήτρη Λιγνάδη εφορμούν στην σκηνή της Βουκουρεστίου ευλογημένοι από την μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, μεθυσμένοι από την μετάφραση του Ελύτη.Από τη Στέλλα Χαραμή

Δεν μπορούμε να ξέρουμε με ποιά αφορμή η Πίνα Μπάους εξέφρασε την άποψη πως «το συναίσθημα ως ενέργεια είναι ο πιο γρήγορος τρόπος επικοινωνίας». Αφού όμως, ο κ. Σωτήρης Χατζάκης έχει συνομιλητές που, όπως φαίνεται, κάτι παραπάνω γνωρίζουν (τόσο ώστε να κάνουν texting με τσιτάτα της Μπάους), ας ξεκινήσουμε από αυτό.Aπό τη Στέλλα Χαραμή

Στο βίντεο που παίζει στο φουαγιέ της Στέγης, στην οθόνη απέναντι σου, λίγο πιο ψηλά από το ύψος των ματιών, παρατηρείς μια λεπτομέρεια: Μόνο για μια στιγμή, η κάμερα εστιάζει στα πόδια δυο χορευτών. Ο ένας ξυπόλητος καθώς τους γυμνούς του αστραγάλους αγκαλιάζουν ασημένια δεσμά. Ο άλλος ενώ φορά καστόρινα μποτάκια του φλαμένκο. Τώρα στρέφεις το βλέμμα κάτω από την οθόνη, στα αριστερά ο Ακραμ Καν, στα δεξιά ο Ισραελ Γκαλβάν. Μολονότι κόντρα στην «φύση» τους, καθισμένοι σε καρέκλες δηλαδή, ξέρεις πως είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στο βίντεο εξακολουθούν να κινούνται με ακόρεστη ενέργεια.Aπό τη Στέλλα Χαραμή

Λεπτά πιο πριν, ο Σταμάτης Φασουλής, έχει χαρακτηρίσει το θέατρο «ποιητικό παραισθησιογόνο». Αυτή την έξαψη, ανάμεσα στην αίσθηση και στην παραίσθηση, θα την αναγνωρίσεις τώρα στο βλέμμα του Μιχάλη Σαράντη. Υγρό από συγκίνηση, τραυματισμένο από αγωνία. Ο νέος κάτοχος του βραβείου Χορν, με το βραβείο - φυλαχτό στην άκρη του στήθους του, τον χρυσό σταυρό του Δημήτρη Χορν, εύχεται και προσεύχεται. Ευχαριστεί και παρακαλεί.

Θα ήταν εύκολο όσο και πέρα για πέρα αληθινό να αποδώσεις στον Στάθη Λιβαθινό μια από τις παραστάσεις της χρονιάς. Συνηγορούν σε αυτό η καθημερινά γεμάτη αίθουσα Σκαλκώτα στο Μέγαρο Μουσικής καθώς και τα εγκωμιαστικά σχόλια των θεατών που πλειοψηφούν. «Ο γάμος του Φίγκαρο» του Μπωμαρσαί είναι το μέσον με το οποίο ο σκηνοθέτης επανακάμπτει στην ελληνική σκηνή, μετά τη μίνι παγκόσμια περιοδεία της «Ιλιάδας» - επόμενος σταθμός της οποίας θα είναι το φημισμένο φεστιβάλ της ρουμανικής πόλης Σιμπίου, στην καρδιά της Τρανσυλβανίας.Συνέντευξη στη Στέλλα Χαραμή

Φανταστείτε την Αθήνα χωρίς το Φεστιβάλ. Μάλλον, δύσκολο. Είναι, εδώ και σχεδόν, δέκα χρόνια δύο έννοιες που κάνουν ένα αδιαίρετο σύνολο. Το Φεστιβάλ Αθηνών ανήκει στην πόλη όχι μόνο γιατί φέρει το όνομα της ή γιατί αναδεικνύει το καλλιτεχνικό της δυναμικό• αλλά κυρίως είναι ένα ενεργό και διαρκώς τροφοδοτούμενο κομμάτι της φυσιογνωμίας της. Κι έρχεται ως φυσική συνέχεια, η ίδια η πόλη, το αστικό τοπίο - άναρχο ή γοητευτικό - και οι άνθρωποι της, η κουλτούρα της, το φως αλλά και η σκοτεινιά της να τροφοδοτούν μια συνομιλία με τις φεστιβαλικές παραστάσεις. Τουλάχιστον αυτό προδίδουν τέσσερις επικείμενες παραγωγές: εμπνέονται από το αθηναϊκό περιβάλλον, στρέφονται σε ανώνυμους ήρωες του, ψηλαφίζουν την ταυτότητα του.Από τη Στέλλα Χαραμή