Πόσοι περπάτησαν μαζί μου;* Κάτι το νοσταλγικό μοιάζει να υπάρχει αρχικά σε αυτό το ενδοσκοπικό ερώτημα. Κάτι το «ένθεο» ίσως, όπως το χαρακτηρίζει περιπαιχτικά στο μικρόφωνο.

«Θα το τολμούσες;» λέει με μεγάλα γράμματα μια αφίσα έξω από το κινηματογράφο Ολύμπιον, το κεντρικό σινεμά του Φεστιβάλ στην Θεσσαλονίκη. Είναι ένα από τα ερωτήματα που έθεσε στα πόστερ του που για δέκα μέρες τώρα είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Αυτό το ερώτημα μάλλον ζητούσε απάντηση μέσα από τις 160 ταινίες που είχε στο πρόγραμμα του.

Βγάζει καινούργιο δίσκο, γράφει τραγούδια ξανά με τον Φίλιππο Πλιάτσικα, ετοιμάζει κινηματογραφικό σενάριο και σχεδιάζει μια σειρά επετειακών live με τους Πυξ Λαξ. Φωτογραφίες: Χρήστος Σκυλλάκος

Ένας υπέρμετρος μα και δικαιολογημένος ενθουσιασμός υπάρχει στα πρόσωπα των ανθρώπων που επισκέφτηκαν το Κέντρο Πολιτισμού του Νιάρχου, ειδικά αυτές τις μέρες καλοκαιριού όπου πραγματοποιούνταν το Summer Nostos Festival.

Η συναυλία στο Καλλιμάρμαρο προς τιμή του Μίκη Θεοδωράκη με 1000 χορωδούς από όλη την χώρα ήταν ένα γεγονός που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε ιστορικής σημασίας - κανείς δεν αμφιβάλλει για αυτό - υπογραμμίζοντας την βαρύτητα του συνθέτη στην σύγχρονη μας κουλτούρα, την ιστορία μας και τον αξιακό μας κώδικα.

Μπήκαμε και επισήμως στο καλοκαίρι και τα συναυλιακά ραντεβού της εγχώριας μουσικής σκηνής έχουν οριστεί. Χαρτογραφούμε τους βασικούς συναυλιακούς χώρους της Αττικής και εντοπίζουμε τα live που αξίζει να βάλετε στην ατζέντα των καλοκαιρινών σας εξορμήσεων.

Μια κουβέντα με τον Μίλτο Πασχαλίδη, με αφορμή τη συναυλία του στο Θέατρο Βράχων στις 7 Ιουνίου.

Αιρετικές σκέψεις με αφορμή την εμφάνιση τους στο Terravibe.

Προσπαθώντας να προσδώσει σε εικόνα αυτό που ο τίτλος της ταινίας υπαινίσσεται, η «Πόλη της σιωπής», το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Άντζελας Ισμαήλου, καταλαμβάνεται από σιωπές, που προσπαθούν να ακουστούν ηχηρά μέσα από μια ιστορία σκληρού και ακατόρθωτου έρωτα, όπου η Δάφνη (η ίδια η σκηνοθέτις), είναι το σύμβολο της προσδοκίας δυο ανδρών για να απελευθερωθούν από τις δικές τους αναφορές.

Τα τελευταία χρόνια έχει μπει δυναμικά στο κινηματογραφικό τοπίο. Λίγες μέρες μετά τη βράβευσή του από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για το ρόλο του στο «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, ο Μάκης Παπαδημητρίου μας μιλά με αφορμή την επίσης βραβευμένη ταινία «America Square» που παίζεται αυτές τις μέρες στις αίθουσες.

Τα 24χρονα αδέρφια Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης κατάγονται από την Κρήτη και μελοποιούν από τα 16 τους χρόνια ποιητικό λόγο. Εμφανίστηκαν και διακρίθηκαν στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου, ως τραγουδοποιοί και το πρώτο τους τραγούδι Αυτοί παιδί μου δεν, σε ποίηση Μιχάλη Γκανά, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Μιλήσαμε μαζί τους με αφορμή την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τιτλο «Προσωπικό» σε ποίηση Ελλήνων και ξένων ποιητών (Φερνάντο Πεσσόα, Τζελαλαντίν Ρουμί, Πάμπλο Νερούδα, Μπέρτολντ Μπρεχτ, Μιχάλη Γκανά, Μηνά Δημάκη), στην οποία συμμετέχει και η Μαρία Φαραντούρη και κυκλοφορεί από την «Μικρή Άρκτο»

Με πολλές καινοτομίες και με διαγωνιστικό τμήμα 12 ταινιών, ανάμεσα τους και τρεις ελληνικές ξεκίνησε, ξεκίνησε το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο συνεχίζεται μέχρι τις 12 Μαρτίου. Τρεις βασικοί συντελεστές του, ο Γιώργος Αρβανίτης, πρόεδρος του θεσμού, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, διευθυντής της διοργάνωσης και ο πανταχού παρών υπεύθυνος προγράμματος, Δημήτρης Κερκινός, απαντούν σε καίρια ερωτήματα που αφορούν το φεστιβάλ και το είδος του ντοκιμαντέρ γενικότερα.

Είδα τον Νίκο Πορτοκάλογλου, λίγα λεπτά πριν βγει στην σκηνή του Σταυρού του Νότου. Ήρεμος, έπινε ένα ποτό και ήταν πανέτοιμος να απαντήσει σε λίγες ερωτήσεις. Με μια νέα μπάντα, από τις πολλές που έχει χτίσει μέσα στα χρόνια και από την τεράστια δισκογραφία που τον έχει κάνει να αισθάνεται πλούσιος όπως μου είπε, τώρα κάνει μια επανεκκίνηση με πολυοργανίστες νέους μουσικούς, ρίχνοντας βάρος σε μια πλήρη αναδιοργάνωση των παλιών τραγουδιών του, κάνοντας τα να ακούγονται πιο φρέσκα και πιο δυναμικά, αφού η τρομπέτα, το μεταλλόφωνο, το βιολί, η γκάιντα, το γιουκαλίλι, προσδίδουν άλλη γοητεία όπως και ο ίδιος θέτει σε ότι πέρασε στον χρόνο. Παράλληλα, όμως δημιουργικός όπως πάντα, έρχεται μέσα στο 2017 με νέο δίσκο (που θα κυκλοφορήσει από τη Feelgood Records), προσπαθώντας να τοποθετηθεί προσωπικά, στο καθημερινό μας γίγνεσθαι.

Στην εκπνοή της χρονιάς επιχειρούμε μια καταγραφή των σημαντικότερων γεγονότων που σημάδεψαν το χώρο της μουσικής βιομηχανίας το 2016.

Αυτή την περίοδο, οι μουσικές σκηνές της Αθήνας "ντύνονται" γιορτινά και μάς καλούν να διασκεδάσουμε παρέα με αγαπημένους καλλιτέχνες.

Τον Ανδρέα Κωνσταντίνου, τον πέτυχα άνετο και κουλ να κυκλοφορεί μέσα στους χώρους του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και αρχικά δεν κατάλαβα ότι είναι o ίδιος άνθρωπος που είχα «συναντήσει» ως ναυτικό στη «Μικρά Αγγλία» ή ως Τσιτσάνη στο «Ουζερί» του.

Με αφορμή τη βραβευμένη στις Κάννες στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» για το σενάριο της, ταινία «The Stopover» των αδελφών Delphine και Muriel Coulin, που έκανε πρεμιέρα στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και θα την δούμε άμεσα στις αίθουσες από τις 17 Νοεμβρίου, βρήκα την ευκαιρία, να μιλήσω με μια κυρίαρχη, τα τελευταία χρόνια, ηθοποιό στην σύγχρονη ελληνική κινηματογραφία, την εκφραστικότατη και εντυπωσιακή Ariane Labed.

Στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το βαλκανικό σινεμά έχει χρόνια τώρα την τιμητική του. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλο φεστιβάλ της Ευρώπης. Έπαιξε και παίζει ένα καθοριστικό ρόλο στο να γνωρίσουμε αυτή την ιδιαίτερη κινηματογραφία και να την λατρέψουμε. Ο Δημήτρης Κερκινός που πάνω από δυο δεκαετίες είναι υπεύθυνος του τμήματος του Φεστιβάλ, «Ματιές στα Βαλκάνια», μάς ξεναγεί στα ενδότερα αυτού του κινηματογράφου, που θα μας απασχολεί για χρόνια ακόμα.

Ο Θάνος Μικρούτσικος ανοίγει την βαριά πόρτα του στούντιο και αναρωτιέται που είναι οι υπόλοιποι συνεργάτες του. Ο Μίλτος Πασχαλίδης δίνει μια τηλεοπτική συνέντευξη και ο Χρήστος Θηβαίος δεν έχει έρθει ακόμα. Δεν ταράζεται.

Είναι πλέον μοτίβο και δεν το λέω αρνητικά. Αρχές καλοκαιριού ξεκινούν τα μεγάλα φεστιβάλ και οι συναυλίες των καλλιτεχνών στην πρωτεύουσα, λίγο αργότερα και όσο ο καιρός θερμαίνεται τους βρίσκουμε σε διάφορες περιοχές της χώρας, σε χωριά, νησιά, ποτάμια και δάση, - σαν αυτοί να μας ακολουθούν αυτή την φορά - και αρχές Σεπτέμβρη η Τεχνόπολη και ο Δήμος Αθηναίων κάνει μια σούμα όλου του έντεχνου και πέριξ ρεύματος, μαζεύει - και καλά κάνει ασχέτως του χρηματικού που είναι άλλη κουβέντα - όλα τα ονόματα σύμφωνα με τις τάσεις των καιρών και μας τους επαναφέρει, αποχαιρετώντας το καλοκαίρι.

... Aπό άποψη μουσικής, φιλοσοφίας, ύφους και στάσης ζωής;

Η Πλατεία Νερού, που το φετινό Release Festival την έβαλε στον συναυλιακό χάρτη, και ενώ ακόμη το ίδιο δεν έχει τελειώσει, έκανε μια μικρή ανάπαυλα από τα πομπώδη ονόματα σπουδαιότατων ξένων μουσικών για να φιλοξενήσει την ντόπια σκηνή, και όχι μια οποιαδήποτε, αλλά αυτή που κάνει τα πλήθη να παραληρούν μόνο και μόνο στο άκουσμα των ονομάτων.

To φετινό καλοκαίρι είναι γεμάτο μουσική. Από το Μάϊο έως το τέλος Ιουλίου, φεστιβάλ και μεμονωμένες συναυλίες σε ανοιχτούς ή μη χώρους -με την Πλατεία Νερού να έχει πάρει τα σκήπτρα, έρχονται να γεμίσουν τις νύχτες μας καθιστώντας την Αθήνα ένα τόπο μουσικής δίχως συμβιβασμούς.Αυτό είναι το top-10 των σημαντικότερων συναυλιών του φετινού καλοκαιριού!

Λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το νέο πρόγραμμα του Μανώλη Μητσιά στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και την απρόσδοκητη συνάντηση του με δυο σχετικά νέους δημιουργούς την Γεωργία Νταγάκη και τον Σταύρο Σιόλα, βρήκαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί τους για το πρόγραμμα και για την σχέση νέων και παλιών καλλιτεχνών, για τα εμπόδια που συναντούν οι νέοι μουσικοί και για τη γενικότερη κοινωνική κατάσταση που βιώνουμε. Σε ένα χαλαρό κλίμα, στα καμαρίνια του θεάτρου οι τρεις ερμηνευτές ξεδίπλωσαν τις σκέψεις τους.Συνέντευξη και φωτογραφίες: Χρήστος Σκυλλάκος

Ο George Clooney επισκέφθηκε πρώτα το Φεστιβάλ, έπειτα την Μέρκελ και μετέπειτα ένα κέντρο προσφύγων στο Βερολίνο. Ο δήμαρχος της πόλης τόνισε πως η Γερμανία δεν μπορεί «να χτίζει νέα τείχη και να πυροβολεί πρόσφυγες».

Μια δισκογραφική πρόταση έρχεται στο μουσικό στερέωμα, ως «Τελευταίος Εαυτός» της στιχουργικής ποιητικής του Οδυσσέα Ιωάννου που πιάνει με λιτό και μη πομπώδη λόγο την ανάγκη των καιρών, ανάμεσα στο προσωπικό και το κοινωνικό, και παντρεύεται με έξοχο τρόπο το ίδιο λιτά, με μια κλασική, λαϊκής και έντεχνης πνοής, μουσική σύνθεση του Θέμη Καραμουρατίδη. Στην ερμηνεία των δέκα τρυφερών καταθέσεων, βρίσκουμε τη κατάλληλη φωνή, τη σημαντική εκφραστική δύναμη της Γιώτας Νέγκα που έχει εισέλθει σεμνά, ήσυχα και απλά στη δισκογραφία, δίνοντας ένα αποτέλεσμα καθημερινότητας, δίχως όμως τις μεταπτώσεις φόβου και απόγνωσης που κυριαρχούν. Αποτελεί δηλαδή το μουσικό αεράκι που αναζητούμε στα τραγούδια του σήμερα. Στο δίσκο υπάρχει συναισθηματισμός, μα δίχως δακρύβρεχτα μελό. Κυριαρχεί η ομορφιά, η στιβαρότητα και η σιγουριά των απλών και απέριττων στιγμών των ανθρώπων. Είναι λαϊκό με την ανερμήνευτη έννοια του όρου. Και επειδή «το τραγούδι είναι σοβαρή υπόθεση» όπως τόνισε ο Μίλτος Πασχαλίδης σαν φίλος που παρευρέθηκε στην παρουσίαση του δίσκου, θεωρώ ότι οι τρεις δημιουργοί γνωρίζουν το βάρος της και κατάφεραν να τη σηκώσουν επάξια. Η Γιώτα Νέγκα, ο Θέμης Καραμουρατίδης και ο Οδυσσέας Ιωάννου μιλούν στο Monopoli.gr για τον «Τελευταίο Εαυτό».

Καλεσμένος στο σπίτι του όπου οι μουσικές αναφορές, τα βιβλία και τα έργα τέχνης αναπνέουν και ρέουν με φυσικότητα στο χώρο, ο Θάνος Μικρούτσικος, ένας από τους σπουδαιότερους εν ζωή συνθέτες του ελληνικού τραγουδιού και της μελοποιημένης ποίησης, με καλωσόρισε με απλότητα και σεμνότητα, ανάμεσα στις πρόβες του για την παράσταση «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου» σε έργα του Νίκου Καββαδία που παρουσιάζεται αυτή την εποχή στο Badminton.Με πολύ φυσικό τρόπο μετατόπισε την ωριαία αδιάλειπτη συζήτηση εκτός τυπικών δημοσιογραφικών ορίων προς μια, εφ’ όλης της ύλης, φιλική κουβέντα πάνω στον Καββαδία, στη τέχνη, το ταξίδι και τη ζωή. Μια συνάντηση που μου επιβεβαίωσε την βαθιά καλλιέργεια και την ανθρώπινη ευθύτητα του, θυμίζοντας μου ίσως μια φράση του Octavio Paz ότι στους μεγάλους καλλιτέχνες «η φωνή τους δεν είναι πια δική τους, αλλά ολονών».Συνέντευξη – επιμέλεια – φωτογραφίες: Χρήστος Σκυλλάκος