Editors

Στην Ουκρανία κρύβουν μια αράχνη και τον ιστό της μέσα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, στην Καταλονία εκτός από δέντρο στολίζουν και έναν κορμό κάνοντάς τον να μοιάζει με ζώο, στη Νορβηγία οι άνθρωποι κρύβουν τις σκούπες για να μην τις πάρουν οι μάγισσες, σε κάποια χωριά της Ουαλίας η μασκότ των ημερών είναι ένα κρανίο αλόγου και σε κάποια χωριά της Ιταλίας, τα δώρα μοιράζει η Μπεφάνα, μια καλοσυνάτη μάγισσα. Α, και στην Ιαπωνία, το χριστουγεννιάτικο γεύμα είναι για πάρα πολλούς Ιάπωνες, το τηγανητό κοτόπουλο της αλυσίδας KFC η οποία για την ημέρα έχει ένα ιδιαίτερο πακέτο το οποίο περιλαμβάνει τούρτα σοκολάτα και σαμπάνια.Από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

Σήμερα, όλη μέρα, 20 υπερδραστήριοι food bloggers (μέσα κι εγώ!), θα βρίσκονται στις κουζίνες τους και θα μαγειρεύουν για όλους εσάς! Για όσους επιθυμούν να συνεισφέρουν στην προσπάθειά μας να ενισχύσουμε τους Δρόμους Ζωής και το έργο τους. (www.dromoi-zois.gr.)Aπό την Εμμανουέλλα Κόκκαλη

Δύο είναι τα πράγματα τα οποία μου κόστισε η χρόνια φοβία μου για τα αεροπλάνα: δεν παραβρέθηκα στην πτώση του τείχους του Βερολίνου και δεν είδα ποτέ ζωντανά τον Φράνκ Ζάππα, το σημαντικότερο συνθέτη που γέννησε το Ροκ εν Ρολ και μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της αμερικανικής κουλτούρας του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Και είναι κάτι που το σκέφτομαι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και ειδικά φέτος που συμπληρώθηκαν είκοσι χρόνια από το θάνατό του.Από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

Ο Bέλγος καλλιτέχνης Phil Akashi αποτίει φόρο τιμής στον Νέλσον Μαντέλα δημιουργώντας μία μεγαλειώδη τοιχογραφία- πορτρέτο του αγωνιστή της ελευθερίας με 27.000 γροθιές φορώντας ένα γάντι του μποξ, στο οποίο έχει ενσωματώσει μια σφραγίδα με τους κινέζικους χαρακτήρες 自由 που σημαίνουν 'ελευθερία'.

«Μακμπέθ» σχεδίαζε σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις για τον φετινό χειμώνα ο Αιμίλιος Χειλάκης. Επωμιζόμενος τον επώνυμο ρόλο. Και σχέδια προοπτικής διετίας ετοιμαζόταν να ανακοινώσει μαζί με το θέατρο που θα τα στέγαζε -σας τα 'γραφα στο «Τέταρτο Κουδούνι» ήδη απ' τις 21 του περασμένου Μαρτίου. Δεν του 'ρθαν βολικά τα πράγματα: δεν κατάφερε να κλείσει το «Αλκυονίς» με το οποίο συζητούσε, δεν κατάφερε να κλείσει άλλα θέατρα που σκέφτηκε, κατόπιν ο Τσέζαρις Γκραουζίνις, με τον οποίο τους είχε συνδέσει ο έξοχος «Οιδίπους τύραννος» το καλοκαίρι του 2012, αποχώρησε αυτοβούλως απ' τη δουλειά για άγνωστους σε μένα λόγους και τα σχέδια ναυάγησαν.Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

Σας έχω ξαναπεί, ότι μαγειρική για μένα δεν είναι μόνο το μισάωρο που θα ασχοληθείς για να φτιάξεις ένα φαγητό. Η μαγειρική είναι φιλοσοφία, κουλτούρα, είναι το ψάξιμο στις αγορές, η ανταλλαγή απόψεων, το googlάρισμα, το τηλέφωνο στη μαμά για να σιγουρευτείς για τη δοσολογία, το ξεφύλλισμα κιτρινισμένων σελίδων από το αρχείο σου και φυσικά η κουζίνα... ο ιερός αυτός χώρος! Οι αγαπημένες σου κατσαρόλες, κάτι τηγάνια που, όσο κι αν έχουν φθαρεί, δεν τα αλλάζεις, οι ξύλινες κουτάλες σε όλα τα μεγέθη, οι πετσέτες, οι ποδιές....

Ο Νίκος Στεργίου είναι συντηρητής αρχαιοτήτων και διατηρεί το blog "fatherscape", μια "διαδικτυακή χρονοκάψουλα για τον νεογέννητο γιο του", όπως γράφει ο ίδιος.Στο παρακάτω πρόσφατο δημοσίευμά του στο blog, μοιράζεται την εμπειρία του από τα κακώς κείμενα σε σχέση με το νέο Μουσείο της Θήβας αλλά και με τη διαχείριση της "βαριάς βιομηχανίας" του τουρισμού στην Ελλάδα...

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα εστιάσουν το ενδιαφέρον τους στη δουλειά του Ισαάκ Κορντάλ στο πρώτο και πιο άμεσο επίπεδο του μηνύματος: μικροσκοπικοί υπάλληλοι γραφείου, γκρίζοι από το χρώμα του τσιμέντου που ο ισπανός καλλιτέχνης χρησιμοποιεί για να τους δημιουργήσει, βλέπουν με απόγνωση το περιβάλλον γύρω τους να καταστρέφεται και στέκονται αβοήθητοι και χαμένοι σφίγγοντας τους χαρτοφύλακές τους και κοιτάζοντας τυφλά πίσω από τα χοντρά τους γυαλιά...Από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

Μετά το γκραν σουξέ των δυο φωτογραφιών της Ζωζώς (Σαπουντζάκη για να γίνω πιο σαφής, αν και μία είναι Η Ζωζώ...) με γυαλί ηλίου και κατακόκκινο της φωτιάς φόρεμα να διαφημίζει ανά την Θεσσαλονίκη την προσεχή μουσικοθεατρική -με κάτι ανεπαισθήτως από Καβάφη- παραγωγή του ΚουΘουΒουΕ «Με μουσικές εξαίσιες... Με φωνές...!», που ανάρτησα κατά συνέχεια τις δυο προηγούμενες Πέμπτες στο «Τέταρτο Κουδούνι», και κατ' απαίτηση πολλών αναγνωστών -πουλάει η Ζωζώ, πουλάει, το ίδιο θα σκέφτηκαν και στο ΚουΘουΒουΕ-, εκ των οποίων τρεις τουλάχιστον επεσήμαναν μετ' εμφάσεως την καταπληκτική ομοιότητα της νέας πρωταγωνίστριας της δεύτερης κρατικής Σκηνής μας με τον μακαρίτη τον Μάικλ Τζάκσον -ίδια, σου λέει, ίδια, φτυστή- επανέρχομαι. Και σας χαρίζω άλλες δυο απ' την περιφορά της Ιεράς Εικόνος της Τιμίας Ζώνης, ε, με συγχωρείτε, παρασύρθηκα, της Ζωζώς εννοώ. Για να τη χορτάσετε. Διότι, ναι, η Ζωζώ είναι για χόρταση.Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

H Οξφόρδη απεφάνθη: η λέξη της χρονιάς είναι το 'selfie'. Αλίμονο! Ακόμη και οι Οξφορδιανοί γοητεύθηκαν από τα εκατομμύρια duck-faces και τα ηδυπαθή βλέμματα που στολίζουν αντίστοιχα προφίλ στα social media.Από τη Βασιλική Κοτζιά

«Έγραψαν ότι παζαρεύουμε το θέατρο 'Άλμα'. Δεν είναι αλήθεια αλλά δεν διαψεύστηκε ποτέ» δήλωσε σε συνέντευξή του στην Έφη Μαρίνου, που δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο νεόκοπος θεατρικός επιχειρηματίας Φάνης Κιρκινέζος του «Ακροπόλ» -ο οποίος, ωσαύτως, δήλωσε και Μ-Λ ΚΚΕ. Και συμπλήρωνε πως «μερικές φορές» υπάρχει παραπληροφόρηση εκ μέρους του Τύπου. Α, ναι;Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

Το 1989, όταν άνοιξε το πρώτο ξενοδοχείο πάγου στο χωριό Jukkasjärvi στις βόρειες εσχατιές της Σουηδίας, πολλοί πίστεψαν ότι επρόκειτο απλώς για άλλη μία hip παλαβομάρα, για εκκεντρικούς, επιδειξιομανείς και γενικώς για ανθρώπους που είχαν λεφτά για κάψιμο.Από τη Βασιλική Κοτζιά

Οι συνταγές με παράγωγα χαρουπιού, είναι μόδα. Αλλά τέτοιες μόδες, νόστιμες και θρεπτικές, μπορούμε να τις ακολουθούμε άφοβα!

Οι γευσιγνωσίες στο Not just greek salad έχουν «παρεΐστικη» διάθεση. Ο πεζόδρομος της Βαλαωρίτου στο Κολωνάκι εξάλλου, είναι ιδανικός για κάτι τέτοιο!Aπό την Εμμανουέλα Κόκκαλη

Τώρα πια έγινε είδηση ακόμα και στα μεγάλα media: η Twitter μπήκε στο χρηματιστήριο της Wall Street και μέσα σε μερικές ώρες η αξία της, η θεωρητική τουλάχιστον, έφτασε τα 26 δις δολάρια και στα συρτάρια της μπήκαν, 1,8 δις πραγματικά δολάρια. Όχι κι άσχημα για μια εταιρεία που ξεκίνησε πριν από εφτά χρόνια σαν side project μιας εταιρείας που λεγόταν Odeo και που ακόμα δεν έχει καταφέρει να σταθεί στα πόδια της. Ή μήπως τελικά είναι άσχημα; Δεν κρύβω ότι αναρωτιέμαι...Του Περικλή Βανικιώτη

Έχω την εντύπωση ότι πολλοί μη γονείς χρήστες του Ίντερνετ συμμερίζονται την αμηχανία μου όταν βλέπω γονείς, συνομηλίκους και μη, να δημοσιεύουν φωτογραφίες και ποστ σχετικά με τα παιδιά τους: από τη μια πλευρά καταλαβαίνω βεβαίως ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλει κανείς να μοιραστεί τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του με τους ανθρώπους που θεωρεί δικούς του αλλά από την άλλη αισθάνομαι το ίδιο που αισθάνομαι όταν βλέπω ανθρώπους να παθιάζονται με άλλα πράγματα που μου είναι απολύτως αδιάφορα· ο λόγος που δεν αισθάνομαι άσχημα γι αυτό είναι επειδή είμαι σίγουρος ότι κάπως έτσι πρέπει να αισθάνονται κι αυτοί κάθε φορά που εγώ αναρτώ κάτι σχετικό με κάποιο από τα πολύ συγκεκριμένα ενδιαφέροντά μου.Από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

Ένα πιάτο με υπέροχη όψη, ζουμερό, χρωματιστό, χαρούμενο. Ένα κανονικό φαγητό, όχι για τη λιγούρα ή να σου κοπεί προσωρινά η όρεξη. Αλλά ένα φαγητό για την οικογένεια, για να γεμίσει το τραπέζι, να το ευχαριστηθείς! Μια υπέροχη συνταγή για όσους αγαπούν τις πιπεριές και την γλυκοπικάντικη γεύση τους αλλά και αρκετά εναλλακτική και ενδιαφέρουσα για όσους έχουν βαρεθεί τα κλασικά κανελόνια με τον κιμά.Από την Εμμανουέλα Κόκκαλη

Πήγα στο Anodos Stage στην πρεμιέρα του Μάλαμα...Από τη Χάρη Ποντίδα

Θεσσαλονίκη. Η νύχτα πέφτει πάνω από την πόλη, οι αίθουσες γεμίζουν, το Φεστιβάλ -54ο Ιnternational Film Festival -σήκωσε αυλαία με το Only Lovers Left Alive και Jim Jarmusch και αγαπήσαμε τα βαμπίρ, τις κιθάρες, τους έρημους δρόμους του Ντιτρόϊτ, τα αυτοκίνητα, τα κατακόκκινα ποτήρια του κονιάκ, τις κιθάρες (ξανά), την Ταγγέρη, το χιούμορ, το σπίτι του Τζακ Γουάιτ, τα βινύλια... και όλοι, ο ένας μετά τον άλλο, χωρίς καμία αντίσταση υποκύψαμε την αληθινή γοητεία του Τζιμ Τζάρμους. Τίποτε ψεύτικο, καμία πόζα, ούτε ένα ράγισμα _ορατό τουλάχιστον_ από τη φήμη που κι αυτό το underground σύστημα αξιών εξασφαλίζει στα δικά του λαμπερά αστέρια. Πόσο πολύ δικαιωμένος μπορεί να νοιώσεις, έχοντας λατρέψει όλα αυτά τα χρόνια τις ταινίες, τη μουσική του, την αύρα του; Πάρα πολύ!Από τη Μαρία Μαρκουλή

Έλεος! Όχι άλλες λάιφ στάιλ φωτογραφίες απ' τα κρατικά Θέατρα _ Εθνικό και ΚουΘουΒουΕ. Όχι άλλες! Έλεος!Ειδικά απ' το ΚουΘουΒουΕ, βομβαρδισμός: δεκάδες οι φωτογραφίες του «κοινωνικού» ρεπορτάζ που 'ρχονται απ' τις πρεμιέρες. Μ' όλους αυτούς τους _ συχνά αμφιλεγόμενους... _ καλεσμένους _ πολιτικούς, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες...Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

Θέατρο μπορεί να προκύψει από τα πάντα. Από μία εικόνα, μία αφήγηση, ένα τυχαίο κι αστείο περιστατικό, ακόμη κι από την ανάγκη να ελαφρυνθεί το κατανυκτικό κλίμα ενός θρησκευτικού τελετουργικού. Τα μυστήρια, είναι θρησκευτικά έργα από την εποχή του Μεσαίωνα, που αντλούν τη θεματολογία τους από τις Γραφές και που προέρχονται από τα λειτουργικά δράματα, με τη διαφορά ότι είναι γραμμένα στην καθομιλουμένη και δεν ψάλλονται, αλλά λέγονται, και διαδραματίζονται έξω από το ναό.Από την Αγγελική Ξυνού

Τον Μάιο του 2011, η σκηνοθέτις Βαρβάρα Δούκα παρουσίασε στην Τεχεράνη τους "Πέρσες" του Αισχύλου με 14 Ιρανούς ηθοποιούς στο Διεθνές Φεστιβάλ ΙΙFUT, στα φαρσί, στην ιστορική μετάφραση του πέρση ποιητή Fuad Rouhani. Φέτος η παράσταση αυτή μεταφέρεται στο θέατρο Εν Αθήναις με 8 νέους άντρες ηθοποιούς να υποδύονται όλους τους ρόλους, αυτή τη φορά στα ελληνικά στην μετάφραση του Παναγιώτη Μουλλά. Τόσο η Βαρβάρα Δούκα, όσο και η θεατρολόγος Τζωρτζίνα Κακουδάκη, που ανέλαβε τη δραματουργική επεξεργασία, μάς μεταφέρουν τα όσα έζησαν στο Ιράν και μάς εξηγούν το όραμά τους γι ατην παράσταση...

Αν βάλεις κάτω τον Lou Reed, είναι σαν να αναλύεις την τετραγωνική ρίζα του rock' n' roll. Εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έδωσαν χαρακτήρα σε αυτή την γλυκόπικρη υπόθεση όπως έχει εξελιχθεί η μουσική βιομηχανία. Το σίγουρο για τον Λου είναι ότι παραμένει άριστος χειριστής του μαγικού ραβδιού του rock' n' roll, διασώζοντάς του, αν μη τι άλλο, την πληγωμένη αξιοπρέπειά του. Στην πρόσφατη συναυλία των Love στη Αθήνα χρειάστηκε ο ευφυής, την ώρα εκείνη, d. j. να διαλέξει το "Satellite of Love" του Lou Reed για να δώσει την ευκαιρία στο συνεπαρμένο κοινό να ξεκινήσει τη διαδικασία αφομοίωσης των όσων έζησαν τις προηγούμενες δύο ώρες και ενώ επί μία ώρα το γκρουπ έκανε αλλεπάλληλα encore. Αυτό άλλωστε κάνει εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια ο Reed φέρνοντας το rock' n' roll στα δικά του μέτρα μέσα από τον άγριο δρόμο που διάλεξε.

Τώρα, στο Θεό σας _ που εδώ δένει και με την περίσταση... _, τι βρήκαν να πουν η διοίκηση κι ο Γιάννης ο Βούρος, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, με τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο στην συνάντηση τους η οποία ανακοινώθηκε μάλιστα επισήμως; Με την απορία αυτή έχω μείνει: τι τον κουβάλησαν το χριστιανό στους Λαζαριστές; Περί ΚουΘουΒουΕ μίλησαν;Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

Είχα την τύχη να μεγαλώσω με την προ-γιαγιά μου, τη γιαγιά της μαμάς μου! Μια δυνατή γυναίκα, πάντα χαμογελαστή μέχρι το τέλος, ακριβώς 7 μήνες πίσω. Είχε αρχοντική ομορφιά, μικρά σκιστά μάτια, έντονα ζυγωματικά, λεπτά χείλη, γλυκό χαμόγελο. Φορούσε πάντα τη βέρα της και το δαχτυλίδι του αρραβώνα στο ίδιο δάχτυλο κι ένα πολύ-πολύ λεπτό ρολόι αντίκα στον καρπό.Από την Εμμανουέλα Κόκκαλη

Άνεργος δημοσιογράφος κοντά στα τέσσερα χρόνια, και κάνοντας άσχετες δουλειές για να επιβιώσω, η απόδραση από την Ελλάδα μού φαινόταν η μόνη διέξοδος από όλα τα προβλήματά μου. Προορισμός: Βερολίνο. Η απόφαση πάρθηκε και ας μη γνώριζα τη γλώσσα. Έπρεπε να γίνουν όλα σωστά...Γράφει ο Θοδωρής Κατσαρός, συγγραφέας και σκηνοθέτης της παράστασης Η Κούκλα της Βιτρίνας

Έκφραση που χρησιμοποιείται για να δηλώσει έντονη αγανάκτηση, οργή η οποία καθώς ξεσπάει οδηγεί τον λεγόμενο «εαυτό» έξω από το νοερό κέλυφος που ονομάζεται πάλι «εαυτός». Aπό τη Μαρία Γιαγιάννου