Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας 13-19 Σεπτεμβρίου με μια ματιά!
Μάλιστα. Αυτός είναι ο Μπράιαν Φέρι! Και ήταν αυτός ο Μπράιαν Φέρι χτες βράδυ για δυο απολαυστικές ώρες στο Ηρώδειο (το γεμάτο ως τα ύψη Ηρώδειο) επειδή υπάρχει κάτι που ξεπερνάει την μοναδική του κουλ κομψότητα και είναι το πάθος του για την μουσική.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 6 - 12 Σεπτεμβρίου με μια ματιά!
Σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, σε κήπους και κλαμπ, σε Ξέφωτα και Γκάζι. Επιλέγουμε κομμάτια από την φθινοπωρινή συναυλιακή κολεξιόν, με μουσικές δηλώσεις, κλασικές αξίες, επιρροές από παλιά και το βλέμμα στο ψηφιακό μέλλον. Η κρητική νότα δίνει και το γήινο χρώμα της εποχής.
Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας 30 Αυγούστου - 5 Σεπτεμβρίου με μια ματιά!
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 23 - 29 Αυγούστου με μια ματιά!
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 16 - 22/8 με μια ματιά.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 9 - 15/8 με μια ματιά.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 2 - 8/8 με μια ματιά.
Από μια «Θάλασσα» ως μια «Πισίνα» υπάρχει πάντα δρόμος και αυτό ισχύει και στο μουσικό (των νέων κυκλοφοριών) δίκτυο.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 26/7- 1/8 με μια ματιά.
Σε μια από τις πιο «μαζεμένες» κινηματογραφικές βδομάδες με μόλις 3 νέες και δύο παλιές ταινίες στο μενού, το σίκουελ του «Mamma mia» είναι αντάξιο της προ δεκαετίας ταινία, που τότε είχε σκηνοθετήσει η Φιλίντα Λόιντ, πατώντας στο ομότιτλο θεατρικό μιούζικαλ και τις ερμηνευτικές ικανότητες – καθώς και την υπέροχη φωνή- της Μέριλ Στριπ.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 12 - 18 Ιουλίου με μια ματιά.
...Και γιατί πρέπει ν’ ακούσεις το “Heaven and Earth”, το καινούργιο άλμπουμ του τζαζίστα από την Καλιφόρνια.
*που τους φέρνει και στην Αθήνα. Το καινούργιο, έκτο, άλμπουμ των Arctic Monkeys συζητιέται πολύ. Το Tranquility Base Hotel & Casino είναι διαφορετικό πολύ από τα προηγούμενα (τους αρέσουν οι αλλαγές είναι η αλήθεια),
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 5-11 Ιουλίου με μια ματιά.
Εξήντα χρόνια δημιουργίας είναι αδύνατον να χωρέσουν σε ένα μουσείο όπως αυτό του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, στη Χώρα της Άνδρου. Αυτή η παραδοχή υπήρξε οδηγός για το στήσιμο της έκθεσης «Δημήτρης Μυταράς: Από το σύγχρονο στο διαχρονικό», που φιλοξενείται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του νησιού, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη. Όσο κι αν ο χώρος λειτουργεί περιοριστικά, όμως, ο επισκέπτης βγαίνει από την έκθεση έχοντας αποκομίσει μια ευσύνοπτη και περιεκτική εικόνα του έργου του ζωγράφου, μια αίσθηση γνωριμίας με έναν «άγνωστο» Μυταρά, που εκτείνεται πολύ πέρα από τα όρια που είχε εδραιώσει η δημοφιλία του…
Στην Λεωφόρο Κηφισίας, στο ύψος των Αμπελοκήπων μπροστά σε ένα πιάνο αρκετά χρόνια πριν, ξεκίνησε η σχέση μου με τους Calexico και οι Calexico δεν βρίσκονταν καν εκεί...
Με βάση τα 10 βραβεία Γκόγια που κέρδισε, ο «Γίγαντας» των Αϊτόρ Αρεγκί και Γιον Γκαράνιο είναι εκτός από ένα άρτιο ιστορικό δράμα (βασισμένο σε αληθινή ιστορία που συνέβη στη Βόρεια Ισπανία στα μέσα του 19ου αιώνα) και ένα από τα κορυφαία φιλμ της πρόσφατης ισπανικής σοδιάς, με τους ίβηρες να συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν με τα κινηματογραφικά τους κατορθώματα.
Ηταν ακριβώς μεσάνυχτα. Μπορεί λίγο πριν, μπορεί λίγο μετά, σημασία πολλή δεν έχει. Ήταν μεσάνυχτα έτσι κι αλλιώς και κάπου εκεί που άλλαζε η μέρα τρύπωσε σαν πλάσμα από αλλού για να (μας) κλέψει δυο ώρες εντελώς δικές του.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω έναν Ευρωπαίο σκηνοθέτη, αυτός δεν θα μπορούσε παρά να είναι ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι: ένας ιδιοφυής δραματουργός στον τρόπο που διαβάζει τα κείμενα και συνθέτει τις παράστασεις του, εντοπίζοντας την ουσία του δραματικού στις διαφορετικές ή συγγενείς εκφάνσεις του, και μεταφέροντάς την με τρόπο (οπτικά/εικαστικά) συναρπαστικό.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας με μια ματιά.
Το καλοκαίρι μπήκε δυνατά με μπλοκμπαστεριές, θρίλερ, κωμωδίες, ζέστες και… Μουντιάλ. Προκειμένου να μη χάσετε τον μπούσουλα μέσα σε όλα αυτά, σας παρουσιάζουμε το μέχρι στιγμής (ενδέχεται να υπάρξουν αλλαγές) προγραμματισμό των εταιρειών κινηματογραφικών διανομής ανά κατηγορίες ώστε να φτιάξετε τον δικό σας οδηγό σινε-επιβίωσης…
Kαι ενώ ετοιμαζόμαστε με ενθουσιασμό να υποδεχτούμε τον Διαστημικό Καουμπόϊ, κοινώς Jamiroquai, για την πρώτη του συναυλία στην Ελλάδα, επιτρέψτε μου να σημειώσω πως είναι η δεύτερη. Απλά την πρώτη φορά δεν απομακρύνθηκε από το αεροδρόμιο. Συναυλία όμως έδωσε. Και ήταν πάρα πολύ καλός.
Ο Ούγγρος, με ρουμάνικες ρίζες, Κόρνελ Μουντρούτσο (γεν. 1975), που έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών 20, 21 και 22 Ιουνίου, έγινε γνωστός στο ευρωπαϊκό κοινό πρώτα από τις ταινίες του.
Ένα θρίλερ για γερά νεύρα είναι η «Διαδοχή» του πρωτοεμφανιζόμενου αμερικανού σκηνοθέτη Άρι Άστερ που ποντάρει στην εύθραυστη ψυχική υγεία της ηρωίδας (μια έντονη ερμηνεία από την Τόνι Κολέτ), τη γνωστή ρήση «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα» και τον ρεαλιστική αφήγηση που πειραματίζεται με τα κλισέ του είδους. Αν είχε και ένα πιο πειστικό φινάλε θα μιλάγαμε για το θρίλερ της χρονιάς.
Πόσοι περπάτησαν μαζί μου;* Κάτι το νοσταλγικό μοιάζει να υπάρχει αρχικά σε αυτό το ενδοσκοπικό ερώτημα. Κάτι το «ένθεο» ίσως, όπως το χαρακτηρίζει περιπαιχτικά στο μικρόφωνο.
Ο Κήπος είχε τη δική του ιστορία άγνωστη στους περισσότερους, συναρπαστική έτσι όπως τη σχεδίασε ο Θοδωρής Γκόνης για το Φεστιβάλ Αθηνών. Πέρσι, η δουλειά αυτή, διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και τα δελτία συμμετοχής είχαν εξαντληθεί από πολύ νωρίς, φέτος είναι μια δεύτερη ευκαιρία για να επανασυστηθεί στο κοινό.
Αυτή είναι μια πραγματικά καλή βδομάδα, (μέχρι την επόμενη που το σασπένς με το θέαμα ανεβαίνουν κι άλλο λόγω «Διαδοχής» και «Απίθανων 2») με τα φλας να πέφτουν πάνω στο θεαματικό σίκουελ του προ τριετίας «Jurassic World».
Τζαζ με ειδικό βάρος, τζαζ με συνέπεια, τζαζ με επιμονή και έμπνευση. Τζαζ με αντανακλαστικά της εποχής και τζαζ ραντεβού «κλεισμένα»...
Στην Ισλανδία των 350.000 κατοίκων, ο μέσος όρος των δολοφονιών δεν είναι ούτε δύο τον χρόνο (1,8).
Πέντε παραστάσεις ξένων χορογράφων παρουσιάζονται τον Ιούνιο στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας.
Οταν οι ζέστες σφίγγουν, μία τηλεοπτική βόλτα στους Πάγους δροσίζει το πνεύμα.
Πολλά ενδιαφέροντα φιλμ περιλαμβάνει η τρέχουσα κινηματογραφική βδομάδα, με το «Tully» να αποκτά την ευρηματική ελληνική επεξήγηση-συμπλήρωμα «Τα παιδιά είναι ευτυχία» (στοχεύοντας προφανώς σε ένα δυναμικό targer group: τις απελπισμένες μητέρες) και να έχει ως κράχτη, μια από τις πιο δημοφιλείς σταρ της εποχής.
Το σκηνικό, βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, από το παρελθόν μας, κτίσματα που παλιά ήταν τα εργοστάσια επίπλων γραφείου Τσαούσογλου. Μέσα σε αυτό, άλλα σκηνικά, εκείνα των παραστάσεων, των εικαστικών, των εκδηλώσεων, των έργων στο χώρο, κομμάτια από τις νέες ζωές του 260 της Οδού Πειραιώς, όπως τις «ζούμε» τα τελευταία χρόνια. Αρκετοί από μας (πολλοί από εμάς) «ακούγαμε» ήδη ήχους και βλέπαμε λάιβ.
Τί θ' ακούσουμε την Πέμπτη 31 Μαϊου στην πρώτη μέρα του Release Athens Festival 2018.
