Editors

Ο Ντον Λετς- σκηνοθέτης και μουσικός- έχει δίκιο: «Τι είναι πανκ; Εξαρτάται από το ποιον ρωτάς». Σωστά.

Απολογισμό της τριετούς θητείας τους, που ολοκληρώνεται τον Νοέμβριο, έκαναν την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου η διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κατερίνα Κοσκινά και ο πρόεδρος του Δ.Σ. Γιώργος Παπαναστασίου. Παρά τα σημαντικά βήματα, η απάντηση σχετικά με το πότε το Μουσείο θα εγκαινιαστεί επισήμως παραμένει σταθερά ασαφής: «σύντομα»...

Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 26 Οκτωβρίου - 1η Νοεμβρίου 2017 με μια ματιά.

Είχα διαβάσει το βιβλίο αμέσως μόλις είχε βγει, σαν φαν του Στίβεν Κινγκ αλλά και από ένστικτο ότι το Mr Mercedes θα ήταν από τα δυνατά του. Το πρώτο κεφάλαιο- σοκ.

Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 19 - 25 Οκτωβρίου 2017 με μια ματιά.

Τη θριαμβευτική είσοδο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στον 21ο αιώνα σηματοδοτεί η επίσημη έναρξη της νέας καλλιτεχνικής περιόδου, με την πρεμιέρα της «Ηλέκτρας» του Ρίχαρντ Στράους στην κατάμεστη αίθουσα της Κεντρικής Σκηνής της, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 12 - 18 Οκτωβρίου 2017 με μια ματιά.

Πέντε άλμπουμ, νέας εσοδείας, που κυκλώνουν το ροκ, κάνουν κύκλους γύρω από τον εαυτό τους και επανέρχονται κυκλικά στις ακροάσεις μας.

Αυτό θα πει δυναμική επιστροφή. Εκεί που το ροκενρόλ γίνεται εικόνα και η εικόνα ροκενρόλ έρχεται το Gimme Shelter Film Festival, σβήνει τα φώτα, πατάει play, ίσως ρίχνει μερικά ‘προσεχως’ στο πανί και υποδέχεται το κοινό του. Όπως λένε σε αυτές τις περιπτώσεις, η συνέχεια επι της οθόνης.

Kαι όμως έχουν σχέση. O Γιώργος Χατζηνάσιος με τους Black Sabbath, o Γιάννης Αγγελάκας με τον Ραχμάνιχοφ, ο Τζορτζ Θόρογκουντ με την Κάκια Μένδρη και τον Μπάχ. Έχουν έναν κοινό τόπο συνάντησης- κινηματογραφικό. Οι μουσικές τους ακούγονται στις ταινίες του Νίκου Νικολαϊδη. Του Νικολαϊδη των Κουρελιών (που) τραγουδάνε ακόμη, της Γλυκιάς Συμμορίας, του Singapore Sling, των βινυλίων, της μουσικής.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σε λίγο έρχονται οι Νύχτες Πρεμιέρας. Επομένως πρέπει να κόψουμε για λίγο τις κραιπάλες με τα άσκοπα ξενύχτια και να αρχίσουμε γυμναστική, να πάρουμε τις βιταμίνες μας και να καταστρώσουμε σχέδια. Γιατί πάνω από όλα Νύχτες Πρεμιέρας σημαίνει αγώνας δρόμου. Πιο απλά; Πρέπει να δεις όσες περισσότερες ταινίες γίνεται «πετώντας» από το ένα σινεμά στο άλλο. Και καλά να είσαι στο Δαναό 1 και να πρέπει να δεις την επόμενη ταινία στο Δαναό 2. Ή έστω να πεταχτείς από το Ιντεάλ στην Όπερα. Από το Δαναό στο Ιντεάλ πώς γίνεται να βρεθεί κάποιος σε πέντε λεπτά;

Πολύ ψάξιμο δεν χρειάζεται για να πεις ποιο ήταν το τραγούδι του φετινού καλοκαιριού- όποιος δεν το έχει ακούσει, ενδιαφέρον θα ήταν να μας πεί πού είχε χαθεί τόσο καιρό.

Και βέβαια είναι όλα αυτά: είναι το ροκρνόλ το ίδιο, το Jailhouse Rock και το Hound Dog, ο τρόπος που τραγουδούσε, το κούνημα των γοφών και του ποδιού, το κούρεμα, το ανασηκωμένο πάνω χείλος, όλα όσα έκαναν τον κόσμο να γυρίσει και να κοιτάξει, άλλαζαν την μουσική και καθόριζαν την μοναδικότητα του Elvis Presley. Δικαίως.

Σχεδόν οι μισοί απ' όσους κατέθεσαν πρόταση, πήραν μικρότερα ή μεγαλύτερα ποσά στην «επανεκκίνηση» του θεσμού των επιχορηγήσεων που είχε σταματήσει το 2011. Εκατόν εξήντα έξι (166) σχήματα και ομάδες κατέθεσαν πρόταση, 80 τελικά επιχορηγήθηκαν, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, την Τρίτη 25 Ιουλίου. Ογδόντα, παλαιότερες ή νεότερες ομάδες ή σχήματα θεατρικά μοιράζονται, τελικά, το ποσόν του 1.005.000 ευρώ!

Δεν σε θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα αλλά κάθε μέρα ανεξαρτήτως χρόνου! Γιατί δεν έχεις εποχή! Στην επίγεια ζωή δεν είχες ηλικία... Πώς θα μπορούσες να αποκτήσεις στην ουράνια;

Τα τελευταία χρόνια δεν κατέβαινε τις Παρασκευές ή τα Σάββατα στην ταβέρνα. Ή έμενε πολύ λίγο. Ο Λεωνίδας, ο πιο γνωστός Λεωνίδας της σύγχρονης χώρας, ο Λεωνίδας Λιακόπουλος ήταν ο άνθρωπος που ίδρυσε τη γνωστή ταβέρνα στο Λυγουριό, τον τόπο συνάντησης θιάσων, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων, όλων. Φωτογραφίες: Nίκος Κοκκαλιάς

Kamasi Washington στην Τεχνόπολη – έγραψε, ε ναι! – από τις καλύτερες στιγμές του καλοκαιριού. Το περίμενα αυτό το live. Πηγή: www.mariamarkouli.com

Σκηνές από την καταστροφή του αρχαιολογικού μουσείου της Μοσούλης, όταν οι πιστοί του «Ισλαμικού Κράτους», οπλισμένοι με σφυριά, μετέτρεψαν σε σκόνη την πολιτιστική κληρονομιά της Μεσοποταμίας, εκτυλίχθηκαν πριν από λίγες μέρες όχι στο μακρινό Ιράκ αλλά στο Ελληνικό, επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης.

Η συναυλία στο Καλλιμάρμαρο προς τιμή του Μίκη Θεοδωράκη με 1000 χορωδούς από όλη την χώρα ήταν ένα γεγονός που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε ιστορικής σημασίας - κανείς δεν αμφιβάλλει για αυτό - υπογραμμίζοντας την βαρύτητα του συνθέτη στην σύγχρονη μας κουλτούρα, την ιστορία μας και τον αξιακό μας κώδικα.

Καθώς το πούλμαν αφήνει την Εθνική και χώνεται σε ανώνυμους παρακαμπτήριους, προσπαθώ να φανταστώ πώς θα έμοιαζε ο θηβαϊκός κάμπος στην αρχαιότητα. Αν αφαιρέσεις τα δεκάδες βιομηχανικά κτίρια, η γη καιγόταν κάτω από τον καυτό καλοκαιριάτικο ήλιο όπως και τότε που η θεϊκή τιμωρία αποδεκάτιζε τον λαό της Θήβας, κι ο βασιλιάς Οιδίποδας αναζητούσε τον υπαίτιο, χωρίς να γνωρίζει πως αυτός ο ίδιος ήταν αίτιος...

Καθώς το πούλμαν αφήνει την Εθνική και χώνεται σε ανώνυμους παρακαμπτήριους, προσπαθώ να φανταστώ πώς θα έμοιαζε ο θηβαϊκός κάμπος στην αρχαιότητα. Αν αφαιρέσεις τα δεκάδες βιομηχανικά κτίρια, η γη καιγόταν κάτω από τον καυτό καλοκαιριάτικο ήλιο όπως και τότε που η θεϊκή τιμωρία αποδεκάτιζε τον λαό της Θήβας, κι ο βασιλιάς Οιδίποδας αναζητούσε τον υπαίτιο, χωρίς να γνωρίζει πως αυτός ο ίδιος ήταν αίτιος...

Οταν είδα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, εν μέσω τριημέρου και θέρους, ανακοίνωση (επισυνάπτεται) από το Εθνικό Θέατρο, ήμουν σίγουρη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ανοιξα το επισυναπτόμενο κείμενο. Απευθυνόταν προς τους εργαζόμενους του Εθνικού Θεάτρου και το υπέγραφαν ο πρόεδρος του Δ.Σ., Θανάσης Παπαγεωργίου και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, Στάθης Λιβαθινός.

Όσο κι αν αφήνει μια πικρία η απώλεια του Χρυσού Φοίνικα για τον Γιώργο Λάνθιμο σε μια ιδανική από πολλές απόψεις χρονιά, η ουσία είναι μία: ο έλληνας σκηνοθέτης έχει καθιερωθεί με το σπαθί του στο διεθνές κινηματογραφικό σύμπαν και το βραβείο σεναρίου στις Κάννες είναι άλλη μια αναγνώριση της ιδιαίτερης αξίας του.

Τι επιζητεί ο θεατής μιας καλλιτεχνικής δράσης, οποιασδήποτε; Να συγκινηθεί, να δηλαδή νιώσει ότι το έργο -το όποιο έργο, θέατρο, κινηματογράφος, βιβλίο, μουσική, εικαστικά- «συνομιλεί» με τις δικές του διαθέσεις, σκέψεις και προβληματισμούς;

Το δυνατό φως του ήλιου εισβάλλει από τις πόρτες στη μικρή αίθουσα της γκαλερί Citronne, μαζί με τη θαλασσινή αύρα που ανεβαίνει από την παραλία του Πόρου. Το λευκό των τοίχων γίνεται ακόμη πιο εκτυφλωτικό, δημιουργώντας μια έντονη αντίθεση με τις μικροσκοπικές μορφές που, παραταγμένες κατά μήκος του τοίχου, συστρέφονται, με το βλέμμα στραμμένο προς τα εσώτερα βάθη, ή αντικρίζουν μετωπικά τον θεατή, προσφέροντας στο βλέμμα του τις ανοιχτές πληγές που η ζωή χάραξε ανεξίτηλα πάνω τους.

Με τη δεύτερη αγγλόφωνη ταινία του, που συμμετέχει στο φεστιβάλ των Καννών και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολλών κριτικών προβάλλεται ως ένα από τα φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα, ο Γιώργος Λάνθιμος δίνει τις σοβαρότερες εξετάσεις για την καθιέρωση του στην ελίτ των ανερχόμενων και πιο «hot» ονομάτων στο σύμπαν των σκηνοθετών.

«Το Άσμα Ασμάτων, γραμμένο αιώνες πριν, τοποθετεί τον έρωτα στην πρώτη θέση των ανθρώπινης εμπειρίας». Στέκομαι σε αυτά τα λόγια, για πολλή ώρα. Έχω αγωνία που θα μιλήσω με δυο ανθρώπους, που η απάντησή τους στην κοινοτοπία είναι η εξερεύνηση κάθε αρτηρίας, που οδηγεί στην κυριολεξία των εννοιών. «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να δηλώσεις γκρούπι της ζωής από το να ερωτεύεσαι», είπα για να πάρω ένα σύμφωνο βλέμμα και από τον Βαλάντη Φράγκο και από την Ελένη Ζαραφίδου.Φωτογραφίες: Θανάσης Γαλιώτος