Editors

Ιούλιος. Περπατώ στην Πατησίων. Η θερμοκρασία στα ύψη. Θέλω νερό, θέλω σκιά, θέλω λίγο παραπάνω ορίζοντα. Δέκα αφισάκια της "Μεγάλης Χίμαιρας", το ένα δίπλα στο άλλο, στη βιτρίνα ενός μαγαζιού, που τώρα ενοικιάζεται. Να θυμηθώ ξανά τη Σύρο. Να θυμηθώ ξανά το εξαίσιο, σκληρό φως. Είναι Ιούλιος και έχω ανάγκη δυο -τρεις περιγραφές για να τον ξαναχαρακτηρίσω θεό. Tον Ιούλιο. Λίγες μέρες μετά την αφυδατωμένη πορεία στην Πατησίων, ήρθε στο e mail μου το (παρακάτω) κείμενο του Δημήτρη Τάρλοου. Έχω να πάω 8 χρόνια στην Άνδρο. Παρόλα αυτά, το ξημέρωμα της 23ης Ιούλη "ήμουν κι εγώ" στο σημείο εκείνο του νησιού, από το οποίο φαίνεται (ναι) και η... Ικαρία. Ακόμη τινάζω την ομίχλη από τα μαλλιά μου. Δε φαίνεται;Οι φωτογραφίες είναι της Βάσιας Αναγνωστοπούλου.

Στο αγόρι της οδού Μαγνησίας.

Το καλοκαίρι μπήκε για τα καλά και οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν, δυσκολεύοντας τις ποδηλατικές βόλτες. Ωστόσο πάντα υπάρχουν λύσεις για τους φανατικούς του είδους.Πηγή: Athens Bike City

Ζέστη και ύφεση σθένους. Ένα συναίσθημα, του οποίου την ακεραιότητα κατέκτησες με κόπο αρχίζει να φθίνει. Με περιμένουν η Αλεξάνδρα και ο Βασίλης, στην Πλάκα, στην Τριπόδων.

Βγήκε να χαιρετήσει το -ομολογουμένως πολύ θερμό- κοινό της πρεμιέρας -Παρασκευή, δυο μέρες πριν απ' το δημοψήφισμα- στην Επίδαυρο, όταν τελείωσαν οι «Τρωάδες» του -Η τσιρίδα, σας έγραψα σχετικά στις 6 Ιουλίου, μη λέω κι άλλα...

Περνάμε δύσκολες ώρες στην Ελλάδα, από κάθε άποψη, αλλά το πιo επίφοβο απ' όλα, είναι η βεβαιότητα με την οποία υποστηρίζουν όλοι την «αλήθεια» τους, και η ευκολία με την οποία αποκαλούν τους «άλλους» προδότες.Πηγή: Αthens Bike City

Έγραφα για το Φεστιβάλ Αθηνών στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 11 Ιουνίου. Πως πιστεύω ότι διατηρεί ακόμα τη δυναμική του, παρά τα προβλήματα. Φίλη μού επεσήμανε πως υπάρχει και Φεστιβάλ Επιδαύρου... Δεν το ξέχασα. Άφησα να το σχολιάσω χώρια.

Τείνω να πιστέψω ότι ένα πρωτότυπο σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι το ίδιο δυσεύρετο με τον ασιατικό ρινόκερο της Ιάβας.

Ήταν, λέει, Ιούλιος. Τίποτα λιγότερο. Γέμισα μια βαλίτσα με αταίριαστα πράγματα, έτσι για να υπάρχει. Την άφησα στο δωμάτιο της Ξένης. Στο τέλος της εβδομάδας θα έφευγα. Για Αμοργό, λέγαμε..

Η αλήθεια μοιάζει με το γυναικείο στήθος: όλοι θέλουν να το δουν γυμνό αλλά είναι πιθανό να απογοητευθούν από το θέαμα. Ιδίως αν τόσο η αλήθεια όσο και το στήθος είναι μιας κάποιας ηλικίας... Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην περίπτωση του προϊστορικού ανθρώπου.

Συννεφιές προβλέπονται όλο το Σαββατοκύριακο στην Αττική, παρά τη ζέστη. Σπάσιμο μεν αλλά και ευκαιρία για ποδηλατόβολτα.

Το πρώτο Cyclehack event στην Αθήνα είναι γεγονός. Είναι ένα παγκόσμιο brainstorming για το ποδήλατο και την ποδηλασία που οργανώθηκε για πρώτη φορά το 2014 σε τρεις πόλεις, Μελβούρνη, Βηρυτό και Γλασκόβη, με στόχο να φέρει σε επαφή διαφορετικές ιδέες και να προτείνει λύσεις στα διεθνή αλλά και τοπικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ποδηλασία στην πόλη.Πηγή: Athesn Bike City

Η Σταυρούλα ψάχνει κουφέτα για τα βαφτίσια του μικρού. Θα φτιάξει η ίδια τις μπομπονιέρες (αχ, τι μπελάς, Χριστέ μου! Δεν της το είπα, εννοείται, ποτέ).Φωτογραφίες: Τζοάννα Μαρί Μαρσελλάνα

Με αυτό το σύνθημα αντιμετώπισαν τον βροχερό καιρό οι -λιγότεροι απο πέρυσι – αλλά εξίσου γενναίοι συμμετέχοντες της φετινής διοργάνωσης.Πηγή: Athens Bike City

Εάν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, τότε και εμείς είμαστε μέσα, για μιά γυμνή ποδηλατική βόλτα στην συμπρωτεύουσα.Πηγή: athensbikecity.wordpress.com

Black Keys στην Μαλακάσα, photoεορταστική και φουλ, με λαό πολύ και μπάντα ικανή. Επίσημη έναρξη του συναυλιακού καλοκαιριού, δηλαδή, με υψηλούς τους δείκτες-του ροκ και του hype.Πηγή: www.mariamarkouli.com

Εντάξει. Ο τίτλος-σιδηρόδρομος «Μια μέρα, όπως κάθε μέρα κλπ κλπ» -μ' αυτό το ανελλήνιστο κλείσιμο «Ή Η ανουσιότητα του να ζεις»...- ήταν «για να κάνουμε εντύπωση άλλη μια φορά», και «για να προκαλέσουμε και πάλι», και «για να συζητηθούμε». Όπερ και εγένετο.

Το σημερινό παρόν είναι το χθεσινό μέλλον. Μέλλον που σε κάθε περίπτωση είναι μπολιασμένο τόσο από αβεβαιότητα όσο και από ελπίδα. Απόδραση. Από το δυστοπικό σήμερα στο ουτοπικό αύριο. Από τα ασφυκτικά διλήμματα, τις ανασφάλειες και τα όρια μας εν τέλει, στους ανοιχτούς ορίζοντες και την απόλυτη ελευθερία όπως την ορίζει ο καθένας μας.

Ο Jean - Luc Godard ζει για τον κινηματογράφο. Δεν είναι ένας σκηνοθέτης. Έζησε όλη του την ζωή, προβληματισμένος πάντα για το πώς το σινεμά θα αποτελέσει νέα μέθοδο επικοινωνίας. Ίσως είναι από τους λίγους εκλεκτούς των φιλμικών μουσών, που αγάπησε το σινεμά σε όλη του την ολότητα.

Το καλύτερο ανέκδοτο που ακούσαμε φέτος είναι «τελειώνει η σεζόν το Πάσχα».ΨΕΜΑΤΑ αγαπημένοι μου γκουλτουριάρηδες. Το «κενό» γκουλτουραγρανάπαυσης ανάμεσα σε Πάσχα και την ένραξη του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (θα το καλύψουμε πολύ σύντομα σε χωριστό άρθρο) είναι μια απάτη, μια πλάνη.Εμείς σαρώσαμε άλλη μια φορά τα δελτία τύπου και τα προγράμματα και για άλλο ένα μήνα είμαστε εδώ, στο μετερίζι της τέχνης, και απαντούμε στο ερώτημα «Μανώλη, τι να δούμε;» με μια λίστα 20+ παραστάσεων που ξεχωρίσαμε για να δούμε τον Μάιο και τον Ιούνιο.Πηγή: Gkoultura.gr

Άλλο ένα γλυκό Σαββατιάτικο απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας με τα ποδήλατα. Στην πλατεία στο Μοναστηράκι, ζωντανές μουσικές από τα μαθητικά συγκροτήματα του 2015 Athens School Festival.Πηγή: Athens Bike City

Θυμωμένος τσιρίζει απόφθεγμα: "Στην Αθήνα ζεις, δε ζεις στη Ζυρίχη"! Στην Αθήνα ζω και την Αθήνα θέλω να βλέπω με γυμνό μάτι, με εκείνο το μάτι που βλέπει την αρμονία μέσα στα αταξινόμητα πράγματα. Που ψάχνει Κυριακές μέσα στην πόλη και όχι πέρα από τις εθνικές οδούς. Βρίσκουμε διαδρομές με το αυτοκίνητο που έχουν "κάτι".

Αν εξετάσουμε το 80% (για να μην πω το 90%) των αξιομνημόνευτων αντρικών χαρακτήρων από την γέννηση του κινηματογράφου (βωβού συμπεριλαμβανομένου), θα διαπιστώσουμε ότι ανήκουν είτε στους μόνους είτε στους μοναχικούς.

Είναι το φεστιβάλ της πόλης που «μας ανήκει» δικαιωματικά, και χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται, ανοίγεται, και φαίνεται να αγκαλιάζεται ακόμα περισσότερο από τον κόσμο. Δεν είναι πια απλά το φεστιβάλ που έχουμε ανάγκη, με τα καλά ή τα κακά του... είναι το φεστιβάλ που θέλουμε και απολαμβάνουμε.Φέτος, περισσότερο από κάθε προηγούμενη χρονιά, το πρόγραμμα του Outview Film Festival ανοίγει με hyped indy πρεμιέρες, δυνατές ελληνικές παραγωγές (οι ταινίες του Τηλέμαχου Αλεξίου, το ντοκυμαντέρ Νανά και οι επιλογές των μικρού μήκους), μεγάλοι crowd-pleasing τίτλοι (η ταινία έναρξης The Pride και το Zenne Dancer) και προσωπικά μας Must-See που αλήθεια δεν πιστεύαμε πως θα βλέπαμε *επιτέλους* σε ελληνική αίθουσα (το πολυαναμενόμενο Drag Becomes Him).Πηγή: Gkoultoura.gr

Το 9ο Outview Film Festival ξεκίνησε στις 7 Μαΐου και θα διαρκέσει μέχρι και τις 15 του μηνός στην Ταινιοθήκη Ελλάδος.

Ο κινηματογράφος τιμά τον κινηματογράφο. Οι Ιταλοί (ως παραγωγοί), τον δολοφονημένο συμπατριώτη τους. Ένας σκηνοθέτης, τον τρισμέγιστο.

Η Maria Anders (Juliete Binoche) μια διάσημη ηθοποιός επιστρέφει σε ένα θεατρικό που καθόρισε την καριέρα της πριν 20 χρόνια. Αν και αρχικά μοιάζει να φοβάται την σύγκριση με το παρελθόν της, προοδευτικά δέχεται, ξεκινά τις πρόβες με την προσωπική βοηθό της Valentine (Kristen Stewart), δέχεται την υποταγή στον ρόλο, όπως και στον φυσικό χρόνο, στο αναγκαίο επερχόμενο τέλος.