Eντυπώσεις από την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Νανούρης πάνω στο σκηνικό μονόλογο του Γιάννη Ρίτσου και τη μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου
Εντυπώσεις από την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Ντέλλας για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Εντυπώσεις από την μουσική παράσταση Σαλώμη του Αλεσσαντρο Στραντελλα που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης από τους Latinitas Nostra σε μουσική διεύθυνση Μάρκελλου Χρυσικόπουλου και σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου.
Εντυπώσεις από το έργο του Ρομέο Καστελούτσι που παρακολουθήσαμε την Κυριακή 28 Ιουνίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Εντυπώσεις από το έργο του Πωλ Κλωντέλ, που σκηνοθέτησε η Έφη Θεοδώρου και παρουσιάστηκε στην Πειραιώς 260.
Εντυπώσεις από το έργο της Young Jean Lee που παρακολουθήσαμε τη Δευτέρα 22 Ιουνίου στην Πειραιώς 260.
Εντυπώσεις από το έργο της Λίλλιαν Χέλλμαν που σκηνοθέτησε ο Τόμας Όστερμαϊερ και παρουσιάστηκε στην Πειραιώς 260.
Εντυπώσεις από το έργο που βασίζεται σε διηγήματα του Αντόν Τσέχοφ και σκηνοθετεί ο Γιάννης Μόσχος για το Φεστιβάλ Αθηνών. Η παράσταση παρουσιάζεται στις 14, 15 και 16 Ιουνίου στην Πειραιώς 260.
Εντυπώσεις από την παράσταση που παρουσιάζει η Ομάδα Baxter Theatre Center στην Πειραιώς 260 από τις 11 έως τις 13 Ιουνίου
Εντυπώσεις από το έργο του Γιάννη Μαυριτσάκη που σκηνοθετεί ο Θάνος Παπακωνσταντίνου και παρουσιάζεται και πάλι φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Εντυπώσεις από την παράσταση που σκηνοθετεί ο Χάρης Φραγκούλης στο θέατρο οδού Κυκλάδων
Εντυπώσεις από το έργο "Είμαστε οι Πέρσες" της Ομάδας Station Athens που παρουσίασε η σκηνοθέτις Γιολάντα Μαρκοπούλου στο Φεστιβάλ Αθηνών
Εντυπώσεις από την παράσταση Πάπισσα Ιωάννα - Αναζητώντας την ηρωίδα του Ροΐδη που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μαυρίκιος στο Φεστιβάλ Αθηνών 2015.
Εντυπώσεις από την παράσταση «Κ.Π. Καβάφης αυτοβιογραφούμενος» με τον Κωνσταντίνο Τζούμα στο θέατρο Δημήτρης Χορν.
Εντυπώσεις από τo έργο «Στροχάϊμ» του Δημήτρη Δημητριάδη που σκηνουθετεί ο Σταμάτης Φασουλής στο Από Μηχανής Θέατρο.Από τον Νίκο Ρουμπή
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για την παράσταση "Φιλουμένα Μαρτουράνο" που σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής στο Εθνικό Θέατρο.
Αγαπάμε τις ιστορίες. Αγαπάμε να ακούμε ιστορίες, αγαπάμε και να τις λέμε.Πηγή: Gkoultoura.gr
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 ο Γιώργος Μανιώτης γράφει τον "Λάκκο της Αμαρτίας", ένα θεατρικό κείμενο που αναφέρεται στην ταραχώδη ζωή των τραβεστί, σε ένα δικό τους οχυρό, τον χωμάτινο λάκκο.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για την παράσταση "Αδερφοί Καραμάζoφ" που σκηνοθετεί η Νατάσα Τριανταφύλλη στο Θέατρο Τέχνης.
Με έντονες καταβολές από τις αρχαιοελληνικές τραγωδίες ο Ντύρρενματ γράφει το 1955 ένα υποφαινόμενο δράμα με κωμικές πινελιές θέλοντας να καυτηριάσει τον άνθρωπο της δικής του εποχής -άκρως όμως διαχρονικό- που είναι χωρίς μέτρο για να αξιολογήσει το μεμπτό και με ηθική που (ξε)πουλιέται εύκολα.
H γνωστή ιψενική ιστορία της Έντα Γκάμπλερ σκηνοθετήθηκε από τον Κωνσταντίνο Ρήγο και βρήκε -μετά από περιπέτειες- στέγη στο θέατρο Σημείο.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για τον "Γυάλινο Κόσμο" του Τεννεσσί Ουίλλιαμς, που σκηνοθετεί η Ελένη Σκότη στο θέατρο Εμπορικόν.
«Ελάτε να βλέπετε. Να σας βλέπω να βλέπετε. Ελάτε όλοι.»Να βλέπετε τον Χάμνετ Λομ.Πηγή: Gkoultoura.gr
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για τον "Βυσσσινόκηπο" του Τσέχοφ που σκηνοθετεί ο Νίκος Καραθάνος στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Τα δύο -σχεδόν άγνωστα- μονόπρακτα του Παντελή Πρεβελάκη, το Τρελό Αίμα και η Δεύτερη Εντολή, αποτέλεσαν τον κορμό της ιδιαίτερης παράστασης που ετοίμασε η Άντζελα Μπρούσκου για το Θέατρο Τέχνης. Μέσα ή ανάμεσα σε αυτά μπλέκονται μικρές θεατρικές ιστορίες του Γιάννη Κοντραφούρη, κείμενα από την Εκκλησία, ποιήματα, συνεντεύξεις δημιουργώντας μια παράσταση ιδιότυπη, έντεχνα παράλογη, φροντισμένη στην απαιτητικότητά της.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις μετά την παράσταση ο "Βασιλιά Ληρ" του Σαίξπηρ που σκηνοθετεί ο Τομάζ Παντούρ στην Πειραιώς 260.
«Μάζελ τοφ» είναι η ευχή των Εβραίων και σημαίνει καλή τύχη. Και το ακούγαμε συχνά σε ένα μιούζικαλ, που παρουσίαζε τους Εβραίους της τσαρικής Ρωσίας να περνούν διάφορες κακοτυχίες, χωρίς να χάνουν το κουράγιο τους. Ο λόγος για την γλυκόπικρη κωμωδία «Ο Βιολιστής στη Στέγη» σε σκηνοθεσία του Αμερικανού σκηνοθέτη Rob Ruggiero, με Έλληνες ηθοποιούς.
Οι σκλάβοι γίνονται αφέντες και οι αφέντες σκλάβοι σε ένα παράξενο νησί με ιδιαίτερους κανόνες στην τολμηρή αλληγορία του Μαριβώ. «Το νησί των σκλάβων» ανεβαίνει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, σε μετάφραση και σκηνοθεσία της νέας Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Μαριάννας Κάλμπαρη.
Ένα παιχνίδισμα με τον Ευριπίδειο Φαέθωντα επιχείρησε στο ομότιτλο του κείμενο ο Δημήτρης Δημητριάδης. Ο πατέρας Ήλιος, άρχων πάντων, ο γιος Φαέθων, η παρεμβατική τιμωρία από τον Δία, αντικατοπτρίζονται σε μια μονοκατοικία του σύγχρονου Λονδίνου, μπερδεύοντας ως και τον Άμλετ για να αποκτήσει το εγχείρημα διάσταση ακόμη πιο μεγάλη και ανατρεπτική.
Δυο κοπέλες χωρίς προοπτικές, στην αυτοκαταστροφή των ναρκωτικών, με μόνο πνευματικό εφόδιο τις σαχλαμάρες της τηλεόρασης. «Παράσιτα» του ίδιου τους του εαυτού, οι ηρωίδες στο έργο της Βίβιαν Φράντσμαν, που ανεβαίνει στο θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Μπορείς να κάνεις το «κόκκινο ποτηράκι»; Όλοι οι ηθοποιοί με σφιγμένη αγωνία, ενώ η Αριστέα Σταφυλαράκη προσπαθεί να πει ένα κομμάτι μονολόγου με το κόκκινο ποτηράκι -χωρίς τρικ, χωρίς κόλλα- σφηνωμένο στο στόμα της. Σιγά μην τα κατάφερνε, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Είναι η κίνηση, είναι η ακομπλεξάριστη όρεξη για πειραματισμό, για κάτι που μπορεί να είναι γελοίο ή πρωτοφανές. Δεν ξέρεις μέχρι να το τολμήσεις. Αρκεί να έχεις το θάρρος να εκφράσεις αυτό που σε τρώει, αυτό που σκέφτεσαι. Πηγή: Gkoultoura.gr
Η παντοδυναμία της λογικής, το βασικό όραμα του διαφωτισμού, αμφισβητήθηκε έντονα από πολλούς στοχαστές μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Τι σόι λογική είναι αυτή, όταν παράγει ολοκαυτώματα; Μέσα στο πλαίσιο αυτής της αμφισβήτησης, ο «Ιμμάνουελ Καντ», ο μεγάλος διαφωτιστής φιλόσοφος, παρουσιάζεται τυφλός και σχεδόν για τα σίδερα στο ομώνυμο έργο του αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, που ανεβαίνει στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα.
Το 1909, ο Ferenc Molnár, αστός εβραϊκής καταγωγής, γεννημένος στην Ουγγαρία, γράφει το Λίλιομ. Το έργο, ανεβαίνει στη Βουδαπέστη και σημειώνει μεγάλη αποτυχία. Ο δημιουργός του θα πρέπει να περιμένει για την αναγνώριση μέχρι το 1921, που το έργο ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ. Το 1939 ο Όρσον Γουέλες κρατά τον ομώνυμο ρόλο σε ραδιοφωνική εκδοχή. Τελικά, το έργο εδραιώνεται μέσα από τη διασκευή του στο μιούζικαλ Carousel το 1944 από τους Richard Charles Rodgers και Oscar Hammerstein.Από την Αγγελική Ξυνού
Ήταν από τις πιο αναμενόμενες και εξακολουθεί να είναι από τις sold οut παραστάσεις της χρονιάς. Ο λόγος για την «Πιαφ» της Παμ Γκεμς, ένα ταξίδι στη ζωή της μεγάλης ντίβας που σφράγισε με τη φωνή της την ιστορία της μουσικής.Μέσα σε σχεδόν τρεις ώρες ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας επιχείρησε να μας μεταφέρει στη ζωή ενός μύθου, από τα καμπαρέ του Παρισιού ως την τελευταία της συναυλία στο Ολύμπια.
Άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους όπως τη θέλουν, απωθημένα, πλήξη και έρωτες χωρίς ανταπόκριση στην Ρωσία των τελών του 19ου αιώνα... Τα μικρά δράματα της καθημερινότητας στην πιο ποιητική τους μορφή από τον Άντον Τσέχωφ στον «Θείο Βάνια». Η παράσταση του σπουδαίου έργου ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ στο Θέατρο Χορν.
Όλα του γάμου δύσκολα! Συγκεκριμένα, στον «Γάμο του Φίγκαρο» τη μέλλουσα σύζυγο του πρωταγωνιστή έχει βάλει στο μάτι το αφεντικό του, ο μπερμπάντης Κόμης Αλμαβίβα. Η σύγκρουση ανάμεσα στον έρωτα και την εξουσία θα εξελιχθεί σε μια διάσημη φάρσα, στην κλασική κωμωδία του Πιερ Μπoμαρσέ (1778) που ανεβαίνει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού.
