ΕΙΔΑΜΕ / Παραστάσεις

Πέντε αιώνες πριν τους «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» ένα πραγματικό ζευγάρι, ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα στο Παρίσι έζησε έναν απαγορευμένο έρωτα. Η ρομαντική ιστορία τους ενέπνευσε τον Γιάννη Καλαβριανό να γράψει και να σκηνοθετήσει το έργο «Αβελάρδος και Ελοΐζα», για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Ένα κείμενο της σύγχρονης γαλλικής δραματουργίας με θέμα του μια τραγική ηρωίδα. Το αρχαίο δράμα της Ιφιγένειας πλησιάζει την εποχή μας μέσα από το κείμενο του Ζαν Ρενέ Λεμουάν, το οποίο ανεβαίνει στο θέατρο Από Μηχανής σε σκηνοθεσία του ιδίου και με πρωταγωνίστρια τη Λένα Παπαληγούρα.

Με το ανατολικό μπλοκ και τα όσα συνέβαιναν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού ασχολούνται αρκετές παραστάσεις φέτος. Η περίπτωση της καλλιτεχνικής εξαφάνισης του πρωτοπόρου συγγραφέα Μπουλγκάκοφ από το σταλινικό καθεστώς είναι το θέμα της παράστασης «Γράμματα αγάπης στον Στάλιν» που ανέβηκε στο Studio Μαυρομιχάλη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.

Πολιτικάντης , καρεκλοκένταυρος, δοσίλογος, δειλός, πέφτουλας (αλλά μόνο σε όσες δεν την πέφτουν οι Γερμανοί), ψεύτης, φραγκοφονιάς, ακόμα και Κάιν... Από ελάχιστα ελαττώματα στέρησαν φύση και κοινωνία τον «Φον Δημητράκη» του Δημήτρη Ψαθά, που είδαμε στο θέατρο Μουσούρη με τον Πέτρο Φιλιππίδη να τον σκηνοθετεί και να τον ενσαρκώνει.

Αποτελεί το κατεξοχήν αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη, τραγωδία με μηνύματα από το κίνημα των σοφιστών, με πολλά συγχρόνως κωμικά στοιχεία. Ο Μενέλαος μετά τη νικηφόρα εκστρατεία στην Τροία πλέει στην Αίγυπτο, συναντά εκεί την Ελένη και συνειδητοποιεί ότι ο πόλεμος έγινε για ένα είδωλο. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου Θεοκλύμενος σχεδιάζει να παντρευτεί την Ελένη, αλλά εκείνη τον εξαπατά και φεύγει μαζί με τον Μενέλαο. Το δράμα αυτό επέλεξε να σκηνοθετήσει ο νεότατος Δημήτρης Καρατζάς και να το «υιοθετήσει» το φετινό Φεστιβάλ.του Νίκου Ρουμπή

Μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της ωραίας Ελένης και των αιτίων του Τρωικού Πολέμου μας δίνει η «Ελένη» του Ευριπίδη. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, που ανέβηκε το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, παρουσιάστηκε και στην Πειραιώς 260 πρόσφατα, για το Φεστιβάλ Αθηνών.

"Είμαι ο Διόνυσος. Ήρθα. Εφανερώθηκα". Οι Βάκχες αποτελούν τη μόνη τραγωδία με κατεξοχήν πρωταγωνιστή έναν θεό, τον Διόνυσο. Ο θεός με ανθρώπινη διάσταση και μορφή, εμφανίζεται -ως ακόλουθος του πραγματικού θεού- με τα συναισθήματα και τα πάθη του στη Θήβα για να επιβάλει τη λατρεία του. Οι κόρες του Κάδμου αρχικά αντιστέκονται στον νέο θεό, τρελαίνονται στη συνέχεια από αυτόν και γίνονται οι Μαινάδες του που περιφέρονται στον Κιθαιρώνα. Ο βασιλιάς Πενθέας συλλαμβάνει τον Διόνυσο και αποφασίζει να τιμωρήσει τις Μαινάδες προκειμένου να επέλθει και πάλι η τάξη στην πόλη της Θήβας. Ο ίδιος μεταμορφωμένος σε Μαινάδα θα οδηγηθεί σε αυτές, για να διαμελιστεί λίγο αργότερα από την αρχηγό τους, την μητέρα του, την Αγαύη. Εκείνη, θριαμβεύτρια στην αρχή, με το κεφάλι του γιου της στα χέρια της, θα συνειδητοποιήσει λίγο μετά το έγκλημά της. Ο Διόνυσος, ως θεός αυτή τη φορά, θα εμφανιστεί στο τέλος για να επιβάλει το μεγαλείο του και να σφραγίσει την τραγωδία.του Νίκου Ρουμπή

Πασιφισμός, γυναικεία επανάσταση, απεργίες από το σεξ και καταλήψεις θησαυροφυλακίων μέσα στην σπουδαία κωμική και σατυρική ουτοπία του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη». Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις και με σημαντικούς πρωταγωνιστές, όπως η Μαρία Καβογιάννη και ο Αντώνης Λουδάρος, πραγματοποιεί περιοδεία σε διάφορα θέατρα μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου.

Μια τραγωδία με αρκετά ηλεκτρονικά μπιτ κι έναν αδυσώπητο Διόνυσο με γυναικεία μορφή ήταν οι Βάκχες του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου, που ανέβηκε στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου στις 8 και 9 Αυγούστου

Το ομότιτλο κείμενο του Πωλ Κλωντέλ έχει καταταγεί σύμφωνα με τη Le monde στα 100 σπουδαιότερα έργα του 20ου αιώνα. Σε αυτό το κείμενο - ποταμό, ο Γάλλος συγγραφέας περικλείει το σύνολο των ανθρώπινων αισθημάτων και καταστάσεων: η αμαρτία, η τιμωρία, η στάση απέναντι στο θείο, ο πόλεμος, ο έρωτας και η ατελέσφορη κυρίως εκδοχή του.από τον Νίκο Ρουμπή

Ο Τσέχωφ αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές στο χώρο της λογοτεχνίας αλλά και σε εκείνον του θεάτρου, καθώς πολλά από τα έργα του αναπαραστάθηκαν στο σανίδι. Στα κείμενά του αποτυπώνεται κυρίως η διαρκής φθορά που προκύπτει από τη ρουτίνα της καθημερινής ζωής. Οι ήρωές του, συνήθως εκπρόσωποι της υψηλής τάξης, «αναλώνουν» τη ζωή τους στην ασφυκτική ατμόσφαιρα της ρωσικής κοινωνίας. Σε αυτή του την παράσταση-πραγματεία ο Γιάννης Μόσχος παρουσιάζει την αδυναμία των ανθρώπων, ηθελημένη ή μη, να συμβιβαστούν με έννοιες - πεπρωμένα που είναι ανώτερες από αυτούς. Μια τέτοια είναι ο θάνατος.από τον Νίκο Ρουμπή

Μπορεί ο Αριστοφάνης να μιλήσει στο σύγχρονο ελληνικό κοινό, χωρίς επικαιροποιήσεις με μνημόνια, Πάγκαλο, Σαμαρά, Τσίπρα και λοιπούς πολιτικούς και διάσημους της εποχής μας; Μάλλον μπορεί, όπως αποδεικνύουν οι «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη, που ανέβηκαν σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα στην Επίδαυρο.

Μια διαφορετική στρίγγλα βλέπουμε από την Κατερίνα Λέχου στο Ημέρωμα της Στρίγγλας που ανεβαίνει στο αίθριο του Ελληνικού Κόσμου σε σκηνοθεσία Φωτεινής Μπαξεβάνη. Μια στρίγγλα που μοιάζει με ένα δαιμονικό πλάσμα ή μάγισσα, σαν να βγαίνει από τον κόσμο των υπερφυσικών θρίλερ.

Μία κλασική κωμωδία του Αριστοφάνη γίνεται αφορμή για σχολιασμό της σύγχρονης καθημερινότητας, του μνημονίου, σύγχρονων πολιτικών και καλλιτεχνών σε μία σάτιρα επιθεωρησιακού τύπου, την οποία συνθέτουν ο Γιώργος Κιμούλης και ο πετυχημένος μπλόγκερ Πιτσιρίκος. Ο λόγος για τις διασκευασμένες «Θεσμοφοριάζουσες» σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, που έκαναν πρεμιέρα στο θέατρο Βράχων του Βύρωνα.

Άλλοι παρακαλάνε να παντρευτούν και άλλοι το παίζουν δύσκολοι, όσο καλή κι αν είναι η νύφη. Ο Χρήστος Λούλης ερμηνεύει τον πιο απρόθυμο από όλους τους γαμπρούς στα «Παντρολογήματα» του Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου. Η παράσταση πραγματοποιεί περιοδεία, ξεκινώντας από το Ηρώδειο (27& 28/6).

Το παλιό ελληνικό σινεμά με τις τόσες κωμωδίες, που αγαπήθηκαν από το κοινό, ξαναζεί ακόμα μια φορά στο θέατρο. Αυτή τη φορά, η γνωστή ελληνική κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου «Ούτε γάτα... ούτε ζημιά» ανεβαίνει στην (ιδιαιτέρως καλοκαιρινή) ταράτσα του θεάτρου Λαμπέτη.

Ερωτικές ιστορίες, μάχες, συγκρούσεις, αναζήτηση του Θεού σε μια αφήγηση μακρών περιόδων που διαδραματίζεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτά συμβαίνουν στο «Ατλαζένιο Γοβάκι» του Πωλ Κλωντέλ ανέβηκε στο φεστιβάλ Αθηνών σε σκηνοθεσία της Έφης Θεοδώρου.

Το τρομερό κορίτσι της μουσικής, στο Ηρώδειο, τι ετοιμάζει πάλι; Με ανυπομονησία αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον περιμέναμε τη Μόνικα στο ανοικτό θέατρο, έναν ακόμη ασυνήθιστο χώρο ταιριάσματος με εκείνη. 29 ετών και σε σύντομο χρονικό διάστημα έχει διανύσει ετερόκλητα μουσικά μονοπάτια ξαφνιάζοντας κάθε φορά τους χιλιάδες fan της.από τον Νίκο Ρουμπή

Μια τεράστια καριέρα, ένα μεγάλο μουσικό ταξίδι. Τριάντα επτά προορισμοί, μόνο την τελευταία χρονιά, στα πέρατα του κόσμου στα πλαίσια του Happy Birthday Tour. Αθήνα, Ηρώδειο, 20 ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση στο ανοικτό θέατρο. Η Νάνα εμφανίζεται στη σκηνή τραγουδώντας την Ανθισμένη Αμυγδαλιά και να συμπαρασύρει αμέσως μετά με την Οδό Ονείρων όλο το κοινό.από τον Νίκο Ρουμπή

Μια γυναίκα ερωτευμένη με τον γιο του άντρα της φτάνει στα άκρα, όταν αυτός αρνείται τον έρωτά της. Η τραγική ιστορία της γυναίκας- δηλητήριο Φαίδρας και του αθώου θύματός της, του «Ιππόλυτου» που έδωσε και το όνομά του στην τραγωδία του Ευριπίδη, ανέβηκε στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου.

Μια σύγχρονη τραγωδία για ένα παντρολόγημα που καταλήγει σε φοβερή αιματοχυσία, είναι ο "Ματωμένος γάμος". Το διάσημο έργο του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ Αθηνών η Λένα Κιτσοπούλου.

Σε ένα μικρό νησί ονείρων, στην αγκαλιά του Ευβοϊκού κόλπου, γεφυρωμένο με την πόλη της Ερέτριας, άρχισε να συνωστίζεται από νωρίς κάμποσος κόσμος για μια καλοκαιρινή συναυλία. Ο Γιάννης Χαρούλης συμμετείχε στο 4ο Dream Festival Medusa, βρέθηκε στο Νησί των Ονείρων, και δόθηκε στο κοινό του.από την Ιωάννα Κρανιώτη

Always look on the bright side of life (πάντα κοίτα στη φωτεινή πλευρά της ζωής), ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει τίποτα το φωτεινό, μας τραγουδάνε οι Monty Python. Αυτό το πνεύμα αποπνέει και η παράσταση «Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας», ένα έργο βασισμένο σε διηγήματα του Άντον Τσέχοφ, όπου η θλίψη για το μάταιο της ζωής και της ευτυχίας συνδυάζεται με το χιούμορ. Η παράσταση ανέβηκε στην Πειραιώς 260 σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μόσχου για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Στην αστρονομία η μετατόπιση προς το ερυθρό είναι η παρατηρούμενη αλλαγή στο χρώμα του εκπεμπόμενου φωτός από ένα αστέρι ή άλλο ουράνιο σώμα καθώς αυτό απομακρύνεται από τη γη. Με εφαλτήριο αυτόν τον ευφάνταστο τίτλο -κείμενο του Γιάννη Μαυριτσάκη- ο υποσχόμενος Θάνος Παπακωνσταντίνου σκηνοθέτησε πλαισιωμένος από έξοχους ηθοποιούς την ομώνυμη παράσταση για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών.από τον Νίκο Ρουμπή

Ο σκοταδισμός έρχεται σε σύγκρουση με τη λογική κι η δεισιδαιμονία με τον ανθρωπισμό στον γοητευτικό, μπλεγμένο μέσα σε αντιφατικές αφηγήσεις και σκοτεινό αρχαϊκό κόσμο της ελληνικής μυθολογίας. Όλα αυτά στο έργο Ιδομενέας του Γερμανού συγγραφέα Ρόλαντ Σίμελπφενιχ που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Με αφορμή τα 20 χρόνια από τον θάνατο της μεγάλης περσόνας, η φέρελπις Ελεονώρα Ζουγανέλη, συνοδευόμενη από τους μουσικούς της Καμεράτα, την μπάντα της και χορευτές, προσέγγισε με τον δικό της τρόπο τα τραγούδια της "Μελίνας των Ελλήνων".από τον Νίκο Ρουμπή

Ήρθαμε κι εμείς προσκύνημα σαν τις Ωκεανίδες στον βράχο της Επιδαύρου, όπου κείται στην ορχήστρα αλυσοδεμένος ο Τιτάνας Προμηθέας, να μάθουμε από αυτόν το μέλλον της Αρχαίας Τραγωδίας.Ατίμασε την Επίδαυρο ο Λυγίζος ή έφερε την επανάσταση στον τρόπο που θα βλέπουμε το Αρχαίo Δράμα φορέβερ εντ έβερ;Από τον Μανώλη Βαμβούνη:Πηγή: Gkoultoura.gr