ΕΙΔΑΜΕ / Παραστάσεις

Έναν ύμνο στον άνθρωπο που αποπειράθηκε να σκοτώσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλου, τον Αλέξανδρο Παναγούλη, αποτελεί η παράσταση του Δήμου Αβδελιώδη "Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη" που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Μια νουβέλα της Βάσως Νικολοπούλου (2010) η «Βασιλική» έγινε θεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία Λίνας Ζαρκαδούλα και πρωταγωνίστρια την Αθηνά Μαξίμου που ανεβαίνει στην σκηνή του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη.

Κεντρικό θέμα σε πάρα πολλά ελληνικά έργα είναι η οικογένεια. Ο ρόλος του θεσμού αυτού είναι κορυφαίος σε οποιαδήποτε κοινωνία και ειδικά στην ελληνική είναι πολύ ισχυρός. Η επίδραση αυτή φαίνεται στην θεματολογία πάρα πολλών καλλιτεχνικών έργων. Μία από αυτές είναι η παράσταση Pedestal που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου.

Μια βιενέζικη οπερέτα με ανάλαφρη παριζιάνικη ατμόσφαιρα παρουσιάζει το Θέατρο Ολυμπία της Λυρικής. Ο λόγος για την Εύθυμη Χήρα του Φραντς Λέχαρ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.

H ζωή ενός μουσικού του διαμετρήματος του Μίκη Θεοδωράκη δεν μπορεί να διαχωρισθεί από την μουσική του. Έτσι στην παράσταση «Μίκης Θεοδωράκης: Ποιος τη ζωή μου» στο Badminton γύρω από τον βίο και την δημιουργία του μεγάλου συνθέτη η μουσική του είχε τον πρώτο λόγο.

Μπορεί μια συζήτηση μεταξύ ενός καθηγητή πανεπιστημίου και μιας φοιτητριούλας να μετατραπεί σε ένα πραγματικό θρίλερ; Μπορεί, αν την γεννάει η φαρμακερή πένα του Ντέιβιντ Μάμετ. Ο λόγος για την παράσταση «Ολεάννα», που ανεβαίνει στο θέατρο Εμπορικόν σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη.

Ένα από τα έργα της σύγχρονης γαλλικής δραματουργίας, το «Γκιγιόμ γλυκιά μου» του Γκιγιόμ Γκαλιέν στο πλαίσιο του Low Budget Festival ανέβηκε για τέσσερις μέρες στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη.

Μια νεανική και μοντέρνα παράσταση κριτικής για την Αμερική, με αναφορές στον Τζωρτζ Μπους και τα πεπραγμένα του την ημέρα της 11ης Σεπτεμβρίου από μια διαφορετική αφετηρία, πραγματοποιείται στην παράσταση «η βλαμμένη» που ανεβαίνει στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη.

Ένας Χίτλερ λίγο πριν την πτώση του προσπαθεί απεγνωσμένα να αφήσει την παρακαταθήκη του και τον σπόρο του ναζισμού στις επόμενες γενιές. Κι από ό,τι φαίνεται κάτι καταφέρνει, σύμφωνα με την παράσταση Adolf, τον μονόλογο με τον Βρετανό ηθοποιό Pip Utton που ανεβαίνει στο Βios.

Η φετινή χρονιά για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι χρονιά Μπετόβεν, καθώς ένα μεγάλο μέρος του έργου του μεγάλου Γερμανού συνθέτη παρουσιάζεται επί σκηνής από σημαντικούς σολίστες και ορχήστρες. Κι ενώ συνεχίζουν ακόμα να εκτελούνται οι περίφημες σονάτες για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν σε διάφορες συναυλίες, είχαμε ένα τριήμερο αφιερωμένο στα διάσημα κοντσέρτα για πιάνο του μουσικού που άφησε το στίγμα του στην λεγόμενη «κλασική μουσική».

Ένα από τα πιο εμβληματικά και τα πιο σκοτεινά έργα του θεάτρου του παραλόγου, «Το τέλος του παιχνιδιού» του Σάμιουελ Μπέκετ ανεβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.

Στο τέλος της όπερας "Σικελικός Εσπερινός" του Βέρντι, ηχούν καμπάνες δίνοντας το σύνθημα για επανάσταση των Σικελών εναντίον των Γάλλων. Η γενική πρόβα για το ανέβασμα του "I vespri siciliani" από τη Λυρική Σκηνή, την οποία και παρακολουθήσαμε στο Μέγαρο Μουσικής, και έκανε επίσης αρκετό "θόρυβο", αφού κάθε ανέβασμα αυτής της "grand opera" αποτελεί αξιοσημείωτο καλλιτεχνικό γεγονός, καθώς είναι ένα έργο που δεν παρουσιάζεται συχνά, ακόμα και διεθνώς.από την Αργυρώ Σταυρίδη

Ένα κλασικό έργο του Έντουαρντ Άλμπη, το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» με ένα κλασικό θέμα για το θέατρο, αυτό της «σφαγής» που συμβαίνει στα αντρόγυνα που συμβιώνουν πολλά χρόνια μαζί, ανεβαίνει στο θέατρο Πόλη σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη.

Ένα σκληρό και σκοτεινό έργο για το βαθύ τραύμα του εμφυλίου, αλλά και για την απάθεια της κοινωνίας μας είναι οι «Θεατές» του Μάριου Ποντίκα, το οποίο ανεβαίνει στο Εθνικό θέατρο σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Μαθήματα πωλήσεων και ηθικής εξαχρείωσης παραδίδονται με το αζημίωτο οικονομικά, αλλά όχι και ψυχικά, στο παραβολικό έργο του Ζοέλ Πομμερά «Η μεγάλη και θαυμαστή ιστορία του εμπορίου» που ανεβαίνει στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σκηνοθετημένη από τον ίδιο τον συγγραφέα με γάλλους ηθοποιούς και την χρήση ελληνικών υπερτίτλων.

Μια αρκετά προκλητική κατάδυση στις σκοτεινές ζώνες της ζωής μέσα από την μπερδεμένη σεξουαλικότητα και την χαοτική ταυτότητα ενός εφήβου επιχειρεί η παράσταση Vitrioli του συγγραφέα Γιάννη Μαυριτσάκη σε σκηνοθεσία Olivier Py στην Νέα Σκηνή Νίκος Κούρκουλος του Εθνικού Θεάτρου.

Μια κριτική στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό μέσα από το πρίσμα της χριστιανικής ηθικής επιχειρεί ο Ιρλανδός Ντέννις Κέλλυ στο έργο του «το κουρέλι» που ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή του Faust σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου.

Η επιθεώρηση, ένα είδος που έχει την δική του- και μεγάλη- ιστορία στο ελληνικό θέατρο, είναι στο επίκεντρο της θεαματικής μουσικοθεατρικής παράστασης «Θα σε πάρω να φύγουμε» σε σκηνοθεσία- χορογραφία Φωκά Ευαγγελινού και σε κείμενο του Άγγελου Πυριόχου.

Μια Μήδεια που διεκδικεί το αμερικανικό όνειρο, για να βρει μόνο έναν αδιέξοδο έρωτα μας παρουσιάζει η παράσταση Μήδεια του Μανχάταν της Γερμανίδας συγγραφέως Dea Loher, που ανεβαίνει στο θέατρο Από Mηχανής σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου.

Μια φωτογραφία έχει την δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Το θέμα είναι: μπορεί να τον κάνει καλύτερο; Αυτό το ερώτημα φαίνεται να απασχολεί τον Ισπανό συγγραφέα Γκιλιέμ Κλούα (Guillem Clua) στο έργο του «Δέρμα στις φλόγες» που ανεβαίνει στο υπόγειο του θεάτρου τέχνης Κάρολος Κουν σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.

Ένα βουκολικό δράμα των τελών του 19ου αιώνα με άρωμα από δημοτικό τραγούδι και Βαλκάνια, αλλά και μπόλικη ερωτική απελπισία, την κλασική "Γκόλφω" του Σπυρίδωνος Περεσιάδη μας παρουσιάζει ο Νίκος Καραθάνος ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής στο Rex σε παραγωγή του Εθνικού θεάτρου.

Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, με επιθυμίες έντονες και παράξενες, σχέσεις που καταστρέφονται κι επανέρχονται και μια ζωή που δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλανε. Αυτά βλέπουμε στην παράσταση «Με δύναμη από την Κηφισιά» των Δημήτρη Κεχαΐδη κι Ελένης Χαβιαρά σε σκηνοθεσία της Έρσης Βασιλικιώτη στο θέατρο Ροές.

Το έργο «Μια γιορτή στου Νουριάν» του Γερμανού συγγραφέα Φόλκερ Λούντβιγκ, που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Πορεία είναι μια από τις καλύτερες παιδικές παραστάσεις που είδαμε. Με εξαιρετική δομή, θίγει με ευφάνταστο και πειστικό τρόπο ζητήματα που απασχολούν έντονα την ελληνική κοινωνία, όπως ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η ανθρώπινη εκμετάλλευση και η εργασία ανηλίκων.

Η μετανάστευση (ή κινητικότητα των πληθυσμών) είναι ένα παγκόσμιο και διαχρονικό φαινόμενο, το οποίο έχει ενταθεί απίστευτα τα τελευταία 50 με 100 χρόνια. Οι λόγοι έχουν κάνουν κυρίως με τις πρωτόγνωρες δυνατότητες των σύγχρονων μέσων μετακίνησης και την ραγδαία αύξηση του πληθυσμού στον πλανήτη. Τώρα ήρθε και η οικονομική κρίση και το φαινόμενο μετανάστευση απασχολεί πολύ την Ελλάδα, αλλά και γενικότερα τις χώρες του Νότου.

Η νύχτα με την ημέρα, το σκοτάδι με το φως, ο θάνατος με την ζωή έρχονται σε κοντράστ στα δύο έργα δύο διαφορετικών συγγραφέων, του Βασίλη Μαυρογεωργίου και της Φωτεινής Αθερίδου, που ανεβαίνουν υπό τον κοινό τίτλο Supernova στην σκηνή του Faust.

Μία τυπική τραγωδία ερωτικών παρεξηγήσεων που θυμίζει αρκετά τον Οθέλλο μετατράπηκε σε μια σύγχρονη παράσταση υψηλού επιπέδου από το διάσημο ρώσικο θέατρο Βαχτάνγκοφ. Ο λόγος για την παράσταση "Μασκαράτα" σε σκηνοθεσία του ευρηματικού Rimas Tuminas, που παίχθηκε για δύο μέρες στο Badminton.

Με τα απωθημένα των ανθρώπων από την κωμική (που είναι συνάμα και εξόχως δραματική) πλευρά τους ασχολείται η κωμωδία της Agnès Jaoui και Jean-Pierre Bacri «Κουζίνα και εξαρτήσεις», η οποία παρουσιάζεται στι θέατρο Σημείο σε σκηνοθεσία της Αντιγόνης Αμανίτου.