ΕΙΔΑΜΕ / Παραστάσεις

Η πάλη των φύλων και η πάλη των τάξεων ενώνονται σε ένα αστικό διαμέρισμα με τελικό νικητή την αγάπη. Αυτή η μαγική ένωση συμβαίνει στο έργο του Χιλιανού συγγραφέα Egon Wolff "Χάρτινα Λουλούδια" που ανεβαίνει στο θέατρο "Ιλίσια" σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου.Από τον Γιώργο Σμυρνή

Ένα από τα πολλά αφιερώματα στο έτσι κι αλλιώς ανεξάντλητο έργο του Ludwig Van Beethoven πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με το ρεσιτάλ για πιάνο του Χάρη Δημαρά σε σονάτες για πιάνο του μεγάλου συνθέτη, αλλά και έργα του δασκάλου του κι επίσης σημαντικού δημιουργού Joseph Haydn.Από τον Γιώργο Σμυρνή

Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα έλεγε ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Νίκος Νικολαΐδης, βλέποντας με πόνο την σταδιακή φθορά της ροκ ιδεολογίας. Και "τραγουδάνε μέχρι να πεθάνουν" θα συμπλήρωνε ο Στίβεν Μπέρεσφορντ, ο συγγραφέας του θεατρικού έργου The Last of the Haussmans, το οποίο είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω σε απευθείας μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο της Βρετανίας από την Αθήνα, χάρη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Συνηθίζεται στις προβολές ελληνικών ταινιών να προηγείται μια ταινία μικρού μήκους. Και παλιότερα θυμάμαι που τύχαινε να πάω να δω ένα ελληνικό έργο στο σινεμά, ότι μου φαινόταν καλύτερη η ταινία μικρού μήκους που είχε προηγηθεί, από την μεγάλου μήκους, για την οποία είχα πληρώσει εισιτήριο. Κι έτσι μου είχε γεννηθεί η αίσθηση πως οι Έλληνες κινηματογραφιστές έχουν μεγαλύτερο ταλέντο στο να βγάζουν μικρού από ό,τι μεγάλου μήκους ταινίες. Αυτή μου η εντύπωση δοκιμάστηκε με την προβολή 6 ταινιών μικρού μήκους στο πλαίσιο του Open Air Film Festival, που πραγματοποιήθηκε στην ταινιοθήκη της Ελλάδας.Από τον Γιώργο Σμυρνή

Μπορεί ένα θεατρικό έργο να χωρέσει τα πάντα; Αυτό φαίνεται να επιχειρεί ο Ουρουγουανός συγγραφέας Σέρχιο Μπλάνκο που έγραψε το έργο КИЕВ (Κίεβο) και το οποίο ανεβαίνει από την ομάδα ΝΑΜΑ στην σκηνή του θεάτρου Επί Κολωνώ.Από τον Γιώργο Σμυρνή

Ήταν από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις των τελευταίων ημερών, και λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης του κοινού είχε πάρει παράταση ως την Κυριακή 7 Οκτωβρίου. Oι προσδοκίες από τη διαφήμιση για το "Look Up" των Fuerza Bruta στο θέατρο Badminton ήταν υψηλές, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που το εισιτήριο της παράστασης ανερχόταν στα 40 ευρώ. Το "Look Up" βασίζεται σε μια γενική ιδέα που έχει μεν έναν πρωτότυπο ή τουλάχιστον μη συνηθισμένο χαρακτήρα αναφορικά με τις καθιερωμένες θεατρικές συμβάσεις διαχωρισμού σκηνής-θεατών, αλλά πέρα από αυτό, δεν είναι τίποτα άλλο από μια φούσκα που σκάει σαν τα φελιζόλ που χρησιμοποιούνται στην παράσταση, η οποία κατά τα άλλα σημειώνει μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Νέα Υόρκη, όπου είναι η "έδρα" της, αλλά και σε άλλες χώρες όπου παρουσιάζεται. Εύχομαι πραγματικά όσοι κατέβαλαν το ποσό των 40 ευρώ για να τη δουν και δεν είχαν την τύχη να εκμεταλλευτούν κάποια προσφορά, να μην το μετάνιωσαν και να μην συμμερίζονται την άποψή μου ότι το εγχείρημα είναι ήσσονος καλλιτεχνικής αξίας και ότι το κέφι που προκαλεί κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε σχέση με όσα υπόσχεται.από την Αργυρώ Σταυρίδη

Ο Ίψεν μοιάζει να εμπνέει τους Έλληνες σκηνοθέτες να κάνουν υπερβάσεις και αλλαγές στα θέατρα και στον τρόπο που κάθονται οι θεατές. Μετά τον Γιάννη Χουβαρδά, ο οποίος στον “Αρχιμάστορα Σόλνες” έβαλε τον κόσμο να κάτσει στην σκηνή του θεάτρου του Ελληνικού Κόσμου και ο Δημήτρης Καρατζάς, που σκηνοθετεί στο Πόρτα τον Μικρό Εγιόλφ, αλλάζει τα καθίσματα και βάζει μια επικλινή κερκίδα, για να μπορεί το κοινό να παρακολουθεί από ψηλά τα δρώμενα επί σκηνής.

Μία ακόμα συναυλία αφιερωμένη στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη γέμισε το Ηρώδειο, ενώ το κοινό χειροκρότησε ξανά τον μεγάλο συνθέτη, που παρευρέθηκε στην εκδήλωση. Το πρόγραμμα της περιλάμβανε το μνημειώδες Άξιον Εστί του μεγάλου Έλληνα συνθέτη σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, αλλά και έργα ενός Ρώσου συνθέτη, του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ.

Τη σύγκρουση ανάμεσα στην ελευθερία της παιδικής ανεμελιάς εναντίον της πεζής καθημερινής ζωής παρακολουθήσαμε στο Fuerza Bruta, την performance, που συνδυάζει τα ακροβατικά με το μοντέρνο χοροθέατρο και το ηλεκτρονικό πάρτι. Ξέφρενος ρυθμός, εντυπωσιακές εικόνες, ακροβατικά, πολύ μπιτ, σε μια διαφορετική δημιουργία, που απογειώνει, εμπνέει και τελικά απελευθερώνει τον θεατή.

Ένα σκληρό έργο που βγαίνει από τον ζοφερό, ποιητικό και περιθωριακό κόσμο του Ζαν Ζενέ παρουσίασε η Βάνα Πεφάνη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Ο τίτλος "Ένας κάποιος παράδεισος 2" είναι ειρωνικός, καθώς στο έργο ο Παράδεισος είναι ένας Οίκος Ανοχής σε ένα λιμάνι της Γαλλίας, που ονομάζεται έτσι κι αποτελεί το κέντρο της δράσης.

Αν η Άννα Bίσση (ή όποια άλλη του λαϊκοπόπ) είναι η απόλυτη ελληνίδα σταρ, η Νατάσσα Μποφίλιου είναι η απόλυτη Ελληνίδα τραγουδίστρια. Η Μποφίλιου είναι ο ορισμός της μεγάλης φωνής, με μια απίστευτη έκταση, ενώ καταφέρνει να μεταδίδει συναίσθημα με ευκολία ηθοποιού. Στην Τεχνόπολη στο Γκάζι γινόταν χαμός από κόσμο, που πλημμύρισε τον συναυλιακό χώρο, για να ακούσει τη νεαρή ερμηνεύτρια.

Μια κορυφαία μπάντα του alternative rock, που κυριάρχησε σε παγκόσμιο επίπεδο τις δεκαετίες του 90 και το 2000 και είναι ακόμα εδώ, οι Red Hot Chilli Peppers ήρθαν στο ΟΑΚΑ, το μεγαλύτερο συναυλιακό γεγονός του 2012 για την Ελλάδα.

Σ' αυτό συμφωνούν όλοι όσοι βρέθηκαν στο 4ο Ziria Music Festival που έγινε από νωρίς την Παρασκευή 24/8 μέχρι και την Κυριακή 26/8 στο υπέροχο σκηνικό του χιονοδρομικού κέντρου της Ζήρειας στην Ορεινή Κορινθία.

Οι Θεοί βρίσκονται στο Βασίλειο των Ουρανών. Όμως εκεί κατοικούν και τα πτηνά. Τι θα γινόταν, αν τα πτηνά αντιλαμβάνονταν την δύναμή τους και γίνονταν αυτά κυρίαρχοι των Ουρανών;- αναρωτήθηκε ο Αριστοφάνης. Αυτό που θα δημιουργηθεί είναι ένας νέος κόσμος, με νέους Θεούς τα πουλιά! Κι οι άνθρωποι, οπορτουνιστές ήδη από την αρχαιότητα, δεν θα αργήσουν να ασπασθούν τους νέους Θεούς, τα πρώην «κουτορνίθια».

Τι συμβαίνει όταν η φράση "μηχανή του σεξ" σμίγει με αυτήν του "Από μηχανής Θεού"; Η απάντηση είναι ο Δίας στον Αμφιτρύωνα του Μολιέρου. Στην κωμωδία μεταμορφώσεων του Μολιέρου ο υπερσεξουαλικός Δίας μεταμορφώνεται στον Αμφιτρύωνα, για να κάνει έρωτα με τη γυναίκα του βασιλιά της Θήβας. Όταν το σκάνδαλο ξεσπάει, εμφανίζεται με την πραγματική του μορφή, δηλαδή ως Δίας, και γίνεται από μηχανής Θεός που σώζει την κατάσταση και το γάμο που "ατίμασε". Προφανώς, υπάρχει μία κοφτερή ειρωνία σε αυτόν τον μολιερικό "Από μηχανής Θεό".

Με τη φαντασία του ο Αριστοφάνης είδε το μέλλον, μέσα στο οποίο οι γυναίκες παίρνουν στα χέρια τους την διακυβέρνηση. Αυτή ήταν η προσέγγιση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη που ανέβηκαν στην Επίδαυρο και παρουσιάζονται σε περιοδεία σε διάφορα θέατρα της Ελλάδας.

Μία διαφορετική πλευρά του Ηρακλή Μαινόμενου του Ευριπίδη παρουσίασε η θεατρική ομάδα Aquila Theatre από τη Νέα Υόρκη, με τη νέα της, ερευνητικής φύσης, παραγωγή "Ηρακλής". Η παράσταση ανέβηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με ελληνικούς υπέρτιτλους.

Ένα έργο τόσο επαναστατικό, όσο και ο Θίασος του Αγγελόπουλου, όταν βγήκε την εποχή της Δικτατορίας (1973), το Μεγάλο μας Τσίρκο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ανεβάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε συμπαραγωγή με το Θέατρο Ακροπόλ, σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη.

Σε μία εποχή που η ελληνική κοινωνία νιώθει εγκλωβισμένη οικονομικά και συναισθηματικά, γυρίζει προς τα πίσω για να αναπνεύσει την αισιοδοξία και τον δυναμισμό από μεγάλα έργα του καλλιτεχνικού παρελθόντος της, που βγήκαν μέσα από αγώνες για δημοκρατία και ελευθερία. Ίσως λοιπόν να μην υπήρχε καλύτερη περίοδος για να ξαναπαιχτεί το Canto General του Μίκη Θεοδωράκη στο Ηρώδειο.

Γλίτωσε το παλούκωμα, από κάποιον από μηχανής Θεό, αλλά όχι και το κεράτωμα, ο Αθανάσιος Διάκος. Αυτά συμβαίνουν στο πολυαναμενόμενο έργο της Λένας Κιτσοπούλου "Αθανάσιος Διάκος- Η επιστροφή" που παρουσιάσθηκε στην Πειραιώς 260, για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Βόυτσεκ μετά μουσικής από την σκηνοθέτη Έλλη Παπακωνσταντίνου. Το ημιτελές αριστούργημα του Μπύχνερ παρουσιάσθηκε μέσα από πλευρές πολιτικές και μουσικές, σε μία σκληρή και πρωτότυπη παράσταση που παρουσιάσθηκε στην Πειραιώς 260 στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.

Μία νέα διάσταση στην παρακολούθηση ενός θεατρικού δρώμενου έδωσε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός με την παράσταση Insenso που σκηνοθέτησε στα πλαίσια του φετινού φεστιβάλ Αθηνών σε κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη. Η προσπάθεια των δύο δημιουργών ήταν να παρουσιάσουν μία όπερα χωρίς μουσική, βασισμένη στο έργο Senso του Λουκίνο Βισκόντι, που όμως δεν είναι όπερα, αλλά κινηματογραφική ταινία.

Με τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή, ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και του θεάτρου έκανε πρεμιέρα φέτος το φεστιβάλ Επιδαύρου. Η σκηνοθεσία ήταν του Λιθουανού Τσέζαρις Γκραουζίνις με τον Αιμίλιο Χειλάκη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ένα βαρύ κι ασήκωτο ποιητικό αφήγημα γνώρισε μία βαριά και δυσκίνητη σκηνική μεταφορά στην παράσταση "Λάμπρος Ζακύνθου αρ. 12" στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών, σε σκηνοθεσία Σύλβιας Λιούλιου. Πρόκειται για το Ζ.12 Σολωμικό χειρόγραφο, το οποίο περιγράφει την τραγική ιστορία του επαναστάτη Λάμπρου, "κακοήθους αλλά μεγαλόψυχου άνδρα", και της "δυστυχούς" Μαρίας, με την οποία "έλαβε τέσσερα τέκνα" και που έμελλε να "κάμει χωρίς να το γνωρίζει γυναίκα την εδική του κόρη."

Την τρέλα ενός ανθρώπινου, αλλά και ταλαιπωρημένου Δον Κιχώτη σε κοντράστ με την βάρβαρη τρέλα του κόσμου, μας παρουσίασε με πιο σύγχρονους όρους και εικόνες η πρωτοποριακή θεατρική ομάδα Blitz στην σκηνή της Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Στον πατριάρχη του ρεμπέτικου και σε έναν από τους ογκόλιθους της ελληνικής μουσικής παράδοσης, τον Μάρκο Βαμβακάρη πραγματοποιήθηκε ένα μικρό αφιέρωμα σε σχέση με την τεράστια μουσική του αξία στο Ηρώδειο, μέσα στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.

Στο σκάκι υπάρχει ως κίνηση η θυσία, δηλαδή η καταστροφή ενός σημαντικού κομματιού, προκειμένου να πετύχεις τη νίκη. Θυσία όμως υπάρχει και στο πολιτικό σκάκι, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο ηγεμόνας των Αχαιών Αγαμέμνονας θυσιάζει για πολιτικούς σκοπούς την κόρη του, στην τραγωδία Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη.