Λίγο πριν δοκιμαστεί σ' έναν ακόμα υποκριτικό άθλο και υποδυθεί όλους τους ρόλους του «Ιππόλυτου», η Αμαλία Μουτούση εξηγεί πως μια σπουδαία πρωταγωνίστρια του θεάτρου δεν παύει ποτέ να κοιμίζει το παιδί μέσα της. Φωτογραφίες: Αρης Καμαρωτός
Ο Νίκος Καλλίνης και ο Κώστας Λογοθετίδης, ή αλλιώς "Εκείνος + Εκείνος" επιστρέφουν στις ζωντανές εμφανίσεις και δηλώνουν "μάχιμοι και έτοιμοι γι' αυτά που έρχονται". Λίγο πριν τη μεγάλη τους συναυλία, το Σάββατο 27 Μαΐου 2017 στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας μας εξηγούν πως "Μετρούν με τέχνη τον καιρό".
Αναλαμβάνοντας επικεφαλής ενός θεσμού που έχει σχεδόν την ίδια ηλικία με εκείνη, η Σταματία Δημητρακοπούλου γνωρίζει ότι όλα τα μάτια είναι στραμμένα επάνω της, αναμένοντας την ανανεωτική πνοή που καλείται να δώσει επανασχεδιάζοντας την ετήσια φουαρ της Αθήνας.
Πριν διακριθεί ως πρωταγωνίστρια του θεάτρου ήταν ένα ντροπαλό κορίτσι που ήθελε να ταξιδέψει στο Διάστημα. Η αλήθεια είναι πως ακόμα θέλει.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Βλέπει σαν ένα "όλον" τη διδασκαλία, τη σκηνοθεσία, τη χορογραφία και την σκηνογραφία, με τα οποία καταπιάνεται. Πιστεύει πως τα κλασικά κείμενα σήμερα, πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με εξυπνάδα. Στα άμεσα σχέδια του είναι η συγγραφή, ίσως, ενός καινούργιου βιβλίου. Αυτή την περίοδο σκηνοθετεί το έργο Εδουάρδος ο Β΄ του Κρίστοφερ Μάρλοου που παρουσιάζεται στην Αθηναϊκή Σκηνή.
Το θέατρο υπήρχε στην ζωή του από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Θεωρεί πως το πιο σημαντικό πράγμα στην πορεία του είναι οι άνθρωποι που γνώρισε. Στόχος του είναι να μπορεί να μοιράζεται έναν χώρο με τους συνεργάτες του.
Παιδί γιατρών και απόφοιτος της Φαρμακευτικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου επέλεξε συνειδητά το θέατρο. Το καλλιτεχνικό life story ενός από τους σημαντικότερους – παρότι αθόρυβους - σκηνοθέτες της γενιάς του.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου μπαίνει στην πιο ώριμη και ουσιαστική περίοδο της θητείας του και διεκδικεί περισσότερα για το μέλλον του – ακόμη και περισσότερα χρήματα για τη διοργάνωση του.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά κάνει έναν πρώτο απολογισμό της μέχρι τώρα θητείας του και παραδέχεται ότι θεωρεί το στοίχημα του δύσκολου ρεπερτορίου κερδισμένο.
Λίγο πριν ανεβάσει την «Οπερέτα» του Βίτολντ Γκομπρόβιτς για λογαριασμό του Εθνικού θεάτρου, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης των μεγάλων επιτυχιών εξηγεί γιατί η απελπισία είναι χρήσιμη στην Τέχνη και ομολογεί πως ψάχνει τον τρόπο να πλουτίσει με περισσότερη συγκίνηση τις παραστάσεις του. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Ιδρυτής του γκρουπ «Orquesta Nostalgia». Κάνει την επίσημη πρώτη της στο Φεστιβάλ Αθηνών με την παράσταση «Όταν σε λίγο κατεβήκαμε στη θάλασσα». Συνδιοργανώνει το Φεστιβάλ του Ελαιώνα. Λατρεύει την Αμοργό.
Η σταθερή πρωταγωνίστρια του Θόδωρου Τερζόπουλου δοκιμάζει για πρώτη φορά το μεγάλο βήμα έξω από το εμβληματικό διεθνές θέατρο του «Αττις» - προκειμένου να συμμετέχει στη νέα σκηνοθεσία του Θάνου Παπακωνσταντίνου – και εξηγεί γιατί δεν υπήρξε ποτέ «βολεμένη». Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Η πρόεδρος του Ιδρύματος Νικολάου και Ντόλλης Γουλανδρή και του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης εξηγεί πως ένα μικρό μουσείο (σε τετραγωνικά) φιλοξενεί διεθνείς σταρ των εικαστικών και είναι γνωστό σ' όλο τον κόσμο.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια της Στέγης και Διευθύντρια Επικοινωνίας του Ιδρύματος Ωνάση δίνει μια εφ'ολης της ύλης συνέντευξη, και πιστεύει πως η Αθήνα πριν και μετά τη Στέγη, δεν είναι ίδια. Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος
Προσπαθώντας να προσδώσει σε εικόνα αυτό που ο τίτλος της ταινίας υπαινίσσεται, η «Πόλη της σιωπής», το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Άντζελας Ισμαήλου, καταλαμβάνεται από σιωπές, που προσπαθούν να ακουστούν ηχηρά μέσα από μια ιστορία σκληρού και ακατόρθωτου έρωτα, όπου η Δάφνη (η ίδια η σκηνοθέτις), είναι το σύμβολο της προσδοκίας δυο ανδρών για να απελευθερωθούν από τις δικές τους αναφορές.
Περικοπές των Ευαγγελιστών, καθώς και άλλων ιερών κειμένων, έτσι όπως τα παρέφρασαν τέσσερις σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, ακολουθώντας μια δημιουργική πρακτική αιώνων, από την οποία γεννήθηκαν μερικά από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ζωντανεύει η ηθοποιός Ράνια Οικονομίδου, στο πλαίσιο των «Ημερών Λατρευτικής Μουσικής», την Τρίτη και την Τετάρτη, στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ.Σε αυτό το μουσικό αναλόγιο, την πρωταγωνίστρια του θεάτρου μας θα συνοδεύει στο πιάνο ο Αντώνης Ανισέγκος, καθιερωμένος στην αυτοσχεδιαστική σκηνή συνθέτης και πιανίστας, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Μέσα από τη συνάντησή τους αναμένεται να προκύψει ένας ενδιαφέρων και κυρίως απρόβλεπτος διάλογος, όπως λέει και η ίδια η πρωταγωνίστρια, μιλώντας στο monopoli.gr.
Η Μαρία Φαραντούρη δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις. Αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο της ελληνικής μουσικής όπως και της έκφρασης του στο εξωτερικό. Δίπλα στους μεγάλους μας ποιητές και στους καθοριστικούς συνθέτες μας, δημιούργησαν αυτό το «ιδιόμορφο» καλλιτεχνικό ρεύμα της χώρας που ονομάζουμε «πολιτικό τραγούδι».
Από μικρή είχε καταλάβει πως θα καταπιανόταν με την Τέχνη. Θεωρεί πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μόνο ένα πράγμα. Στόχος της είναι το εγχείρημα της "Χορωδίας Ανέργων" να έχει συνέχεια. Ετοιμάζει συναυλίες λυρικού και μεσαιωνικού τραγουδιού.
Τα τελευταία χρόνια έχει μπει δυναμικά στο κινηματογραφικό τοπίο. Λίγες μέρες μετά τη βράβευσή του από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για το ρόλο του στο «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, ο Μάκης Παπαδημητρίου μας μιλά με αφορμή την επίσης βραβευμένη ταινία «America Square» που παίζεται αυτές τις μέρες στις αίθουσες.
Παιδί της Θεσσαλονίκης, έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στις σκηνές της πόλης, όταν σε μια «έκρηξη ελευθερίας» όπως την έχει αποκαλέσει πήρε το δρόμο για την Αθήνα. Μια πρόταση για συνεργασία αρκούσε για να την παρασύρει στην πρωτεύουσα και ποτέ να μην γυρίσει πίσω. Σαράντα και πλέον χρόνια μετά, η ζωή της Σοφίας Φιλιππίδου στο θέατρο μοιάζει με μια μακρά ιστορία έλξης κι απώθησης που στοιχειοθετείται από μεγάλες επιτυχίες και μεγάλα διαστήματα αποχής. Η πρωταγωνίστρια και εσχάτως σκηνοθέτις τα ψηλαφεί όλα μέσα από φωτογραφικές αναμνήσεις.
Ο συγγραφέας και πρωταγωνιστής της sci-fi κωμωδίας «Jeronimo Space: το κυνήγι των Σούσι» που παρουσιάζεται στο θέατρο Άβατον, μάς συστήνει τον τελευταίο Έλληνα του γαλαξία...
Η, σε εκκρεμότητα, διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης σηκώνει τα μανίκια εν όψει της πολυαναμενόμενης συνεργασίας με τη documenta 14 και επιμένει πως το ΕΜΣΤ είναι, παρά τις δυσκολίες, το πιο ανοιχτό ελληνικό μουσείο που υπάρχει.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Δέκα χρόνια μετά από το ντεμπούτο της στο «Αμόρε» ως μέλος της ομάδας «Κανιγκούντα», η 34χρονη ηθοποιός αναζητά ακόμα τους λόγους που την έφεραν ως εδώ με την ίδια αγωνία που ψάχνει χρήματα για να ταξιδέψει στην Ιαπωνία.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γράφει από μικρή στίχους και μόνον όταν είναι συναισθηματικά ευάλωτη. Νιώθει ότι έχει τεράστια ευθύνη απέναντι στις λέξεις, τις σκέψεις και τα αισθήματα. Την άνοιξη θα κυκλοφορήσει ο δεύτερος προσωπικός της δίσκος. Αγαπά τα Εξάρχεια και τον Λυκαβηττό.
Θα μπορούσαν να είναι φίλες, συγγενείς ή κάτι τέτοιο. Να έχουν δουλέψει στην ίδια ομάδα, στα ίδια θέατρα, στα ίδια έργα. Η Αλεξία Καλτσίκη και η Αννα Μάσχα βρίσκουν, για πρώτη φορά, η μία την άλλη στη σκηνή του «Θερισμού» του Εθνικού θεάτρου και ανακαλύπτουν ξαφνικά πόσα πολλά τις συνδέουν στην Τέχνη και στον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Ηθοποιός και σκηνοθέτης, animateur και μελαγχολικός κλόουν των κοινωνικών δικτυώσεων, κάνει θέατρο γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να βγάζει τη μέρα, κάνει θέατρο στη Στέγη παρότι δεν διστάζει να της ασκεί κριτική και εξηγεί γιατί επιδιώκει να είναι καλός με τους ανθρώπους. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Τα 24χρονα αδέρφια Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης κατάγονται από την Κρήτη και μελοποιούν από τα 16 τους χρόνια ποιητικό λόγο. Εμφανίστηκαν και διακρίθηκαν στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου, ως τραγουδοποιοί και το πρώτο τους τραγούδι Αυτοί παιδί μου δεν, σε ποίηση Μιχάλη Γκανά, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Μιλήσαμε μαζί τους με αφορμή την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τιτλο «Προσωπικό» σε ποίηση Ελλήνων και ξένων ποιητών (Φερνάντο Πεσσόα, Τζελαλαντίν Ρουμί, Πάμπλο Νερούδα, Μπέρτολντ Μπρεχτ, Μιχάλη Γκανά, Μηνά Δημάκη), στην οποία συμμετέχει και η Μαρία Φαραντούρη και κυκλοφορεί από την «Μικρή Άρκτο»
Με αφορμή την παράσταση "Γκλουμ" που ανεβάζουν στο θέατρο 104, οι C. For Circus μάς συστήνονται και μάς αποκαλύπτουν το "μυστικό" που καθορίζει την εξέλιξη και τη διατήρηση μιας θεατρικής ομάδας στο χρόνο.
Οταν ήταν μικρός και ζούσε στην Αλβανία ονειρευόταν να γίνει χορευτής. Το όνειρο πάλιωσε. Τώρα, διασχίζει την Αθήνα με τα πόδια. Τα βράδια τον συναντάς και ως dj.
Τι κάνουν τους τελευταίους μήνες τρεις νέοι ηθοποιοί απέναντι από το Πολυτεχνείο, σ' ένα θέατρο που παρέμενε για χρόνια ανενεργό, σε μια περιοχή εκτός του θεατρικού χάρτη και εν μέσω μια δύσκολης σεζόν; Απάντηση: Κάνουν θέατρο. Με επιτυχία.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Συνιδρυτής της ομάδας «bouλouki». Γεννημένος στον Πειραιά. Έχει σπουδάσει Θεολογία σε εκκλησιαστική Σχολή. Διδάσκει παραδοσιακούς χορούς στο Λύκειο Ελληνίδων. Καπνίζει πολύ.Φωτογραφίες: Fotis Plegas G.
Συνιδρυτής του θεάτρου Cartel. Έπαιξε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για πρώτη φορά ως ερασιτέχνης ηθοποιός. Έχει δουλέψει ως κρουπιέρης σε καζίνο.
Δεν χρειάζεται αφορμές επικαιρότητας για να έχει κάτι να πει. Είναι πάντα τα τραγούδια και το πιάνο του, οι θυμοί του, τα πάθη και οι αγάπες του, τα πολιτικά του ξεσπάσματα. Παρόλα αυτά, ερμηνεύει και γράφει τη μουσική και το λιμπρέτο του «Βικτώρ ή Τα παιδιά στην εξουσία» για το Θέατρο Τέχνης και σαν θυμωμένο παιδί θέλει να δώσει μερικά χαστούκια.Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Ο συνθέτης, σκηνοθέτης και αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου μιλάει για την απόφαση του να βουτήξει στο "βούρκο" των διοικητικών θέσεων, το δαίμονα που κρύβουμε όλοι μέσα μας κι ένα “απαγορευμένο” cd με ρεμπέτικα.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Πρωταγωνίστρια για δεκαετίες, ηθοποιός υψηλής κλάσης, κερδίζει λίγα αλλά δουλεύει με το ίδιο πάθος και μεγαλύτερη όρεξη για να εκπλήσσει τον εαυτό και το κοινό της. Τελευταίο της εγχείρημα η «Πλατεία Ηρώων» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΑΤΟΝΑΛ. Έκανε το ντεμπούτο της το 2012 με την περφόρμανς «Το κόκαλο που τραγουδούσε». Εκτός Ελλάδος θα μπορούσε να ζήσει μόνο στην Ιταλία ή την Ισπανία. Φωτογραφίες: Andrea Bonetti, Karol Jarek
