Επιστρέφει στο Εθνικό για πρώτη φορά μετά την αποχώρηση από τα διοικητικά καθήκοντα του οργανισμού και μιλάει για τη νέα διοίκηση.
08.12.2015
ΣΑΒΒΑΤΟ
18
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Επιστρέφει στο Εθνικό για πρώτη φορά μετά την αποχώρηση από τα διοικητικά καθήκοντα του οργανισμού και μιλάει για τη νέα διοίκηση.
Η Έρι Κύργια που υπογράφει το λιμπρέτο της όπερας "Τhe Shell Game", μάς μιλά για τη νέα εποχή του λυρικού θεάτρου και το μέλλον της "εξωθεσμικής" όπερας!
Η θρυλική εκπρόσωπος του αμερικανικού μοντερνισμού – που βρίσκεται στην Αθήνα για να παρουσιάσει το εμβληματικό «Available night» - επαινεί τους Έλληνες για την στάση τους απέναντι στο κύμα των προσφύγων.Φωτογραφίες: Βαγγέλης Κύρης
Το «Ουζερί Τσιστάνης» είναι από τις πολυαναμενόμενες ελληνικές ταινίες της χρονιάς. Τη σκηνοθετεί ο Μανούσος Μανουσάκης που επιστρέφει στην κινηματογραφική οθόνη με την πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του.
H Violet Louise μιλά για την παράσταση «Θέατρα» του Olivier Py που παρουσιάζεται από τις 14 έως τις 29 Δεκεμβρίου στο ίδρυμα Μ. Κακογιάννης, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Όσην ώρα ψάχνω στον αρχείο μου τις συνεντεύξεις που είχαμε κάνει με το Μηνά Χατζησάββα, το time line στο Facebook γεμίζει με φωτογραφίες του. Ένα πελώριο δίχτυ αναμνήσεων ξετυλίγεται εμπρός μου. Ο ίδιος έλεγε πως δεν του άρεσαν οι φωτογραφίες. Μα να σου τον, ξημερώματα Τρίτης, να υποκλίνεται στην ορχήστρα της Επιδαύρου, να χαμογελάει ως τα αυτιά, να αγκαλιάζει την Ξένια (Καλογεροπούλου), να ποζάρει για selfies με νέους συναδέλφους. Ο Μηνάς, ο διάσημος για τις αγαπησιάρικες καρπαζιές που μοίραζε και όλοι αυτές να μνημονεύουν σαν μικρά τρόπαια της τρυφερότητας του. Ο Μηνάς με τις στοργικές αγκαλιές του• άλλα παράσημα από εκεί...
Στην ταινία «Chevalier» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, δεν υπάρχει ούτε μια γυναίκα ηθοποιός. Αφορά στο ανταγωνιστικό παιχνίδι 6 αντρών εγκλωβισμένων σε πολυτελές γιοτ, που σπάνε τη ρουτίνα τους προκειμένου να βρουν ποιος είναι ο «καλύτερος γενικότερα». Η σκηνοθέτιδα μας λέει τους κανόνες αλλά και τα μυστικά του παιχνιδιού...
Στο Υπόγειο της Πεσματζόγλου, λίγη ώρα πριν την Κυριακάτικη παράσταση των «Παιδιών του ήλιου» του Μάξιμ Γκόρκι, επικρατεί, αυτό που λέμε, χαμός. Είναι όμως ωραίος χαμός. Ηθοποιοί κάνουν ζέσταμα στη φωνή τους, τεχνικοί στήνουν το σκηνικό – ένας από αυτούς βάφει τον απέναντι τοίχο τραγουδώντας Σάκη Ρουβά. Στην άκρη της πλατείας, ο Μάκης Παπαδημητρίου κάθεται ατάραχος.
Η Γιάννα Βασιλείου είναι μια νέα τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια. Η αγάπη και η ενασχόλησή της με τη μουσική και το τραγούδι φάνηκε από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής της, όπου παράλληλα με τα πρώτα μαθήματα μουσικής που παρακολούθησε, ξεκίνησε και τις εμφανίσεις της σε μουσικές παραστάσεις.Πριν από ένα περίπου χρόνο έδωσε το πρώτο δείγμα της μουσικής γραφής της με το κομμάτι "Λόγια Αγάπης" το οποίο μπήκε αμέσως στα playlists των ραδιοφώνων ενώ λίγους μήνες αργότερα κυκλοφόρησε η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική της δουλειά με τίτλο "Όλα Όσα Αγαπώ". Έκτοτε έχει πραγματοποιήσει μια σειρά εμφανίσεων σε ξεχωριστούς χώρους της Αθήνας.Με αφορμή τις προγραμματισμένες εμφανίσεις της στον Ιανό και στο GAZARTE, η Γιάννα Βασιλείου μας ξανασυστήνεται και μας μιλά για τη μουσική που την εκφράζει και τα όνειρά της.
Την σκηνοθετεί ένας από τους σημαντικότερους και πλέον πολιτικοποιημένους Ευρωπαίους σκηνοθέτες, ο Οσκάρας Κορσουνόβας την ώρα που η Ευρώπη κάνει πόλεμο.Συνέντευξη στη Στέλλα Χαραμή
Η Μπέττυ Αρβανίτη ξεχωρίζει τους ρόλους -σταθμούς στην θεατρική πορεία της και μοιράζεται μαζί μας όμορφες αναμνήσεις.
Η νέα ταινία του Άγγελου Φραντζή, «Το Σύμπτωμα», η οποία θα κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 19 Νοεμβρίου, ερευνά κάτι τόσο προσωπικό αλλά την ίδια στιγμή και τόσο οικουμενικό: την φύση των επιθυμιών μας, και κυρίως των σκοτεινών, των ασυνείδητων ή απωθημένων που αποτελούν για τον καθένα τους δικούς του «δαίμονες» και τον εγκλωβίζουν σε μία αέναη και ενίοτε αυτοκαταστροφική εσωτερική πάλη. Πώς θα ορίζαμε όμως αυτούς τους «δαίμονες»; Είναι απόρροια ψυχολογικών διεργασιών ή κατασκευάσματα των κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικών δομών; Είναι με άλλα λόγια εγγενείς ή επίπλαστοι και σε κάθε περίπτωση ποιος είναι ο τρόπος για να απελευθερωθούμε από αυτούς; Ο σκηνοθέτης μάς δίνει τις απαντήσεις...
Επικεφαλής των φοβερών Abovo. Κεντρικός διοργανωτής του φρέσκου Bob Theater Festival. Δεν φοβάται να κάνει τηλεόραση. Παίρνει δύναμη από το γέλιο των άλλων.
Σε ρυθμό υπερδημιουργίας επιστρέφει το χειμώνα στο «Πόρτα» για να σκηνοθετήσει τρία έργα και εξηγεί γιατί η δουλειά και ο ορθολογισμός θα «σώσουν» τους Ελληνες.
Η Κατερίνα Διδασκάλου ξεχωρίζει αγαπημένους ρόλους της και μοιράζεται μαζί μας όμορφες αναμνήσεις.
Η γνωστή πρωταγωνίστρια ξαναθυμάται τους ρόλους - σταθμούς της καριέρας της και μάς "δανείζει" αγαπημένα της στιγμιότυπα.
Έγραψε και σκηνοθετεί την παράσταση "Πετώντας για την Ειρήνη" που παρουσιάζει η ομάδα Λώτινος Ήλιος έως τις 15 Νοεμβρίου στο Θέατρο Coronet και μας εξηγεί πώς μπορείς να μιλήσεις στα παιδιά για πολύ σοβαρά θέματα όπως η σχολική βία με χιούμορ, φαντασία και... χρυσόσκονη!
Στη νέα ταινία του Γιάννη Φάγκρα «Forget me not», που γυρίστηκε στη Νέα Ορλεάνη και την Αλάσκα, συναντάμε δύο μεγάλες... αδυναμίες του σκηνοθέτη. Από τη μια υπάρχει η θάλασσα κι από την άλλη μια ερωτική ιστορία. Ας δούμε πως συνδυάζονται αυτές μεταξύ τους στα καρέ του φιλμ.Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Καϊμάκη
Απόφοιτη του τμήματος ΜΜΕ του Παντειου Πανεπιστημίου. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 2004 με την «Οικογένεια Νώε» της Ξένιας Καλογεροπούλου σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Δέκα χρόνια μετά γράφει το πρώτο δικό της έργο. Είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του θεάτρου Skrow.
Πολυμήχανος, καλλιτέχνης ευρέος φάσματος δίνει εσχάτως προτεραιότητα στο θέατρο, ακροβατώντας ανάμεσα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τον Σωκράτη Σινόπουλο τον έχουμε ακούσει –ζωντανά ή σε ηχογραφήσεις– να παίζει πολίτικη λύρα με τον Ross Daly, την Ελένη Καραΐνδρου, τη Δόμνα Σαμίου, τον Ara Dinkjian και τον Charles Lloyd, και να βάζει τη δική του εκφραστική σφραγίδα σε ιδιώματα που καλύπτουν μια ευρύτατη γκάμα, από την παράδοση έως τη σύγχρονη, διεθνή δημιουργική μουσική.
Συμπληρώνει 40 χρόνια παρουσίας στο θέατρο σκηνοθετώντας και πρωταγωνιστώντας στο αριστούργημα του Στρίντμπεργκ «Ο χορός του θανάτου».
Η Θεοδοσία Τσάτσου είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα στο χώρο της ελληνικής μουσικής. Με εκρηκτική σκηνική παρουσία και αδιαμφισβήτητες φωνητικές ικανότητες που της επιτρέπουν να μεταπηδά με άνεση από τη ροκ στη σόουλ και από τη τζαζ στη φανκ, ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε ως frontwoman των Μπλε, στα μέσα της δεκαετίας του 90. Αν και με τη συγκεκριμένη μπάντα τράβηξαν πολύ γρήγορα χωριστούς δρόμους, για πολλά χρόνια το κοινό την ταύτιζε με τους Μπλε. Η μετέπειτα προσωπική της πορεία σηματοδοτήθηκε από πολλές Live εμφανίσεις, πέντε προσωπικά άλμπουμ και πολλές συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών.Αυτή την περίοδο προετοιμάζει τα νέα της κομμάτια και κάνει πρόβες για τα πρώτα live της νέας σεζόν στο Ρυθμός Stage.
Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης είναι πολύ πιεσμένος αυτό τον καιρό, αλλά με την καλή έννοια. Κάπου ανάμεσα σε θεατρικές πρόβες, κινηματογραφικά και τηλεοπτικά γυρίσματα βρήκαμε λίγο χρόνο για να μιλήσουμε για τις δουλειές που ετοιμάζει, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο χώρο αλλά και το "άπιαστο" όνειρο του για την Ελλάδα...
Μετά από το βραβευμένο «Who's on First?» (2006), που προβλήθηκε σε Ελλάδα, ΗΠΑ, Φινλανδία και Κορέα, η Βάλερυ Κοντάκου επιστρέφει με το «Μάνα», ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με το μοναδικό ίσως foster house στην Ελλάδα, το Λύρειο Παιδικό Ίδρυμα, το οποίο ιδρύθηκε το 1962 από 6 ανήλικα κορίτσια με σκοπό να λειτουργήσει στα πρότυπα του Ιδρύματος Πεσταλότσι (Ελβετία), ως καταφύγιο για παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά. Το «Μάνα» έκανε πρεμιέρα στο 18o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το Μάρτιο, και στη συνέχεια συμμετείχε στο 29o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Πάρνου (Pärnu International Film Festival) στην Εσθονία, στο 14ο Dokufest του Κοσόβου, και θα παρουσιαστεί σε μια ειδική βραδιά στο Johns Hopkins Carey Business School στη Βαλτιμόρη τον προσεχή Νοέμβριο, όπου θα συγκεντρωθούν χρήματα για την αδελφότητα του Λυρείου.Συνέντευξη στη Ναταλία Αποστολοπούλου
Σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην καριέρα του μιούζικαλ, επιστρέφει πανηγυρικά στους μεγάλους ρόλους με σαιξπηρικό Ριχάρδο και γενικά, έχει πολλά να πει.
Οι Blitz, πιο φωτεινοί από ποτέ, στη νέα τους παραγωγή “6 a.m. How to disappear completely» βγαίνουν σε αναζήτηση μιας άλλης πραγματικότητας και δηλώνουν έτοιμοι να κάνουν το επόμενο βήμα στη σκηνική τους γλώσσα.
Τον βλέπεις με λευκό tuxedo και κόκκινο παπιγιόν να παραλαμβάνει το Όσκαρ. Ισχνό, σχεδόν αγνώριστο πάνω σε ψηλοτάκουνα να υποδύεται μια οροθετική τραβεστί. Με emo make up και ανεκδιήγητες coup να προκαλεί παραλήρημα στα εφηβάκια.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης που θέλει να γίνει σταρ αλλά παίζει σε ένα υπόγειο στην πλατεία Ομονοίας.
Οι δύο χορογράφοι της πρώτης υποθαλάσσιας χορευτικής παράστασης στον κόσμο, η Sophie Bulbulyan (DK-BEL/Γαλλία) και η Αποστολία Παπαδαμάκη (QuasiStellar / Ελλάδα), μας μιλούν για αυτό το πρωτότυπο χορογραφικό εγχείρημά τους το οποίο θα παρουσιαστεί στις 25, 26 και 27 Σεπτεμβρίου στο Σούνιο.
Με αφορμή την βράβευση του στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για την όλη του προσφορά στην 7η τέχνη, επανερχόμαστε σε έναν αμφισβητούμενο μα και γνώριμο «δημιουργό» του σύγχρονου αμερικάνικου σινεμά.του Χρήστου Σκυλλάκου, ανταπόκριση από Βενετία
Στη δεύτερη σκηνοθεσία αρχαίου δράματος της καριέρας του, ο σκηνοθέτης εμπνέεται από την ψυχική δύναμη του Προμηθέα, μιλάει για την καθηλωμένη ελληνική κοινωνία και οραματίζεται ένα κόσμο, απαλλαγμένο από το τέρας της οικονομίας.
Ο πρωταγωνιστής της «Μικράς Αγγλίας» επιστρέφει θεατρικά μετά από την εντατική ενασχόληση με το σινεμά και μοιράζεται σκέψεις για τη δουλειά ως δημιουργία, το μνημόνιο και τις αριστερές ψευδαισθήσεις.
Πρωταγωνιστεί σε μια από τις πιο πολιτικές παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, τον «Ιούλιο Καίσαρα» σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις και μιλάει για την Δημοκρατία σε κίνδυνο.
Η αναμέτρηση με τον θηριώδη ρόλο του Αίαντα στο κοίλον της Επιδαύρου, την ώρα που η Ελλάδα αναμετράται με τον κακό της εαυτό και το ζοφερό της μέλλον.Συνέντευξη: Στέλλα ΧαραμήΠαραγωγή video: Premiummedia
Δύσκολο να συγκρατήσεις το πλήρες όνομα του. Τον λένε Χοσέ Μανουέλ Τόμας Αρθουρ Τσάο. Αλλά υπάρχει μόνο μια ιστορία που περιγράφει με λίγα λόγια αυτό το σπάνιο είδος καλλιτέχνη που εκπροσωπεί:
