Ο διεθνής χορογράφος και νέος καλλιτεχνικός υπεύθυνος στο Μπαλέτο της Λυρικής ανοίγει την ατζέντα του για τους δυναμικούς στόχους από τη θεσμική θέση που μόλις ανέλαβε, τις προσωπικές του φιλοδοξίες και τη σχέση του με την Ελλάδα
Στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το βαλκανικό σινεμά έχει χρόνια τώρα την τιμητική του. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλο φεστιβάλ της Ευρώπης. Έπαιξε και παίζει ένα καθοριστικό ρόλο στο να γνωρίσουμε αυτή την ιδιαίτερη κινηματογραφία και να την λατρέψουμε. Ο Δημήτρης Κερκινός που πάνω από δυο δεκαετίες είναι υπεύθυνος του τμήματος του Φεστιβάλ, «Ματιές στα Βαλκάνια», μάς ξεναγεί στα ενδότερα αυτού του κινηματογράφου, που θα μας απασχολεί για χρόνια ακόμα.
«Ξαναχτυπά» στο θέατρο – αυτή τη φορά στο Θέατρο Τέχνης - γιατί δεν του φτάνει το σινεμά του Γιώργου Λάνθιμου κι αποκαλύπτει πως έγινε συγγραφέας από απλή σύμπτωση. Φωτογραφίες: Δέσποινα Σπύρου
Ανήκει στα παλιά στελέχη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, είναι έγκριτος κριτικός κινηματογράφου (ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, ήταν για μια σχεδόν δεκαετία ο κριτικός της Athens Voice, ενώ ανήκει στα ιδρυτικά και διευθυντικά στελέχη του κινηματογραφικού σάιτ FLIX) κι απο φέτος αναλαμβάνει τις αναβαθμισμένες αρμοδιότητες του επικεφαλής προγράμματος του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο σήκωσε αυλαία στις 3 του μήνα και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 13 Νοέμβρίου. Κάθε κουβέντα με τον αγαπητό φίλο και συνάδελφο Γιώργο Κρασσακόπουλο είναι πάντα απολαυστική...
Ανέβηκα και κατέβηκα τις σκάλες του θεάτρου Μουσούρη μέχρι να φτάσω στα παρασκήνια. Που είναι οκτώ, παρακαλώ, αφού το ιστορικό αυτό θέατρο έχει φιλοξενήσει μεγάλους θιάσους στη διαδρομή του. Σε ένα από αυτά, είχα ραντεβού με τον Πέτρο Φιλιππίδη, που στεγάζει στο θέατρο της πλατείας Αγ. Γεωργίου Καρύτση, εδώ και κάμποσα χρόνια, τις θεατρικές του επιλογές. Και φέτος στεγάζει τη συνεργασία του, για πρώτη φορά μετά τα χρόνια της σχολής του Θεάτρου Τέχνης, με τη Λυδία Κονιόρδου, και την παράσταση "Και τώρα οι δυο μας", σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη.
Δυο χρόνια μετά τη σαρωτική εμφάνιση στο «Rocky Horror show» που τον σύστησε στο ευρύ κοινό, ο ηθοποιός αναμετριέται με τον θηριώδη ρόλο του «Αμλετ» και εξηγεί τι σημαίνουν όλα αυτά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα.Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς
Η Λένα Παπαληγούρα δεν έχει κλείσει ούτε δέκα χρόνια από τότε που απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης καταπιάστηκε με το χώρο της υποκριτικής. Στην αρχή στην τηλεόραση, και λίγο αργότερα στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Μέσα σ' αυτό το διάστημα έχει καταφέρει να δώσει ξεχωριστές ερμηνείες και να μην μας αφήνει να την ξεχνάμε, καθώς σε κάθε σεζόν υποδύεται δύο, τρεις ή τέσσερις ρόλους σε διαφορετικές παραστάσεις. Από τις 19 Οκτωβρίου, αφήνοντας για λίγο την «Κατερίνα» και τις συνεχείς διαδρομές της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και πριν ξεκινήσει και πάλι τις «Τρεις αδελφές» στο θέατρο «Πορεία», θα αφηγηθεί, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την ιστορία του «Μικρού Πρίγκιπα», αυτού του αγαπημένου σε όλους μικρού αγοριού, που ήθελε να πετάξει και να γνωρίσει άλλους γαλαξίες. Της ζήτησα να αφηγηθεί τις προσωπικές της μνήμες από αυτό το διαρκές και παντοτινά αγαπημένο «παραμύθι».
Αλέξανδρος Μυλωνάς, ένας σημαντικός ηθοποιός που ήξερε από μικρός ότι ήθελε να ακολουθήσει την τέχνη της υποκριτικής, γιατί, όπως δηλώνει και ο ίδιος «ήξερε πώς να το κάνει».
Αμφιταλαντεύεται μεταξύ υποκριτικής και σκηνοθεσίας, αναγνωρίζει τις επάρκειες και τις ανεπάρκειες του, βαδίζει σ' έναν κόσμο που τον τρομάζει μα παρόλα αυτά μεγαλώνει όμορφα.Φωτογραφίες: Χρήστος Σκυλλάκος
Στα 91 του χρόνια του παραμένει ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς σκηνοθέτες του 20ου αιώνα και μιλάει για την Τέχνη που υπηρετεί αδιάκοπα εδώ και 70 χρόνια, την υστεροφημία, το φόβο του θανάτου και τι είδους κληρονομιά θέλει ν' αφήσει στους νεότερους.
Οργανώνει την επάνοδο της στη δική της στέγη, το θέατρο «Διάνα» με το μεγαλύτερο ρίσκο που έχει πάρει ποτέ. Αλλά τα ρίσκα, τα λάθη και το άγνωστο της αρέσουν περισσότερο απ' όλα.Φωτογραφίες: Χρήστος Σκυλλάκος
Από σήμερα το βράδυ, στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη, θα ξαναζωντανέψουν τα χρόνια που έζησαν η Εκάβη, η Νίνα, οι χαρακτήρες που σμίλεψε ο Κώστας Ταχτσής στο «Τρίτο Στεφάνι», τα χρόνια του πολέμου και τα μεταπολεμικά χρόνια, οι σχέσεις των ανθρώπων, οι ανατροπές και οι διαψεύσεις τους.
O σκηνοθέτης του «Σπιρτόκουτου», της «Ψυχής στο στόμα» και του «Μικρού ψαριού», της λούμπεν ελληνικής κινηματογραφικής εποποιίας της τελευταίας 15ετίας, κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο και μάλιστα στο Εθνικό και υπόσχεται πως δεν έχουμε ξαναδεί τίποτε αντίστοιχο στην ελληνική σκηνή.
Βασισμένος στο γνωστό και ιδιαίτερα δημοφιλές έργο του Μανώλη Σκουλούδη, ο σκηνοθέτης Ηλίας Μαλανδρής ετοιμάζει ένα φιλόδοξο μουσικοθεατρικό θέαμα -φόρο τιμής στην κρητική μουσική παράδοση- με 26 ηθοποιούς, 30 χορευτές και 15 μουσικούς επί σκηνής που θα παρουσιαστεί στο Ηρώδειο στις 9 Οκτωβρίου.
Καθώς συναντά τη Μπλανς Ντιμπουά, ένα ρόλο – σταθμό του σύγχρονου δραματολογίου, η ηθοποιός ξανασκέφτεται τις επιλογές, τα πάθη της και όσα έχει αφήσει πίσω.
Σπούδασε κινηματογράφο και μουσικό θέατρο στο Λονδίνο. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης. Γράφει στίχους. Καταπιέζει την κλίση του στη ζωγραφική.
Εν όψει των δύο, σχεδόν, sold out συναυλιών του στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού (29 Σεπτεμβρίου και 2 Οκτωβρίου), ο Νορβηγός μεγάλος αγαπημένος του ελληνικού κοινού, συστήνεται με τα δικά του λόγια.
Επιστρέφοντας με δύο νέα έργα στο θεατρικό χειμώνα, ο συγγραφέας και σεναριογράφος των επιτυχιών υπερασπίζεται το “εμπορικό”, καταγγέλλει τους αποκλεισμούς που έχει βιώσει και κάνει μια ψύχραιμη αποτίμηση της πορείας του με φόντο μια Ελλάδα που ξεπουλιέται.
Ο σκηνοθέτης Μενέλαος Καραντζάς μάς μιλά για το έργο "Ποιο Σώμα" των νέων Κυπρίων συγγραφέων Ελένης Κοσμά και Κορίνας Κονταξάκη που παρουσιάζεται για λίγες παραστάσεις στο ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη.
Ο Λουκάς Κατσίκας, o νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νύχτες Πρεμιέρας, μας δίνει το στίγμα της φετινής 22ης γιορτής και εξομολογείται τα αγαπημένα του κινηματογραφικά μυστικά.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς ερμηνεύτριες της pop με δεκάδες επιτυχίες. Και ίσως το ευρύ κοινό έτσι τη θυμάται. Ωστόσο στα χρόνια που ακολούθησαν η Αλέξια Βασιλείου ξέφυγε από τα στενά όρια της ελληνικής μουσικής σκηνής και χάραξε μια πολύ διαφορετική μουσική πορεία με εμφανίσεις κυρίως στο εξωτερικό και σημαντικές συνεργασίες με μεγάλους συνθέτες: Μίκης Θεοδωράκης, Chick Corea, John Patitucci, Stevie Wonder, Chaka Khan, Andreas Vollenweider και πολλούς άλλους.Τη διαδρομή αυτή θα την παρουσιάσει στο Ηρώδειο στις 4 Οκτωβρίου, σε μία συναυλία εφ’ όλης της ύλης, πλαισιωμένη από πολυμελή ορχήστρα εγχόρδων, πνευστών και κρουστών, με τα αγαπημένα της ηχογραφήματα από όλους τους σταθμούς της 30χρονης καριέρας της.
Iδρυτικό μέλος της ομάδας «Πυρ» μαζί με τον Αργύρη Ξάφη και τη Δέσποινα Κούρτη. Αριστούχος απόφοιτος της Σχολής Σκηνοθεσίας του Ρώσικου Πανεπιστημίου Θεατρικής Τέχνης GITIS της Μόσχας. Είναι περήφανη για τους μαθητές της στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Σκηνοθετεί την πέμπτη της παράσταση.Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Στις ιδιότητες του ηθοποιού και του σκηνοθέτη προσθέτει τώρα κι αυτή του παραγωγού, παίρνοντας μεγάλο ρίσκο και με μοναδικό κίνητρο να οδηγήσει την παράσταση του «Ο αδαής και ο παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε μια καλύτερη τύχη. Και ο ίδιος πιστεύει στην τύχη.Φωτογραφίες: Karol Jarek
Ο ηθοποιός, συνθέτης και ο σταθερός συνεργάτης του Νίκου Καραθάνου τολμά το, μετά Χατζιδάκι, βήμα υπογράφοντας τη μουσική στο νέο ανέβασμα της αριστοφανικής κωμωδίας και μιλάει για την ανάγκη του να ζει και να δημιουργεί χωρίς ντροπή.
Λίγο πριν αναχωρήσει για την Επίδαυρο, εκεί όπου σε μερικές ημέρες κάνει το ντεμπούτο του στον Αριστοφάνη, ο σκηνοθέτης συνοψίζει τη σχέση του με τη θεατρική τέχνη, εξηγεί γιατί αναζητεί νέες εμπειρίες εντός του αλλά και γιατί αντιμετωπίζει την ορχήστρα της Επιδαύρου ως θέατρο δωματίου. Φωτογραφίες: Χρήστος Σκυλλάκος
Ο διάσημος 33χρονος Ρώσος ηθοποιός κάνει το ντεμπούτο στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, επικεφαλής του θεάτρου Vakhtangov, υποδυόμενος τον εμβληματικό ρόλο του Οιδίποδα και μιλάει για την σχέση του με το αρχαίο δράμα, το πεπρωμένο του να γίνει ηθοποιός και την ανάγκη να γίνει ο καλύτερος που μπορεί.Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς
Η στήλη στη μνήμη του Δημήτρη N. Μαρωνίτη που έφυγε σήμερα σε ηλικία 87 ετών, νικημένος από τον καρκίνο.
Στα μαθητικά της χρόνια έβλεπε φανατικά θέατρο. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Γιώργου Κιμούλη. Είναι μόνιμη βοηθός του Γιάννη Χουβαρδά. Σκηνοθετεί την τρίτη της παράσταση. Θέλει να γίνει καταπληκτική τενίστρια.
Συμπληρώνοντας σχεδόν 70 χρόνια παρουσίας, ο πρωταγωνιστής του θεάτρου και του κινηματογράφου, ξεφυλλίζει την πλούσια σε συγκινήσεις ζωή του και ετοιμάζεται για την νέα κάθοδο του στην Επίδαυρο με την «Λυσιστράτη» του Μιχαήλ Μαρμαρινού.Φωτό: Χρήστος Σκυλλάκος
Τον θρυλικό λόγο προς τα Ελληνόπουλα, που εκφώνησε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Πνύκα το 1838, αναλαμβάνει να ερμηνεύσει φέτος το καλοκαίρι στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου η Ελένη Ουζουνίδου, συμμετέχοντας στο καλλιτεχνικό όραμα του Σταμάτη Κραουνάκη που ήθελε «αυτό το κείμενο να ξανακουστεί στις μέρες μας».
Με αφορμή τη μια και μοναδική παράσταση του «Αμύντα» στην οποία και ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο, ο ηθοποιός μιλάει για τις επιθυμίες του που σχετίζονται με το παρόν - κι όχι με το μέλλον του - και εξηγεί γιατί η Ελλάδα είναι η ιδανική χώρα για να ζεις.
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Στην Αθήνα της λείπει ο ποιοτικός χρόνος για τον εαυτό της. Είναι απόφοιτος της Νομικής αλλά δεν μετανιώνει που δεν την εξάσκησε - αφού «δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι δικηγόρος». Τρύπωσε σ' ένα θεατρικό εργαστήρι· κι αυτό ήταν.
Το Φεστιβάλ Ναυπλίου, ένας από τους πιο επιτυχημένους θεματικούς θεσμούς της ελληνικής περιφέρειας, συμπληρώνει φέτος τα 25 του χρόνια. Ο διεθνούς φήμης πιανίστας Γιάννης Βακαρέλης, καλλιτεχνικός διευθυντής και ψυχή του φεστιβάλ, μάς εξηγεί πώς το φεστιβάλ κατόρθωσε μέσα από αντίξοες συνθήκες να γιορτάζει φέτος την αργυρή του επέτειο και μας αποκαλύπτει τα όνειρά του για το μέλλον του θεσμού.
Η σκηνοθέτις και επικεφαλής της ομάδας των Vasistas που επανέρχεται με την νέα της δουλειά σε κείμενο του “οσκαρικού” Ευθύμη Φιλίππου, εξηγεί πως βιώνει την ευρωπαϊκή καριέρα και συνάμα την απαξίωση του ελληνικού συστήματος προς τον Πολιτισμό.
Ο σκηνοθέτης επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το συνταρακτικό έργο του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ «Η τάξη μας» (που έκανε πρεμιέρα τον χειμώνα στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου) και μιλά για τις μαύρες τρύπες της πρόσφατης ευρωπαϊκής Ιστορίας και της ανθρώπινης ψυχής.
Ο σκηνοθέτης επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το συνταρακτικό έργο του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ «Η τάξη μας» (που έκανε πρεμιέρα τον χειμώνα στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου) και μιλά για τις μαύρες τρύπες της πρόσφατης ευρωπαϊκής Ιστορίας και της ανθρώπινης ψυχής.
