Την ρομαντικής τους ιστορία μας αφηγούνται ένας άντρας και μία γυναίκα στην νέα κωμωδία που σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Μόνο που η ιστορία του ενός διαφέρει συντριπτικά από την αφήγηση της άλλης και ο λόγος είναι ότι καθένας βλέπει τα γεγονότα από την δική και τελείως διαφορετική οπτική.
Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας, τον κιτρινισμό των ΜΜΕ που ισοπεδώνει ανθρώπους και ποδοπατάει ζωές, για εμπορικά κέρδη, εξετάζει η παράσταση «Η χαμένη τιμή της Katharina Blum» που ανεβαίνει στο Bios σε σκηνοθεσία της Ελεάνας Τσίχλη.
Ένα μουσικοθεατρικό ταξίδι στα μαύρα σκοτάδια του Άλλου Κόσμου, της λησμονιάς και του χαμένου έρωτα επιχειρείται στην παράσταση «Ευρυδίκη» της της Sarah Ruhl, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου στο θέατρο Πορεία.
Το να φεύγεις από την πατρίδα σου είναι μεγάλος καημός, αλλά ακόμα μεγαλύτερος είναι να θες να φύγεις και να σε γυρίζουν πίσω. Αυτό παθαίνει ο πρωταγωνιστής στο έργο του Θανάση Βαλτινού «Το Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη», που ανεβαίνει για δεύτερη συνεχή χρονιά στη «Θεατρική Σκηνή» σε θεατρική προσαρμογή και σκηνοθεσία του Αντώνη Αντωνίου.
Μία αφήγηση από τέσσερις ηθοποιούς, για δύο ζευγάρια που οι γάμοι τους κράτησαν πάνω από 50 χρόνια και αγαπήθηκαν ή δεν αγαπήθηκαν ή αγαπήθηκαν στο περίπου , είναι το έργο του Ιβάν Βιριπάγιεφ "Ψευδαισθήσεις" που παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Άρωμα Χριστουγένων έχει το μπαλέτο «Καρυοθραύστης» που παρουσιάζεται στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Με ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο, γιορτινή ατμόσφαιρα, αυτό το κλασικό παραμύθι με την υπέροχη μουσική του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι είναι ένα γλυκό πρελούδιο για τις ημέρες των εορτών που πλησιάζουν.
Μπορεί κάτι τόσο παράλογο που να είναι τραγικό, να γίνεται συνάμα και ξεκαρδιστικό; Αυτό είναι το στοίχημα στην παράσταση «Η Φαλακρή τραγουδίστρια» ένα από τα σημαντικότερα έργα του 20ου αιώνα, του Ευγένιου Ιονέσκο που ανεβαίνει στο θέατρο Βικτώρια σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού.
Δύο άνθρωποι τελείως διαφορετικοί αναγκάζονται να συμβιώσουν μια μέρα την εβδομάδα. Αν και δεν είναι εύκολο, με κάποιον τρόπο τα καταφέρνουν στο «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» που ανεβαίνει στο θέατρο Άνεσις σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαλακόπουλου, ο οποίος πρωταγωνιστεί μαζί με τον Τάσο Ιορδανίδη.
Ένα κλασικό νορβηγικό παραμύθι σε ένα αρκετά ατμοσφαιρικό θεατρικό ανέβασμα για τους μικρούς φίλους και τους γονείς τους είναι η παράσταση «Από πού πάνε για το κάστρο παρακαλώ» στο θέατρο Εν Αθήναις.
Οι συνεντεύξεις των απλών ανθρώπων μπορούν να γίνουν υλικό για θεατρική παράσταση κι αυτό το έχουμε δει σε αρκετά σύγχρονα έργα. Ένα από αυτά είναι η παράσταση «Γιοι και κόρες» που ανεβαίνει στο Bios σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού.
Μπορούν τα θεία μυστήρια να έχουν και κωμική διάσταση; Μπορούν, αν το κάνουν κωμικοί του δρόμου στον Μεσαίωνα. Κι ακόμα περισσότερο αν το αναπαράγουν ανατρεπτικοί δραματουργοί του 20ου αιώνα, όπως ο Ντάριο Φο.
Η θρυλική μορφή του αστυνόμου Μπέκα, που έχει αναλάβει να λύσει τον γρίφο της δολοφονίας μιας ντίβας του θεάτρου, εμφανίζεται στην θεατρική παράσταση «Έγκλημα στα παρασκήνια» του θεάτρου Από Μηχανής σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα.
Ένας δημοσιογράφος του πολιτικού ρεπορτάζ αναγκάζεται να πάρει συνέντευξη από μια σταρ της σαπουνόπερας, που δεν ξέρει πού της πάνε τα τέσσερα. Το αποτέλεσμα είναι μια ψυχολογική σύγκρουση ανάμεσα στα δύο πρόσωπα και μια συνέντευξη, στην οποία δεν ξέρουμε ποιός είναι ο συνεντευκτής και ποιός ο συνεντευξιαζόμενος.
Μια κοινωνία σε μετάβαση, που οι από κάτω (μουζίκοι, δηλαδή δούλοι) παίρνουν τα ηνία και οι από πάνω θα πρέπει να ζήσουν στα συντρίμμια του πλούτου τους που χάνεται, παρουσιάζει ο Άντον Τσέχωφ στον Βυσσινόκηπο, ένα τεράστιο έργο της παγκόσμιας δραματουργίας που ανεβαίνει στο θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη.
Χαμηλές πτήσεις σε χαμηλό φωτισμό πραγματοποίησαν τα Birds with Skymirrors του διάσημου χορογράφου Lemi Ponifasio, που παρουσιάσθηκε στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.Γιώργος Σμυρνής
Κατά περιόδους παίζονται στο θέατρο ταινίες που χαρακτήρισαν τον ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο. Κάποτε, που οι ελληνικές ταινίες κατέκλυζαν τα κανάλια της τηλεόρασης, αυτό έδειχνε παράδοξο. Τώρα, που παίζονται σαφώς σπανιότερα, ίσως και να δείχνει πιο λογικό να παίζονται τέτοια έργα. Μια τέτοια γνωστή κωμωδία είναι το Κοροϊδάκι της δεσποινίδος των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη, που ανεβαίνει στο θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης με τον Σπύρο Παπαδόπουλο στον ρόλο του κορόιδου, που ερμηνεύει ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην γνωστή ταινία.Γιώργος Σμυρνής
Έρωτας στα χρόνια του πολέμου, χορός κι ηδονισμός στα ερείπια μιας ρημαγμένης Ευρώπης, κινηματογραφικές αναφορές, αυτοσχεδιασμοί, συναίσθημα, χιούμορ, μεταμοντερνισμός και μαρξιστικές αγωνίες από την ομάδα Blitz στην παράστασή τους Late night, που ανεβαίνει στην μικρή σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.Aπό τον Γιώργο Σμυρνή
Τους «τα' δωσε όλα κι έμεινε στον άσσο» ή «του' φαγαν όλα τα δαχτυλίδια και τώρα κοιμάται στα σανίδια»! Τα λαϊκά μας τραγούδια περιγράφουν μια κατάσταση που λες και γράφθηκε για τον Τίμωνα τον Αθηναίο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ο οποίος παρουσιάζεται σε ζωντανή μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.Γιώργος Σμυρνής
Φαντάσματα δεν υπάρχουν. Τα φαντάσματα τα κουβαλάμε μέσα μας. Και πολλές φορές καταφεύγουμε σε αυτά, για να εξηγήσουμε τον παραλογισμό των ζωών μας. Αυτό μας λέει πάνω- κάτω η κωμωδία «Αχ αυτά τα φαντάσματα» του Εντουάρντο ντε Φιλίππο σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, που ανεβαίνει στο θέατρο Βρετάνια.
Το αμερικάνικο όνειρο ανήκει σε όσες μπορούν ακόμα και να σκοτώσουν γι' αυτό! Αυτό μοιάζει να μας λέει το θεατρικό μιούζικαλ Chicago του Bob Fosse, το οποίο ανεβαίνει στο Παλλάς σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Ένα ανάλαφρο ταξίδι στην Οδύσσεια του Ομήρου, δίνοντας έμφαση στο στοιχείο του παραμυθιού, μας παρουσιάζει ο αμερικανός σκηνοθέτης Robert Wilson στην Κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Το έργο που σκηνοθετεί, η "Οδύσσεια", βασίζεται στο ομηρικό έπος, αλλά σε κείμενο του Simon Armitage.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Μπορεί το στριπτίζ να γίνει η λύση για την οικονομική κρίση; Μάλλον όχι. Αλλά ίσως μπορεί να σώσει ένα μαγαζί, που κινδυνεύει να κλείσει. Σε αυτόν τον προβληματισμό απαντάει η παράσταση "Άντρες έτοιμοι για όλα" που ανεβάζουν στο Θέατρο Λαμπέτη οι Μιχάλης Ρέππας- Θανάσης Παπαθανασίου, μ' ένα πολύ λαμπερό καστ.
Υπήρχε ένα σπίτι στο οποίο εκτρέφονταν άλογα για τον ιππόδρομο. Μια μέρα πήρε φωτιά και κάηκαν όλα τα ζώα, επειδή κανείς δεν μπορούσε να ανοίξει τις πόρτες. Από αυτήν την εικόνα εμπνεύσθηκε ο σκηνοθέτης και χορογράφος Josef Fruček, για να εκφράσει τον εγκλωβισμό σε αυτόν τον φαύλο κύκλο που κυριαρχεί στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση με την παράστασή του Kireru που παρουσιάζεται έως την 28η Οκτωβρίου στην Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Η πάλη των φύλων και η πάλη των τάξεων ενώνονται σε ένα αστικό διαμέρισμα με τελικό νικητή την αγάπη. Αυτή η μαγική ένωση συμβαίνει στο έργο του Χιλιανού συγγραφέα Egon Wolff "Χάρτινα Λουλούδια" που ανεβαίνει στο θέατρο "Ιλίσια" σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Ένα από τα πολλά αφιερώματα στο έτσι κι αλλιώς ανεξάντλητο έργο του Ludwig Van Beethoven πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με το ρεσιτάλ για πιάνο του Χάρη Δημαρά σε σονάτες για πιάνο του μεγάλου συνθέτη, αλλά και έργα του δασκάλου του κι επίσης σημαντικού δημιουργού Joseph Haydn.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα έλεγε ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Νίκος Νικολαΐδης, βλέποντας με πόνο την σταδιακή φθορά της ροκ ιδεολογίας. Και "τραγουδάνε μέχρι να πεθάνουν" θα συμπλήρωνε ο Στίβεν Μπέρεσφορντ, ο συγγραφέας του θεατρικού έργου The Last of the Haussmans, το οποίο είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω σε απευθείας μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο της Βρετανίας από την Αθήνα, χάρη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Μπορείς να σκοτώσεις κάποιον, μόνο και μόνο στερώντας του κάθε δυνατότητα για ευτυχία. Κι όσο υψηλότερη θέση έχεις στο κοινωνικό στερέωμα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να το καταφέρεις, έστω κι αν δεν είναι αυτός ο αρχικός σου σκοπός. Αυτό φαίνεται να υποστηρίζει στο κλασικό έργο του «Ο Επιθεωρητής έρχεται» ο Τζων Πρίσλεϋ, το οποίο ανεβάζει στο θέατρο «Ιλίσια» ο Γρηγόρης Βαλτινός.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Συνηθίζεται στις προβολές ελληνικών ταινιών να προηγείται μια ταινία μικρού μήκους. Και παλιότερα θυμάμαι που τύχαινε να πάω να δω ένα ελληνικό έργο στο σινεμά, ότι μου φαινόταν καλύτερη η ταινία μικρού μήκους που είχε προηγηθεί, από την μεγάλου μήκους, για την οποία είχα πληρώσει εισιτήριο. Κι έτσι μου είχε γεννηθεί η αίσθηση πως οι Έλληνες κινηματογραφιστές έχουν μεγαλύτερο ταλέντο στο να βγάζουν μικρού από ό,τι μεγάλου μήκους ταινίες. Αυτή μου η εντύπωση δοκιμάστηκε με την προβολή 6 ταινιών μικρού μήκους στο πλαίσιο του Open Air Film Festival, που πραγματοποιήθηκε στην ταινιοθήκη της Ελλάδας.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Μπορεί ένα θεατρικό έργο να χωρέσει τα πάντα; Αυτό φαίνεται να επιχειρεί ο Ουρουγουανός συγγραφέας Σέρχιο Μπλάνκο που έγραψε το έργο КИЕВ (Κίεβο) και το οποίο ανεβαίνει από την ομάδα ΝΑΜΑ στην σκηνή του θεάτρου Επί Κολωνώ.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Ήταν από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις των τελευταίων ημερών, και λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης του κοινού είχε πάρει παράταση ως την Κυριακή 7 Οκτωβρίου. Oι προσδοκίες από τη διαφήμιση για το "Look Up" των Fuerza Bruta στο θέατρο Badminton ήταν υψηλές, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που το εισιτήριο της παράστασης ανερχόταν στα 40 ευρώ. Το "Look Up" βασίζεται σε μια γενική ιδέα που έχει μεν έναν πρωτότυπο ή τουλάχιστον μη συνηθισμένο χαρακτήρα αναφορικά με τις καθιερωμένες θεατρικές συμβάσεις διαχωρισμού σκηνής-θεατών, αλλά πέρα από αυτό, δεν είναι τίποτα άλλο από μια φούσκα που σκάει σαν τα φελιζόλ που χρησιμοποιούνται στην παράσταση, η οποία κατά τα άλλα σημειώνει μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Νέα Υόρκη, όπου είναι η "έδρα" της, αλλά και σε άλλες χώρες όπου παρουσιάζεται. Εύχομαι πραγματικά όσοι κατέβαλαν το ποσό των 40 ευρώ για να τη δουν και δεν είχαν την τύχη να εκμεταλλευτούν κάποια προσφορά, να μην το μετάνιωσαν και να μην συμμερίζονται την άποψή μου ότι το εγχείρημα είναι ήσσονος καλλιτεχνικής αξίας και ότι το κέφι που προκαλεί κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε σχέση με όσα υπόσχεται.από την Αργυρώ Σταυρίδη
Ένα αυτοαναφορικό ταξίδι στο θέατρο και στην υποκριτική σχολή του Λουί Ζουβέ αποτελεί η παράσταση «Ζουβέ Ελβίρα», 7 μαθήματα του Λουί Ζουβέ σε κείμενο της Μπριζίτ Ζακ, το οποίο ανεβαίνει στο θέατρο Τόπος Αλλού σε σκηνοθεσία Κώστα Αρζόγλου.Από τον Γιώργο Σμυρνή
Ο Ίψεν μοιάζει να εμπνέει τους Έλληνες σκηνοθέτες να κάνουν υπερβάσεις και αλλαγές στα θέατρα και στον τρόπο που κάθονται οι θεατές. Μετά τον Γιάννη Χουβαρδά, ο οποίος στον “Αρχιμάστορα Σόλνες” έβαλε τον κόσμο να κάτσει στην σκηνή του θεάτρου του Ελληνικού Κόσμου και ο Δημήτρης Καρατζάς, που σκηνοθετεί στο Πόρτα τον Μικρό Εγιόλφ, αλλάζει τα καθίσματα και βάζει μια επικλινή κερκίδα, για να μπορεί το κοινό να παρακολουθεί από ψηλά τα δρώμενα επί σκηνής.
Μία ακόμα συναυλία αφιερωμένη στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη γέμισε το Ηρώδειο, ενώ το κοινό χειροκρότησε ξανά τον μεγάλο συνθέτη, που παρευρέθηκε στην εκδήλωση. Το πρόγραμμα της περιλάμβανε το μνημειώδες Άξιον Εστί του μεγάλου Έλληνα συνθέτη σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, αλλά και έργα ενός Ρώσου συνθέτη, του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ.
Τη σύγκρουση ανάμεσα στην ελευθερία της παιδικής ανεμελιάς εναντίον της πεζής καθημερινής ζωής παρακολουθήσαμε στο Fuerza Bruta, την performance, που συνδυάζει τα ακροβατικά με το μοντέρνο χοροθέατρο και το ηλεκτρονικό πάρτι. Ξέφρενος ρυθμός, εντυπωσιακές εικόνες, ακροβατικά, πολύ μπιτ, σε μια διαφορετική δημιουργία, που απογειώνει, εμπνέει και τελικά απελευθερώνει τον θεατή.
Ο Οδυσσέας είναι ένα σύμβολο παγκόσμιας εμβέλειας. Ο λόγος είναι πως πρόκειται για έναν ήρωα που εκφράζει την περιπέτεια της ζωής, αγνοώντας τον κίνδυνο του αγνώστου και αποκτώντας εμπειρίες που θα τον κάνουν σοφότερο. Είναι ένα σύμβολο που εκφράζει το άνοιγμα στον κόσμο και όχι το κλείσιμο σε μια Ιθάκη. Εκφράζει το κοσμοπολίτικο και το περιπετειώδες.
Ένα σκληρό έργο που βγαίνει από τον ζοφερό, ποιητικό και περιθωριακό κόσμο του Ζαν Ζενέ παρουσίασε η Βάνα Πεφάνη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Ο τίτλος "Ένας κάποιος παράδεισος 2" είναι ειρωνικός, καθώς στο έργο ο Παράδεισος είναι ένας Οίκος Ανοχής σε ένα λιμάνι της Γαλλίας, που ονομάζεται έτσι κι αποτελεί το κέντρο της δράσης.
