Μια από τις πιο λαμπερές μορφές του ελληνικού πολιτισμού και μια προσωπικότητα που διαμόρφωσε όσο λίγες την εικόνα του Έλληνα και της Ελληνίδας στο εξωτερικό, ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Στην προσωπικότητα της σπουδαίας αυτής ηθοποιού και πολιτικού είναι αφιερωμένη η παράσταση Μελίνα- Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα... που ανέβηκε στο Ηρώδειο.
«Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά, γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι» είχε γράψει σε ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια του κάποτε ο Διονύσης Σαββόπουλος, πάνω σε μουσική του Μπομπ Ντύλαν. Το τραγούδι τότε μιλούσε για έναν τύπο που χάιδευε τα αυτιά των ανθρώπων με ψέματα. Στον αριστοφανικό Πλούτο, τον οποίο ο συνθέτης σκηνοθέτησε, ο Πλούτος είναι αυτός που είναι γερμένος πάνω σε ένα δεκανίκι, ενώ το τραγούδι σαφώς μνημονεύεται από τον Διονύση Σαββόπουλο σε μια δίκην παραβάσεως παρέμβασή του.
Η γοητευτική Γαλλίδα τραγουδίστρια Zaz (Isabelle Geffroy) με την πετυχημένη διεθνή καριέρα και την ζεστή φωνή ήρθε στην Αθήνα, για να δώσει μια περφόρμανς με παλμό και συναίσθημα. Το κατάμεστο θέατρο του Λυκαβηττού υποδέχθηκε με ενθουσιασμό την γαλλίδα τραγουδίστρια.
Μία παράσταση που φιλοδοξεί να περάσει την μοντέρνα ποίηση στο θέατρο δια της οδού της λαϊκής παράδοσης- και ιδιαίτερα στο επιβλητικό θέατρο της Επιδαύρου- ήταν το «Σύσσημον» σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα. Το εγχείρημα ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο.
Την Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου βρεθήκαμε στη συναυλία με τραγούδια και συνθέσεις του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου. Η μουσική μας θύμισε μουσικές ποιότητες από τα παλιά. Και μολονότι συνήθως η αναφορά στο παρελθόν έχει μια τάση μοιρολατρικής μυθοποίησης των προγενεστέρων, πρέπει να ομολογήσουμε ότι η σημερινή ελληνική μουσική έχει πολλά να ζηλέψει από δημιουργίες σαν αυτές που ακούστηκαν στον χώρο του Ωδείου του Ηρώδου του Αττικού.
Οι «Βάκχες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη ήταν από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις για το φετινό καλοκαίρι, με το που ανακοινώθηκαν. Ο λόγος ήταν ότι στο καστ της παράστασης υπήρχε το όνομα του superstar για τα ελληνικά δεδομένα Σάκη Ρουβά. Το έργο έχει παιχτεί ήδη σε αρκετές σκηνές της Ελλάδας και συνεχίζει στην Αθήνα με αρχή το θέατρο Βράχων, όπου και το είδαμε.
Χορτάσατε ήλιο, θάλασσα, (τζατζίκι) και πλάτσα πλούτσα ρακέτες όλο τον Ιούλιο και Αύγουστο, καιρός τώρα για επιστροφή στη γκουλτούρα. Οι περιοδείες όλων των μεγάλων παραγωγών του καλοκαιριού φτάνουν επιτέλους «σπίτι» και κάνουν στάσεις στα μεγάλα ανοιχτά θέατρα της Αττικής.Το γκουλτουρομπλόγκ μάζεψε για σας τις στάσεις περιοδείας όλων των can't-miss παραστάσεων αρχαίου θεάτρου στην Αττική για να μην παιδεύεστε και να φτιάξετε εύκολα το θεατρικό πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου!Πηγή: gkoultoura.gr
Για τον ανίκητο πολεμιστή έρωτα (όπως τον περιγράφει στην Αντιγόνη του) μιλάει ο Σοφοκλής και στο έργο του «Τραχίνιες», περιγράφοντας την καταστροφική δύναμη που έχουν τα πάθη που ξυπνάει. Κι ο γιος του Δία και μεγαλύτερος ήρωας της αρχαιότητας, ο Ηρακλής, καταστρέφεται όχι από κάποιο από τα αμέτρητα τέρατα ή εχθρούς που πολέμησε, αλλά από τον έρωτα.
Το μοναδικό σωζόμενο ολόκληρο σατυρικό δράμα της αρχαιότητας, ο «Κύκλωψ» του Ευριπίδη ανέβηκε στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου.
Το ταξίδι της καλοκαιρινής του περιοδείας έχει ξεκινήσει από τον Ιούνιο. Μια παύση-στάση όμως τον γύρισε πίσω στην Αθήνα. Ο λόγος για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, που εμφανίστηκε, 29 Ιουλίου στο Αμαλίειο Οικοτροφείο, στο Μαρούσι, ξεχωριστά νοσταλγικός, παρέα με τους έμπιστους συνεργάτες τους, με την τρέλα της Ματούλας Ζαμάνη και με καινούργιες ενορχηστρώσεις.
Μια αρκετά αισθησιακή εκδοχή της Ειρήνης του Αριστοφάνη, με στοιχεία από την ελληνική παράδοση και βαλκανικές αναφορές παρουσίασε η παράσταση του σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη.
Η πεταλούδα (Butterfly) συμβολίζει την μεταμόρφωση. Για έναν έρωτα που δημιούργησε ελπίδες για μια πλήρη μεταμόρφωση, αλλά που τελικά οδήγσε μόνο στον απόλυτο πόνο μιλάει η Όπερα Μαντάμα Μπάττερφλαϊ του Τζάκομο Πουτσίνι, η οποία ανεβαίνει στο Ηρώδειο.
Η τελευταία παράσταση, στην οποία ήταν σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής ο Λευτέρης Βογιατζής ήταν το Θερμοκήπιο, την σεζόν του 2011. Αυτήν την παράσταση προσπάθησε να επαναλάβει, με τον ίδιο ξανά ως πρωταγωνιστή και με νέο καστ φέτος την Άνοιξη, αλλά δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος.
Ένα θέατρο με εξαιρετικά ραφιναρισμένη και ιδιαίτερη εικαστική αισθητική και με δύο performer παγκόσμιας εμβέλειας παρακολουθήσαμε στην παράσταση The Old Woman του σκηνοθέτη Bob Wilson στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Μία νέα μορφή επαφής του θεατρικού έργου με το κοινό επιχείρησε να δημιουργήσει το πειραματικό έργο «μουσείο ανθρώπινης συμπεριφοράς» που παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Ένα έργο του Στέφαν Τσβάιχ «η σκακιστική νουβέλα» που γράφτηκε κατά την άνοδο του ναζισμού και το ξεκίνημα του Β Παγκόσμιου Πολέμου, μεταφέρθηκε στο θέατρο από την σκηνοθεσία της Μαριλίτας Λαμπροπούλου με τον τίτλο Λάθος κίνηση για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Μία τραγωδία και μία κωμωδία είδαμε στην παράσταση «Ελένη» του Ευριπίδη που ανέβηκε στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη με πρωταγωνιστές την Πέμυ Ζούνη και τον Αντώνη Καφετζόπουλο.
Ένα τρίλεπτο τζαζ ορχηστρικό την κάλεσε στην σκηνή. Εμφανίστηκε! Με το λαμέ φόρεμα της, με τα κατακόκκινα χείλη της, με τα δωδεκάποντα παπούτσια της και τα χρυσαφένια μαλλιά της. Ο Ολιβιε Πι (Olivier Py) έβαλε τη μάσκα της Miss Knife και ανέβηκε στο πάλκο για να παίξει με τον εαυτό του!
Σε μια εκδοχή της Μήδειας που ξεπερνά τους ρόλους των φύλων, αλλά παραπέμπει και στο αρχαίο θέατρο, όπου τους γυναικείους ρόλους ερμήνευαν άντρες- παραπέμπει η παράσταση «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, την οποία παρακολούθησα στο θέατρο Βράχων στον Βύρωνα.
Μία πρωτοποριακή για την πρωτοπορία παράσταση παρουσίασαν ο σκηνοθέτης Λάμπρος Φιλίππου και το συγκρότημα Yanneis στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Το θέμα τους ήταν, κατά κάποιον τρόπο, ο Ύμνος εις την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού.
Μια εκδοχή της Ιφιγένειας εν Αυλίδι του Ευριπίδη βουκολική, λούμπεν- μικροαστική και με κυρίαρχο το στοιχείο της ελληνικής οικογένειας παρακολουθήσαμε στην παράσταση για το φεστιβάλ Αθηνών σε σκηνοθεσία της Μαρίας Πρωτόπαππα.
Η συμμετοχή της Schaubühne και του πολύ σημαντικού και πρωτοποριακού σκηνοθέτη Thomas Ostermeier «ο εχθρός του λαού» του Ίψεν ήταν σίγουρα ένα από τα μεγάλα event του φετινού φεστιβάλ Αθηνών. Και πραγματικά δικαίωσε την φήμη της η συγκεκριμένη παράσταση.
Ένα από τα δυνατά στοιχεία του φεστιβάλ Αθηνών είναι ότι μας δίνει την δυνατότητα να παρακολουθούμε θιάσους από το εξωτερικό. Παρακολουθήσαμε λοιπόν έναν γαλλικό θίασο, με σκηνοθέτη τον Emmanuel Demarcy-Mota στο αριστούργημα του Ευγένιου Ιονέσκο «ο Ρινόκερος» στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μέσα στα πλαίσια του φετινού φεστιβάλ.
Όταν μία παράσταση διαρκεί 24 ώρες, μόνο από την διάρκειά της αλλάζει τα δεδομένα μιας παράστασης, όπως την ξέρουμε και ως θεατρικό πείραμα τραβάει το ενδιαφέρον. Ξεπερνά τα συνήθη χρονικά της όρια κατά πολύ, τις αντοχές των συντελεστών και των θεατών. Επίσης, χρειάζεται έναν πολύ μεγαλύτερο πλούτο ιδεών, για να γεμίσει μιας τέτοιας διάρκειας παράστασης.
Με το θεατρικό έργο Έρωτας και ραδιουργία του Φρίντριχ Σίλερ (του ποιητή που έγραψε το ποίημα «Ωδή στην χαρά», το οποίο μελοποίησε στην συνέχεια ο Μπετόβεν για την θρυλική Ενάτη του) οι Ακύλλας Καραζήσης και Νίκος Χατζόπουλος μας παρουσίασαν την νέα τους θεατρική δουλειά για το φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260.
Με το θεατρικό έργο Έρωτας και ραδιουργία του Φρίντριχ Σίλερ (του ποιητή που έγραψε το ποίημα «Ωδή στην χαρά», το οποίο μελοποίησε στην συνέχεια ο Μπετόβεν για την θρυλική Ενάτη του) οι Ακύλλας Καραζήσης και Νίκος Χατζόπουλος μας παρουσίασαν την νέα τους θεατρική δουλειά για το φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260.
Μία διαφορετική Στέλλα από αυτήν της θρυλικής ταινίας με την Μελίνα Μερκούρη πρωταγωνίστρια παρακολουθήσαμε στα Δημοτικά Σφαγεία στην Πειραιώς 225. Πώς θα μπορούσε άλλωστε μια Στέλλα του σκηνοθέτη Γιάννη Σκουρλέτη των Bijoux de Kant να μην είναι τελείως διαφορετική;
Μία διαφορετική Στέλλα από αυτήν της θρυλικής ταινίας με την Μελίνα Μερκούρη πρωταγωνίστρια παρακολουθήσαμε στα Δημοτικά Σφαγεία στην Πειραιώς 225. Πώς θα μπορούσε άλλωστε μια Στέλλα του σκηνοθέτη Γιάννη Σκουρλέτη των Bijoux de Kant να μην είναι τελείως διαφορετική;
Ένα από τα πιο ποιητικά κείμενα στην ιστορία του θεάτρου, τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου παρουσίασε στο θέατρο Βράχων του Βύρωνα η σκηνοθέτης Νικαίτη Κοντούρη με μια ομάδα εκλεκτών ηθοποιών, όπως ο Μηνάς Χατζησάββας και η Καρυοφιλλιά Καραμπέτη.
Μια σύνθετη παρέλαση της ζωής μας παρουσίασε η χορευτική ομάδα της Μαγκύ Μαρέν στην παράστασή της για το Φεστιβάλ Αθηνών "Nocturnes" στην Πειραιώς 260. Σε όσους αγαπούν την κλασική μουσική το Nocturnes (=νυχτερινά) παραπέμπει στον Σοπέν, ο οποίος είχε βαφτίσει έτσι μια σπουδαία σειρά πιανιστικών του έργων. Η παράσταση που παρακολουθήσαμε στην Πειραιώς 260 δεν είχε σχέση με τον Σοπέν. Είχε όμως σχέση με την νύχτα και τα παιχνίδια του φωτός με το σκοτάδι.
Μία Αντιγόνη απείθαρχο κορίτσι, που τρώει ξύλο από τον Κρέοντα, έναν σκληρό pater familia σε μια παράσταση που καταδικάζει την βία παρουσιάζει η παράσταση της τραγωδίας του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Νατάσσας Τριανταφύλλη στο στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Με μια παράσταση ορόσημο για την θεατρική του πορεία επιστρέφει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στην Πειραιώς στην Πειραιώς 260, για το Φεστιβάλ Αθηνών. Η παράσταση Κοινός Λόγος της Έλλης Παπαδημητρίου σκηνοθετείται από την αρχή από τον γνωστό σκηνοθέτη, που την είχε ανεβάσει άλλες δύο φορές, το 1997 και το 2004.
Ο ρόλος της Βασίλισσας Ελισάβετ πάει πολύ στην Helen Mirren. Όταν τον έπαιξε στο σινεμά το 2006 στην ταινία The Queen του Stephen Frears κέρδισε το όσκαρ. Τώρα που τον έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας για την παράσταση The Audience, του Peter Morgan κέρδισε το βραβείο Ολίβιε, την σημαντικότερη διάκριση για τα θεατρικά πράγματα της Αγγλίας. Την βραβευμένη αυτή παράσταση πρόβαλε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε μαγνητοσκοπημένη μετάδοση.
Μία νέα εκδοχή του χορού σε μια περφόρμανς που επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει έννοιες και να αναπαραστήσει αρχετυπικές μορφές μας επέδειξε η Λενιώ Κακλέα, στο arranged by date, που ανεβαίνει στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Έργα δύο σπουδαίων συνθετών της Ανατολικής Ευρώπης του 20ού αιώνα, το κοντσέρτο για πιάνο αριθ. 3 του Ρώσου Σεργκέι Προκόφιεφ και το κοντσέρτο για ορχήστρα του Ούγγρου Μπέλα Μπάρτοκ μας παρουσίασε ο χαρισματικός μαέστρος με την μεγάλη διεθνή καριέρα ο Θεόδωρος Κουρεντζής και η σπουδαία ορχήστρα MusicAeterna. Έτσι ο χώρος πλημμύρισε ήχους από την έντεχνη μουσική του 20ου αιώνα εκτελεσμένους με επιδεξιότητα, ενθουσιάζοντας το κοινό του Μεγάρου Μουσικής και του Φεστιβάλ Αθηνών.
Με δύο χορογραφίες της η Κύπρια χορογράφος Λία Χαράκη παρουσίασε το καλλιτεχνικό της όραμα στην Πειραιώς 260 για το φετινό φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Προηγήθηκε το τολμηρό και σέξι καλλιτεχνικό αποτέλεσμα του The Shape of Necessity με δύο γυμνούς χορευτές επί σκηνής και ακολούθησε το Tune In στο οποίο χόρεψε η ίδια η χορογράφος.
