Στην δεκαετία του ’50, ο έφηβος τότε Βέρνερ Χέρτσογκ συγκατοικούσε με τον Κλάους Κίνσκι, έναν εγωπαθή και με μανιακές κρίσεις φιλόδοξο καλλιτέχνη. Στην διάρκεια μιας τέτοιας κρίσης, ο Κίνσκι, σε κατάσταση τυφλής οργής, κατέστρεψε κυριολεκτικά το διαμέρισμα όπου διέμεναν και κάπου εκεί ξεκινά μια συνεργασία και μια μεγάλη, όσο και προβληματική φιλία.