Ο χορογράφ«ος Δημήτρης Μυτιληναίος επανέρχεται φέτος με την νέα του δουλειά «REDUNDANCes». Επιμένοντας στον πειραματισμό με την αναδιατύπωση του μπαλετικού σκηνικού κώδικα ανεβάζει τώρα ένα χορογραφικό κολάζ από διασκευασμένες variations. 20,21,27 και 28 Νοεμβρίου 2024 στο ΠΛΥΦΑ.

Ο τίτλος παλινδρομεί ανάμεσα στα «redundant dances» και «redundancies of dance», δηλαδή «περιττοί χοροί» και «περιττολογίες του χορού», και ακουμπά σαρκαστικά τόσο τη συζήτηση περί ωφελιμιστικής και χρήσιμης τέχνης όσο την τάση για συμβολική νοηματοδότηση και αφηγηματική συσχέτιση του έργου τέχνης με την σύγχρονη ζωή. Ταυτόχρονα, σε έναν χιουμοριστικό τόνο, το έργο αναφέρεται αφενός στην αίσθηση ότι είναι περιττό το να κάνεις κάτι πιο δύσκολο (εν προκειμένω τον χορό) κι αφετέρου στη δυσκολία του να νιώθεις ότι αυτό που κάνεις είναι περιττό.

Το έργο αποτελείται από δεκαέξι διασκευές και εκτυλίσσεται σε τέσσερις πράξεις. Ο συνθέτης, Άντης Σκορδής, ενορχηστρώνει εκ νέου τα ορχηστρικά αποσπάσματα και μας δίνει τις κρουστές εκδοχές τους. Διατηρώντας ευλαβικά τις πρωτότυπες παρτιτούρες, η ομάδα των χορευτών-τριών δοκιμάζεται σε όλους τους συνδυασμούς (σόλι, ντουέτα, τρίο, κουαρτέτα και κουιντέτα) με άξονα ένα κατ´ επίφαση libretto από το οποίο προκύπτουν και οι ρόλοι: ο Πρίγκιπας, η Παραμάνα, η Μαγείρισσα, ο Βασιλιάς της πάνω χώρας και η Πριγκίπισσα της πάνω χώρας. Η ιδέα των κρουστών διασκευών στοχεύει στην αισθητική ανανέωση του γνώριμου ρεπερτορίου, διαταράσσοντας τη σχέση ρυθμού και μελωδίας και τονίζοντας στοιχεία που ενδεχομένως δεν πρωταγωνιστούν στις πρωτότυπες εκδοχές, ενώ το libretto ενοποιεί τα θραύσματα των μπαλέτων και παράλληλα ανοίγει ένα παράθυρο στην φαντασία.

Στην παράσταση χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από τα εξής: Études, Ωραία Κοιμωμένη, Καρυοθραύστης, Σύλβια, Η λίμνη των κύκνων, Συλφίδα, Πετρούσκα, Λορέντσια, Ζιζέλ, Ντιάνα και Ακταίων, Ρωμαίος και Ιουλιέτα και Η ιστορία της Μανόν.