Η οικονομική ανάπτυξη και η ζήτηση για φτηνή ξυλεία μετασχηματίζουν αργά τα δάση του βόρειου Βιετνάμ. Από τότε που ήταν παιδί, η Χόα είχε μάθει για τα θεραπευτικά φυτά γνωρίζοντας ότι μέρος αυτής της κληρονομιάς θα εξαφανιστεί.
Περισσότερο από μία δεκαετία μετά την απόφαση να κατεδαφιστεί το συγκρότημα κατοικιών Άιλεσμπερι ως μέρος ενός προγράμματος αστικής ανάπλασης, μερικοί κάτοικοι ζουν ακόμα εκεί. Βυθισμένοι στην αβεβαιότητα και την ανησυχία, αρνούνται να φύγουν μέχρι να λάβουν δίκαιη αποζημίωση ή ένα κατάλληλο σπίτι σε αντικατάσταση αυτού που χάνουν
Η Λάρα, μια νεαρή δημιουργός φιλμ, βρίσκεται σε έναν μη-τόπο μεταξύ Κούβας και Μοζαμβίκης. Πάνω σε ένα φανταστικό μπαλκόνι προς τον Ινδικό Ωκεανό, η Λάρα ψάχνει για απαντήσεις στη μακρά σιωπή του πατέρα της. Αισθάνεται τη μοναξιά που προηγείται από τον επικείμενο θάνατο του πατέρα της, Καμίλο.
Τα πρώτα πενήντα χρόνια του Ινστιτούτου Στέγασης Χαμηλών Εισοδημάτων δημιούργησαν μια πόλη μέσα στην πόλη, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ό,τι ήταν και συνεχίζει να είναι «το κύριο και πιο επίμονο πρόβλημα της Ρώμης»: τη στέγαση. Αλλά από τι είναι φτιαγμένη αυτή η πόλη;
Το βούτυρο καριτέ είναι ένα προϊόν που παραδοσιακά παράγεται μόνο από γυναίκες. Η ζήτηση γι’ αυτό το προϊόν έχει αυξηθεί κατακόρυφα κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών και αυτό έχει αλλάξει την παραγωγή και τον χώρο παραγωγής του προϊόντος σημαντικά.
Η αυθεντικότητα ειναι ένας όρος που είναι σημαντικός για τους τουριστικούς προορισμούς. Είναι κάτι που οι τουρίστες επιθυμούν να γνωρίσουν. Αλλά τι είναι αυθεντικότητα; Βρίσκεται γύρω μας; Σε αυτό το φιλμ, ο Ροντρίγκο προσπαθεί να ανακαλύψει σε τι ακριβώς συνίσταται η αυθεντικότητα της Αθήνας
Το φιλμ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Θερινού Σχολείου «Οπτική Εθνογραφία των Αστικών Τοπίων» που οργανώθηκε από το Ολλανδικό Ινστιτούτου της Αθήνας.
Το Ταξίδι μιλάει για το τρένο που συνδέει τον προσφυγικό καταυλισμό στη Μαλακάσα με την Αθήνα. Πολλοί από τους περίπου 1.800 μετανάστες και πρόσφυγες που διαμένουν προσωρινά στον καταυλισμό εξαρτώνται από το τρένο για τις καθημερινές δουλειές και τις ανάγκες τους. Στο Ταξίδι η καθημερινή μετάβαση στην πόλη δημιουργεί ένα σκηνικό στο οποίο ξεδιπλώνονται ιστορίες, […]
Ο Γιουσούφ Οζντεμίρ είναι Κούρδος πρόσφυγας που διέφυγε στην Ελλάδα από την Τουρκία το 1983, μετά το πραξικόπημα. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα και απαγορεύεται η είσοδός του στη χώρα καταγωγής του, έχει διαφορετικές πολιτικές μεθόδους συγκρινόμενες με εκείνες της εκλογικής περιόδου στην Ελλάδα τον Ιούλιου 2019.
Ο Τάκης, τα τελευταία χρόνια είναι οδηγός ταξί, ενώ τις παλιές καλές εποχές δούλευε στον κινηματογραφικό χώρο, και αργότερα διατηρούσε μια εταιρεία στον τομέα της ένδυσης. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του και, όπως πολλοί άλλοι οικονομικά κατεστραμμένοι επαγγελματίες, στράφηκε στο ελεύθερο επάγγελμα του οδηγού ταξί.
Αυτή η σύντομη ταινία ντοκιμαντέρ εξερευνά ένα παραδοσιακό πνευματικό φαινόμενο το οποίο έχει υποστεί πολλές αλλαγές τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όσον αφορά την πίστη και την πρακτική. Το «κακό μάτι» και όλοι οι μύθοι και οι ιστορίες γύρω από αυτό μπορούν να προσεγγιστούν και να αντιληφθούν μέσα από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Δεκατρία χάπια την ημέρα. Μα όχι μόνο. Ο πρωινός καφές και τα βουτήματα, οι συνταγές μαγειρικής στα τηλεπεριοδικά, οι οικογενειακές φωτογραφίες σε κάθε τραπεζάκι, τα κεντήματα στους τοίχους, η τηλεόραση για συντροφιά.
Ένα ποτήρι νερό, λίγες σταγόνες ελαιόλαδο, κάποιες ψιθυριστές προσευχές, ένας κατακλυσμός αναμνήσεων, μια καταιγίδα γέλιου. Στο σπίτι της γιαγιάς,η συνταγή της αγάπης έχει πάντα τα ίδια υλικά. Μια συνηθισμένη Κυριακή, τρεις γενιές είναι εκεί να την μοιραστούν.
Από το μακρινό Punjab, στη βιομηχανική περιοχή του Ταύρου, οι Σιχ, μια ινδική θρησκευτική μειονότητα διατηρεί ζωντανές τις συνήθειες και τις παραδόσεις που ορίζει η πίστη τους. Κάθε Κυριακή ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ινδών Ελλάδος, επί της οδού Ταύρου 22, γεμίζει χρώματα, μουσικές και γεύσεις, καθώς οι πιστοί προσέρχονται για την καθιερωμένη θρησκευτική τους συνάθροιση.
Το έργο αυτό πραγματεύεται τη ζωή του Θέμη ως μια Drag Queen, τη Holly Grace καθώς και τις καταστάσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ασκώντας αυτό το επάγγελμα. Μέσα από τη συζήτησή μας (αλλιώς KI-KI), καταφέρνει να αφηγηθεί την έμπνευση και τα πρότυπά τoυ, όπως και τον τρόπο διαχείρισης των δύο προσωπικοτήτων που επιτελεί.
Τι σημαίνει ο όρος αστικός εξευγενισμός (gentrification) πέρα από τον αυστηρό και επίσημο ορισμό; Μπορούμε να πούμε απλοϊκά ότι υπάρχουν εκείνοι που επωφελούνται και εκείνοι που απειλούνται από αυτόν ή μήπως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα; Μέσα από τέσσερις διαφορετικές ιστορίες κατοίκων του Κουκακίου, μιας περιοχής στο κέντρο της Αθήνας που βρίσκεται σε διαδικασία αστικού […]
Ενας στοχασμός πάνω στις έννοιες μακριά και κοντά, παρελθόν και παρόν, ο «Περίπατος» παρατηρεί μία σειρά κινήσεων και αλληλεπιδράσεων σε ένα ανακαινισμένο τμήμα της προκυμαίας στη Μασσαλία. Η ταινία γυρίστηκε σε διάστημα δύο ετών και απεικονίζει την καινούρια ζωή της εμπορικής προβλήτας που πρόσφατα μετασχηματίστηκε σε δημόσιο παραλιακό δρόμο και την όψη δύο επιβλητικών μοντέρνων […]
Η ταινία αφηγείται την ιστορία του γιου ενός εργάτη χαλυβουργίας που έχει αποφασίσει να μην ακολουθήσει την πορεία του πατέρα του, αλλά να στραφεί στο μυστικό τέκνο κίνημα ‘Ελεύθερα Πάρτι’.
Μια συλλογη από μικρού μήκους της Μαρί : Hellooo George from Wherever You Are! A Wink to the Sky / Snow Beard / Slap the Gondola! / Byun, objet trouvé / O pássaro da noite / L’Oiseau de la nuit / Waltz Me Trust Me
Μια συλλογη από μικρού μήκους της Μαρί : Bird Bath and Beyond / Draw Me Now / The Ontological Cowboy / Hermaphrodite / Flying Saucey! / Peaches and Jesper fell from a boat, who remains afloat?.
Μια νυχτερινή περιπλάνηση την άνοιξη του 2017. Η Μόλι, μια γυναίκα/σκύλος, διασχίζει την Αθήνα και μπαινοβγαίνει στο παρόν και στο παρελθόν. Η Αθήνα είναι μια τεράστια φώκια που την τρώει αλλά και της δίνει ζωή.
Το δεύτερο ντοκιμαντέρ πάνω στον Ε. Χ. Γονατά. Δέκα χρόνια μετά το πρώτο ντοκιμαντέρ, ο συγγραφέας βλέπει σε μόνιτορ τις Επισκέψεις στον Ε. Χ. Γονατά και σχολιάζει τον εαυτό του, τη σκηνοθέτιδα και το πέρασμα του χρόνου.
Ένα ντοκιμαντέρ πάνω στην ανεμελιά και τη μελαγχολία των λουτροπόλεων. Η ζωή στις λουτροπόλεις κυλάει αργά και με ρυθμούς που θυμίζουν άλλες δεκαετίες. Μέσα σε αυτή τη νωχελική ατμόσφαιρα οι ηλικιωμένοι νιώθουν ελεύθεροι να κάνουν πράγματα που τους απαγορεύει ο κοινωνικός τους περίγυρος.
Μέσα από τον μικρόκοσμο ενός παλιού καφενείου στο Μεταξουργείο, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, γινόμαστε μάρτυρες μιας γειτονιάς που αλλάζει ριζικά.
7χρονος Δημητραλέξης ζει με τον αδερφό του σε ένα οικοτροφείο στη Δράμα. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τα δύο αδέρφια στην καθημερινή τους ζωή, στη σχέση τους με τα υπόλοιπα παιδιά του ιδρύματος και τους δασκάλους τους. Η ταινία έχει τη μορφή ενός μικρού διηγήματος.
Ένας χρόνος από τη ζωή των Ρισάρ, Συλβέν, Νονό και Καλού, οι οποίοι μένουν μέσα σ’ ένα εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό τούνελ του 13ου διαμερίσματος στο Παρίσι…
Στο μέτωπο, τη νύχτα, στο Αφγανιστάν. Ορίζοντας γης, νερού, αέρα και φωτιάς. Το φεγγάρι αποκαλύπτει φιγούρες που προελαύνουν με όπλα επ’ώμου. Το πνεύμα των νεκρών είναι εκεί και βλέπει αυτήν την απερίγραπτη ομορφιά.
Δύο γυναίκες ερωτευμένες επικοινωνούν μέσω της φαντασίας και του αγγίγματος, σε μια ρυθμική σταδιακή ανάπτυξη, στην οποία συγχωνεύονται οι διαστάσεις του χρόνου.
Ο παραλληλισμός του βράχου που διαχρονικά σηματοδοτεί την πόλη με το γυναικείο σώμα. Η Ακρόπολη παρομοιάζεται με μια γυναίκα βουβή, που υπάρχει μόνο μέσα από το βλέμμα των “άλλων”, σημειώνει η ίδια η Εύα Στεφανή.
Αυτό το ενδόμυχο πορτρέτο αποκαλύπτει ασυνήθιστες ιστορίες για τον ρηξικέλευθο καλλιτέχνη των οπτικών τεχνών και της μινιμαλιστικής μουσικής Alan Vega, τραγουδιστή και συνθέτη του post/punk ντουέτου Suicide, από τις δεκαετίες του 1970 και 1980.
φιλία δύο ανδρών στη διάρκεια τεσσάρων χρόνων. Ο Χρήστος και ο Ηλίας ζουν πότε χώρια και πότε μαζί, πότε έχουν δουλειά και πότε δεν έχουν. Εκεί που τσακώνονται, εκεί φιλιώνουν.
Μια ηλικιωμένη κυρία χτενίζεται πριν τις ειδήσεις των οκτώ για να συναντήσει τον αγαπημένο της εκφωνητή ειδήσεων. Χαϊδεύει την οθόνη, λέει γλυκόλογα στον αγαπημένο της και στο τέλος τον καληνυχτίζει.
Ένας παλιός ρεμπέτης, ο Σωτήρης, κι ο καλύτερός του φίλος, ο Ναπολέων, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στην Εκκλησία, ζουν σε ένα αυτοσχέδιο κατάλυμα κάπου κοντά στη Δροσιά. Μαζί τους συγκατοικούν οι πολύ νεότεροι Πέτρος και Θοδωρής
Το Αμόρ είναι ένα θεσπέσιο κινηματογραφικό στιχούργημα, γυρισμένο στη Ρώμη και στο “Θέατρο της Φύσης” του Σάλτζμπουργκ.Ένα όμορφα σχεδιασμένο ιταλικό χαρτονόμισμα υπαινίσσεται την οικονομία της ταινίας: το ράψιμο, το κόψιμο και το σμίλευμα δείχνουν το μοντάζ της ίδιας της ταινίας.
Το εθνικιστικό κόμμα της χώρας μόλις νοίκιασε το κτήριο μιας πρώην Σχολής Κινηματογράφου. Ξεκινά να ψάχνει νέους οι οποίοι θα στελεχώσουν τον όροφο της Επικοινωνίας. Δύο κοπέλες, μέσα από διάφορες συνεντεύξεις, μας οδηγούν στην αποκάλυψη κρυφών μυστικών. Πολλά από τα ονόματα των χαρακτήρων παραπέμπουν στην πρόσφατη ιστορία του φασισμού στην Ελλάδα. Ωστόσο, βρισκόμαστε στο 2017…
