“Το κόκκινο σκαθάρι. Ένας επισκέπτης που ήρθε από αλλού. Αν ακουμπήσεις το αυτί σου πάνω σε έναν φοίνικα θα τον ακούσεις να τρίζει. Το σκαθάρι κάθεται στο κεφάλι του φοίνικα και μετά τα σκουλήκια του εισχωρούν στην καρδιά. Το κόκκινο σκαθάρι τρώει την καρδιά του φοίνικα. Και ο φοίνικας πεθαίνει Ο μόνος φοίνικας που δεν […]
Άνθρωποι διαφορετικών φύλων, τάξεων, ηλικιών, εθνικοτήτων περιμένουν σε εφτά διαφορετικές ουρές δημιουργώντας μια τεράστια ανθρώπινη γραμμή. Φτάνοντας, όμως, στο τέλος της ανθρώπινης ουράς, η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘80 στην Αθήνα, ένα δεκάχρονο κορίτσι χάνει σταδιακά την επαφή του με τον εργασιομανή κομμουνιστή πατέρα του. Φαντάζεται ότι ο Βλαντιμίρ Λένιν θέλει να του κάνει κακό. Τα πράγματα χειροτερεύουν, όταν ο μανιακός δολοφόνος των αμερικανικών ταινιών, Φρέντι Κρούγκερ, ενώνει τις δυνάμεις του με τον Ρώσο.
Οι Αιγυπτίοι θεοί συγκαλούν τον Εωσφόρο – προκειμένου να εγκαινιάσουν μια νέα εποχή αποκρυφισμού.
Η Πετρίνα και ο Στάθης ήταν ερωτευμένοι από μικροί. Οι δρόμοι τους, όμως, χώρισαν και ο καθένας ακολούθησε τη δική του πορεία. Έφτιαξαν τις οικογένειές του και απέκτησαν παιδιά κι εγγόνια.
Τι κάνουν οι κάτοικοι ενός από τα πιο κοσμοπολίτικα νησιά του κόσμου όταν έρθει ο χειμώνας; Η Λέσχη Γαστρονομίας Μυκόνου, μια ασυνήθιστη «οικογένεια» από βραβευμένους σεφ, περιπετειώδεις καλοφαγάδες και νοικοκυρές της παλιάς σχολής, διεισδύει στα άδυτα ενός δημόσιου νοσοκομείου και φέρνει τα πάνω κάτω.
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την ιστορία του κρασιού από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα, την πολιτισμική του αξία και τη σχέση του με τη ζωή του Έλληνα.
Μια έρευνα σε κινούμενες εικόνες από ιδιωτικά αρχεία ενός τόπου και των κατοίκων του, οι οποίες σταχυολογήθηκαν και συναρμολογήθηκαν υπό τη μορφή ενός κινηματογραφικού άτλαντα.
Ο στρατηγός Ίον Αντονέσκου, υπέρμαχος του ναζισμού και αντισημίτης, πρωτοστάτησε σε δύο συνεχόμενες στρατιωτικές δικτατορίες στη Ρουμανία του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και φέρει την πολιτική ευθύνη για ενέργειες που οδήγησαν στην εξόντωση 400.000 Εβραίων.
Η διάσημη Τουρκάλα πνευματίστρια Φετιγιέ Σεσίζ, που έζησε και έγινε γνωστή στη Σμύρνη τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, ανατρέχει στα εφιαλτικά βιώματά της ως θύμα κακοποίησης και απαγωγής.
Ένα φαινομενικά ήρεμο και γραφικό τοπίο στις ακτές της Ολλανδίας αναδεικνύεται σε πεδίο μάχης ανάμεσα στα στοιχεία της φύσης και στις δυνάμεις που οδηγούν το σύμπαν σε εντροπία, σ’ έναν αέναο κύκλο καταστροφής και αναγέννησης.
Δεκατέσσερις νέοι από το Μαρόκο, καινούργιες αφίξεις σ’ ένα κέντρο υποδοχής προσφύγων της Ισπανίας, συμφωνούν να πάρουν μέρος σ’ ένα θεατρικό πρότζεκτ. Το αποτέλεσμα εξελίσσεται σε εμπειρία ζωής, τόσο για τους συμμετέχοντες όσο και για το κοινό.
Ένα ατύχημα γίνεται η αφορμή ώστε μια παρέα αγοριών να κατέβει από τις ταράτσες των σπιτιών της γειτονιάς τους, να διασχίσει τα ερείπια που άφησε πίσω η καταστροφή, και να καταλήξει στα πιο απόμακρα σημεία της Γης.
Αναζητώντας έναν σπόρο, ένας νεαρός βγαίνει από τα περιθωριακά στέκια όπου συχνάζει με τους φίλους τους και όλοι μαζί ξεκινούν για ένα μακρύ ταξίδι γεμάτο εμπειρίες, στην καρδιά του παρηγορητικού σκότους.
«Σκαρφάλωσε, ας πηδήξουμε, τα λιβάδια είναι πράσινα και τα σπίτια γκρίζα. Είμαστε όλοι μικροσκοπικοί. Νιώθω λες και οι πόροι του δέρματός μου έχουν γιγαντωθεί…»
To No es (Δεν είναι) είναι ένα «συσσωρευτικό ποίημα» του Μαριάνο Μπλατ, ένα ποίημα του οποίου η διαδικασία συγγραφής διαρκεί ισοβίως. Το κείμενο του ποιήματος –στο οποίο προστίθενται στίχοι επί μέρες, μήνες, χρόνια– μπορεί να περιλαμβάνει σχεδόν οτιδήποτε «μοιάζει να είναι αλλά δεν είναι»: εικόνες, ανθρώπους, μνήμες, τοπία, φράσεις, ιδέες, κ.ο.κ.
Η ταινία εξετάζει την αλληλεξάρτηση του Ισραηλινού και του Παλαιστινιακού συστήματος υγείας και των ιατρικών τους υπηρεσιών. Καταγράφει τις ανταλλαγές ανάμεσα στις δύο πλευρές των συνόρων, κατά μήκος των επαρχιακών δρόμων, στις κλινικές και στα νοσοκομεία.
Ο άνθρωπος που χαρακτηρίστηκε ως ο «Έλληνας Ντέιβιντ Κόπερφιλντ» μεγάλωσε σ’ ένα χωριό των Γρεβενών και από μικρός αποφάσισε ότι θα γίνει μάγος.
Ένας αποχαιρετισμός στην πατρική φιγούρα… Τρεις γενιές παλαίμαχων ποδοσφαιριστών από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του κόσμου συγκεντρώθηκαν για δύο μέρες στο Ηράκλειο της Κρήτης για να αποτίσουν έναν ιδιότυπο φόρο τιμής στον Ευγένιο Γκέραρντ (που για τους περισσότερους από αυτούς ήταν κάτι παραπάνω από προπονητής) με αυτό που ξέρουν να κάνουv καλύτερα: παίζοντας ποδόσφαιρο.
Τα εξωδιαστημικά παιδιά εξερευνούν τούνελ και μετατρέπουν εγκαταλελειμμένα εργοστάσια σε υπαίθριες γκαλερί. Το καλλιτεχνικό τους έργο είναι άγνωστο και καλά κρυμμένο μέσα σε παλιές βιομηχανικές δομές ανά την Ελλάδα
Δεκαεννέα γυναίκες, διαφορετικής ηλικίας και χρώματος, βρίσκονται μπροστά από την κάμερα και απαντούν σε προσωπικές ερωτήσεις – χωρίς τη χρήση του λόγου.
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την πορεία του προγράμματος ΚΕΘΕΑ Mosaic, του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), στα 15 χρόνια λειτουργίας του.
Ζουν ανάµεσά µας; Ή ζούµε εμείς ανάµεσά τους; Είναι οι κόσµοι µας τόσο µακρινοί; Σε αυτό το επεισόδιο του «Close Up», της εβδομαδιαίας σειράς δημιουργικών ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ, σκιαγραφείται το πορτρέτο των άστεγων συμπολιτών μας μέσα από το κοινωνικό έργο του περιοδικού δρόμου «Σχεδία».
Ο Σόλομον Τζάκσον-Σμιθ, ο πατέρας του οποίου ήταν αρχηγός κράτους στη Σιέρα Λεόνε, είναι υπάλληλος σε ένα μανάβικο στη Νέα Υόρκη και πολιτικός πρόσφυγας.
Ο σύγχρονος κόσμος κυριαρχείται από τη δύναμη της εικόνας και των μηνυμάτων που αυτή περνάει στο συνειδητό και το ασυνείδητο. Σ’ έναν κόσμο χωρίς όραση, χωρίς εικόνες, το μήνυμα της εικόνας εξασθενεί ή εξακολουθεί να είναι κυρίαρχο; Οδηγεί άραγε η τυφλότητα στην απόρριψη στερεοτυπικών κοινωνικών μοντέλων;
Η θεία Νέλλη. Η θάλασσα. Η αγάπη της για τα καράβια. Για το ταξίδι. «Μα ό,τι και αν σπούδαζα, πάλι κάτι θα ‘φτιαχνα με τα χέρια μου. Είναι στη φύση μου», λέει.
Η Γιούλα ζει μια απλή ζωή στον ελαιώνα της, στα ελληνικά παράλια. Όταν ένα θέρετρο γκoλφ για εύπορους ξένους απειλεί να αλλάξει όλο της τον κόσμο, εκείνη αντιστέκεται. Εν καιρώ οικονομικής κρίσης η πίεση για ανάπτυξη είναι υψηλή.
Με γραφή ντοκιμαντέρ και αναζήτηση βαθύτατα πολιτική, τα Ίχνη επαναφέρουν στο προσκήνιο τη βασανιστική ιστορία των αγνοουμένων της εισβολής στην Κύπρο.
Εάν αποδεχτούμε ότι Θεός σημαίνει πίστη και ότι επιστήμη σημαίνει γνώση, υπάρχει άραγε ένα σημείο όπου αυτά τα δύο συγκλίνουν; Πολλοί έχουν μιλήσει για έναν διάλογο ανάμεσα στην επιστήμη και την πίστη.
Μια μνημειώδης κινηματογραφική εμπειρία, η οποία παρουσιάζει μια μοναδική προσέγγιση στην αρχειακή έρευνα και τη λεγόμενη «οπτική» σκέψη, πειραματίζεται με τα όρια της αναλογίας και των συσχετισμών και εξερευνά την εξωτερική ομοιότητα των σωμάτων, των αντικειμένων, των κινήσεων και των αφηγήσεων στην ιστορία του πρώιμου κινηματογράφου
Ένα ντοκιμαντέρ για ένα μικρό νησί της Ελλάδας, τη Σέριφο. Η ιστορία των μεταλλείων του νησιού, ο τρόπος λειτουργίας τους καθώς και η αιματηρή απεργία των μεταλλωρύχων το 1916, που αποτελεί μία από τις πρώτες απεργίες στον ελλαδικό χώρο.
Μια άχρονη προσέγγιση της μεταφυσικής της γυναικείας ύπαρξης, αναδυόμενη μέσα από την ερημιά του άγριου τοπίου. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την καθημερινή ζωή των ηλικιωμένων γυναικών που ζουν στα απομακρυσμένα χωριά της Ηπείρου.
Η Ρίτα, μια παλιάς κοπής ιερόδουλη της Αθήνας, μιλάει για τα γεγονότα και τις πτυχές του χαρακτήρα της που καθόρισαν τη ζωή της. Με την απαλή χροιά της φωνής της συνοδεύει τις εικόνες που συνθέτουν την ταινία, αποκαλύπτοντάς μας τον τραχύ κόσμο των πορνείων της Αθήνας.
O Οβίλ και ο Ουσμάν είναι ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων μουσουλμάνων που θέλουν απλά να ζήσουν μαζί. Ο μόνος τρόπος για να το πετύχουν είναι να εγκαταλείψουν την Ασία προς τον «Παράδεισο της Δύσης».
Δέκα site-specific παραστάσεις συζητούν την τραυματική εμπειρία του αναγκαστικού εκτοπισμού, της βίαιης απώλειας της «οικίας» και της αίσθησης του ανήκειν. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τους δημιουργούς τους από το Σύνταγμα και την Ομόνοια μέχρι το λιμάνι του Πειραιά και τη Δραπετσώνα, όπου συνθέτουν νοητούς «κοινούς χώρους» στο μεταίχμιο φαντασίας και πραγματικότητας.
