Μετείκασμα: η εικόνα που παραμένει ως αίσθηση μετά το εξωτερικό ερέθισμα. Η ταινία είναι μια περιήγηση σε έναν κόσμο-μετείκασμα της συλλογής του Τελλόγλειου Ιδρύματος Τεχνών.
Υπάρχουν κανόνες στη ζούγκλα του ψηφιακού κόσμου; Μια σειρά από ταινίες μικρού μήκους εξερευνούν τις προκλήσεις των online εξομολογήσεων, της συνύπαρξης με την τεχνολογία και της πραγματικής ισχύος του ψηφιακού μας αποτυπώματος.
Μια σύνθεση από ανδρικά και γυναικεία χέρια του σινεμά, τα οποία δεν αγγίζονται ποτέ. Εικόνες «σκηνών» και σκηνικών αντικειμένων γίνονται φόντο για χέρια που αναπαριστούν το σπάσιμο των δεσμών του γάμου, τη βία ή τις δήθεν προσπάθειές τους να ενωθούν.
Η στερεοσκοπική ταινία τύπου κολάζ αποτελείται από πλάνα μιας κυρίας σε πράσινη οθόνη γυρισμένα από την ίδια τη δημιουργό και «ντεκουπέ» εσωτερικούς χώρους βικτοριανών οικιών από πλάνα αρχείου.
Μια επανα-κινούμενη εικόνα από θραύσματα επιδραστικών, ιστορικών κινουμένων σχεδίων της Disney –γνωστών για την ελαφρότητα τους–, αποκτούν έναν διαφορετικό, πιο σκοτεινό τόνο
Έχοντας ως αφετηρία ένα από τα πιο ισχυρά σύμβολα του νέου ελληνικού κράτους, η ταινία εξετάζει την απόσταση ανάμεσα στην έκσταση και στην πτώση.
«Ανατολικά» και «δυτικά» στοιχεία είναι ανάγλυφα σε μια αρχειακή φωτογραφία γάμου ενός μουσουλμανικού ζευγαριού στο Λονδίνο –στην οποία βασίζεται το βίντεο–, σχηματίζoντας μια χορογραφία κυνηγιού που αμφισβητεί τη στερεοτυπική φαντασίωση του γάμου ως «ιδανικής ένωσης».
Μια ταινία για τη Βουλγάρα σκηνοθέτιδα Μπίνκα Ζελιάsκοβα (1923-2011), η οποία δεν πτοήθηκε ποτέ από τις επικρίσεις που δέχτηκε για το έργο της. Πρωτοπόρος του κινηματογράφου, πρωτοστάτησε στο πολιτικό σινεμά κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής δικτατορίας στη Βουλγαρία. Τα αλληγορικά και αστικά δράματά της διερεύνησαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την καλλιτεχνική ελευθερία και τη νομιμότητα του […]
Η ταινία της Αλαβάνου περιλαμβάνει πλάνα που γυρίστηκαν στο μικρό αγροτικό χωριό Los Ángeles στο Νότιο Εκουαδόρ, εικόνες από τα ιστορικά προπαγανδιστικά διοραματα στο μουσείο του Γκουαγιακίλ και ένα μείγμα κειμένου και ήχων από αμερικανικά ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές παιδιών Αμερικανών, όπως το Ταξίδι στη Μπανάνλαντ .
To Motorway 65 βρίσκεται στην άκρη της πόλης, μέσα στο αστικό βιομηχανικό περιβάλλον του Ασπρόπυργου, όπου ζουν πολλοί μετανάστες και πολλοί Ελληνοπόντιοι από τη Ρωσία.
Ο Μπαχάρ είναι ένας δωδεκάχρονος που φιλοξενείται σε έναν ξενώνα για ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες. Η Κάτια, μια πρώην κατάδικος που προσπαθεί να βάλει την ζωή της σε τάξη, εργάζεται εκεί ως φροντιστής.
Ένας φόρος τιμής στον Λευτέρη Βογιατζή (1945-2013), ο οποίος αποτελεί έναν αδιαμφισβήτητο σταθμό στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Μέσω αυτής της περίεργα ονειρικής περιήγησης, ο Βογιατζίς επιστρέφει για μια τελευταία φορά στον αγαπημένο του θεατρικό χώρο –το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων– αποχαιρετώντας φίλους και συνεργάτες.
Το καλοκαίρι είναι η μόνιμη νοοτροπία στη Λεμεσό – μια το πάλαι ποτέ παραθαλάσσια πόλη της Κύπρου που έχει μετατραπεί σε ολιγαρχικό παράδεισο της Μεσογείου.
Μια ομάδα Φιλιππινέζων οικιακών εργατριών στην Κύπρο προετοιμάζει έναν διαγωνισμό ομορφιάς, επαναπροσδιορίζοντας παράλληλα τη θέση τους στην κυπριακή κοινωνία.
Δύο αδέρφια, ένα ξόρκι, πληγωμένα τοπία και μια αναπότρεπτη φυγή. Ένα σύντομο χρονικό μιας πράξης εξαφάνισης στους καιρούς της Νέας Ύφεσης.
Μια μεσήλικη γυναίκα παρατηρεί τον μικρόκοσμο μιας αθηναϊκής γειτονιάς από το μπαλκόνι της, με ανάμεικτες αντιδράσεις από όσους παρατηρεί ανελλιπώς· ώσπου φτάνει η στιγμή που η ίδια δεν είναι πια εκεί, κι έτσι αυτός ο μικρόκοσμος αλλάζει για πάντα.
Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 1973. Μετά την τριήμερη κατάληψη του Πολυτεχνείου, το δικτατορικό καθεστώς αποφασίζει να επέμβει στρατιωτικά για να καταστείλει τις διαδηλώσεις που απείλησαν την κυριαρχία του.
Δύο αδερφές, η Άννα και η Μελίνα, περνούν τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού στο εξοχικό τους στη Νέα Μάκρη. Η Άννα κάνει πάρτι για την ενηλικίωσή της και το μόνο που θέλει είναι να περάσει την ημέρα της με τη Μαρία, το καλοκαιρινό της φλερτ. Η Μελίνα αγαπάει εμμονικά την Άννα και δεν καταλαβαίνει γιατί […]
Η Μαξ, μια νέα καλλιτέχνις, δεν μπορεί να φτάσει στην κορύφωση. Εκθέτει ένα γλυπτό και η παρέα της την κοροϊδεύει. Προσπαθώντας να ξεμπλοκάρει τη σεξουαλικότητά της, χάνεται στις φαντασιώσεις της, όπου κρύβεται ένα μαύρο άλογο.
Στους δρόμους της Αθήνας κυκλοφορεί ένα πλάσμα της νύχτας, που προστατεύει τους ευάλωτους. Είναι αστικός μύθος ή υπάρχει στ’ αλήθεια; Στη διάρκεια μιας νύχτας, οι χαρακτήρες της ταινίας που θα διασταυρωθούν μαζί του, θα πλησιάσουν ο ένας τον άλλο και για πρώτη φορά μετά από καιρό, θα κοιμηθούν
Ένας εγγονός επιστρέφει στο χωριό των προγόνων του για να ξεχειμωνιάσει. Ένας παππούς επιστρέφει από το θάνατο για να δει για μια τελευταία φορά τον εγγονό του. Ένα χωριό ανήμπορο να διαχειριστεί επιστροφές που έγιναν από αγάπη.
Η Μαριαλένα μιλάει με την αδερφή της στο τηλέφωνο καθώς ετοιμάζονται να πάνε στην κηδεία της μητέρας τους.
Ο Γιάννης (15) μετακομίζει με τη μητέρα του στο σπίτι του συντρόφου της. Στη νέα του γειτονιά κάνει παρέα με την Όλγα (40), αλλά και με mia παρέα εφήβων
Καθώς παρακολουθούμε την καθημερινότητα του Μιχάιλο, ενός εργάτη εργοστασίου σε μια παραμελημένη βιομηχανική πόλη, άνθρωποι από το κοντινό του περιβάλλον καταθέτουν μαρτυρίες για τη ζωή του. Ενίοτε αυτοί οι άνθρωποι φαίνονται να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ρουτίνας του Μιχάιλο, όμως από τη στιγμή που ο χαρακτήρας φεύγει από τη σκηνή, οι φωνές τους γίνονται […]
Το νερό έφτασε μέχρι τον λαιμό μας, και μάλιστα πολύ σύντομα θα σκεπάσει τα κεφάλια μας. Τα βουνά έγιναν νησιά και τα νησιά έγιναν λόφοι στο σκοτάδι του βυθού. Οι φοίνικες έγιναν θαλάσσιες ανεμώνες και οι θαλάσσιες ανεμώνες παρέμειναν αυτό που ήταν. Η Wall Street εξακολουθούσε να είναι γεμάτη καρχαρίες.
Δύο κολλητοί φίλοι περνάνε το απόγευμά τους σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, κάνοντας όνειρα να κατακτήσουν μια θέση στην τοπική ομάδα. Όμως τα όνειρα έχουν τίμημα. Όταν μια ομάδα μεγαλύτερων αγοριών διακόπτουν το παιχνίδι τους, ο ένας απ’ τους δύο βρίσκει ευκαιρία να αποδείξει την αξία του, ενώ ο άλλος υποψιάζεται πως κάτι ύποπτο κρύβεται σ’ […]
Η ανθρώπινη ζωή, από τη γέννηση ως τα γεράματα. Μόνο που αυτή η τυποποιημένη αφήγηση δεν χρησιμοποιεί αναπαραστάσεις με ανθρώπους, αλλά με τεχνουργήματα που φτιάξαμε εμείς οι άνθρωποι για τα παιδιά μας (ή μήπως να τα πούμε «νεογνά»;), ώστε να τα προετοιμάσουμε για τη ζωή: τα παιχνίδια.
Κάπου στο μεταπολεμικό Κοσσυφοπέδιο, δυο ντόπιοι παίκτες του πινγκ-πονγκ περιπλανιούνται από τη μια παράξενη τοποθεσία στην άλλη, με όχημα τη φιλοδοξία να κρατήσουν ζωντανό το αγαπημένο τους άθλημα και μεταφέροντας μαζί τους την μοναδική περιουσία του συλλόγου: τα τραπέζια τους.
Προβολή ταινιών που διακρίθηκαν στο 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας
