Ντοκιμαντέρ

Η καλλιτεχνική πορεία του εμβληματικού χορογράφου Μερς Κάνινγχαμ στη διάρκεια σχεδόν 3 δεκαετιών (1944- 1972).

Το ντοκιμαντέρ του Λεωνίδα Βαρδαρού υμνεί το σθένος και την αξιοπρέπεια κάποιων γυναικών που κυνηγήθηκαν ανελέητα λόγω των «πολιτικών φρονημάτων» τους.

Το 1979, ο ΟΗΕ αναγνωρίζει τη φυλή των Ρομά με το προγονικό της όνομα ROM. Μια δεκαετία αργότερα, η ταινία του Μενέλαου Καραμαγγιώλη χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον όρο ROM στην Ελλάδα και επιχειρεί να δώσει το στίγμα του λαού αυτού στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ακολουθώντας τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις που εκφράζονται στα πρόσωπα των τεσσάρων αφηγητών.

Ολόκληρη η ζωή ενός μετανάστη, όπως την αφηγείται ο ίδιος μέσα από ένα δεματάκι από 120 καρτ-ποστάλ και φωτογραφίες, μετατρέπεται σε ντοκουμέντο ενός ολόκληρου εθνικού ξεριζωμού. Ο Αναστάσιος ξεκινάει από το Γύθειο το 1905, φτάνει στην Πάτρα και από εκεί με το υπερωκεάνιο ταξιδεύει στην Αμερική.

Στην υψηλότερη κορυφή της λοφοσειράς των Τουρκοβουνίων στην Αθήνα, τα πρώτα αυθαίρετα κτίσματα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στη δεκαετία του ᾽50, εποικισμένα από οικογένειες άστεγων εσωτερικών μεταναστών που αναζητούσαν ένα μέρος που θα μπορούσαν να αποκαλέσουν σπίτι.

Μορφωτικό ντοκιμαντέρ των Ροβήρου Μανθούλη, Φώτη Μεσθεναίου και Ηρακλή Παπαδάκη, γυρισμένο υπό την αρχαιολογική καθοδήγηση του Γιάννη Μηλιάδη, Διευθυντή του Μουσείου της Ακροπόλεως, ο οποίος είναι και αφηγητής.

Tον Μάιο του 2020, κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown της χώρας και για δύο μήνες, σ’ ένα γηροκομείο στον Άγιο Στέφανο, βόρεια της Αθήνας, το προσωπικό και οι φιλοξενούμενοι, έζησαν έναν επιπρόσθετο εγκλεισμό, αφού σφράγισαν την μονάδα για προληπτικούς λόγους.

Ενα περίπτερο εφημερίδων στο Παρίσι. Η Alexandra, η σκηνοθέτιδα, είναι κόρη, εγγονή και δισέγγονη εφημεριδοπωλών, και ήρθε να βοηθήσει τη μητέρα της. Όπως σε ένα παλιό παιδικό όνειρο, παίζει την καταστηματάρχη. Από αυτό το παράθυρο στο δρόμο, κινηματογραφεί τα παρασκήνια του επαγγέλματος και την καθημερινή παρέλαση των πελατών.

Βραβείο της ΠΕΚΚ στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για το εξαίσιο φιλμ του Άρη Χατζηστεφάνου.

Το ντοκιμαντέρ με τίτλο "Η βοή του κόσμου" σε σκηνοθεσία του Πέτρου Σεβαστίκογλου από 17 Μαρτίου στους κινηματογράφους.

Αργυρή Αρκτος και βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Βερολίνου για το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ της Μαρία Σπετ που προτείνει μια διαφορετική μέθοδο διδασκαλίας.

Έπειτα από δύο χρόνια πανδημίας με την αλλαγή που έφερε στην έννοια του χρόνου, στρέψαμε τον καθρέφτη προς τον εαυτό, ζήσαμε ζωές φανταστικές κλεισμένοι σε σπίτια μέσα σε μια ψηφιακή πραγματικότητα, καταναλώνοντας δισεκατομμύρια πλαστικές μάσκες, ζήσαμε ένα καλοκαίρι με τις υψηλότερες θερμοκρασίες της τελευταίας εικοσαετίας, είδαμε τα δάση να καίγονται και τις βροχές να καταστρέφουν. […]

Με αυτό το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους δύο μερών, ο Shlomi Elkabetz μοιράζεται ένα συγκλονιστικό γράμμα αγάπης στην αδερφή του, την αείμνηστη ηθοποιό και σκηνοθέτη Ronit Elkabetz, και προσφέρει μια σπάνια κινηματογραφική εμπειρία.

Με αυτό το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους δύο μερών, ο Shlomi Elkabetz μοιράζεται ένα συγκλονιστικό γράμμα αγάπης στην αδερφή του, την αείμνηστη ηθοποιό και σκηνοθέτη Ronit Elkabetz, και προσφέρει μια σπάνια κινηματογραφική εμπειρία.

Από 1 έως 6 Mαρτίου 2022 προβάλλονται ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους στους κινηματογράφους της Ρουμανίας, της Λιθουανίας, της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Ν.Αφρικής. Λεπτομέριες Φεστιβάλ

Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη ζωή και το έργο της πιο σημαντικής κινηματογραφικής προσωπικότητας του Χονγκ Κονγκ: της πρωτοπόρου σκηνοθέτιδας Αν Χούι.

Ένα αντιπολεμικό ντοκιμαντέρ, το οποίο αφηγείται την πικρή ιστορία του Houman Mirrafati που γεννήθηκε στο Ιράν, βίωσε μακροχρόνια αιχμαλωσία στον πόλεμο Ιράν – Ιράκ και ζει πλέον στο Βερολίνο ως γερμανός πολίτης.

Ο Χρόνης Μπότσογλου σχεδιάζει με το μολύβι του, τις πρώτες γραμμές μίας προσωπογραφίας σε λευκό χαρτί. Ο σκηνοθέτης Φρέντυ Βιανέλλης τον παρακολουθεί, καταγράφει τη δημιουργία και, πιάνοντας το νήμα του σχεδίου, ανατρέχει στην εικαστική περιπέτεια της ζωής του καλλιτέχνη.

Το 1977, με το σύνθημα “ψωμί, παιδεία και όχι επαιτεία” 300 περίπου άνθρωποι με προβλήματα όρασης καταλαμβάνουν τον «Οικο τυφλών» και με σειρά δυναμικών και οργανωμένων κινητοποιήσεων, αξιώνουν την αλλαγή του καθεστώτος διοίκησης και διαχείρισης του οποίου τον αποκλειστικό έλεγχο είχε έως τότε η Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Οι οικότροφοι του ιδρύματος και οι συμπαραστάτες τους καταγγέλουν […]

Ντοκιμαντέρ για τον αγώνα που έδωσαν οι αγρότες στα Μέγαρα ενάντια στις απαλλοτριώσεις των κτημάτων τους.

Στην ταινία παρουσιάζονται τα γεγονότα της δολοφονίας του ανεξάρτητου βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη, αλλά κυρίως, μέσω αυτών, αποκαλύπτεται όλη η λειτουργία του παρακράτους και οι δεσμοί του με το επίσημο κράτος που οδήγησαν σε αυτή τη δολοφονία.

Ζωντανά πλάνα από στρατόπεδα συγκέντρωσης μετά την απελευθέρωση, και την περίπλοκη μεταφορά και στέγαση μαζών αιχμαλώτων πολέμου και άλλων απελαθέντων πίσω στις πατρίδες τους, στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Aliza Sommer-Herz, 109 ετών και η γηραιότερη επιζών του ολοκαυτώματος στον κόσμο, αφηγείται την ιστορία του πώς η μουσική της έσωσε τη ζωή, τόσο κατά τη διάρκεια της περιόδου της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης όσο και τα χρόνια μετά.

Το δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ της Κουρούνις γύρω από το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής κινείται στον ίδιο δρόμο που χάραξε το «Χρυσή Αυγή: Προσωπική υπόθεση».

Η «Πολυκατοικία» είναι μια «τοποφιλική έρευνα» για το ιδιαίτερο αυτό ελληνικό αρχιτεκτονικό μοντέλο που έχει σφραγίσει τον χαρακτήρα των πόλεων μας.

Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μαϊάμι και την ελληνική του πρώτη προβολή στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το νέο ντοκιμαντέρ του Ανδρέα Αποστολίδη βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ασπρόμαυρο ντοκιμαντέρ του Βίκτορ Κοσακόφσκι με πρωταγωνιστή ένα γουρουνάκι που παραδίδει μαθήματα ζωής.