To Φεστιβάλ Αθηνών, πιστό και φέτος στο ραντεβού του με το ελληνικό τραγούδι, παρουσιάζει από 22 Ιουνίου έως 25 Ιουλίου, μια σειρά από εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συναυλίες στο Ηρώδειο. Κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης, το Αθηναικό κοινό –και όχι μόνο- θα έχει τη χαρά να σιγοτραγουδήσει μαζί με αγαπημένους καλλιτέχνες τραγούδια που μας έκαναν συντροφιά τα τελευταία χρόνια και στιγμάτισαν πολλές από τις προσωπικές μας στιγμές.

Το Σάββατο, 2 Μαΐου 2015 ξεκινά η προπώληση των εισιτηρίων για τις παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Προμηθευτείτε εγκαίρως τα εισιτήρια σας και επωφεληθείτε από τις προνομιακές προσφορές που γίνονται στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής του Φεστιβάλ.

Το Φεστιβάλ Αθηνών στήνει, όπως κάθε χρόνο την τελευταία δεκαετία, γέφυρες ανάμεσα στη διεθνή και την ελληνική χορευτική σκηνή, με ένα ύφος προγραμματισμού που απευθύνεται στον θεατή μακριά από παρωχημένα στερεότυπα γύρω από το χορευτικό θέαμα: μέσα από μετακλήσεις σημαντικών καλλιτεχνών, που γράφουν την ίδια την ιστορία αυτής της τέχνης, με πολυσυλλεκτικό πνεύμα, αλλά και σταθερή προσήλωση στην ανάδειξη της νεανικής δημιουργίας.

Το Φεστιβάλ Αθηνών είναι πάντα άρρηκτα συνδεδεμένο με τη μουσική. Το κοινό αναμένει με μεγάλη ανυπομονησία τις νότες, τα ακούσματα και τα τραγούδια που θα ντύσουν τις καλοκαιρινές του βραδιές. Πέραν του κλασικού Ηρωδείου, η μουσική θα απλωθεί και στο Μέγαρο Μουσικής, στην Πειραιώς 260 και στο μικρό θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου.

1955-2015: Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου γιορτάζει την επέτειο εξήντα δημιουργικών χρόνων και, ως ζωντανός οργανισμός που συνδιαλέγεται με την κοινωνία, συνεχίζει τη δράση του, ενώ ταυτόχρονα αλλάζει.

Φανταστείτε την Αθήνα χωρίς το Φεστιβάλ. Μάλλον, δύσκολο. Είναι, εδώ και σχεδόν, δέκα χρόνια δύο έννοιες που κάνουν ένα αδιαίρετο σύνολο. Το Φεστιβάλ Αθηνών ανήκει στην πόλη όχι μόνο γιατί φέρει το όνομα της ή γιατί αναδεικνύει το καλλιτεχνικό της δυναμικό• αλλά κυρίως είναι ένα ενεργό και διαρκώς τροφοδοτούμενο κομμάτι της φυσιογνωμίας της. Κι έρχεται ως φυσική συνέχεια, η ίδια η πόλη, το αστικό τοπίο – άναρχο ή γοητευτικό – και οι άνθρωποι της, η κουλτούρα της, το φως αλλά και η σκοτεινιά της να τροφοδοτούν μια συνομιλία με τις φεστιβαλικές παραστάσεις. Τουλάχιστον αυτό προδίδουν τέσσερις επικείμενες παραγωγές: εμπνέονται από το αθηναϊκό περιβάλλον, στρέφονται σε ανώνυμους ήρωες του, ψηλαφίζουν την ταυτότητα του.Από τη Στέλλα Χαραμή

Αποτελεί από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του Λόρκα, που εμπνευσμένος από μια είδηση για ένα έγκλημα γράφει ένα κείμενο για συμβάντα και χαρακτήρες της ισπανικής υπαίθρου.Η Λένα Κιτσοπούλου επέλεξε τη μετάφραση του Γκάτσου για να προσεγγίσει το κείμενο και να το “εξελληνίσει”, δίνοντάς του στοιχεία εκκεντρικά, παρόμοια με εκείνα που διακατέχουν το σύνολο των δουλειών της.του Νίκου Ρουμπή

Πέντε αιώνες πριν τους «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» ένα πραγματικό ζευγάρι, ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα στο Παρίσι έζησε έναν απαγορευμένο έρωτα. Η ρομαντική ιστορία τους ενέπνευσε τον Γιάννη Καλαβριανό να γράψει και να σκηνοθετήσει το έργο «Αβελάρδος και Ελοΐζα», για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη γίνεται μια Μπλανς ντυ Μπουά από το Διδυμότειχο, που ονομάζεται Ραμόνα και μιλάει την ντοπιολαλιά της περιοχής. Μια βασανισμένη γυναίκα που το σκάει σε νεαρή ηλικία και καταλήγει τραγουδίστρια σε επαρχιακά μπουζούκια. Αυτά και άλλα πολλά στην παράσταση “Ραμόνα travel /η γη της καλοσύνης” σε κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη και σε σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη, που παρουσιάστηκε στην Πειραιώς 260, στο κτήριο Αποθήκη για το φεστιβάλ Αθηνών 2014.

Αποτελεί το κατεξοχήν αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη, τραγωδία με μηνύματα από το κίνημα των σοφιστών, με πολλά συγχρόνως κωμικά στοιχεία. Ο Μενέλαος μετά τη νικηφόρα εκστρατεία στην Τροία πλέει στην Αίγυπτο, συναντά εκεί την Ελένη και συνειδητοποιεί ότι ο πόλεμος έγινε για ένα είδωλο. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου Θεοκλύμενος σχεδιάζει να παντρευτεί την Ελένη, αλλά εκείνη τον εξαπατά και φεύγει μαζί με τον Μενέλαο. Το δράμα αυτό επέλεξε να σκηνοθετήσει ο νεότατος Δημήτρης Καρατζάς και να το «υιοθετήσει» το φετινό Φεστιβάλ.του Νίκου Ρουμπή

Και οι τρεις γνωστοί τραγικοί ποιητές έχουν δώσει τη δική τους εκδοχή για τον ομηρικό Φιλοκτήτη, διασώθηκε όμως μόνο εκείνος του Σοφοκλή, που με το ομότιτλο έργο κέρδισε σε δραματικό αγώνα το πρώτο βραβείο (409 π.Χ.).του Νίκου Ρουμπή

“Παρατείνεται” για ένα μήνα το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, με το Σεπτέμβριο να υποδέχεται τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της χρονιάς. Το Ηρώδειο και η Πειραιώς 260 ανοίγουν τις πόρτες τους για να φιλοξενήσουν παραγωγές που σημείωσαν σημαντική εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.

Η Πάπισσα Ιωάννα (1866) του Εμμανουήλ Ροΐδη, εξιστορεί τον βίο της Ιωάννας, μιας γυναίκας που κατάφερε να φτάσει μέχρι την κορυφή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και να στεφθεί Πάπας, προσποιούμενη ότι ήταν άντρας. Το έργο, από τα σημαντικότερα νεοελληνικά λογοτεχνήματα, έχει χαρακτηριστεί από τον ίδιο τον συγγραφέα ως «μεσαιωνική μελέτη» και πηγή έμπνευσης του αποτελεί ο θρύλος της Πάπισσας Ιωάννας, κατά τον οποίο μια γυναίκα ξεγελώντας τους πάντες κατάφερε να ανέβει στον θρόνο του Βατικανού αποκτώντας το αξίωμα του Πάπα (855-858).από τον Νίκο Ρουμπή

Το ομότιτλο κείμενο του Πωλ Κλωντέλ έχει καταταγεί σύμφωνα με τη Le monde στα 100 σπουδαιότερα έργα του 20ου αιώνα. Σε αυτό το κείμενο – ποταμό, ο Γάλλος συγγραφέας περικλείει το σύνολο των ανθρώπινων αισθημάτων και καταστάσεων: η αμαρτία, η τιμωρία, η στάση απέναντι στο θείο, ο πόλεμος, ο έρωτας και η ατελέσφορη κυρίως εκδοχή του.από τον Νίκο Ρουμπή

Ο Τσέχωφ αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές στο χώρο της λογοτεχνίας αλλά και σε εκείνον του θεάτρου, καθώς πολλά από τα έργα του αναπαραστάθηκαν στο σανίδι. Στα κείμενά του αποτυπώνεται κυρίως η διαρκής φθορά που προκύπτει από τη ρουτίνα της καθημερινής ζωής. Οι ήρωές του, συνήθως εκπρόσωποι της υψηλής τάξης, «αναλώνουν» τη ζωή τους στην ασφυκτική ατμόσφαιρα της ρωσικής κοινωνίας. Σε αυτή του την παράσταση-πραγματεία ο Γιάννης Μόσχος παρουσιάζει την αδυναμία των ανθρώπων, ηθελημένη ή μη, να συμβιβαστούν με έννοιες – πεπρωμένα που είναι ανώτερες από αυτούς. Μια τέτοια είναι ο θάνατος.από τον Νίκο Ρουμπή

Ερωτικές ιστορίες, μάχες, συγκρούσεις, αναζήτηση του Θεού σε μια αφήγηση μακρών περιόδων που διαδραματίζεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτά συμβαίνουν στο «Ατλαζένιο Γοβάκι» του Πωλ Κλωντέλ ανέβηκε στο φεστιβάλ Αθηνών σε σκηνοθεσία της Έφης Θεοδώρου.

Το τρομερό κορίτσι της μουσικής, στο Ηρώδειο, τι ετοιμάζει πάλι; Με ανυπομονησία αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον περιμέναμε τη Μόνικα στο ανοικτό θέατρο, έναν ακόμη ασυνήθιστο χώρο ταιριάσματος με εκείνη. 29 ετών και σε σύντομο χρονικό διάστημα έχει διανύσει ετερόκλητα μουσικά μονοπάτια ξαφνιάζοντας κάθε φορά τους χιλιάδες fan της.από τον Νίκο Ρουμπή

Ένα πρώτο μέρος της θρυλικής «Πάπισσας Ιωάννας» του Εμμανουήλ Ροΐδη σε ένα work in progress σε σκηνοθεσία και σύλληψη του Δημήτρη Μαυρίκιου ανεβαίνει για το Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260.

Μια τεράστια καριέρα, ένα μεγάλο μουσικό ταξίδι. Τριάντα επτά προορισμοί, μόνο την τελευταία χρονιά, στα πέρατα του κόσμου στα πλαίσια του Happy Birthday Tour. Αθήνα, Ηρώδειο, 20 ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση στο ανοικτό θέατρο. Η Νάνα εμφανίζεται στη σκηνή τραγουδώντας την Ανθισμένη Αμυγδαλιά και να συμπαρασύρει αμέσως μετά με την Οδό Ονείρων όλο το κοινό.από τον Νίκο Ρουμπή

Μια σύγχρονη τραγωδία για ένα παντρολόγημα που καταλήγει σε φοβερή αιματοχυσία, είναι ο “Ματωμένος γάμος”. Το διάσημο έργο του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ Αθηνών η Λένα Κιτσοπούλου.

Ένα από τα κύρια έργα του προρομαντικού κινήματος «Θύελλα και ορμή», την αντίδραση στη λογική και την αποθέωση των κατώτερων ενστίκτων της ανθρώπινης φύσης μέσα από μια κωμικοτραγική ιστορία δύο αντίζηλων αδερφών που επιλέγουν την αλληλοεξόντωση, αφού αδυνατούν να δώσουν συγχώρεση για τα αμαρτήματα του παρελθόντος, επέλεξε για την πρώτη της εμφάνιση στο Φεστιβάλ Αθηνών η νεαρή Ιώ Βουλγαράκη.από τον Νίκο Ρουμπή

Always look on the bright side of life (πάντα κοίτα στη φωτεινή πλευρά της ζωής), ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει τίποτα το φωτεινό, μας τραγουδάνε οι Monty Python. Αυτό το πνεύμα αποπνέει και η παράσταση «Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας», ένα έργο βασισμένο σε διηγήματα του Άντον Τσέχοφ, όπου η θλίψη για το μάταιο της ζωής και της ευτυχίας συνδυάζεται με το χιούμορ. Η παράσταση ανέβηκε στην Πειραιώς 260 σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μόσχου για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Στην αστρονομία η μετατόπιση προς το ερυθρό είναι η παρατηρούμενη αλλαγή στο χρώμα του εκπεμπόμενου φωτός από ένα αστέρι ή άλλο ουράνιο σώμα καθώς αυτό απομακρύνεται από τη γη. Με εφαλτήριο αυτόν τον ευφάνταστο τίτλο -κείμενο του Γιάννη Μαυριτσάκη- ο υποσχόμενος Θάνος Παπακωνσταντίνου σκηνοθέτησε πλαισιωμένος από έξοχους ηθοποιούς την ομώνυμη παράσταση για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών.από τον Νίκο Ρουμπή

Ο σκοταδισμός έρχεται σε σύγκρουση με τη λογική κι η δεισιδαιμονία με τον ανθρωπισμό στον γοητευτικό, μπλεγμένο μέσα σε αντιφατικές αφηγήσεις και σκοτεινό αρχαϊκό κόσμο της ελληνικής μυθολογίας. Όλα αυτά στο έργο Ιδομενέας του Γερμανού συγγραφέα Ρόλαντ Σίμελπφενιχ που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Μία ακύρωση παράστασης, μία αποχώρηση ενός ηθοποιού και δύο παραστάσεις που αναμένονται και έχουν γίνει ήδη sold out είναι τα τελευταία νέα από το Φεστιβάλ Αθηνών, που πλησιάζει πια προς το τέλος του.

Ένα τραγικό ερωτικό μελόδραμα του Μ. Καραγάτση μεταφέρεται στο θέατρο από τον εγγονό του, τον σκηνοθέτη Δημήτρη Τάρλοου. Η παράσταση «Η Μεγάλη Χίμαιρα» ανεβαίνει στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών (από 14-17 Ιουλίου, 21:00).

Η Μόνικα μας δίνει τα “μουσικά φτερά” της. Η Συναυλία της με τίτλο “Give Us Wings” θα πραγματοποιηθεί 16 Ιουλίου, στις 21:00 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για το Φεστιβάλ Αθηνών 2014.

Μια κωμωδία του Γκόγκολ που σατιρίζει τα ήθη της αστικής κοινωνίας στη Ρωσία του 19ου αιώνα επέλεξε να μεταφράσει και να σκηνοθετήσει για το φετινό καλοκαίρι ο Γιάννης Μπέζος.από τον Νίκο Ρουμπή

Ένα σύγχρονο έργο της διεθνούς δραματουργίας, ο “Ιδομενέας” του Ρόλαντ Σίμελπφενιχ ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου από τις 20-22 Ιουλίου, στις 21:00 στην Πειραιώς 260, για το Φεστιβάλ Αθηνών 2014. Για την παράσταση κυκλοφόρησε trailer, το οποίο μας δίνει μια μικρή πρόγευση για το τι θα παρακολουθήσουμε.

“Πάντα αγαπούσα τα ζώα”, λέει η Ιζαμπέλλα Ροσσελίνι. “Με γοητεύει η διαφορετικότητα στη φύση”, και αυτό ακριβώς ήταν το μότο της πρόσφατης παράστασής της στο Φεστιβάλ Αθηνών.Η γυναίκα – σύμβολο του Ντέιβιντ Λιντς κάθισε πριν λίγα χρόνια στα έδρανα κολλεγίου της Νέας Υόρκης για να μελετήσει τον θαυμαστό κόσμο των ζώων. Με τη βοήθεια του φίλου της Ρόμπερτ Ρέντφορντ, δημιούργησε μια σειρά ταινιών μικρού μήκους, εντάσσοντας το σύνολο των ιδιαίτερων σπουδών της. Τη θεατρική μεταφορά των ταινιών ανέλαβε ο επίσης φίλος της Jean – Claude Carriere και πλέον η Ροσσελλίνι μεταφέρει τις γνώσεις της ανά τον κόσμο, πάνω στο σανίδι, με ενθουσιασμό πρωτόβγαλτης βιολόγου.από τον Νίκο Ρουμπή

Η διάθεση για δημιουργία θεατρικής καινοτομίας, αλλά όχι και για δημιουργία θεατρικής απόλαυσης κυριάρχησε στην παράσταση «Μετατόπιση προς το ερυθρό» του Γιάννη Μαυριτσάκη, σε σκηνοθεσία του Θάνου Παπακωνσταντίνου για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Το χειμωνιάτικο ταξίδι του Σούμπερτ: Μια ερμηνεία-ανασύνθεση για τενόρο και μικρό σύνολο του Χανς Τσέντερ θα παρουσιαστεί από τους Kyklos Ensemble και τον Θεόδωρο Κουρεντζή στις 14-15 Ιουλίου, στις 21:00 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα “Δημήτρης Μητρόπουλος”.

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υποδέχεται τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Γερμανίας, της οποίας κορυφαίος αρχιμουσικός είναι από το 2005 ο Βασίλης Χριστόπουλος. Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στις 8 Ιουλίου στις 21:00.

Τραπεζώματα, τουρτοπόλεμοι και καυγάδες σε ένα ηλεκτρισμένο και κωμικοτραγικό θέατρο του παραλόγου στο Ionesco Suite. Μετά τον εξαιρετικό «Ρινόκερο» που είδαμε πέρσι στην Στέγη, ο γάλλος σκηνοθέτης Εμμανουέλ Ντεμαρσύ-Μοτά επέστρεψε με Ιονέσκο για το Φεστιβάλ Αθηνών.

“H Μαίρη Λίντα στο Ηρώδειο”… Παραξενευτήκαμε αρχικά, αλλά κατόπιν το αναμέναμε καρτερικά.Ώρα 21.05, απόλυτη συνέπεια και οι “Περασμένες μου αγάπες” ακούγονται. Ένας από τους μεγάλους μύθους της χρυσής περιόδου του λαϊκού τραγουδιού εμφανίζεται διστακτικά. Η Μαίρη Λίντα αρχίζει να τραγουδά, να κεντά διαμάντια μιας άλλης εποχής: Θεοδωράκης, Χατζιδάκις ήταν εκεί, ο μεγάλος της έρωτας, ο Χιώτης, είχε την πρωτοκαθεδρία, το ‘βλεπες και το ‘νιωθες μαζί.

Η πιθανόν αρχαιότερη και απλούστερη -όπως έχει χαρακτηριστεί- τραγωδία του Αισχύλου εξιστορεί την ιστορία των Δαναΐδων, που καταφεύγουν στο Άργος μαζί με τον πατέρα τους προκειμένου να γλιτώσουν από τον αιμομικτικό γάμο με τα ξαδέρφια τους, τους γιους του Αίγυπτου. Ο Αργείος βασιλιάς Πελασγός βρίσκεται σε δίλημμα καθώς πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στη μικρότερη δυνατή απώλεια: την επίθεση του Αίγυπτου ή την οργή του Δία. Μπροστά στην απειλή των γυναικών για αυτοχειρία και κατά συνέπεια το μίασμα στην πόλη, παροτρύνει τον λαό να επιλέξει. Οι Δαναΐδες τελικά δέχονται άσυλο από την πόλη. Ο ύμνος στη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια των γυναικών έχει επιτευχθεί.