Σιγά σιγά οι «διακοπές» κάθε είδους, με αφορμή το Πάσχα, ολοκληρώνονται και οι ρυθμοί ξεκινούν σε κάθε τομέα. Ισως οι εκδηλώσεις βιβλίου ξεκινούν λίγο νωρίτερα φέτος, αφού την Κυριακή του Θωμά, στις 23 Απριλίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, οπότε, εκδότες, συγγραφείς, φορείς, έχουν πολλές και διαφορετικές προτάσεις με αφορμή τον διεθνή εορτασμό. Αλλά δεν είναι μονο αυτές οι εκδηλώσειες, υπάρχουν και άλλες, αρκετές και σημαντικές, εκδηλώσεις ιδεών, είτε με αφορμή την 50ή επέτειο από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, είτε με αφορμή τρέχοντα ζητήματα ή προσωπικότητες της επιστήμης και της διανόησης. Οπότε οι προτάσεις είναι πολλές, είναι διαφορετικές, όλες ενδιαφέρουσες όμως. Πάρτε στυλό, ανοίξτε το ημερολόγιο, σημειώστε.Όλγα Σελλά

Είναι η εποχή που μπορεί κανείς να φορέσει άνετα παπούτσια, να ξεκινήσει έναν περίπατο για το σημείο της πόλης που αγαπά περισσότερο, να καθήσει κάπου -σ’ ένα βραχάκι, σ’ ένα πεζούλι, σ’ ένα καφέ- και να διαβάσει το βιβλίο που θα έχει πάρει μαζί του. Και την ίδια στιγμή να απολαμβάνει όλα εκείνα τα αρώματα της άνοιξης που μας χαρίζει ό,τι ανθίζει αυτόν τον καιρό. Βίβλία για την πασχαλινή περίοδο, νέες εκδόσεις ή λίγο παλαιότερες, λογοτεχνικές επί το πλείστον ή περί της λογοτεχνίας. Μια που είναι και μέρες με κάποιες αργίες, με λιγότερες υποχρεώσεις, με κάποιες διαφυγές εκτός πόλης ίσως, όπου και να πάτε, ρίχτε στην τσάντα σας κι ένα βιβλίο. Τουλάχιστον ένα.Όλγα Σελλά

Ο συνθέτης, σκηνοθέτης και αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου μιλάει για την απόφαση του να βουτήξει στο “βούρκο” των διοικητικών θέσεων, το δαίμονα που κρύβουμε όλοι μέσα μας κι ένα “απαγορευμένο” cd με ρεμπέτικα.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Μετά τις γιορτές πάντα κοπάζουν και οι εκδοτικές μηχανές και οι εκδηλώσεις για τα βιβλία που ήδη έχουν κυκλοφορήσει. Παρ’ όλα αυτά, πάντα κάποιοι εκδότες, ορθώς σκεπτόμενοι, επιλέγουν τώρα, στη λιγότερη φούρια τις εκδηλώσεις τους. Κι έτσι μπορείτε να επιλέξετε τι θέλετε να ακούσετε σε μια παρουσίαση, για να το διαβάσετε μετά, με μεγαλύτερη ηρεμία.Όλγα Σελλά

Οι δραστήριοι επικεφαλής των εννέα σημαντικότερων πολιτιστικών θεσμών της χώρας αποκαλύπτουν τους στόχους τους – ο καθένας αναφορικά με τον οργανισμό που διοικεί – για τη νέα χρονιά που έρχεται.

Σε ρυθμό υπερδημιουργίας επιστρέφει το χειμώνα στο «Πόρτα» για να σκηνοθετήσει τρία έργα και εξηγεί γιατί η δουλειά και ο ορθολογισμός θα «σώσουν» τους Ελληνες.

Μιλάμε με τρεις καλλιτέχνες που «κυνηγούν» το όνειρο της τέχνης τους με έδρα την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.Τι σημαίνει να είσαι Ελληνας, καλλιτέχνης και μετανάστης; Τρεις νέοι δημιουργοί ο Πέτρος Κλαμπάνης, ο Γιώργος Καραηλίας και ο Μιχαήλ Φωτόπουλος ενσαρκώνουν τρεις διαφορετικές εκδοχές μετανάστευσης, υπενθυμίζοντας πως και οι καλλιτέχνες συγκαταλέγονται ανάμεσα στα «φωτεινά μυαλά» που έχουν ή συνεχίζουν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα.

Ιούλιος. Περπατώ στην Πατησίων. Η θερμοκρασία στα ύψη. Θέλω νερό, θέλω σκιά, θέλω λίγο παραπάνω ορίζοντα. Δέκα αφισάκια της “Μεγάλης Χίμαιρας”, το ένα δίπλα στο άλλο, στη βιτρίνα ενός μαγαζιού, που τώρα ενοικιάζεται. Να θυμηθώ ξανά τη Σύρο. Να θυμηθώ ξανά το εξαίσιο, σκληρό φως. Είναι Ιούλιος και έχω ανάγκη δυο -τρεις περιγραφές για να τον ξαναχαρακτηρίσω θεό. Tον Ιούλιο. Λίγες μέρες μετά την αφυδατωμένη πορεία στην Πατησίων, ήρθε στο e mail μου το (παρακάτω) κείμενο του Δημήτρη Τάρλοου. Έχω να πάω 8 χρόνια στην Άνδρο. Παρόλα αυτά, το ξημέρωμα της 23ης Ιούλη “ήμουν κι εγώ” στο σημείο εκείνο του νησιού, από το οποίο φαίνεται (ναι) και η… Ικαρία. Ακόμη τινάζω την ομίχλη από τα μαλλιά μου. Δε φαίνεται;Οι φωτογραφίες είναι της Βάσιας Αναγνωστοπούλου.

Το αεροδρόμιο της Αθήνας σε συνεργασία με διάφορες αεροπορικές εταιρίες στηρίζουν τους Έλληνες ταξιδιώτες

Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης οργανώνει για 3η συνεχόμενη χρονιά την πράξη του ΕΣΠΑ «ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ : Επιρροές και Σύγχρονες Προσεγγίσεις».

Ο Νίκολας Κέιτζ είναι ένας αφοσιωμένος πατέρας με ύποπτο παρελθόν στην ταινία Rage σε σκηνοθεσία Paco Cabezas. Η ταινία θα βγει σε λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 17 Ιουλίου.

«[…]Ιδίως ως μυθιστοριογράφος θ’ ανεδεικνύετο υπέροχος ο Βιζυηνός˙ως ηθογράφος, ως ζωγράφος του εσωτερικού κόσμου ήτο ήδη ρηξικέλευθος και σχεδόν τελειωτής˙ θα εγίνετο δε έξοχος˙εγίνωσκεν όλας τας ατραπούς της ψυχής˙ οι οφθαλμοί εκείνοι οι κλειστοί θα απετύπουν εν αληθή καλλιτεχνική πιστότητι την καλλονήν της ελληνικής φύσεως, τον πολυδαίδαλον βίον έν όλη τη μονοτονία η τραγικότητί του˙εντός του ωχρού εκείνου κρανίου εκινείτο ευρύς και θαυμάσιος κόσμος».(Αριστοτέλης Π. Κουρτίδης, Επικήδειος Βιζυηνού, «Το Άστυ» 17 Απριλίου 1θ96, σ.20.Από την Αγγελική Ξυνού

«[…]Ιδίως ως μυθιστοριογράφος θ’ ανεδεικνύετο υπέροχος ο Βιζυηνός˙ως ηθογράφος, ως ζωγράφος του εσωτερικού κόσμου ήτο ήδη ρηξικέλευθος και σχεδόν τελειωτής˙ θα εγίνετο δε έξοχος˙εγίνωσκεν όλας τας ατραπούς της ψυχής˙ οι οφθαλμοί εκείνοι οι κλειστοί θα απετύπουν εν αληθή καλλιτεχνική πιστότητι την καλλονήν της ελληνικής φύσεως, τον πολυδαίδαλον βίον έν όλη τη μονοτονία η τραγικότητί του˙εντός του ωχρού εκείνου κρανίου εκινείτο ευρύς και θαυμάσιος κόσμος».(Αριστοτέλης Π. Κουρτίδης, Επικήδειος Βιζυηνού, «Το Άστυ» 17 Απριλίου 1θ96, σ.20.Από την Αγγελική Ξυνού

Μια κοινωνία σε μετάβαση, που οι από κάτω (μουζίκοι, δηλαδή δούλοι) παίρνουν τα ηνία και οι από πάνω θα πρέπει να ζήσουν στα συντρίμμια του πλούτου τους που χάνεται, παρουσιάζει ο Άντον Τσέχωφ στον Βυσσινόκηπο, ένα τεράστιο έργο της παγκόσμιας δραματουργίας που ανεβαίνει στο θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη.

Η πάλη των φύλων και η πάλη των τάξεων ενώνονται σε ένα αστικό διαμέρισμα με τελικό νικητή την αγάπη. Αυτή η μαγική ένωση συμβαίνει στο έργο του Χιλιανού συγγραφέα Egon Wolff “Χάρτινα Λουλούδια” που ανεβαίνει στο θέατρο “Ιλίσια” σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου.Από τον Γιώργο Σμυρνή

“Η ανθρωπότητα πασχίζει να ενηλικιωθεί, με την κοινωνία στο ρόλο της ταλαίπωρης μάνας και τον πολιτισμό στο ρόλο του πατέρα, που λείπει συνέχεια για δουλειές” λέει η Φρόσω Λύτρα, μια σκηνοθέτιδα με μεγάλο ταλέντο, το οποίο ξεπερνάει μόνο η τεράστια φαντασία της. Η κ. Λύτρα σκηνοθετεί στο θέατρο του Ελληνικού Κόσμου την παράσταση “Αυτό το παιδί” του Γάλλου συγγραφέα Ζοέλ Πομερά. Είναι ένα έργο που μιλάει για τις σχέσεις γονέων- παιδιών και το οποίο, όπως μας λέει η σκηνοθέτιδα, την εξέπληξε ευχάριστα.Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή