Μία από τις κορυφαίες χορευτικές ομάδες του κόσμου, το ιστορικό Alvin Ailey American Dance Theatre, έρχεται στην Αθήνα 25, 26 και 27 Νοεμβρίου 2011 (21.00) παρουσιάζοντας τις εμβληματικότερες και δημοφιλέστερες χορογραφίες του ιδρυτή τους.

Από Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2011 το θεατρικό έργο του Ανδρέα Στάικου με τίτλο «1843» παρουσιάζεται στο Θέατρο Έξω από τα Τείχη. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης.

Το έργο του τιτάνα William Shakespeare “Περικλής” ανεβαίνει αυτήν την περίοδο στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

Από τις 14 Νοεμβρίου 2011 το έργο του Keith Huff μετά από την θυελλώδη επιτυχία του στο Μπροντγουέϊ, με τους Χιου Τζάκμαν και Ντάνιελ Κρεγκ στους δυο ρόλους, ανεβαίνει στο Θέατρο “Ροές” σε σκηνοθεσία Αντώνη Καφετζόπουλου με τους τους Δημήτρη Αλεξανδρή και Γιάννη Στάνκογλου.

Ο Δήμος Αθηναίων προσκαλεί όλους τους πολίτες να έρθουν σε επαφή με τις ομορφιές της ελληνικής πρωτεύουσας χάρη στις δωρεάν ξεναγήσεις που προσφέρει τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο.

Μινιμαλισμός και όπερα μπορούν να συνυπάρξουν; Μπορεί το πληθωρικό σε όλα τα επίπεδα αυτό είδος μουσικής και θεάτρου να υποστεί διάφορες περικοπές σε όλα τα επίπεδα από πειραματικούς σκηνοθέτες; Κι όμως μπορεί, όπως αποδεικνύει η διασκευή του “Μαγικού Αυλού” του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ από τον βρετανό σκηνοθέτη Πήτερ Μπρουκ, που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

O άντρας είναι φύσει και θέσει κυνηγός και η γυναίκα φύσει και θέσει συλλέκτρια. Όλα προέρχονται από την εποχή των σπηλαίων. Τότε οι άντρες κυνηγούσαν τα ζώα και οι γυναίκες συνέλεγαν καρπούς, άνθη ή δεν ξέρω τι άλλο. Κι αυτό- και καλά- πέρασε στο συλλογικό ασυνείδητο και στην κουλτούρα των ανθρώπων και μέχρι σήμερα, κοινά χαρακτηριστικά- ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ- καθορίζουν τα φύλα.

Το έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου επανέρχεται έπειτα από 15 χρόνια στο θέατρο Ήβη από τις 9 Νοεμβρίου.

Μάλλον είναι η χρονιά του φέτος. Μετά τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο Νησί, που έκλεψε τις εντυπώσεις, ο Γιάννης Στάνκογλου ερμηνεύει αυτή την περίοδο τον Δημήτρη, τον γιο της Εκάβης, στο “Τρίτο Στεφάνι” του Κώστα Ταχτσή, που παίζεται για δεύτερο κύκλο παραστάσεων αυτή τη φορά στο θέατρο Παλλάς. Ο δημοφιλής ηθοποιός μας μιλά για το εμβληματικό αυτό μυθιστόρημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, για τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης και μοιράζεται μαζί μας τα επόμενα κινηματογραφικά και θεατρικά του σχέδια.Συνέντευξη στον Γιάννη Αδαμόπουλο

«Η γέννηση του αναγνώστη πρέπει να εξαγοραστεί με το θάνατο του συγγραφέα», γράφει ο Ρολάν Μπαρτ. Στο έργο του «ο θάνατος του συγγραφέα» και σε άλλα κείμενα του, ο σπουδαίος μεταμοντέρνος στοχαστής μας προτείνει, ουσιαστικά, να «ξεφορτωθούμε» τον συγγραφέα.

“Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται” λένε οι Γάλλοι. Ωστόσο, στην περίπτωση του θεατρικού έργου Σλουθ του Άντονι Σάφερ, όπου όντως όλα επιτρέπονται, δεν ξέρουμε αν αυτό γίνεται για τον πόλεμο ή για τον έρωτα. Ίσως είναι πόλεμος για τον έρωτα, ίσως έρωτας για τον πόλεμο. Πάντως, σίγουρα είναι έρωτας για το παιχνίδι, ένα παιχνίδι που παίρνει διαστάσεις τέτοιες, που θυμίζουν πόλεμο.

Μαθήματα ιστορίας σχετικά με την πόλη της Αθήνας, τη νέα ελληνική κυρίως, παρέδωσε από σκηνής ο θίασος Κανιγκούντα συνδυάζοντας διάφορες θεατρικές τεχνικές, χορογραφίες, video-wall και , φυσικά, απαγγελία. Η παράσταση “Πόλη-Κράτος” ανεβαίνει αυτήν την περίοδο στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.

Ο πασίγνωστος από την καριέρα του στο θέατρο, την τηλεόραση και το σινεμά, Βλαδίμηρος Κυριακίδης φέτος σκηνοθετεί το έργο “Μοναξιά στην άγρια δύση” του Μάρτιν Μακντόνα, μία ξεκαρδιστική κωμωδία, της οποίας το χιούμορ βγαίνει μέσα από πολύ σκληρές καταστάσεις.

Δύο αδέρφια που δεν μπορούν να αντέξουν ο ένας τον άλλο, ένας αλκοολικός καθολικός παπάς και μια μικρή κοπέλα, που παραπέμπει σε νυμφίδιο με την εμφάνισή της και πουλάει παράνομο ουίσκι, είναι τα πρόσωπα της τραγικωμωδίας που έχει συνθέσει ο Ιρλανδός συγγραφέας Μάρτιν Μακντόνα. Η παράσταση ανεβαίνει στο Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη σε σκηνοθεσία του Βλαδίμηρου Κυριακίδη.

“Δε θα μου το κάνετε εδώ μέσα αμέρικαν μπάρ” έλεγε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, παίζοντας το ρόλο του αστυνομικού διοικητή στη Βίλα των Οργίων του Ψαθά. Έπρεπε να δω το “La Chunga” στο θέατρο Επι Κολωνώ, του νομπελίστα Μάριο Βάργκας Λιόσα, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, για να καταλάβω τι πάει να πει αμέρικαν μπαρ- ή, μάλλον, λατίνο… αμέρικαν μπαρ (ακόμα χειρότερα δηλαδή).

Με το υποκριτικό ταλέντο της Ζέτας Μακρυπούλια τα έβαλε η γνωστή ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου, με τις δηλώσεις της στο περιοδικό People.

Η επιτυχημένη παράσταση των Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Νιάρχου, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, επαναλαμβάνεται ξανά για περιορισμένες παραστάσεις στο Παλλάς, από τις 28 Σεπτεμβρίου 2011.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα… Αυτή ήταν η αίσθηση που μας πέρασαν οι συντελεστές της παράστασης “Το τρίτο στεφάνι” που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Παλλάς, από τις 28 Σεπτεμβρίου 2011.

Την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου ο Γιάννης Αγγελάκας θα εμφανισθεί live στην Ξάνθη, στο Υπαίθριο Δημοτικό Αμφιθέατρο, για μια και μοναδική συναυλία. Την εκδήλωση διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ξάνθης ” Οι Βάτραχοι ” στα πλαίσια των Γιορτών Παλιάς Πόλης 2011.

Ο Γιάννης Αγγελάκας, με τον Ντίνο Σαδίκη στο μπαγλαμά, τον Στάθη Αραμπατζή στην κιθάρα και τον Τίτο Καργιωτάκη στην κονσόλα και στα ηλεκτρονικά, συνεχίζουν τις καλοκαιρινές εμφανίσεις τους ανά την Ελλάδα και τη Δευτέρα 29 Αυγούστου, θα βρεθούν στη Λιβαδειά στο πέτρινο Ανοιχτό θέατρο Κρύας, στo πλαίσιo των Τροφώνιων 2011.

Λάμψη Χόλυγουντ στην Επίδαυρο, αλλά όχι με την κακή έννοια. To δίδυμο του American Beauty, της ταινίας των πέντε Oscar, o σκηνοθέτης Σαμ Μέντες και ο πρωταγωνιστής Κέβιν Σπέισι ένωσαν πάλι τις δυνάμεις τους- αυτή τη φορά στο θέατρο- και μας παρουσίασαν τον Βασιλιά Ριχάρδο τον Τρίτο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

«Παράσταση εξαιρετικού κάλλους, άρτιας τεχνικής, υποκριτικής τέχνης και χοροκίνησης με μια σημειολογία που ανακεφαλαιώνει και εκμοντερνίζει τον ελληνικό πολιτισμό», χαρακτηρίζεται η «Άλκηστη» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Τηλέμαχου Μουδατσάκι που παίζεται τώρα στο παγκόσμιο φεστιβάλ θεάτρου στην Αβινιόν της Γαλλίας.

Την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου θα εμφανισθεί στο Ανοιχτό Κινηματοθέατρο Τεχνόπολις στο Ηράκλειο Κρήτης, για μία και μοναδική συναυλία.

Μια από τις πιο όμορφες στιγμές του φετινού φεστιβάλ Αθηνών απόλαυσε το κοινό του Ηρωδείου, παρακολουθώντας την ορχήστρα των διάσημων μπαλέτων Μπολσόι να ερμηνεύει το κονσέρτο για πιάνο αριθμός 3 του Ρώσου συνθέτη Σεργκέι Ραχμάνινοφ.

Τι ωραία βραδιά! Τι έξοχος θίασος! Η μεταμεσονύκτια αποχώρηση από το Μέγαρο Μουσικής την Τρίτη 12 Ιουλίου μετά την παρακολούθηση της όπερας «Ευγένιος Ονιέγκιν» του Τσαϊκόφσκι, που παρουσιάστηκε από την Όπερα του Θεάτρου Μπολσόι στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών (2η παράσταση την Πέμπτη 14 Ιουλίου), συνοδευόταν από ένα έκδηλο αίσθημα ικανοποίησης, που όμως ήταν διαφορετικό από αυτό της ονειροπόλησης που προκαλούν συνήθως τα κλασικά ανεβάσματα όπερας ή μπαλέτου. Κι αυτό γιατί νιώσαμε πως είδαμε ένα κλασικό έργο το οποίο παρουσιάστηκε με σεβασμό μεν στην παραδοσιακή καταβολή του αλλά και με μελετημένες μοντέρνες παρεμβάσεις που το έκαναν να ανήκει στη σφαίρα των σύγχρονων καλλιτεχνικών δρωμένων, κάνοντάς μας να διαπιστώσουμε αυτήκοα και ιδίοις όμμασι προς τι οι διθύραμβοι του διεθνούς Τύπου για την συγκεκριμένη παραγωγή, αλλά και να μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η όπερα μπορεί ακόμα να αγγίξει και να ενδιαφέρει το σύγχρονο κοινό.   από την Αργυρώ Σταυρίδη

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω με διάφορες θεατρικές ομάδες που ανήκουν στο ρεύμα του μεταμοντερνισμού είναι γιατί δεν χρησιμοποιούν κείμενα της αντίστοιχης τεχνοτροπίας και περιόδου, αλλά πιάνουν διάσημα κείμενα άλλων περιόδων και τους “αλλάζουν τα φώτα”!

Υπάρχουν τρόποι και τρόποι για να αποδομήσεις ένα κλασικό έργο. Ο πρωτοποριακός θεατρικός σκηνοθέτης Άρης Ρέτσος επέλεξε έναν δικό του. Δεν αποδόμησε την υπόθεση, τους χαρακτήρες ή το κείμενο, πετσοκόβοντάς το ή τροποποιώντας το κατά το δοκούν. Όχι! Τα κράτησε όλα αυτά, αλλά αποδόμησε το μέσο με το οποίο το μήνυμα του κειμένου περνάει στο κοινό- την ίδια τη γλώσσα!

Συμμετέχοντας από το 2001 στο Φεστιβάλ Νάξου, είναι από τους πλέον αρμόδιους να μιλήσει για το περιφερειακό θέατρο. Φέτος το όνομά του υπάρχει και στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών καθώς σκηνοθετεί την παράσταση “Παρτάλι”, η οποία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη ο οποίος το μετέτρεψε και σε θεατρικό μονόλογο. Πρωταγωνιστής της παράστασης είναι ο Χρήστος Στεργιόγλου.Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή

Μετά την μεγάλη επιτυχία της “Λυσιστράτης” ο Γιάννης Κακλέας συνεργάζεται με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης ανεβάζοντας τον “Υπηρέτη δύο αφεντάδων” του Γκολντόνι, αναθέτοντας και πάλι στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο τον πρωταγωνιστικό ρόλο.Με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης στο Ηρώδειο στις 29 και 30 Ιουνίου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, ο σκηνοθέτης μάς μίλησε για τον Γκολντόνι και γενικά τους κλασικούς συγγραφείς, τις απόψεις του για το θέατρο, την ξενομανία Ελλήνων αλλά και των ξένων και… για τον Αλμοδοβάρ, σκηνοθέτη που λατρεύει.Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή

Οι τραγωδίες του Σαίξπηρ θέλουν κόσμο πάνω στην σκηνή! Όχι μόνο πολλούς ηθοποιούς, αλλά και κομπάρσους πολλούς. Δεν είναι δυνατόν στη Μέδουσα και στο Νάρκισσο να υπάρχουν 20 εθελοντές – και μάλιστα πρόθυμοι να τα “πετάξουν” όλα- και στον Άμλετ να μην υπάρχει ούτε ένας κομπάρσος να παίζει τον στρατιώτη ή το φύλακα ή τον ευγενή στην Αυλή του “σήποντος” Βασιλείου της Δανίας!

“Οι ευτυχισμένες οικογένειες δημιουργούν απαίσια μυθιστορήματα” λέει μια σοφή ρήση. Αυτό, γιατί απουσιάζουν οι συγκρούσεις και τα δράματα, που θα έδιναν ενδιαφέρον στο κείμενο.

Με γιορτινή διάθεση ανεβάζει φέτος αυλαία το Sani Festival, αφού κλείνει 20 χρόνια Jazz on the Hill, της επιτυχημένης παρουσίας στα πολιτιστικά μας δρώμενα. Οι εκδηλώσεις του Sani Festival ξεκινούν από τις 15 Ιουλίου και διαρκούν μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου στο Λόφο Σάνη και στο Garden Theatre.

Την Πέμπτη 16 Ιουνίου εγκαινιάζεται στην Αμαξοστοιχία- Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ, στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ρουφ, η έκθεση του Βασίλη Παφίλη.

Το μεγάλο πρόβλημα με την ρατσιστική ιδεολογία δεν είναι ότι πιστεύουν κάποιοι στην κατωτερότητα κάποιων άλλων. Είναι ότι τα ίδια τα θύματα του ρατσισμού ενστερνίζονται τελικά την κατωτερότητα τους.

Τι συναισθήματα μπορεί να ξυπνήσει στον θεατή μιας γκαλερί ή μιας θεατρικής παράστασης ένας πίνακας; Ένας διάσημος πίνακας με ένα ναυάγιο; Ένας πίνακας, ο οποίος έχει αναπαραχθεί σε αμέτρητα αντίγραφα. Και όλοι κάποια στιγμή στη ζωή τους θα τον έχουν δει έστω και με μια κλεφτή ματιά. Μιλάμε, συγκεκριμένα, για τον πίνακα «η σχεδία της Μέδουσας», που αναπαριστά δεκαπέντε ναυαγούς.

Το “Cock” που παρουσιάζεται μέχρι τις 15 Μαϊου στο Θέατρο Θησείον είναι μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής χρονιάς και δικαίως εξελίσσεται σε talk of the town. H Κατερίνα Ευαγγελάτου που υπογράφει τη σκηνοθεσία, μας μιλάει για την παράσταση και για τις απόψεις της για το θέατρο σήμερα. Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή