Ένα από τα διασημότερα και πιο αγαπημένα μιούζικαλ, το "The sound of music", γνωστό με τον ελληνικό τίτλο «Η Μελωδία της ευτυχίας» ανεβαίνει στο Παλλάς σε σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαργέλου.
Μια νύφη παντρεύεται έναν άντρα που δεν αγαπάει και το σκάει με τον αγαπημένο της πάνω στο τραπέζι του γάμου. Το αποτέλεσμα του μοιραίου πάθους, μια αιματηρή βεντέτα που θυμίζει αρχαία τραγωδία, βρίσκεται στο επίκεντρο του «Ματωμένου Γάμου» του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα. Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα στο θέατρο Αποθήκη.
Το όνειρο συγκρούεται με την πραγματικότητα και καταλήγει στην τρέλα. Όλα αυτά διαδραματίζονται στο μυαλό της Μπλανς Ντιμπουά, στο έργο στο έργο του Τ. Ουίλιαμς «Λεωφορείο ο πόθος» που ανεβαίνει στο θέατρο Άνεσις σε σκηνοθεσία του Γεωργιανού Λεβάν Τσουλάτζε.
Μετά το «Είναι ωραία στον Παράδεισο» που μας τραγούδησαν κάποτε οι Τρύπες, από το θέατρο Φάμπρικα ο Δημήτρης Κατσιμίρης μας λέει, με εξίσου σαρκαστικό τρόπο, ότι μπορεί να «Είναι ωραία στην Κόλαση».
Ιστορικές προσωπικότητες που γνωρίσαμε και στο σίριαλ εποχής The Tudors μας παρουσιάζονται μέσα από μια πιο στοχαστική ματιά στην παράσταση «Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές», σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου για το Εθνικό Θέατρο.
Οι Ολυμπιακοί του 2004, μια εποχή χαράς για πολλούς, ήταν μια περίοδος προσωπικής παρακμής για έναν άνεργο πενηντάρη. Ο άνθρωπος αυτός περιμένει από τον Κύριο την σωτηρία του στο βραβευμένο έργο του Μάκη Τσίτα «Μάρτυς μου ο Θεός».
Η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο σαν φάρσα, λέει ο Μαρξ. Κι ο Thornton Wilder έρχεται να τον επιβεβαιώσει με τον τρόπο του, δείχνοντας την ιστορία να επαναλαμβάνεται σε μια φαρσοκωμωδία! Ο λόγος για το έργο «The skin of our teeth". Το κλασικό αυτό θεατρικό έργο παρουσιάζεται σε ελεύθερη διασκευή στην παράσταση «Με τα δόντια» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου στο Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης.
Τα μαθήματα επιθεώρησης συνεχίζονται στο Badminton, όχι όμως το ίδιο εντατικά. Αυτή τη φορά αναφερόμαστε την περίοδο από τη Δικτατορία μέχρι την σημερινή εποχή, με την μουσικοθεατρική παράσταση «Θα περάσει κι αυτό» σε σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού και κείμενα του Άγγελου Πυριόχου.
Στρατηγός με παντόφλες και μια σύνταξη πείνας γίνεται ο Γιάννης Μπέζος. O γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης καταφθάνει στο θέατρο Βρετάνια ως ο ηρωικός Λάμπρος Δεκαβάλλας στην κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου «Ένας ήρωας με παντόφλες».
Μετά από αρκετά χρόνια η πετυχημένη κωμωδία «Ήρωες» επέστρεψε στο Μικρό Παλλάς σε σκηνοθεσία και κείμενα της Ελένης Γκασούκα. Χωρίς τον Πάνο Μουζουράκη, αλλά με τον σταρ του show Θανάση Αλευρά, συνεχίζει αρκετά επικαιροποιημένη, αλλά χωρίς να χάνει τον χαρακτήρα της, να προσφέρει γέλιο στο θεατρικό κοινό.
Μετά την «Γκόλφω» του Περεσιάδη για το Εθνικό Θέατρο, με την μεγάλη της επιτυχία, σειρά πήρε «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δημητρίου Κορομηλά, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο Παλλάς.
Η Μήδεια είναι το μαχαίρι που κρατάει.Το μαχαίρι αυτό, το όπλο της παιδοκτονίας, δίνει δύναμη στην υστεροφημία της Μήδειας. Είναι το θρυλικό μέσο αποπεράτωσης της πιο σοκαριστικής πράξης της Αρχαίας Τραγωδίας, το απόγειο του δυτικού πολιτισμού. Είναι και αυτό που κάνει την Μήδεια τερατώδη, ερωτική, θρυλική- αυτό που κάνει το κοινό να την πονά παρά τον πόνο που προξένησε και προξενεί. Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: www.gkoultoura.gr
Αυτό, εδώ, είναι το θέμα. Το μέγεθος του έργου, θαυμαστό μα και φοβιστικό. Πώς να πλησιάσεις κάτι τόσο (εξ ορισμού) "επικό" και α) να σταθείς αντάξιος του, χωρίς όμως β) να αποθαρρύνεις το ευρύτερο κοινό σου; Το πρώτο 6ωρο ανέβασμα της παράστασης στο Φεστιβάλ Αθηνών ήταν μια -τολμώ να το πω- εμπειρία ζωής. Γιατί είναι όντως... Ε-Π-Ο-Σ η Ιλιάδα αυτή, δια χειρός Στάθη Λιβαθινού. Ένα τεράστιο στοίχημα που υλοποιείται αψεγάδιαστα και μεταφέρει την ουσία και (ναι) την αφάνταστη κλίμακα της Ιλιάδας χωρίς -πάρα πολύ σημαντικό- να καταπονεί τον θεατή, παρά τη μεγάλη διάρκεια του.Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: www.gkoultoura.gr
