επανάσταση

Οι εκθέσεις για το ιωβηλαίο της Επανάστασης του 1821 άνοιξαν τις πύλες τους στο κοινό, μαζί με την επαναλειτουργία των μουσείων. Μια συγκριτική ματιά εντοπίζει ομοιότητες και διαφορές, εξετάζει τα πλεονεκτήματα της κάθε μιας, προτρέποντας τον θεατή να τις επισκεφθεί όλες.

Παραμονές της επιδαύριας πρεμιέρας της αριστοφανικής κωμωδίας, όπως την σκηνοθετεί ο Μιχαήλ Μαρμαρινός για το Εθνικό θέατρο και έξι πρωταγωνίστριες της παράστασης – με αλφαβητική σειρά, Λένα Δροσάκη, Σοφία Κόκκαλη, Αθηνά Μαξίμου, Ηλέκτρα Νικολούζου, Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Σκουλά – αποκαλύπτουν τους λόγους για τους οποίους μια γυναίκα θα επαναστατούσε σήμερα.Φωτογραφίες: Χρήστος Σκυλλάκος (πορτρέτα), Πάτροκλος Σκαφιδάς (φωτογραφία εξωφύλλου)

Μία από τις ταινίες που βλέπουμε κάθε Πάσχα είναι ο Σπάρτακος. Είναι παράξενο αυτό, εκ πρώτης όψεως, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη ιστορική ταινία δεν έχει καμία σχέση με το θείο δράμα. Αντίθετα, μιλάει για μία επανάσταση σκλάβων- μονομάχων υπό την ηγεσία του μονομάχου Σπάρτακου από τους ρωμαίους δυνάστες, που έφερε τη ρωμαϊκή πολιτεία (δεν ήταν ακόμα αυτοκρατορία) στα όρια της. Οι σκλάβοι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με το χριστιανισμό- μάλιστα τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο έργο (αλλά και πραγματικά) συνέβησαν πριν τη γέννηση του Χριστού. Επομένως, οι ήρωες της ταινίας είναι ειδωλολάτρες.

«Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ». Έτσι τελειώνει το τραγούδι Κεμάλ του Μάνου Χατζιδάκι και η παρανοϊκή είδηση που ακολουθεί επιβεβαιώνει το τραγούδι απόλυτα. Τουλάχιστον για την Ελλάδα!

Με τα φετινά όσκαρ είναι δύσκολο και προβλέψεις να κάνεις, αλλά και να έχεις προτιμήσεις ξεκάθαρες. Όλα τα φαβορί για την κούρσα έχουν κάποια πολύ δυνατά στοιχεία. Μία από αυτές τις ταινίες είναι και οι Άθλιοι (Les Miserables) του Tom Hooper. Η ταινία ίσως να κρατάει παραπάνω από όσο χρειάζεται και να είναι υπερβολικά θεατρική για τους σινεφίλ, αλλά ως ιδέα και ως εκτέλεση της ιδέας έχει πάρα πολλά εντυπωσιακά στοιχεία, που την καθιστούν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Οι άνθρωποι της γενιάς των 60's επαναστάτησαν έναντι του παραδοσιακού τρόπου ζωής και των γονιών τους. Όμως κάποτε έγιναν αυτοί γονείς κι είχαν να αντιμετωπίσουν την αντίδραση των παιδιών τους. Αυτή την ρήξη των γενεών εξετάζει το έργο του Love, Love, Love του Μάικ Μπάρτλετ που ανεβαίνει στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.

Μια κοινωνία σε μετάβαση, που οι από κάτω (μουζίκοι, δηλαδή δούλοι) παίρνουν τα ηνία και οι από πάνω θα πρέπει να ζήσουν στα συντρίμμια του πλούτου τους που χάνεται, παρουσιάζει ο Άντον Τσέχωφ στον Βυσσινόκηπο, ένα τεράστιο έργο της παγκόσμιας δραματουργίας που ανεβαίνει στο θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη.

Την Πέμπτη 22 Μαρτίου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, το Εργαστήρι Παλιάς Μουσικής Γιώργος Κωνστάντζος αποτίει φόρο τιμής στην επανάσταση και στον γαλλικό φιλελληνισμό, στο πλαίσιο του κύκλου "Έλληνες Συνθέτες: Φιλελληνική Μούσα: Έργα Γάλλων Φιλελλήνων". Αγοράζοντας μάλιστα το πακέτο "Αρμονία των Αισθήσεων", μπορείτε να επισκεφθείτε και την τρέχουσα έκθεση, αλλά και να διεπνήσετε στο Café Merlin.

Οι επαναστάτες κατέλαβαν με επίθεση αστραπή την Τρίπολη. Περικύκλωσαν τον μεγάλο τους εχθρό, τον επί 40 χρόνια δικτάτορα της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι. Μπήκαν στο ανάκτορο του και "μεθυσμένοι" από τη νίκη τους προχώρησαν σε πανηγυρισμούς και σε πλιάτσικο. Ωστόσο, ο Καντάφι δεν ήταν πουθενά. Κι όχι μόνο αυτό! Τους έφυγαν μέσα από τα χέρια τους και οι δύο γιοι του, τους οποίους είχαν συλλάβει πιο πριν!