Απο το "Λίνκολν" βγήκα λιγάκι σαν βρεγμένη γάτα. Σαν ηλίθια που την έχουν καθίσει σε τραπέζι του μπριτζ. Οταν ενα σύμπαν ολόκληρο επαινεί μια ταινία, κι εσύ προσπαθείς να κρατήσεις τα μάτια σου ανοικτά (κι αυτά τον χαβά τους) γιατί δεν προλαβαίνεις να "πιάσεις" τους διαλόγους, πώς να το χειριστείς όταν ανάβουν τα φώτα; Με χασμουρητό ίσως;
Η ταινία που σάρωσε τα Όσκαρ και από το 2008 παίζεται με επιτυχία στο θέατρο σε όλη την Ευρώπη, ανέβηκε φέτος και στην Ελλάδα ως θεατρικό έργο για πρώτη φορά. Έξυπνη κίνηση από ένα δυνατό δίδυμο, τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και τον Γιάννη Στάνκογλου, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Λιγνάδη. Δεν είναι ότι έφυγα ενθουσιασμένη, αλλά σίγουρα, είναι μια αξιόλογη δουλειά.Από την Αναστασία Παρετζόγλου
Έργο ερωτικό, αντιρατσιστικό και καθαρά πολιτικό, όπου όλα, ρόλοι, χαρακτήρες, συγκρούσεις, ατμόσφαιρα, συνθέτουν την «προσωπική τραγωδία» του συγγραφέα. Μια σύγχρονη ανάγνωση του Τέννεση Ουίλλιαμς και μια συγκλονιστική Λυδία Φωτοπούλου σε μια παράσταση - σημείο αναφοράς.Από την Αναστασία Παρετζόγλου
