"Το χέρι", ένα ακόμα έργο του σημαντικού άγγλου συγγραφέα Τιμ Κράουτς, παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Την σκηνοθεσία υπογράφει η Έλενα Πέγκα και πρωταγωνίστρια είναι η Θεοδώρα Τζήμου. Είναι το δεύτερο έργο του, που βλέπουμε φέτος, καθώς ήδη έχει ανέβει ο Συγγραφέας στον ίδιο ακριβώς χώρο.
Μια μητέρα προβληματική, ένας πατέρας επίσης προβληματικός, μια δικαστική απόφαση ακάμα πιο προβληματική και δύο τραγικά θύματα συνθέτουν το παζλ της ιστορίας για την θεατρική παράσταση Τζόρνταν που ανεβαίνει στο θέατρο τέχνης Κάρολος Κουν.
Το σκληρό θέμα των μεθόδων προσλήψεων σε μια επιχείρηση αναλύεται στο έργο του Τζόρντι Γκαλθεράν "Η μέθοδος Gronholm" που ανεβαίνει στο θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν για πέμπτη συνεχή χρονιά σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.
Ο σπουδαίος Αργεντίνος συγγραφέας Μπόρχες είχε δηλώσει κάποτε πως συχνά του φαίνεται πως όλα τα συγγραφικά έργα τα έχει γράψει ο ίδιος άνθρωπος, θέλοντας να πει ότι δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα, αλλά η ίδια η λογοτεχνία. Μάλλον όμως αυτόν τον ένα και μοναδικό άνθρωπο θα τον οραματίστηκε συγγραφέα και όχι θεατρολόγο ή θεατρικό σκηνοθέτη.
Από τη Ρωσία με αγάπη μας ήρθε ο θίασος του ιστορικού θεάτρου Ε. Vakhtangov, για να μας παρουσιάσει ένα από τα κορυφαία έργα του Άντον Τσέχοφ, το Θείο Βάνια, στο Badminton, σε σκηνοθεσία του Rimas Tuminas.
Πόσο εύκολα μπορεί ένα έργο από δράμα να γίνει κωμωδία και το αντίστροφο; Πάρα πολύ δύσκολα, όπως αποδεικνύεται και από το αποτέλεσμα στην παράσταση Λιωμένο Βούτυρο στο θεάτρο Θησείον.
"Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανίας" λέει ο Μαρκέλος στον Άμλετ. Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της οικογένειας Βόρρινγκερ, μοιάζει να συμπληρώνει ο Τόμας Μπέρνχαρντ στο έργο του "Ρίττερ, Ντένε, Φος". Το έργο ανεβαίνει στο θέατρο Σφενδόνη και πρωταγωνιστούν τρεις σπουδαίοι ηθοποιοί, οι Ράνια Οικονομίδου, Άννα Κοκκίνου και Δημήτρης Καταλειφός, που ερμηνεύουν τα τρία πρωταγωνιστικά πρόσωπα. Η σκηνοθεσία είναι των τριών πρωταγωνιστών, μαζί με τον Πάνο Παπαδόπουλο.
Εμφύλιος εκτός έδρας- στη Γερμανία- από Έλληνες μετανάστες. Ένα έργο που αποτυπώνει γλαφυρά και ποιητικά τα τραύματα του εμφυλίου, η "Νίκη" της Λούλας Αναγνωστάκη, ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο, στην αίθουσα Νίκος Κούρκουλος, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη.
Ο Γιώργος Ψυχογιός, μια ξεχωριστή και σπουδαία περίπτωση συνθέτη, πιανίστα, ακκορντεονίστα και αυτοσχεδιαστή, έδωσε το δικό του πιανιστικό ρεσιτάλ στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.
Ένα από τα μεγαλύτερα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Μακμπέθ ανεβαίνει στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Τον ξέραμε Μάκβεθ, αλλά το σωστό είναι Μακμπέθ.
Ένα δύσκολο κείμενο και μια εξίσου δύσκολη παράσταση. Η Ερωφίλη του Γιώργου Χορτάτση σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη ανεβαίνει αυτήν την περίοδο στο Εθνικό Θέατρο.
"Οδυσσεβάχ!" "Οδυσσεβάχ!" φώναζε ένα τσούρμο πιτσιρίκια μετά το τέλος της ομώνυμης παράστασης στο θέατρο Μικρή Πόρτα, για να αποθεώσει τον θεατρικό ήρωά του, τον οποίο ερμήνευε ο Γιώργος Χρυσοστόμου.
Μια μοναδική περίπτωση στο ελληνικό θέατρο είναι ο Μποστ. Τόσο μοναδική που μοιάζει μεταμοντέρνος ίσως και πριν το μεταμοντερνισμό. Τόσο στην μορφή, όσο και στο περιεχόμενο των θεατρικών του έργων εμφανίζει μεγάλη πρωτοτυπία και αυθεντικότητα- αν και στην περίπτωση του Μποστ είναι τόσο ενωμένα αυτά τα δύο, που το ένα καθορίζει το άλλο.
Τι είναι χειρότερο; Να αθωώσεις έναν ένοχο ή να βάλεις φυλακή έναν αθώο; Στην... "ηλεκτρική καρέκλα" του ενόρκου κάθονται οι θεατές της παράστασης "Αθώος ή ένοχος" του βρετανού Τζέφρεϊ Άρτσερ στο θέατρο Κάππα.
Η Σωτηρία Μπέλου στο νοσοκομείο. Στο κατώφλι της απώλειας της φωνής της, καθώς θα αφαιρεθούν οι φωνητικές χορδές χειρουργικά, κάνει τον απολογισμό της για τη ζωή της και το έργο της. Ποιοί της φέρθηκαν καλά, ποιοί όχι. Τα αγαπημένα τραγούδια
Νεόπλουτοι εναντίον αριστοκρατών στην παράσταση «ο δρόμος περνά από μέσα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που ανεβαίνει στο θέατρο τέχνης- Υπόγειο σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.
Την πιο διάσημη δολοφόνο της ελληνικής λογοτεχνίας, την Φραγκογιαννού στη "Φόνισσα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη παρουσιάζει το θέατρο της Οδού Κεφαληνίας, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού.
Ένα συγκλονιστικό μελόδραμα, που συνδέει την αίσθηση της απώλειας του Βυσσινόκηπου του Τσέχοφ με την Ελλάδα της αντιπαροχής, ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο. Μιλάμε για την "Αυλή των θαυμάτων" του Ιάκωβου Καμπανέλη, το οποίο σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας.
Το να μεταφέρεις στο θέατρο ένα αφηγηματικό ποίημα του 17ου αιώνα δεν είναι απλή υπόθεση. Πόσο μάλλον όταν το κείμενο αυτό είναι σε ομοιοκαταληξία και σε μια δυσνόητη γλώσσα.
Είναι μόλις 24 χρονών και ήδη θεωρείται μια από τις πιο πολλά υποσχόμενες πιανίστριες διεθνώς στον τόσο απαιτητικό χώρο της "κλασικής" μουσικής. Και ήρθε να χαρίσει τη λάμψη του ταλέντου της και στο κοινό του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Πολύ παλιά, τους γυναικείους ρόλους στο θέατρο τους έπαιζαν άντρες. Τώρα, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και πέντε αντρικούς ρόλους, σε ένα έργο σταθμό του 20ου αιώνα (πολλοί το θεωρούν το σπουδαιότερο θεατρικό έργο του αιώνα αυτού), το "Περιμένοντας τον Γκοντό" του Ιρλανδού Σάμιουελ Μπέκετ.
Μια από τις πιο πιασάρικες, αλλά και τις πιο σημαντικές, έννοιες στον πολιτισμό μας είναι αυτή του ηγέτη. Ηγέτες αναζητούμε και ονειρεύομαστε όλοι μας. Θέλουμε να ήμαστε ηγέτες του εαυτού μας και άλλων, αλλά από την άλλη, περιμένουμε και τον μεγάλο ηγέτη, που θα μας σώσει ή θα μας οδηγήσει στην ευημερία.
Μπορεί ένα θεατρικό έργο να έχει τόσο απολιτίκ χαρακτήρες, που να γίνεται τελικά πολιτικό; Ναι, μπορεί. Ιδίως όταν το έχει γράψει ένας κατεξοχήν πολιτικός συγγραφέας, ο David Mamet.
Το ψυγείο είναι μία από τις πιο παραγνωρισμένες μεγάλες εφευρέσεις του 20ου αιώνα κι έχει ταυτισθεί με την διατροφή και την επιβίωσή μας. Αυτό το "ταπεινό" αλλά κορυφαίο δημιούργημα της τεχνολογίας υπηρετεί και συμβολικούς σκοπούς στο θέατρο.
