Ένα σκοτεινό μεταφυσικό θρίλερ με βρετανική ατμόσφαιρα είναι «Η γυναίκα με τα μαύρα». Το γνωστό μυθιστόρημα της Susan Hill προσαρμόστηκε για το θέατρο από τον Stephen Mallatratt και ανεβαίνει στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Τάσου Δαρδαγάνη.
Ο Σταμάτης Φασουλής και ο Πέτρος Φιλιππίδης μεταμορφώνονται σε γριούλες με σκοτεινά μυστικά στο «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» του Τζόζεφ Κέσελρινγκ. Η κωμωδία, που έγινε διάσημη από την κινηματογραφική της μεταφορά από τον Φρανκ Κάπρα, ανεβαίνει στο Παλλάς σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή.
Ένα από τα αγαπημένα και πολυπαιγμένα έργα του Δημήτρη Κεχαΐδη «To Τάβλι» ανεβαίνει στο θέατρο της οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής. Τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν οι Νίκος Κουρής και Μάκης Παπαδημητρίου, οι οποίοι έχουν αναλάβει και τη σκηνοθεσία.
Μια από τις καλύτερες διασκευές αρχαίας τραγωδίας τον 20ο αιώνα στη γλώσσα που γράφτηκε είχαμε την δυνατότητα να παρακολουθήσουμε στο Μέγαρο Μουσικής. Ο λόγος για την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ, που ανέβηκε από την Comédie-Française σε σκηνοθεσία Marc Paquien.
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» μας λέει με το δικό του τρόπο το "Αρμαντέιλ" του Wilkie Collins. Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει μέσα από τις επικίνδυνες σχέσεις, τους μοιραίους έρωτες, τις σκοτεινές δολοπλοκίες, τα εγκλήματα και τα πάμπολλα γεγονότα ενός τεράστιου μυθιστορήματος. Το έργο «Αρμαντέιλ» σκηνοθετεί σε θεατρική διασκευή ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης στο Σύγχρονο Θέατρο.
Κάτι ανάμεσα σε αναλόγιο και περφόρμανς ήταν η παράσταση του Βρετανού δημιουργού Tim Crouch. Ο καινοτόμος δραματουργός και ηθοποιός ανέβασε την παράσταση "What Happens to the hope at the end of the evening", μαζί με τον Andy Smith σε σκηνοθεσία του Karl James στο Bios (11-13 Απριλίου).
Γυναίκες που ζουν από διαφορετικές πλευρές τις δραματικές καταστάσεις στο Ιράκ παρουσιάζει το έργο «ΙRAQ – 9 τόποι επιθυμίας» της συγγραφέως Heather Raffo, που ανεβαίνει στο «Vault» σε σκηνοθεσία της Μαρίας Τσαρούχα.
Μια πρωτοποριακή παράσταση από τη Γερμανία, βασισμένη σε ένα έργο της βραβευμένης με Νόμπελ Ελφρίντε Γέλινεκ, ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ο λόγος για το έργο «Τα Συμβόλαια του Εμπόρου-Μια οικονομική κωμωδία», σε σκηνοθεσία Νίκολας Στέμαν.
Οι γελωτοποιοί κουβαλάνε μια μακραίωνη παράδοση σύγκρουσης με το καθεστώς. Με όπλο, αλλά και άλλοθι, το χιούμορ τους, μπορούσαν να στρέφονται εναντίον των υψηλά ιστάμενων και εδραιωμένων πεποιθήσεων. Ίσως λοιπόν δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Χάινριχ Μπελ, θέλοντας να βάλει έναν άνθρωπο να αντιπαρατεθεί με τη γερμανική κοινωνία, χρησιμοποίησε για το ρόλο αυτό έναν κλόουν.
Οι Τρωάδες του Ευριπίδη είναι ίσως η πιο καθαρά αντιπολεμική τραγωδία της αρχαίας αθηναϊκής δραματουργίας. Αυτόν τον θρήνο για τα εγκλήματα του πολέμου επιχείρησε να τον αποδώσει θεατρικά, αλλά και μουσικά, ο σκηνοθέτης Θοδωρής Αμπαζής στην παράστασή του που ανέβηκε τελευταία στο Ηρώδειο.
Φαντάσματα δεν υπάρχουν. Τα φαντάσματα τα κουβαλάμε μέσα μας. Και πολλές φορές καταφεύγουμε σε αυτά, για να εξηγήσουμε τον παραλογισμό των ζωών μας. Αυτό μας λέει πάνω- κάτω η κωμωδία «Αχ αυτά τα φαντάσματα» του Εντουάρντο ντε Φιλίππο σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, που ανεβαίνει στο θέατρο Βρετάνια.
