κριτική

Η ταινία παρουσιάζει το οικογενειακό δράμα των Γουέστον, μιας οικογένειας που ζει στην Οκλαχόμα και είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης.

Όπου φτωχός κι η μοίρα του; Το ακριβώς αντίθετο. Ο φτωχός κυνηγάει το όνειρό του πάση θυσία. Ένας πεινασμένος θίασος μένει σε ένα ξενοδοχείο φεσώνοντας του. Και προσπαθεί πάση θυσία να ανεβάσει μια παράσταση, αλλά και να γλιτώσει από τα χρέη του. Το αποτέλεσμα είναι εξωφρενικές καταστάσεις στην τρελή κωμωδία (φάρσα) Room Service που ανεβαίνει στη Στέγη σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου.

Μια αλλόκοτη συνέντευξη εργασίας που ποτέ δεν έρχεται και τρεις ηλικιωμένοι άνθρωποι που την περιμένουν, είναι το θέμα του θεατρικού έργου «Ζητείται Κλόουν Ηλικιωμένος» του Ρουμάνου συγγραφέα Ματέι Βίσνιεκ. Η παράσταση ανεβαίνει στην Β Σκηνή στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου.

Η ζωή ενός αφροαμερικάνου, του Cecil Gaines, που δούλεψε ως μπάτλερ πάνω από τρεις δεκαετίες στο Λευκό Οίκο και πρόλαβε 8 διαφορετικούς Προέδρους. Το έργο-πασαρέλα αστέρων, δίνει έμφαση στην καταπίεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μαύρων και στην σαπουνόπερα.

Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η νέα ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε ακολουθεί την εξωπραγματική άνοδο, τη γεμάτη απολαύσεις ζωή, αλλά και την πτώση του Τζόρνταν Μπέλφορντ, του χρηματιστή από τη Νέα Υόρκη, που έκανε μια περιουσία εξαπατώντας επενδυτές. Με μια παράλογη περιουσία στα χέρια του, από πολύ νεαρή ηλικία, τη διοχέτευσε όλη σε μια ατελείωτη σειρά από αφροδισιακά: γυναίκες, κοκαΐνη, αυτοκίνητα, σε μια ζωή χωρίς όρια. Το "καλό" όμως δεν κρατάει για πάντα.

Ένας μονόλογος για τον Ρεμπώ, με εκφωνητή τον ίδιο το Ρεμπώ, αλλά με θέμα όχι τη ζωή του Αρθούρου Ρεμπώ, αλλά... κάτι άλλο. Αυτό ήταν η παράσταση «Είμαι ένας άλλος» στο Από Μηχανής Θέατρο με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Στάνκογλου σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη – Knutsen.

Μπορεί μία παράσταση να συνδυάσει το θέατρο με το πατινάζ, τη χαρά της ζωής με το πένθος του θανάτου, τα οικογενειακά προβλήματα με τις φιλοσοφικές αλήθειες; Αυτά τα στοιχεία επιχειρεί να συνδυάσει και να φέρει σε διάλογο η παράσταση «Παραλλαγές Θανάτου» του σημαντικού Νορβηγού συγγραφέα Γιον Φόσσε σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά, που ανεβαίνει στο θέατρο Πορεία.

Εμμονές, ανικανοποίητοι πόθοι, τα πρέπει που συνθλίβουν την επιθυμία, η χριστιανική ηθική και η υποκρισία των καθώς πρέπει, μαζί με μια σκοτεινή αρρώστια είναι τα πιο φοβερά φαντάσματα στις ζωές των ανθρώπων. Όλα αυτά στους Βρικόλακες, ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ίψεν, που ανεβαίνει στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού.

Κάνουμε ταινίες για την τέχνη ή για το χρήμα; Τα ηθικά διλήμματα ενός παραγωγού του Hollywood εξετάζει το έργο «Τώρα που γυρίζει» του David Mamet, που ανεβαίνει στο θέατρο Faust σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου.

Candelabra θα πει κηροπήγιο. Ο Liberace ήταν ο πρώτος πιανίστας που έβαλε κηροπήγιο πάνω στο πιάνο σε ένα τηλεοπτικό γύρισμα, για να παίζει με το φως των κεριών. Έτσι έπαιζε πίσω από το κηροπήγιο ή Behind the candelabra, που είναι και ο τίτλος της ταινίας, η οποία μιλάει για τον έρωτα του διάσημου πιανίστα με ένα νεαρό, τον Scott Thorson.

Το ομηρικό τέρας της Χάρυβδης, που άνοιγε τα απύθμενα σαγόνια της και καταβρόχθιζε τα πάντα, θυμίζει η «συμπαθητική» γιαγιούλα στο La Nonna. Η γιαγιά αυτή στο έργο του Roberto Cossa είναι ένα πλάσμα αστείο και συνάμα καταστροφικό, που τρώει ασταμάτητα, ρημάζοντας την οικογένεια που τη φροντίζει.

Σε ένα ναυτικό νησί, την Άνδρο (επονομαζόμενη και Μικρά Αγγλία) συμβαίνει ένα παράφορο ερωτικό δράμα. Η 20χρονη Όρσα (Πηνελόπη Τσιλίκα) είναι παράφορα ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ (Ανδρέας Κωνσταντίνου). Η μικρότερη αδελφή της, Μόσχα (Σοφία Κόκκαλη), δυναμική και γεμάτη όνειρα θέλει να φύγει από την Άνδρο. Η μητέρα τους, Μίνα (Αννέζα Παπαδοπούλου), σύζυγος καπετάνιου που προτιμά το Ατλάντικο Σουρ από το σπίτι του, παρακάμπτει τα αισθήματα των κοριτσιών της και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον. Με τα προξενιά που κάνει, όμως, άθελά της ναρκοθετεί το ίδιο της το σπιτικό.

Μπορεί μια 3D ταινία με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας ως προς τα εφέ να είναι παράλληλα και μία ταινία εποχής; Μπορεί, όταν αναπαριστά την μεθυστική εποχή της Αμερικής του μεσοπολέμου, λίγο πριν την χτυπήσει το "κραχ". Κι αυτό συμβαίνει στην ταινία ο Υπέροχος Γκάτσμπι (The Great Gatsby) του 2013 σε σκηνοθεσία Baz Luhrman, με πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio.

Η τσιγκουνιά των Γερμανών, η εμμονή στην προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, η οικονομική διάσταση της δημοσιότητας και ο φόβος για ένα πιο φιλελεύθερο μέλλον είναι στοιχεία που εμφανίζονται στον «Κροκόδειλο» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, ένα έργο που γράφτηκε 150 χρόνια πριν (1865).

Ποιος είπε ότι μια ιδιαίτερα θεαματική σκηνική δημιουργία δεν μπορεί να έχει μέσα της το στοιχείο της ποίησης; Η παράσταση Tabac Rouge του εγγονού του Τσάπλιν Τζέημς Τιερρέ, αποδεικνύει ότι το θέαμα και η ποίηση μπορούν να συνυπάρχουν με έναν θαυμάσιο τρόπο.

Στο «Ένα» υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος. Πάθος, συγκίνηση, Σοπέν και ένα φινάλε με ανατροπή στο θεατρικό έργο της Ειρήνης Λουκάτου που ανεβαίνει στο Θέατρο σε σκηνοθεσία του Σπύρου Μιχαλόπουλου.

Η Κάτνις καταφέρνει να επιβιώσει στους 74ους Αγώνες Πείνας και επιστρέφει νικήτρια στην πατρίδα της μαζί με τον συμπαίκτη της Πίτα. Τώρα οι δύο τους πρέπει να φύγουν από τα σπίτια και τις οικογένειες τους και να ξεκινήσουν την «Περιοδεία της Νίκης» στις περιφέρειες της Πάνεμ.

Μπορεί στην ίδια γυναίκα να συνυπάρχουν μια στριπτιτζού κι ένας εγκληματικός εγκέφαλος σαν του Μοριάρτυ; Μπορεί ένας απλός δικηγόρος να κάνει το μοιραίο βήμα στον κόσμο του εγκλήματος και να την βγάλει καθαρή; Μπορεί ένας βομβαρδισμός από ατάκες και αμπελοφιλοσοφία να είναι ικανοποιητικό σενάριο για μια ταινία με θέμα τη διακίνηση ναρκωτικών; Αυτά τα "μπορεί" επιχειρεί να απαντήσει η νέα ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, αλλά οι απαντήσεις δεν είμαι σίγουρος ότι είναι επαρκείς.

Ο Αρκάς είναι ο πιο διάσημος δημιουργός κόμικ στην Ελλάδα. Το χιούμορ του, ένα μείγμα αλληγορικού λόγου, σάτιρας και γελοιογραφίας, εδώ και χρόνια είναι πασίγνωστο. Τώρα στο θέατρο Στοά βλέπουμε έργο του διάσημου κομίστα και στο θεατρικό σανίδι, την παράσταση «Επείγοντα Περιστατικά» σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου.

«Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα», αλλά όχι για πολύ ακόμα, στην πειραματική παράσταση «Τέλος» του Σίμου Κακάλα. Η παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη ασχολείται με το τέλος (ένα τραγικό φινάλε) της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της.

Η Τίρζα (Η βασίλισσα του ήλιου) του σύγχρονου Ολλανδού συγγραφέα Άρνον Γκρούνμπεργκ είναι ένα έργο που αναδεικνύει το σκληρό πρόσωπο της αγάπης. Ένα πρόσωπο τρυφερό και συγκινητικό, αλλά που εξελίσσεται σε κτητικό, συμπλεγματικό, βίαιο και απάνθρωπο. Η παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο Ιλίσια σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου.

Ο άνθρωπος έχει αχαλίνωτα επιθετικά ένστικτα, που είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Εξίσου επικίνδυνα όμως είναι και τα χαλινάρια, τα οποία μπαίνουν από κρατικές δυνάμεις, όταν αυτές λειτουργούν χωρίς έλεγχο, στα όρια του ολοκληρωτισμού. Η παράσταση Κουρδιστό Πορτοκάλι, που ανεβαίνει στο θέατρο Αποθήκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, αναφέρεται σε αυτό ακριβώς το θέμα.

Ένα διαφορετικό love story, με μπόλικο μαρξισμό, ταξικές συγκρούσεις και την μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, είναι «Η γειτονιά των αγγέλων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που ανεβαίνει για το Εθνικό θέατρο Οκτωβρίου στη Σκηνή Κοτοπούλη-Θέατρο REX.

Οι ελληνικές εκλογές στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν εξίσου χάλια με τις ελληνικές εκλογές στις αρχές του 21ου αιώνα. Τα πελατειακά συστήματα που σήμερα εξαγοράζουν ψήφους με διορισμούς στο δημόσιο, τότε εξαγόραζαν με λεφτά τους ψηφοφόρους. Έτσι τουλάχιστον περιγράφει τα (όχι και τόσο ηθικά) ήθη των εκλογών της εποχής του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημα «Χαλασοχώρηδες».

Όταν βρεθείς στην ανάγκη να δανειστείς από τον μεγαλύτερο εχθρό σου, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, ακόμα και σε μια κωμωδία. Στον Έμπορο της Βενετίας, του Σαίξπηρ, ένας έμπορος μπαίνει εγγυητής για έναν φίλο του σε έναν εβραίο τοκογλύφο, που περιγράφεται με τα πιο ζοφερά χρώματα και διακινδυνεύει τη ζωή του. Η παράσταση ανεβαίνει στο Ακροπόλ σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου.

Οι πλαστές διαθήκες και η παραποίησης της βούλησης των νεκρών, για λόγους συμφέροντος, είναι ένα θέμα που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και θίγεται στο έργο ο «Αέρας» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. Πέρα από αυτό όμως το καθημερινό και τετριμμένο, το έργο αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις, μιλώντας για το θέμα της μνήμης και της σχέσης με τους νεκρούς, το ανθρώπινο συμφέρον, αλλά και την αδυναμία των λέξεων να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα και να την καταγράψουν.

Τις δύσκολες πλευρές του γάμου μετά από δεκαετίες συμβίωσης, με τα παιδιά στην μέση και διάφορους άλλους περισπασμούς από τον στόχο της ισόβιας δέσμευσης παρουσιάζει με χιουμοριστικές και μελοδραματικές νότες το έργο «Δείπνο με φίλους» του Ντόναλντ Μάργκιουλις. Την παράσταση, που ανεβαίνει στο θέατρο Ιλίσια, σκηνοθετεί ο Γρηγόρης Βαλτινός.