Μία διαφορετική Στέλλα από αυτήν της θρυλικής ταινίας με την Μελίνα Μερκούρη πρωταγωνίστρια παρακολουθήσαμε στα Δημοτικά Σφαγεία στην Πειραιώς 225. Πώς θα μπορούσε άλλωστε μια Στέλλα του σκηνοθέτη Γιάννη Σκουρλέτη των Bijoux de Kant να μην είναι τελείως διαφορετική;
Ένα από τα πιο ποιητικά κείμενα στην ιστορία του θεάτρου, τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου παρουσίασε στο θέατρο Βράχων του Βύρωνα η σκηνοθέτης Νικαίτη Κοντούρη με μια ομάδα εκλεκτών ηθοποιών, όπως ο Μηνάς Χατζησάββας και η Καρυοφιλλιά Καραμπέτη.
Μια σύνθετη παρέλαση της ζωής μας παρουσίασε η χορευτική ομάδα της Μαγκύ Μαρέν στην παράστασή της για το Φεστιβάλ Αθηνών "Nocturnes" στην Πειραιώς 260. Σε όσους αγαπούν την κλασική μουσική το Nocturnes (=νυχτερινά) παραπέμπει στον Σοπέν, ο οποίος είχε βαφτίσει έτσι μια σπουδαία σειρά πιανιστικών του έργων. Η παράσταση που παρακολουθήσαμε στην Πειραιώς 260 δεν είχε σχέση με τον Σοπέν. Είχε όμως σχέση με την νύχτα και τα παιχνίδια του φωτός με το σκοτάδι.
Μία Αντιγόνη απείθαρχο κορίτσι, που τρώει ξύλο από τον Κρέοντα, έναν σκληρό pater familia σε μια παράσταση που καταδικάζει την βία παρουσιάζει η παράσταση της τραγωδίας του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Νατάσσας Τριανταφύλλη στο στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Ο ρόλος της Βασίλισσας Ελισάβετ πάει πολύ στην Helen Mirren. Όταν τον έπαιξε στο σινεμά το 2006 στην ταινία The Queen του Stephen Frears κέρδισε το όσκαρ. Τώρα που τον έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας για την παράσταση The Audience, του Peter Morgan κέρδισε το βραβείο Ολίβιε, την σημαντικότερη διάκριση για τα θεατρικά πράγματα της Αγγλίας. Την βραβευμένη αυτή παράσταση πρόβαλε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε μαγνητοσκοπημένη μετάδοση.
Μία νέα εκδοχή του χορού σε μια περφόρμανς που επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει έννοιες και να αναπαραστήσει αρχετυπικές μορφές μας επέδειξε η Λενιώ Κακλέα, στο arranged by date, που ανεβαίνει στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Αγάπη ή έρωτας; Τρίτο μέρος και κινηματογραφικό reality check στα χρόνια της ωριμότητας για την περίφημη ερωτική ιστορία του Τζέσι και της Σελίν...
Ο Ντουέιν Τζόνσον θα κάνει τα πάντα για να σώσει το γιό του σε μια αρκετά μετρημένη και καλοστημένη περιπέτεια...
Επανέκδοση για ένα πολύ χαρακτηριστικό φιλμ νουάρ του 1950...
Έργα δύο σπουδαίων συνθετών της Ανατολικής Ευρώπης του 20ού αιώνα, το κοντσέρτο για πιάνο αριθ. 3 του Ρώσου Σεργκέι Προκόφιεφ και το κοντσέρτο για ορχήστρα του Ούγγρου Μπέλα Μπάρτοκ μας παρουσίασε ο χαρισματικός μαέστρος με την μεγάλη διεθνή καριέρα ο Θεόδωρος Κουρεντζής και η σπουδαία ορχήστρα MusicAeterna. Έτσι ο χώρος πλημμύρισε ήχους από την έντεχνη μουσική του 20ου αιώνα εκτελεσμένους με επιδεξιότητα, ενθουσιάζοντας το κοινό του Μεγάρου Μουσικής και του Φεστιβάλ Αθηνών.
Με δύο χορογραφίες της η Κύπρια χορογράφος Λία Χαράκη παρουσίασε το καλλιτεχνικό της όραμα στην Πειραιώς 260 για το φετινό φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Προηγήθηκε το τολμηρό και σέξι καλλιτεχνικό αποτέλεσμα του The Shape of Necessity με δύο γυμνούς χορευτές επί σκηνής και ακολούθησε το Tune In στο οποίο χόρεψε η ίδια η χορογράφος.
Φέτος είναι χρονιά Ομήρου, καθώς δύο από τις σημαντικότερες παραστάσεις της σεζόν, η Οδύσσεια του Robert Wilson και η Ιλιάδα του Στάθη Λιβαθινού έχουν ως θέματα τα δύο μεγάλα ομηρικά έπη.
"Παρακαλούμε κρατάτε τα εισιτήριά σας στο χέρι", προέτρεπε το κοινό ένας ταξιθέτης στην είσοδο του Κτηρίου Α της Πειραιώς 260, όπου ο Δημήτρης Παπαϊωάννου θα παρουσίαζε την "Πρώτη Ύλη" του. Κι αυτό γιατί ο Παπαϊωάννου στέκεται στην είσοδο της αίθουσας, προκειμένου να θεωρεί ο ίδιος, ένα προς ένα, τα εισιτήριά μας.από την Αργυρώ Σταυρίδη
Πόσοι και πόσοι από εμάς, στην διάρκεια της ζωής μας, παρακολουθώντας ένα καλλιτεχνικό δρώμενο- χορευτικό ή άλλο- δεν είπαμε: «Σιγά! Κι εγώ μπορώ να το κάνω αυτό!» Όμως, άλλο να το λες κι άλλο να το κάνεις. Κι όπως αποδεικνύει η παράσταση Untrained της Αυστραλής χορογράφου Lucy Guerin, που βάζει μαζί δύο εκπαιδευμένους χορευτές με δύο καθημερινούς ανθρώπους, να κάνουν τις ίδιες φιγούρες, η διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο με χορευτική παιδεία και τον μέσο άνθρωπο είναι μεγάλη.
«Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή/ από μια αγάπη που δε ζει» τραγουδάει ο Στράτος Διονυσίου σε ένα από τα πολλά λαϊκά άσματα που μιλούν για το τέλος μιας σχέσης που συνοδεύεται από την εγκατάλειψη των επίπλων, των κουρτινών ή και της ίδιας της κατοικίας που στέγασε έναν έρωτα πλέον νεκρό.
Άλλη μια devised παράσταση που προέκυψε μέσα από συνεντεύξεις καθημερινών ανθρώπων, είναι οι Γέφυρες μια παράσταση της ομάδας Sui Generis σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, που ανεβαίνει αυτήν την περίοδο στο Bios.
Η μελέτη ενός ανορθόδοξου πλέγματος σχέσεων με τρυφερή ματιά, ελκυστική όψη, άνιση γραφή και ενδιαφέρον αλλά όχι απόλυτα πειστικό αποτέλεσμα...
Η αυξημένη δίψα για εισπράξεις οδηγεί σε μειωμένη κωμική ανταπόδοση. Η τελευταία, και πιο συμβατικά περιπετειώδης, συνέχεια της κουρασμένης σειράς προσφέρει μόνο σποραδικά γέλια...
Μια συλλογή από ταινίες μικρού μήκους του Μαξ Λίντερ, ενός όχι τόσο γνωστού αλλά πολύ σημαντικού κρίκου στην ιστορία της κωμωδίας...
Σε επανέκδοση προβάλεται η θρυλική κωμωδία των αδελφών Μαρξ από το 1935...
Στην θρυλική μορφή του διασημότερου ροκ σταρ του 20ου αιώνα είναι αφιερωμένη η παράσταση «John Lennon: Το σκαθάρι και τα μάτια σας» που ανεβαίνει στον πολιτιστικό χώρο Αγγέλων Βήμα σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου.
Έναν ύμνο στον άνθρωπο που αποπειράθηκε να σκοτώσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλου, τον Αλέξανδρο Παναγούλη, αποτελεί η παράσταση του Δήμου Αβδελιώδη "Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη" που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Μια νουβέλα της Βάσως Νικολοπούλου (2010) η «Βασιλική» έγινε θεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία Λίνας Ζαρκαδούλα και πρωταγωνίστρια την Αθηνά Μαξίμου που ανεβαίνει στην σκηνή του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη.
Ηλικιωμένοι κακοποιοί βγαίνουν από το περιθώριο για ένα τελευταίο γύρο από δράση, πλάκα και συγκίνηση, παίζοντας με πιστόλια, βιάγκρα και παλιά χρέη. Η καλή παρέα Αλ Πατσίνο, Κρίστοφερ Γουόκεν και Άλαν Άρκιν βοηθάει κόντρα σε κάποιες αδυναμίες...
Το επικερδές franchise επιστρέφει, χαζό κι ενθουσιώδες, παραφουσκωμένο σαν τα μπράτσα του The Rock, απλοϊκό στη ‘λογική’ και θεαματικό στη δράση του...
Έρωτας ενάντια στη βαρβαρότητα, σε μια βουλγαρική ταινία του 1964...
Κεντρικό θέμα σε πάρα πολλά ελληνικά έργα είναι η οικογένεια. Ο ρόλος του θεσμού αυτού είναι κορυφαίος σε οποιαδήποτε κοινωνία και ειδικά στην ελληνική είναι πολύ ισχυρός. Η επίδραση αυτή φαίνεται στην θεματολογία πάρα πολλών καλλιτεχνικών έργων. Μία από αυτές είναι η παράσταση Pedestal που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου.
Ο συγγραφέας Βασίλης Ζιώγας έγραψε ένα μυθιστόρημα, το "Όπως τα κούρντισες Θέ' μου" (1993) με πρωταγωνίστρια την μητέρα του, όταν αυτή είχε πλέον φύγει. Ήταν ίσως ένας τρόπος για να διαχειριστεί την απώλειά της. Και τώρα, η κόρη του εκλιπόντος συγγραφέα, η Ελένη Ζιώγα, έρχεται να διασκευάσει αυτό το έργο σε έναν μονόλογο με τον τίτλο «το Μυστικό της Κυρίας Έλεν» που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Μια βιενέζικη οπερέτα με ανάλαφρη παριζιάνικη ατμόσφαιρα παρουσιάζει το Θέατρο Ολυμπία της Λυρικής. Ο λόγος για την Εύθυμη Χήρα του Φραντς Λέχαρ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.
Ο Μπαζ Λούρμαν γεφυρώνει την τη μέθη της υπερβολής του μεσοπολέμου λίγο πριν τη μεγάλη κρίση με το σήμερα, οραματιζόμενος το θρυλικό μυθιστόρημα ως ένα ζαλιστικό 3-D υπερθέαμα, που σίγουρα απέχει από το πνεύμα του Φιτζέραλντ...
Η έμπειρη σκηνοθέτης Μαργκαρέτε φον Τρότα μεταφέρει σε ένα πολιτικό, φιλοσοφικό αλλά και ανθρωποκεντρικό biopic τη ζωή και το έργο της Χάννα Άρεντ στον κινηματογράφο...
Από το 2009, η τρίτη μεγάλου μήκους (και δεύτερη μυθοπλασίας) ταινία του σκηνοθέτη και ζωγράφου Κυριάκου Κατζουράκη που συμμετείχε στο Montreal World Film Festival και στο τμήμα Focus on World Cinema...
Άνθρωποι και εικόνες της ελληνικής επαρχίας, στο βραβευμένο ντοκυμαντέρ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου...
H ζωή ενός μουσικού του διαμετρήματος του Μίκη Θεοδωράκη δεν μπορεί να διαχωρισθεί από την μουσική του. Έτσι στην παράσταση «Μίκης Θεοδωράκης: Ποιος τη ζωή μου» στο Badminton γύρω από τον βίο και την δημιουργία του μεγάλου συνθέτη η μουσική του είχε τον πρώτο λόγο.
Μια από τις καλύτερες πρόσφατες ελληνικές ταινίες. Ευρωπαϊκής γραφής σινεμά, λιτό, νευρώδες, ανθρώπινο, σωματικό...
Μπορεί μια συζήτηση μεταξύ ενός καθηγητή πανεπιστημίου και μιας φοιτητριούλας να μετατραπεί σε ένα πραγματικό θρίλερ; Μπορεί, αν την γεννάει η φαρμακερή πένα του Ντέιβιντ Μάμετ. Ο λόγος για την παράσταση «Ολεάννα», που ανεβαίνει στο θέατρο Εμπορικόν σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη.
