Η κορυφαία μπαλαρίνα της εποχής μας, υποκλίνεται για τελευταία φορά στο ελληνικό κοινό σε δύο παραστάσεις στο Ηρώδειο. Το "Λεξικό" της σταχυολογεί ατάκες από την 35χρονη καριέρα της!
Η βραβευμένη με Όσκαρ απόφοιτος του Χάρβαρντ που πολλοί έχουν χαρακτηρίσει ως «η νέα Όντρεϊ Χέπμπορν», παρουσιάζει στις Κάννες (στις 16 Μαϊου) την ταινία «A Tale of Love and Darkness» (Ιστορία Αγάπης και Σκότους), μια διασκευή του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Αμος Οζ.Aπό τη Ναταλία Αποστολοπούλου
Έτσι όπως έχουν χαμηλώσει τα φώτα στην κεντρική αίθουσα του Ιδρύματος Μερκούρη, αναρωτιέσαι τι μπορεί να αντιπροσωπεύει ένα βραβείο... Ένα γέλιο, ένα δάκρυ, μια υπόσχεση. Η Λένα Δροσάκη μοιάζει να εκπληρώνει όλες τις «προϋποθέσεις»: Αφήνεται σε ένα γάργαρο, χαράς γέλιο, ακούς την φωνή της να κόβεται από την συγκίνηση μόλις πλησιάζει το μικρόφωνο και τελικά να δίνει μια υπόσχεση• «να γίνομαι καλύτερη».
Τους γνωρίζεις, τους αναγνωρίζεις, συχνά τους θαυμάζεις. Είναι εδραιωμένοι στην ελληνική θεατρική σκηνή ως η νέα ή νεότερη γενιά πρωταγωνιστών. Γιατί αυτό είναι πλέον, πρωταγωνιστές. Μοιράζονται όμως ένα ακόμα κοινό χαρακτηριστικό. Πριν από χρόνια ή και πιο πρόσφατα, έβγαιναν από την ανωνυμία του πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού με ένα βραβείο. Τον σταυρό του Δημήτρη Χορν να κοσμεί το στέρνο τους. Σήμερα κρατούν την ανάμνηση της βράβευσης και αποτιμούν τον αντίκτυπο του βραβείου στην ζωή και την καριέρα τους. Ενας προς έναν και οι δεκαπέντε βραβευθέντες με Χορν, θυμούνται λίγες μέρες πριν την μεγάλη επέτειο.Από τη Στέλλα Χαραμή
Ποιήτρια, στιχουργός και εικαστικός, η Νίκη Παπαθεοχάρη είναι μια δραστήρια και αεικίνητη δημιουργός που εκφράζεται μέσα από πολλές μορφές της Τέχνης.
Ένα αφιέρωμα για εκείνη δεν έχει όρους. Δε ξέρεις από που να ξεκινήσεις, πως να συνεχίσεις και που μπορεί να καταλήξεις. Μοιάζει αυτή η γυναίκα με βιβλίο, που δύσκολα τελειώνεις. Οι σελίδες της γεμάτες βιμπράτο και βραχνάδα. Η Ελένη Βιτάλη ταλαντεύτηκε στις πιο δοξασμένες δεκαετίες της μουσικής, έγραψε τα δικά της λαϊκά υστερόγραφα με αφιέρωση στους αλήτες της ζωής. Ναι, μας αρέσει πολύ...Από την Ιωάννα Κρανιώτη
Μεγάλωσε ανάμεσα σε μπογιές, τελάρα και ραδιόφωνο, «σε περιβάλλον καλλιτεχνικό και ευτυχώς καθόλου καλλιτεχνίζον» όπως ο ίδιος σχολιάζει. Ο νεαρός με τα μακριά μαλλιά, με τα γελαστά μάτια, που γράφει για φτερά, για το ασήμαντο και τη σημασία του, για τις ελευθερίες και τα αδιέξοδα, για τους συνειρμούς και τις αποκαλύψεις τους, που έχει αφοσιωθεί στις σιωπηλές διευκρινίσεις της μουσικής... μας αρέσει πολύ!Από την Ιωάννα Κρανιώτη
Πρωτοκράτησε το βιολί σε ηλικία πέντε ετών. Ήχος απαλός, αξιώσεις δεξιοτεχνίας, ήθος και παιδεία όχι απλώς μουσική, αλλά ανθρωπιστική. Ένα όνομα ελληνικό σε διεθνείς διακρίσεις. Από την πρώτη του επαφή με το δοξάρι μέχρι σήμερα, ο Λεωνίδας Καβάκος έχει καταφέρει να θεωρείται ένας από τους περιζήτητους βιρτουόζους μουσικούς της εποχής μας.
Ξεκίνησε μικρός, από τη μοναδική εναπομείνουσα μπουάτ της Πλάκας, Απανεμιά. Κάπου στα δεκατέσσερα. Δυσκολεύτηκε πολύ, παιδεύτηκε μέχρι να καταφέρει να "πιάσει" τη μουσική. Αλλά από τότε μέχρι σήμερα, δε λέει να την αφήσει. Η ιστορία του Λεωνίδα Μπαλάφα ξεκίνησε κάπως δυσανάλογα αξιοκρατικά σε σχέση με τα σημερινά αποτυπώματα του. Παίδι reality, βλέπεις. Εμάς όμως για αυτό μας αρέσει! Από την Ιωάννα Κρανιώτη
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, στις 30 Οκτωβρίου του 1959 και μεγαλωμένος στη Νεάπολη της δεκαετίας του '60, έστηνε αυτοσχέδιες μικρές παραστάσεις και μάζευε τα παιδιά της γειτονιάς να παίξουν τις φανταστικές ιστορίες του. Ο, από νωρίς στοιχειώμενος ροκάς, Γιάννης Αγγελάκας, μας αρέσει γιατί μας έμαθε πως "η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή, μωρό μου αλλά πολύ μεγάλη, για την κάνεις καρναβάλι!"Από την Ιωάννα Κρανιώτη
Η παρέα που ξεκίνησε από την Κρήτη πριν 24 χρόνια, σήμερα πορεύεται σαν καλλιτεχνική κολεκτίβα με ένα υψηλό επίπεδο καλαισθησίας, με στόχο τη μουσική δημιουργία και όπλα τη δύναμη της σκέψης και τη συνείδηση. Η μουσική της διαδρά μεταξύ κρητικής παράδοσης, συμπαντικού συστήματος και παραμυθιών. Εκτός από τραγούδια συχνά πυκνά σκαρώνουν παραστάσεις, με στοιχεία ακροβασίας και ποίησης. Ο λόγος τους πάντα ίδιος. Δουλεμένος από άκρη ως άκρη. Βουτηγμένος στη φιλοσοφία του Νίτσε και την ποίηση του Έλιοτ. Για όλα αυτά και για άλλα τόσα μας αρέσουν.
Tο όνομα του συνδέθηκε όσο κανένα άλλο με την εκτονωτική λειτουργία των συναυλιών. Αποτέλεσε αναμφισβήτητα την πρώτη εγχώρια μορφή συναυλιακού καλλιτέχνη. Θρυλική απόδειξη ο Απρίλιος του 1985, όπου 16.000 θεατές συγκεντρώθηκαν στην πρώτη μεγάλη προσωπική του συναυλία, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ξεχωριστά γρυλίσματα, μια στιβαρή ανδρική φωνή που προσδίδει στους στίχους αλλιώτικο νόημα. Αυτός είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
