Εντοπίστηκαν μορφές λογοκρισίας αλλά και αυτολογοκρισίας στον δημόσιο λόγο. Ξαναθυμηθήκαμε περιπτώσεις παρέμβασης ομάδων, πολιτών ή κρατικών φορέων σε έργα τέχνης, σε καλλιτεχνικές δημιουργίες ή σε πνευματικά προϊόντα. Και φύγαμε έχοντας κρατήσει αρκετές φράσεις που ερμηνεύουν τις αντιδράσεις των κοινωνιών, το τι διαμορφώνει τα όριά τους, το πώς ορίζουν οι κοινωνίες το «ιερό και το ανόσιο».
Ένα μιμητισμό -και μη μου πείτε όχι- τον διακρίνω στο ελληνικό θέατρο. Εξαπανέκαθεν, που λένε... Απ’ τη δεκαετία του ’70 ακόμα. Θυμάμαι όταν κάποιος πρώτος έφερε για τους φωτισμούς του το στροβοσκόπιο.
Ήμουν κι εγώ εκεί με την παρέα μου. Στην παρουσίαση του φετινού -είναι η πέμπτη της χρονιά- προγράμματος της «Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών» του Ιδρύματος Ωνάση. Απ’ τον Χρήστο Καρρά, την Αφροδίτη Παναγιωτάκου και την Κάτια Αρφαρά που ’χουν κάνει πάλι παπάδες.
Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, ηθοποιός με πληθωρικό ταμπεραμέντο που ταιριάζει στο ρόλο, θα 'ναι η Λωξάντρα στην παράσταση που ανεβάζει η Έφη Θεοδώρου πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου σε δραματοποίηση Σάββα Κυριακίδη τη χειμερινή σεζόν στην Λευκωσία, για τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου -στην Κεντρική Σκηνή.
Εγώ είχα ξενιτευτεί. Σας το 'χα πει στο προηγούμενο «Τέταρτο Κουδούνι» -στις 9 Απριλίου: παίρνω των ομματιών μου και φεύγω στα ξένα μπας και γλυτώσω. Από -ΚΙ ΑΛΛΕΣ- δηλώσεις, επιστολές, συνεντεύξεις, ειδοποιήσεις για συνεντεύξεις Τύπου, ανακοινώσεις, μηνύματα, διαγγέλματα, διαβήματα, ενημερωτικά σημειώματα, απειλητικά σημειώματα, γνωστοποιήσεις, προειδοποιήσεις, non paper (έλα, Παναγία μου!!!, ναιαιαι, έως και τέτοια είχαμε), απαντήσεις, ανταπαντήσεις του Σωτήρη Χατζάκη, καλλιτεχνικού διευθυντή, τότε, του Εθνικού Θεάτρου, που 'πεφταν σαν το χαλάζι -κι ο τραυματισμένος καλλιτέχνης ν' αναστενάζει. Στην Βουλγαρία κατέφυγα -που 'ναι και φτηνή-, στην Σόφια συγκεκριμένα. Έλεγα να ζητήσω πολιτικό άσυλο.Πηγή: Το Τέταρτο Κουδούνι
Πέτυχες; Τον πούλο! Το εφαρμόζει ο δήμαρχος της Πάτρας στην περίπτωση του Θοδωρή Αμπαζή, καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ της πόλης, του οποίου η θητεία έληξε αλλά ο κ. Δήμαρχος -με την υποστήριξη του ΚΚΕ εκλεγείς-, παρά το ότι το Θέατρο της Πάτρας, χάρη στον Αμπαζή, δεν είναι μόνο απ' τα ελάχιστα ΔΗΠΕΘΕ που έχουν διασωθεί -ως ΔΗΠΕΘΕ εννοώ, όχι ως επαρχιακά Δημοτικά Θεατράκια...- αλλά κι απ' τ' ακόμα πιο ελάχιστα -στα δάχτυλα του ενός χεριού μετρημένα- που μπορούν σήμερα να εκφράσουν λόγο ουσιαστικό και έγκυρο στα θεατρικά μας πράγματα -μεταξύ μας, νομίζω πως είναι το μόνο...-, για να μη μιλήσω για τη δραματική σχολή και τις υπόλοιπες δραστηριότητες, δήλωσε πως δε θα την ανανεώσει. Από τον Γιώργο Δ.Κ. Σαρηγιάννη
Ε, ναι λοιπόν! Είμαστε ακόμα ζωντανοί! Η Ολική Καταστροφή δεν ήρθε -ακόμα τουλάχιστον... Ξέθαψα τα «Τέταρτα Κουδούνια» απ' τις γλάστρες και τα ξανακατέθεσα στην τράπεζα. Ε, αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα...Όλος ο κόσμος, μια σκηνή...Από τον Γιώργο Δ.Κ. ΣαρηγιάννηΠηγή: Το Τέταρτο Κουδούνι
Όπα! Μετά την Big Day Πίντερ και πριν την Big Day Μπουλγκάκοφ, την προσεχή (συννεφιασμένη άραγε;) Κυριακή, ιδού κι η Big Day Τσιτσάνης στο ΚουΘουΒουΕεεεε... Μ' αφορμή την παράσταση «Σερσέ λα φαμ. Οι γυναίκες στα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη» που 'χει ανεβάσει εκεί η Σοφία Σπυράτου, θα κάνουν ντου, βρε πονηρή.Από τον Γιώργο Δ.Κ. ΣαρηγιάννηΠηγή: Το Τέταρτο Κουδούνι
ΕΣΠΑ, πόσα εγκλήματα διαπράττονται στο όνομά σου...Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης
Ε, βέβαια! Μου το θύμισε φίλος. Ο Δημήτρης Μοθωναίος _ ο νεαρός πρωταγωνιστής στο «Vitrioli» (αλήθεια γιατί «Vitrioli» κι όχι «Βιτριόλι»; Έτσι έρχεται πιο μεταμοντέρνο;) του Γιάννη Μαυριτσάκη, που εξωπετάχτηκε την τελευταία στιγμή απ' την παράσταση κι αντικαταστάθηκε διότι θεωρήθηκε πως ανέτρεπε τη «σκηνοθετική γραμμή» του μετακλημένου γάλλου σκηνοθέτη κ. Ολιβιέ Πι, επειδή ζήτησε, λόγω προβλημάτων υγείας, για να μην πάθει πνευμονία, να μην κρατήσει πάνω του βρεμένο ένα φανελάκι που 'πρεπε να φοράει μετά τα επί σκηνής αλλεπάλληλα μπουγελώματα του ήρωα τον οποίο έπαιζε _ την παθαίνει για δεύτερη φορά από ξένο σκηνοθέτη στο Εθνικό.Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης
