θέατρο

"Avant garde" σημαίνει εμπροσθοφυλακή κι είναι όρος της στρατιωτικής ορολογίας. Ένα στράτευμα χωρίζεται σε 3 μέρη: την εμπροσθοφυλακή, το κυρίως σώμα και την οπισθοφυλακή. Καθώς ο εχθρός μπορεί να παραμονεύει κάπου μπροστά, ο στρατός στέλνει πρώτα μια μικρή μόνο δύναμη, την εμπροσθοφυλακή, την avant garde, να εκτεθεί στα πυρά, για να μην καταστραφεί ολόκληρος. Κι αυτοί που πάνε πρώτοι είναι σίγουρα οι πιο θαρραλέοι απ’ όλους!Ο όρος πέρασε στην τέχνη και αναφέρεται εδώ και πολλά χρόνια στους δημιουργούς, που κάνουν πρώτοι τα επαναστατικά βήματα, πάνε κόντρα στα κυρίαρχα αισθητικά ρεύματα και αδιαφορούν για την απήχηση στο κοινού.Αυτή τη στιγμή, δε νομίζω ότι υπάρχει θεατρική ομάδα που να αξίζει να αποκαλείται avant garde περισσότερο από τους Blitz. Είναι μία ομάδα τριών ηθοποιών (του Γιώργου Βαλαή, της Αγγελικής Παπούλια και του Χρήστου Πασσαλή) των οποίων τα όνειρα δεν καλύπτονταν από την «πεπατημένη». Και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους το 2004, για να εξερευνήσουν το τι σημαίνει θέατρο σε όλες τις πλευρές του στον 21ο αιώνα.Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή

"Χρονιά Πίντερ" είναι η φετινή για το ελληνικό θέατρο, αφού δύο από τις σημαντικότερες παραστάσεις που ανέβηκαν παρουσιάζουν έργα του μεγάλου βρετανού δραματουργού. Για τον «Επιστάτη» έχουμε ήδη μιλήσει. Τώρα, παρακολουθήσαμε και το «Θερμοκήπιο» στη «Νέα Σκηνή» του θεάτρου της οδού Κυκλάδων, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.

Ένας gay single με συγκάτοικο, ένας straight παντρεμένος και άπιστος, ένας by που κάνει σχέση με μια παντρεμένη, μια straight παντρεμένη και άπιστη και ολίγον έγκυος με καρπό από την παράνομη σχέση της και μια straight ανύπαντρη που κάνει σχέση με παντρεμένο και θέλει να τον νυμφευθεί επειγόντως…

Παιδικό θέατρο με φονικά έμοιαζε το έργο του Ντέννις Κέλυ "DNA" σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου που παρακολουθήσαμε στον Πάνω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Είναι το ένα από τα δύο έργα που ανέβηκαν φέτος στο ίδιο θέατρο, με το άλλο να είναι τα "Ορφανά" σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

Το “Cock” που παρουσιάζεται μέχρι τις 15 Μαϊου στο Θέατρο Θησείον είναι μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής χρονιάς και δικαίως εξελίσσεται σε talk of the town. H Κατερίνα Ευαγγελάτου που υπογράφει τη σκηνοθεσία, μας μιλάει για την παράσταση και για τις απόψεις της για το θέατρο σήμερα. Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή

Από τις αρχές Μαϊου έως και τα τέλη Ιουλίου, στο θέατρο Επί Κολωνώ διοργανώνονται σεμινάρια Υποκριτικής και Θεατρικής Γραφής. Συγκεκριμένα το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

Ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε παραχωρήσει συνέντευξη τύπου, πριν την πρεμιέρα της παράστασης «Αμαντέους» του Πίτερ Σάφερ στην οποία είχε τότε δηλώσει πως στη ζωή του είχε νιώσει πολλές φορές όπως ο Σαλιέρι (ο ρόλος του), ένας Ιταλός συνθέτης που μισούσε λόγω παθολογικής ζήλιας το Μότσαρτ. Προφανώς, ταυτίστηκε υπερβολικά με το ρόλο αυτό, με αποτέλεσμα, αφενός να τον ερμηνεύσει με μαεστρία και αφετέρου να επιλέξει για «Αμαντέους» τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, ο οποίος μας έδειξε έναν Μότσαρτ ρηχό και αλλοπρόσαλλο.

Στο θέατρο Φούρνος ανεβαίνει αυτή την περίοδο η μαύρη κωμωδία του Λιθουανού σκηνοθέτη και θεατρικού συγγραφέα Cezaris Graužinis “Ντε Σαντ. Στη Ζυστίν”. Η Μάρω Παπαδοπούλου, μ’ έναν προκλητικό μονόλογο, ερμηνεύει το ρόλο της ώριμης εκμαυλίστριας, Μαντάμ Ντελμόνζ, η οποία «συναντά» ξανά την αθώα Ζυστίν και προσπαθεί, σαν την πιο αιρετική φιλόσοφο, να αφαιρέσει κάθε ηθική συνείδηση από το μυαλό της "αθώας" κοπέλας.   Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή

«Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα». Έτσι είχε χαιρετιστεί από τους Αμερικάνους το πρώτο τους βήμα πάνω στο φεγγάρι. Κι αν το άλμα στο φεγγάρι είναι τεράστιο για τα ανθρώπινα μεγέθη, φανταστείτε πόσο πιο συγκλονιστικό είναι για τις μικροσκοπικές κατσαρίδες! Κι όμως, μία μικρή κόκκινη κατσαριδούλα, η Ιωάννα, προδομένη από τις φίλες της και τον ψεύτη κατσαριδοντουνιά, αποφάσισε ότι οφείλει στον εαυτό της να κάνει το τεράστιο άλμα στο φεγγάρι. Έστω κι αν γνώριζε καλά, ότι το τίμημα για όποιον κυνηγάει τα όνειρα του, είναι η μοναξιά.

Παρακολουθήσαμε το πρόσφατο δημιούργημα του Βασίλη Μαυρογεωργίου, το «Μια τεράστια έκρηξη» στο θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία του ιδίου και του κολλητού του και μόνιμου συνεργάτη του Κώστα Γάκη. Πρωταγωνιστής είναι ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, ο οποίος ερμηνεύει τον κεντρικό χαρακτήρα του έργου.

Παρακολουθήσαμε τον "Πελεκάνο" του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα Στρίμπεργκ, σε σκηνοθεσία Σύλβιας Λούλου, στο θέατρο Bios Basement.

H "Ελένη", ένα σημαδιακό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, μεταφέρεται θεατρικά στο θέατρο Σφενδόνη! Είναι ένα κείμενο που έχεις την αίσθηση ότι γράφηκε για σήμερα. Η Ελένη, ένα σύμβολο όχι μόνο της ομορφιάς, αλλά και της Ελλάδας, έχει πια γεράσει! Εξομολογείται σε ένα παλιό της γνωστό ότι ο έρωτας και τα σπουδαία γεγονότα του πολέμου έχουν χάσει το νόημά τους … Παραδέχεται ότι εκείνο που έχει σημασία είναι η αντίσταση, ακόμα και χωρίς σημασία. Ο Δημήτρης Μπίτος σκηνοθετεί κι ερμηνεύει το ρόλο της ηλικιωμένης γυναίκας προσπαθώντας να αναδείξει το λόγο του Ρίτσου μέσα από μία ατμόσφαιρα μυσταγωγική. Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή

Πέρασαν ακριβώς 100 χρόνια από το θάνατό του Παπαδιαμάντη κι όμως το έργο του φαίνεται πιο ζωντανό από ποτέ. Αυτό φάνηκε και στην παράσταση «Φτωχοί και Άγιοι» την πρεμιέρα της οποίας παρακολουθήσαμε στη θεατρική σκηνή Ζωή Λάσκαρη. Το «Φτωχοί και Άγιοι» είναι η θεατρική μεταφορά 5 διηγημάτων του συγγραφέα, από τoυς Αντώνη και Κωνσταντίνο Κούφαλη. Ψυχή της προσπάθειας είναι η ηθοποιός και θεατρολόγος Ανδρομάχη Χρυσομάλη, η οποία σε αυτή την παράσταση δίνει και τα πρώτα της εξαιρετικά αξιόλογα δείγματα ως σκηνοθέτης.του Γιώργου Σμυρνή

Μιλήσαμε με τους Φώτη Μακρή - Γιώργο Νινιό, που είναι οι πρωταγωνιστές στην παράσταση "Δύο Θεοί" σε σκηνοθεσία επίσης του Φώτη Μακρή. Το θεατρικό έργο γράφτηκε από το Λένο Χρηστίδη και βραβεύτηκε με το βραβείο Κουν το 1999.Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή

Σαν παιδί της δεκαετίας του ’80 κι εγώ, μεγάλωσα με «φρουτοπία», «του κουτιού τα παραμύθια» και παλιές ελληνικές ταινίες. Η Αιμιλία Υψηλάντη, είναι από τις φιγούρες που σου μένουν όταν είσαι μικρός. Θυμάμαι όταν έβλεπα στις ταινίες αυτή την όμορφη ξανθιά κοπέλα, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση τα χαμογελαστά γαλάζια μάτια της και η βελούδινη φωνή της. Αρκετά χρόνια αργότερα, μπορεί ο παλιός-καλός ελληνικός κινηματογράφος να είναι μια γλυκιά ανάμνηση μιας πιο αθώας εποχής όμως τα ίδια γαλάζια μάτια και η ίδια βελούδινη φωνή μου έκαναν την ίδια εντύπωση. Ίσως και μεγαλύτερη γιατί αυτή τη φορά τα είχα απέναντί μου… Συνέντευξη στην Ειρήνη Ντέλλα

Παρακολουθήσαμε το έργο, που ανεβαίνει από τη θεατρική εταιρεία «ΠΡΑΞΗ» στην Α’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού και σε νέα μετάφραση της Έφης Γιαννοπούλου.

Καθίσαμε οκλαδόν, η μια απέναντι στην άλλη, πάνω στη βαλίτσα της Μπλανς Ντυμπουά που περίμενε παρατημένη στη σκηνή του θεάτρου να επιβιβαστεί μαζί με την κάτοχο στο “Λεωφορείο ο Πόθος” για ένα ακόμα ταξίδι. Το βλέμμα μου έπεσε χαμηλά, στα άδεια βελούδινα μπλε καθίσματα που απλώνονταν αμφιθεατρικά στα πόδια μας. Τα φαντάστηκα καμιά ώρα αργότερα γεμάτα από ανυπόμονα μάτια που περιμένουν να γεμίσουν συναισθήματα και για μερικά λεπτά μου κόπηκαν τα πόδια. Την ίδια στιγμή, την προσοχή της πρωταγωνίστριας της παράστασης κεντρίζουν τα δικά μου επαγγελματικά «εργαλεία» και -εντυπωσιασμένη από το ψηφιακό μου μαγνητοφωνάκι- με ρωτάει που θα βρει κι αυτή ένα τέτοιο και πόσο κάνει. Απόρησα κι έτσι μου αποκάλυψε έτσι τη δημοσιογραφική πλευρά της όλο ενθουσιασμό: «Μ’ αρέσει να γυρνάω στο δρόμο , ν’ ακούω ήχους, να γράφω, να ρωτάω, ξέρεις. Το ‘χω κάνει κατά κόρον πριν από δέκα χρόνια, σε ένα project για τη μετανάστευση μαζί με τον άντρα μου τον Κυριάκο τον Κατσουράκη. Ήμασταν τρία χρόνια τότε με κασετοφωνάκια και μηχανούλες στο δρόμο και τα αγαπώ πολύ!». Συνειρμικά το συνδύασα αμέσως με τις πρόσφατες δηλώσεις της στη συνέντευξη τύπου για τους μετανάστες απεργούς πείνας, αλλά και με το έργο φυσικά... Συνέντευξη στην Ειρήνη Ντέλλα

Περί Psycho (-killer) είναι ο λόγος του θεατρικού έργου Ψυχώ/σεις, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη, που ανεβαίνει στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Beton 7, στο Βοτανικό. Το έργο είναι ένα θεατρικό remake του διασημότερου θρίλερ όλων των εποχών, του Ψυχώ του Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Το εξαιρετικό μονόπρακτο «ΛΑ ΠΟΥΠΕ» του συγγραφέα Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη παίζεται για τρίτη σεζόν στο θέατρο Σφενδόνη με μικρές... επιδιορθώσεις και νέα ευρηματικά φινιρίσματα. Ο θεατρικός αυτός μονόλογος της Άννας Κοκκίνου εξελίχθηκε σε μια από τις πιο συζητημένες ερμηνείες των τελευταίων ετών. Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή `

Η σκηνοθέτης Ελένη Μποζά μας μιλάει για την τελευταία δουλειά της, το Σόλο Ντουέτο, το διάσημο έργο του Tom Kempinski, το οποίο παρουσιάζεται στη Β’ Σκηνή του θεάτρου της «Οδού Κεφαλληνίας» με τη Μάνια Παπαδημητρίου και το Νίκο Αρβανίτη.  

Ο Γιώργος Χρυσοστόμου είναι ένας από τους πλέον υποσχόμενους ηθοποιούς της γενιάς των τριαντάρηδων. Ένας χαρισματικός performer που κατά την άποψή μας έχει αστείρευτο ταλέντο στην κωμωδία και μονοπωλεί την σκηνή με έναν μαγικό τρόπο. Αν και το ευρύ κοινό τον γνώρισε μέσα από τα σίριαλ "Singles" και "L.A.P.D", το cv του περιλαμβάνει συμμετοχές σε επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις όπως η "Λυσιστράτη" του Γιάννη Κακλέα αλλά και εμφανίσεις σε μουσικές παραστάσεις παρέα με τους Άγαμους Θύτες, τον Πάνο Μουζουράκη κα. Αυτή την εποχή πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Tromopolis... Αιώνες τώρα", σε σενάριο των Βαγγέλη Νάση και Νίκου Ιωαννίδη, που παρουσιάζεται στο θέατρο Χυτήριο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή

Η ηθοποιός Ηρώ Μανέ συζητά μαζί μας για το «Συμβολαιογράφο», το θεατρικό μονόλογο που παρουσιάζεται εδώ και τρείς μήνες στη νέα σκηνή του θεάτρου Αρμένη σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου.   Συνέντευξη στην Ειρήνη Ντέλλα

Πήγαμε στο θέατρο Ράγες, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Αυτοσχεδιάζοντας". Η παράσταση εκτελεί επακριβώς ό,τι υπόσχεται ο τίτλος. Αποτελείται από μια σειρά καθαρά αυτοσχεδιαστικών αναπαραστάσεων, πάντα με τη συνδρομή του κοινού.

Φέτος είχαμε την ευτυχία να παρακολουθήσουμε δύο "Θαυματοποιούς", έναν στο θέατρο κι έναν στον κινηματογράφο. Και τα δύο έργα ήταν θαυμάσια, αν και οι διαφορές τους είναι πολύ περισσότερες από τις ομοιότητες.

Η Εθνική Γλυπτοθήκη φιλοξενεί μέχρι 28 Φεβρουαρίου, την έκθεση με κοστούμια και προσωπεία από τον χώρο του θεάτρου.

Η παράσταση "Ο Βέρθερος" των Bijoux de Kant, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, ανεβαίνει στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών, στις 14-16, 18-23 και 25-30 Ιανουαρίου.

Ο γνωστός σκηνοθέτης και υπεύθυνος του Θεάτρου Του Νέου Κόσμου συζητά μαζί μας για το έργο «Τα Ορφανά», που παρουσιάζεται φέτος στο αγαπημένο θεατρικό στέκι.   Συνέντευξη στην Ειρήνη Ντέλλα   Κάθε φορά που επισκέπτομαι το Θέατρο του Νέου Κόσμου σκέφτομαι μηχανικά το ίδιο πράγμα: πως μια παλιά αποθήκη εργοστασίου μπορεί να μεταμορφωθεί σε μια όμορφη, σύγχρονη θεατρική φωλιά, όπως έχει γίνει και με αρκετούς άλλους παρόμοιους χώρους στην Αθήνα. Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος έχει μόλις φτάσει, και ως οικοδεσπότης φροντίζει με την εν γένει παρουσία του και κερνώντας με καφέ, να αισθανθώ άνετα και «μέλος της παρέας». Αφορμή για τη συνάντησή μας, «Τα ορφανά» του Ντέννις Κέλλυ, ένα ακόμα κοινωνικό έργο, που θίγει θέματα όπως η βία και ο ρατσισμός. Εκμυστηρεύομαι στον οικοδεσπότη ότι είναι η πρώτη μου συνέντευξη, και μου κάνει πλάκα υποσχόμενος ότι θα μου αφιερώσει πολλή ώρα στη συζήτηση για ένα τόσο «δύσκολο» έργο: