Θα μπορούσε να είναι σύμπτωση, μια ακόμα χρονική συγκυρία. Αλλά δεν είναι. Τα τελευταία χρόνια η θεατρική γραφή έχει εμπλουτιστεί δυναμικά από γυναικείες υπογραφές, ενδυναμώνοντας όχι μόνο την παρουσία των γυναικών σε ένα ακόμα καλλιτεχνικό πεδίο αλλά - το σημαντικότερο - αναθεωρώντας τις θεματικές που απασχολούν τη σύγχρονη εγχώρια δραματουργία: Θέματα για γυναίκες γραμμένα (ή και βιωμένα από γυναίκες), γραφή που φέρει την γυναικεία ποιότητα, ευαισθησία και οπτική του κόσμου, περισσότερες γυναίκες ηρωίδες σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, αμφισβήτηση των στερεοτύπων που αναμασούν οι εδραιωμένες πραγματικότητες της πατριαρχικής δομής. Το φετινό αφιέρωμα για την Ημέρα της Γυναίκας εστιάζει σε αυτές. Σε έξι γυναίκες της θεατρικής συγγραφής - όλες multi taskers ή με τουλάχιστον με μια ακόμα ενεργή ιδιότητα στο θέατρο - οι οποίες την τελευταία χρονιά έδειξαν ισχυρό δημιουργικό στίγμα. Εννοείται με μηδενική κρατική στήριξη, αφού η θεατρική γραφή παραμένει για όλους/όλες τους τολμηρούς λειτουργούς παντελώς αβοήθητη. Φέτος ήταν μια παραγωγική περίοδος για την (αλφαβητικά) Βαλέρια Δημητριάδου, τη Δανάη Λιοδάκη, τη Νεφέλη Μαϊστράλη, τη Μάρθα Μπουζιούρη, την Ειρήνη Φαναριώτη και τη Μαρία Φιλίνη. Γι’ αυτό και η καθεμιά ξεχωριστά, αναλύουν τη σχέση τους με τη συγγραφή για το θέατρο, εκθέτουν τα ρίσκα που παίρνουν, τα προβλήματα και τις διακρίσεις που υπομένουν ενόσω ενθαρρύνουν ένα νέο αφήγημα για την ελληνική παραστατική τέχνη, τη συγγραφική δημιουργία και, εν γένει, το δημόσιο λόγο.